Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Serial  Killer

Μία διαχρονική αλήθεια, που αποτελεί συνάμα και απάντηση σε όσους αποστρέφουν –αηδιασμένοι- το βλέμμα από την πολιτική είναι η ρήση (καθόλου Hoax) του Πλάτωνα:

“Η μεγαλύτερη τιμωρία, όταν δεν ασχολείσαι με την πολιτική, είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.”

Η περίπτωση του Κούλη «κουμπώνει γάντι» στο Πλατωνικό απόφθεγμα, καθώς  έχει οδηγήσει τους εχέθρονες Νεοδημοκράτες να κουνάνε το κεφάλι τους απογοητευμένοι, κάθε φορά που ο «άριστος» μιλάει δημόσια, καθώς αυτό που «λούζονται» είναι το αποτέλεσμα της δικής τους αβλεψίας στις  εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού.

Άλλωστε ο αρχηγός με την άγνοια κινδύνου που τον διακατέχει, εξοβελίζει την πραγματικότητα, κατακρημνίζει τις ανθρωποκεντρικές ιδέες και σκοτώνει όποιο λόγιο λόγο του βρεθεί εύκαιρος, αυτογελοιοποιούμενος, με την βεβαιότητα που έχουν όλοι όσοι πιστεύουν ότι η ζωή τους χρωστάει, ότι είναι προορισμένοι για  εθνοσωτήρες και ότι δικαιωματικά πρέπει να πρυτανεύουν ως «άριστοι».

Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνοι, καθώς με μεγάλη ευκολία σκοτώνουν χαρακτήρες, ιδέες, ακόμα και επιστημονικά θεωρήματα.

Γίνονται κανονικοί serial killers της πολιτικής, του ανθρωπισμού, της φιλοσοφίας, των επιστημών.

Κάθε μία από τις γνωστές δημόσιες τοποθετήσεις του «μεγάλου μανιτού» μπορεί –κατά μόνας-  να προκαλεί απορία, θλίψη, χαχανητά ή ξεκαρδιστικά γέλια, αλλά όλες μαζί σίγουρα προκαλούν  ανατριχίλα και τρόμο, από τον τρόπο σκέψης και την αμετροέπεια του «άντε να φεύγετε γιατί, κληρονομικώ δικαιώματι, έχω να κυβερνήσω».

Ποτ πουρί από την σκέψη του αρχηγού:

“Ίσως ο Ρουσώ και η έννοια της διάκρισης των εξουσιών να σας είναι λίγο ξένοι,...δεν αρκεί να σας τις γράφει κάποιος λογογράφος, πρέπει να τις καταλαβαίνετε κιόλας”, δήλωσε χλευάζοντας τον Τσίπρα, ενώ ο ίδιος δεν γνωρίζει όσα ένας κακός μαθητής δημόσιου λύκειου, ότι δηλαδή η διάκριση έγινε από τον Μοντεσκιέ.

Φυσικά στο μίξερ της σκέψης του οι εξουσίες δεν διακρίνονται μεταξύ τους, είναι αχταρμάς.

“Έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στην εξορία... ήμουν πολιτικός κρατούμενος έξι μηνών στη χούντα” δήλωσε αργότερα, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει την αντίδραση του βροντερού γέλιου, αλλά κυρίως την μέγιστη ύβρη προς τα πρόσωπα των αληθινών και ανυστερόβουλων αγωνιστών.

“Με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία”, δήλωσε τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ.

Αρχηγός πολιτικού κόμματος ή καναλάρχης; Μάλλον ο μεγαλύτερος πολιτικός εκπρόσωπος των καναλαρχών.

“Δεν φταίμε εμείς αν όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια” διακήρυττε στη βουλή σε συζήτηση για το νομοσχέδιο περί ΑΕΙ.

Προφανώς, για τον πορφυρογέννητο αρχηγό, οι κοινωνικές ομάδες είναι μία και η χρήση του πληθυντικού γίνεται για λόγους ευγενείας.

Στο σχετικό νομοσχέδιο ανάφερε στην τοποθέτηση του: “Μπήκα στον κόπο να μιλήσω με έναν ειδικό... μου διηγήθηκε μια ιστορία για ένα παιδί που ζήτησε αλλαγή φύλου γιατί ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε ένας εξωγήινος.” (;;;;;)

“Η περίπτωση της Μάνδρας είναι παράδειγμα του τι δεν πρέπει να κάνουμε. Δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος ειδικός για να γνωρίζει ότι τα νερά θα κατέβαιναν από τον δρόμο. Διότι ο δρόμος ήταν το ρέμα. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να προειδοποιήσει την τροχαία ώστε να τον κλείσει”, έγραψε στο twitter.

Φυσικά στο μυαλό του Κούλη ο βιασμός της φύσης δεν είναι το πρόβλημα, ενώ η αυστηρή εφαρμογή του K.O.K. είναι η λύση.

 Βεβαιωμένα ο Αϊνστάιν είπε:

“Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Έχει  “εσωτερικά Εξάρχεια” το ΠΑΜΑΚ; 

Έτσι όπως πολιτεύεται ο αρχηγός της ΝουΔου, δεν μπορείς παρά να δικαιώσεις απόλυτα τον  λόγο του συγγραφέα  Αντρέ Μωρουά όταν έλεγε: “Το δύσκολο σε μια διαφωνία δεν είναι να υπερασπισθεί κανείς τη γνώμη του, αλλά να την ξέρει.”

Ειδικότερα δε στην περίπτωση του αρχηγού Κούλη, επειδή αυτό που κάνει εμμονικά είναι να αντι-πολιτεύεται, μπορεί  κάποιος δικαίως να ισχυριστεί ότι  δεν ξέρει σε κανένα θέμα την γνώμη του, απλά και μόνο γιατί δεν έχει σε τίποτα γνώμη.

Το σταθερό του μότο είναι: “Που είναι ο Τσίπρας; Ε, εγώ είμαι ακριβώς απέναντι.”

Ακόμα και αν ο Τσίπρας προσχωρήσει στις θέσεις του Κούλη (όπως αναγκάστηκε να το κάνει τον Ιούλιο του 2015), ακόμα και αν ο Κούλης ψηφίσει μαζί με τον Τσίπρα, την δική του –δεξιά- πολιτική πρόταση (όπως αναγκάστηκε να το κάνει τον Αύγουστο του 2015), ο Κούλης θα αντιπολιτεύεται την πολιτική του πρόταση γιατί εφαρμόζεται, και μάλιστα επιτυχώς, από τον Τσίπρα.

Αυτή λοιπόν η, κατά το ΠΑΜΑΚ και τον «γίγαντα» Ν. Μαραντζίδη, πολιτική πρακτική (που αποτελεί την συμπυκνωμένη αποτύπωση της πολιτικής ανάλυσης μιας αμοιβάδας) είναι που καταγράφει –εσχάτως- την δημοσκοπική  διαφορά της ΝουΔου από τον ΣΥΡΙΖΑ σε τουλάχιστον 12 μονάδες, ενώ “δίνει αέρα αυτοδυναμίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.”

Μην νομίσετε δε ότι η διαφορά αυτή, “που τείνει να παγιοποιηθεί” είναι εύκολη υπόθεση. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι αποτέλεσμα σκληρού καθημερινού αγώνα.

Κάθε φορά που κάποιος μνημονιακός, τροϊκανός Ευρωπαίος (όπως Γιουνκέρ, Ντράγκι, Ντάισεμπλουμ, ακόμα ακόμα και ο Σόιμπλε-“Θε μου σχώρα με, πάει χάλασε κι αυτός”) μιλάει για το come back της Ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα, ο Κούλης με τ’ άλλα παιδιά (π.χ. Μιράντα Ξαφά) δίνουν τον «υπέρ πάντων» αγώνα για να μην γυρίσει σελίδα η χώρα, “γιατί ο Τσίπρας είναι η καταστροφή του τόπου.”

Ακριβώς τότε είναι που η ΝουΔου «τσιμπάει» λίγο ακόμα μεγαλύτερη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ στην δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, για λογαριασμό του  ΣΚΑΕΙ. 

Κάθε φορά που κάποιο «γεράκι» πέραν του Ατλαντικού (Λαγκάρντ, ακόμα ακόμα και ο Τράμπ-“Θε μου σχώρα με, πάει χάλασε κι αυτός”) μιλάνε για την ανάγκη της απομείωσης του χρέους και κάθε φορά που οι οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την Ελληνική οικονομία, ο Κούλης με τ’ άλλα παιδιά (π.χ. Άδωνις Γεωργιάδης) μιλάνε για ψεύτικα στοιχεία της Ελλάδας, για νέα κρυφά δημοσιονομικά μέτρα, για απαράδεκτη στάση των Αμερικανών που στηρίζουν τον Τσίπρα, ενώ αυτός “ψηφίζει στην Βουλή την αλλαγή φύλου”!!!

Ακριβώς τότε είναι που η ΝουΔου «τσιμπάει» λίγο ακόμα μεγαλύτερη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ στην δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, για λογαριασμό του  ΣΚΑΕΙ. 

Κάθε φορά που το σύστημα «Εργάνη» δείχνει μείωση της ανεργίας  ή και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ο Κούλης με τ’ άλλα παιδιά (π.χ. Γιάννης Βρούτσης) σπεύδει να αποδομήσει τα στοιχεία, παρουσιάζοντας το αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων που καταγράφηκε για τον μήνα Νοέμβριο, γιατί αυτός ο μήνας τον βολεύει, αφού είναι ο μήνας λήξης της θερινής εποχικής απασχόλησης.

Φυσικά, παράλειψε εσκεμμένα τα στοιχεία που δείχνουν την εικόνα της απασχόλησης τους τελευταίους 11 μήνες (ως σύνολο) και επικεντρώθηκε μόνο στον μήνα Νοέμβριο.

Ακριβώς τότε είναι που η ΝουΔου «τσιμπάει» λίγο ακόμα μεγαλύτερη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ στην δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, για λογαριασμό του  ΣΚΑΕΙ. 

Παραφράζοντας τον άλλο «γίγαντα» Στέλιο Ράμφο, αναρωτιέται κανείς:

“Είναι τα εσωτερικά Εξάρχεια του ΠΑΜΑΚ που παράγουν την εξωτερική (δημοσκοπική) εξαχρείωση;”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Τζάμπα  μάγκες

Παραφράζοντας κάποιος τα λόγια του Ουίνστον Τσώρτσιλ που είπε: “Οι μόνες παραδόσεις του Βασιλικού Ναυτικού είναι το ρούμι, ο σοδομισμός και ο βούρδουλας”, για να αναφερθεί στην «αγία» πολιτική οικογένεια της Ελλάδας θα μπορούσε να πει: “Οι μόνες παραδόσεις του Μητσοτακικού νεποτισμού είναι η «αριστεία», η αοριστία και η στρεψοδικία.”

Ο αρχηγός της ΝουΔου φανερά σαστισμένος στην αρχή και πικραμένος στην συνέχεια, από την δημόσια «σφαλιάρα» των Παυλόπουλου και Τσίπρα στον «Σουλτάνο», ως νέος Ιωσήφ Στάλιν αναφώνησε: “Ο Πάπας; Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;” (όπου Πάπας = Τσίπρας).

Σε μία χώρα που η Δεξιά της παράταξη, παραδοσιακά (με ελάχιστες  φωτεινές εξαιρέσεις), καταναλώνει πολύ περισσότερο πατριωτισμό από αυτόν που παράγει, η τωρινή της ηγεσία δεν κράτησε ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα και -μεσούσης της επίσκεψης Ερντογάν- ξιφούλκησε επικίνδυνα με αντιπολιτευτικό μένος κατά της Κυβέρνησης, αλλά και κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Μία ακόμα μαύρη σελίδα γραμμένη, στης ΝουΔου την ολόμαυρη ράχη.

Μάθαμε από την δασκάλα Μαρία Σπυράκη (με τις φτιαγμένες «αμορτισέρ» μπούκλες) στο μάθημα της «πατριδογνωσίας», ότι η πρώτη -μετά από 65 χρόνια-  επίσκεψη Τούρκου ηγέτη στην Ελλάδα ήταν άκαιρη ως προς την επιλογή του χρόνου πραγματοποίησης της, ότι ήταν ελλιπώς προετοιμασμένη  ως προς τις δημόσιες τοποθετήσεις του «Σουλτάνου» και ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε προεσυνεννόηση ώστε να μην τεθούν, εκ μέρους του, τα προβλήματα ανοιχτά και δημόσια.

Αντίθετα, μας είπε η κυρά δασκάλα, ότι παραχωρήσαμε βήμα στον «οχτρό» να μας φτύνει δημόσια και κατάμουτρα τις αλυτρωτικές απαιτήσεις του.

Πλειοδοσία όμως πατριωτισμού, αλλά και καταγγελίες για εθνική μειοδοσία είχαμε και από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, στο γήπεδο που χρησιμοποιούν προνομιακά για έδρα τους τα «χρυσαύγουλα» (κι ας παρέδωσαν οι πρόγονοι τους το 1974 την μισή Κύπρο στον Αττίλα).

 «Έξεστι Κλαζομενίοις  ασχημονείν».

Αυτοί που έθαψαν το Κυπριακό για δεκαετίες, γιατί δεν ήταν πρόσφορες οι διεθνείς συνθήκες (με την στρατηγική επιλογή «μη διάλογος-μη πόλεμος»)  και στην συνέχεια καθάρισαν με ένα mea culpa, σήμερα μιλάνε για εθνικά δίκαια.

Αυτοί που κατέβασαν την Ελληνική σημαία από τα Ίμια και «τα βρακιά» στους Αμερικάνους με το «ευχαριστώ», γιατί έτσι απέτρεψαν την εισβολή των Τούρκων, σήμερα μιλάνε για περήφανη εξωτερική πολιτική.

Αυτοί που παρέδωσαν τον Οτσαλάν σαν σφαχτάρι, σιδηροδέσμιο και με δεμένα μάτια, στον Τουρκικό εθνικισμό, σήμερα μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτοί που εξέφρασαν την δυσφορία τους γιατί ο Κυπριακός λαός απέρριψε το σχέδιο Ανάν και στην συνέχεια επικρότησαν τις δηλώσεις του Τάσσου Παπαδόπουλου “παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα”, σήμερα ζητάνε δίκαιη λύση.

Για εξηγήστε μας βρε λεβεντοπατριώτες:

Τα προβλήματα στο Κυπριακό, των παραβιάσεων, των διεκδικήσεων, της συνθήκης της Λωζάννης, γεννήθηκαν ή εντάθηκαν εξαιτίας της επίσκεψης;

Θα ήταν καλύτερες οι διμερείς σχέσεις με την Τουρκία αν δεν είχε γίνει η επίσκεψη;          

Με ποιο τρόπο επιβάλλεις σε κάποιον τι θα πει, στις δηλώσεις του on camera;

Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε, για πρώτη φορά, κατάμουτρα για στρατό κατοχής στην Κύπρο;

Ποιός είπε στον «Σουλτάνο» ότι χάνει τον τελευταίο του υποστηριχτή στην Ε.Ε.;

Ποιος αναγκάστηκε να πει ότι δεν ζητάει αλλαγή συνόρων;

Ποιος αναγνώρισε ότι η διαβίωση στην Δυτική Θράκη είναι ευθύνη της Ελληνικής Κυβέρνησης;

Ποιος «άθεος» μίλησε για τα δικαιώματα στην Αγιά-Σοφιά;

Ποιος απομονώθηκε από Βερολίνο, Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες;

Πόσο είστε τζάμπα μάγκες;

Τόσο όσο δείχνει η φράση:

“Το ναυάγιο είναι είδηση, η ανέλκυση του όχι.”