Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Porte  Parole

Porte parole (πόρτ παρόλ) στα Γαλλικά σημαίνει εκπρόσωπος, αλλά χρησιμοποιείται με τον μειωτικό χαρακτηρισμό του φερέφωνου, δηλαδή εκείνου που δεν έχει αυτονομία σκέψης και εκφράζει απόψεις άλλων ή -κατά το κοινώς λεγόμενο- του υποχείριου.

Τα φερέφωνα ή οι άνθρωποι HVM (“His Master’s Voice”,  δηλαδή “η φωνή του κυρίου του”, ακριβώς όπως η ομώνυμη εταιρεία με σήμα κατατεθέν τον σκύλο που ακούει προσηλωμένος έναν φωνόγραφο) ευδοκιμούσαν πάντα στην χώρα μας.

Τα φερέφωνα -διαχρονικά- με φωνακλάδικο τρόπο και με -κατά το δυνατόν- επιχειματολογία τύπου «δεν σηκώνω κουβέντα», προωθούν τα υψηλής βαρύτητας συμφέροντα των αφεντικών τους,  έναντι ενός ευτελούς αντιτίμου ή της διατήρησης μιας κτηθείσας «θεσούλας» με τα «παρελκόμενα» κεκτημένα της.

Μέχρι φυσικά να καταστούν άεργα φερέφωνα και συνεπώς, ελλέιψη αντικειμένου, άνεργοι υπάλληλοι.

Αναφέρω δύο χαρακτηριστικά  παραδείγματα, από τον χώρο των επιχειρήσεων το ένα και από τον χώρο της (εξωτερικής) πολιτικής το άλλο:

Ο νόμος Παππά,  που ακυρώθηκε από το ΣτΕ (κατά το διαγωνιστικό του μέρος) γέννησε ουρανομήκεις κραυγές χαράς και δημιούργησε συνθήκες ευτυχούς νιρβάνας (“αγγέλους έβλεπαν και αγγελάκια”) καθώς “απετράπη η Σταλινοποίηση και ο έλεγχος –αλα Βενεζουέλα- της ενημέρωσης, ενώ η αγορά θα καθορίσει τον αριθμό των αδειών ”, έλεγαν.

Τα   porte parole των καναλαρχών είχαν ξεσπαθώσει το προηγούμενο, της απόφασης, διάστημα για τα κανάλια που θα έκλειναν λόγω της μη αδειοδότησης τους, από τον περιορισμένο αριθμό των δημοπρατούμενων αδειών.

Κάποια δημοσιογράφος μάλιστα, δημόσια στην ΔΕΘ, ρώταγε τον πρωθυπουργό ολοφυρόμενη και κτυπώντας γοερά τα στήθη της  “γιατί μου το κάνεις αυτό Αλέξη μου”.

Μ’ αυτά και με τα’ άλλα πέρασε ο καιρός, ήρθε πάλι καλοκαίρι και ύστερα βαρυχειμωνιά, συγκροτήθηκε ΕΣΡ, έγινε διαγωνιστική διαδικασία για 7 άδειες παρακαλώ, οι καναλάρχες προσέφυγαν ξανά στο ΣτΕ, κατατέθηκαν 6 αιτήσεις (η 7η ακόμα χηρεύει) και το Mega -που του έφταιγε ο Παππάς- δεν κατέθεσε ποτέ φάκελο αδειοδότησης και πετάει 420 εργαζόμενους στο δρόμο, μαζί με τα φερέφωνα του παλιού καλού καιρού.

Άλλωστε Ο Μαρινάκης εξήγησε στους εργαζόμενους ότι δεν συμμετείχε στον διαγωνισμό για την αδειοδότηση γιατί ο νόμος Παππά πιστεύει ότι θα καταπέσει από το ΣτΕ (!)

Με άλλα λόγια θα έχετε δουλειά, αν μου δοθεί κανάλι τζάμπα.

Η διαφαινόμενη λύση στο Σκοπιανό απέναντι σε εθνικιστικές και αλυτρωτικές βλέψεις που παρέμεναν ισχυρές από το 1992, πολεμιέται σθεναρά από αυτούς που έχουν τεράστια συμφέροντα από την συνέχιση και διαιώνιση του προβλήματος.

Τα εθνικιστικά και φασιστικά φερέφωνα σκούζουν πάλι εσχάτως, κλίνοντας σε όλους τους χρόνους τις λέξεις «Πατρίδα» και «Μακεδονία».

Ποιοί;

Αυτοί που ομνύουν στα ναζιστικά σύμβολα, ενώ οι ομοϊδεάτες τους ναζί παραχώρησαν την γη της Μακεδονίας για να την προσαρτήσουν οι Βούλγαροι φασίστες.

Αυτοί που παρέδωσαν την Κύπρο στον Αττίλα και ακόμα παραμένει, το μισό νησί, υπό στρατιωτική κατοχή.

Αυτοί που μεταφέρουν τις έδρες των επιχειρήσεις τους στην Βουλγαρία και τα Σκόπια, φοροδιαφεύγοντας και φοροκλέπτοντας.  Άραγε τα έγγραφα ποια χώρα αναφέρουν και τι εθνόσημο φέρουν;

Αυτοί που δεν ενοχλούνται με τον όρο «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά απορρίπτουν κάθε σύνθετη ονομασία.

Αυτοί, οι ίδιοι, που πετάγονται μέχρι τα Σκόπια για να φουλάρουν τα «κτήνη» τους με φτηνή βενζίνη και να κατεβούν στην Θεσσαλονίκη να διαδηλώσουν, υπέρ την Ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Είναι οι porte parole αυτών που αποστάτηταν για το όνομα  «Μακεδονία» και μ’ αυτό έχτισαν ολόκληρη πολιτική καριέρα.

Και τι καριέρα!

Πρωθυπουργός γαρ.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Οι  Ηρακλείς  του  στέμματος

Οι Ηρακλείς (και όχι οι Ηρακλειδείς), θυμίζω, ήταν οι ανάγλυφοι ροπαλοφόροι φύλακες -ντυμένοι με λεοντή σαν τον Ηρακλή- που στέκονταν δεξιά και αριστερά του θυρεού με την σημαία και που στο πάνω μέρος του υπήρχε το στέμμα, στα νομίσματα της δραχμής. 

Την γελοιότητα όμως, κατά κύριο λόγο, δεν καθόριζε η cult παράσταση με τους Ηρακλείς του στέμματος αλλά η -στο κάτω μέρος- γραμένη σε πάπυρο φράση:

“Ισχύς μου η αγάπη του λαού”.

Ομολογουμένως μια πολύ ισχυρή «αγάπη» επιβαλλόμενη δια των ροπαλοφόρων.

Οι Ηρακλείς του στέμματος (των εκάστοτε ισχυρών  και «εν τη βασιλεία τους» ενθρονισμένων, με τους θυρεούς τους και με διαφορετική κατά καιρούς  «σημαία ευκαιρίας») δεν έλλειψαν ποτέ από τον δύσμοιρο τούτο τόπο, ακόμα και στις μέρες μας.

Αίφνης οι «δημοσιογράφοι» λάτρεις της Μισέλ Ομπάμα και της Μπριζίτ Μακρόν, που αφιέρωναν ολόκληρα οκτάστηλα και εκτενή ρεπορτάζ για να περιγράψουν τις καίριες πολιτικές παρεμβάσεις των «πρώτων κυριών» στο πλάι των προέδρων συζύγων τους, κυριολεκτικά «ξέσκισαν» την Περιστέρα Μπαζιάνα γιατί τόλμησε να μιλήσει για πολιτική και όχι να παραμείνει «διακοσμητική γλάστρα» στο πλάι του πρωθυπουργού. 

“Οι σύζυγοι των πρωθυπουργών δεν εκλέγονται και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην τρέχουσα πολιτική” αποφάνθηκαν.

Βλέπεις, για τους Ηρακλείς του –Μητσοτακικού- στέμματος, βλάπτουν σοβαρά οι πολιτικές απόψεις της Περιστέρας Μπαζιάνα, ενώ δεν ενοχλούν καθόλου οι offshore εταιρείες της Μαρέβας Γκραμπόφσκι.

Αίφνης ο Ηρακλής (Κούλης-Πουαρώ) του –νεοφιλελεύθερου- στέμματος ανακάλυψε, σε συνέντευξη στους New York Times, ότι “η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που οι λαϊκιστές ήρθαν στην κυβέρνηση”.

Κατά τον Ηρακλή (Κούλη–Πουαρώ)  λαϊκισμός είναι η αμφισβήτηση των μνημονίων και των νεοφιλελέ συνταγών και όχι η δική του εμμονή στην αδιαπραγμάτευτη και πιστή εφαρμογή τους.

Επίσης λαϊκισμός  είναι όταν υποχρεώνεσαι να υπογράψεις μνημόνιο αλλά στην συνέχεια ζητάς την λαϊκή εντολή για την εφαρμογή του, ενώ δεν ήταν λαϊκισμός τα Ζάππεια του Σαμαρά.

Τέλος λαϊκιστής (κατά τον Κούλη) είναι ο Τσίπρας που ενώ αμφισβήτησε τα μνημόνια μέχρι τέλους,  πέτυχε την παραμονή της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και, γι’ αυτό, έτυχε της καθολικής αναγνώρισης των Ευρωπαίων, ενώ λαϊκισμός δεν είναι να μαλώνεις τους Ευρωπαίους φίλους σου επειδή αυτό ακριβώς αναγνωρίζουν στον Τσίπρα και του το πιστώνουν.

Αίφνης είδαμε τους Ηρακλείς του –τηλεοπτικού- στέμματος, μεγαλόσχημους δημοσιογράφους του Mega, που ξέσκιζαν την κυβέρνηση και διαλαλούσαν ότι ο νόμος  Παππά έγινε για να κλείσει το Mega, να έχουν εξαφανιστεί τώρα που τα αφεντικά τους απροκάλυπτα εγκατέλειψαν τις 400 οικογένειες εργαζομένων στην μοίρα τους.

Επίσης είδαμε και ακούσαμε την Ηρακλείδα του –ιδίου- στέμματος  Βούλτεψη-αντιΜαδούρο, να απαξιώνει τον διαγωνισμό του ΕΣΡ λέγοντας πως δεν θα σωθεί η χώρα με τα 30.000.000 που θα πληρώσουν οι επιχειρηματίες για την εξασφάλιση άδειας εκπομπής.

Φυσικά ξέχασε να μας πει ποιοι συντάχθηκαν με το «Βασίλειο των νταβατζήδων» για να ακυρωθεί ο διαγωνισμός, για να μην πληρωθούν τα 260 εκ. του πρώτου διαγωνισμού, για να επαναληφθεί με χαμηλότερο τίμημα, για να πάρει ο κουμπάρος το Mega από τον Ιβάν και να το κλείσει τελικά.

Αίφνης είδαμε τους Ηρακλείς του –κομμουνιστικού- στέμματος να σπάνε το Υπουργείο Εργασίας και να εισβάλλουν στο γραφείο της Αχτσίογλου, ενώ από την εποχή του Λάσκαρη μέχρι την εποχή του Βρούτση λειτουργούσαν ως «θεσμικές κυρίες».

Μ’ αυτά κι αυτά έχω γίνει (κατ’ Ευριπίδη):

«Ηρακλής μαινόμενος».

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Οι  Συριζαίοι κι  οι  Φαρισαίοι

“Δεν χωρεί αμφιβολία πως η κυβέρνηση θα χάσει την δεδηλωμένη, εάν ο Καμμένος διαφωνήσει στην ονομασία των Σκοπίων”, δήλωσαν δημόσια και με περισσή βεβαιότητα -κορυφαία -  στελέχη της ΝουΔου και της «Φωφικής» τους  τσοντοπροσθήκης.

Αλήθεια βρε Βουκεφάλες, δεν γνωρίζετε το άρθρο 84 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι η «δεδηλωμένη» χάνεται εάν χαθεί η ψήφος εμπιστοσύνης ή εάν υπερψηφιστεί η πρόταση δυσπιστίας  «από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών»;

Αλλά εδώ ταιριάζει γάντι αυτό που λέει ο λαός μας: “Σκατά τρώς, σκατά μολογάς”, επειδή ολημερίς κι ολονυχτίς την πτώση της κυβέρνησης απεργάζεστε, την πεθυμιά σας για την πτώση του Τσίπρα μολογάτε.

Ο ακραίος Φαρισαϊσμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που την καθιστά επικίνδυνη και εθνικά επιζήμια, έγκειται στο γεγονός ότι ένώ η κυβέρνηση έχει ως οδικό χάρτη (στις συνομιλίες με τους Σκοπιανούς) την γραμμή που είχε το 2007 ο Κώστας Καραμανλής («σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό»), ο Κούλης και η Ντόρα φανερά διολισθαίνουν στις  ακροδεξιές  απόψεις Σαμαρά, που με πρόσχημα το Μακεδονικό έριξε την κυβέρνηση του (πατέρα τους) Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, νομίζοντας (βλακωδώς) ότι θα πράξουν το ίδιο με τον Τσίπρα.

Φαίνεται πως παραβλέπουν το γεγονός ότι οι εποχές έχουν αλλάξει (καθώς άλλο το 1993 και άλλο το 2018) και ότι ο Σαμαράς έριξε τον Μητσοτάκη ενώ ήταν πρωτοκλασάτο μέλος της κυβέρνησης και δεξί του χέρι, ενώ ο Κούλης με την Ντόρα ουδεμία σχέση έχουν («για όνομα») με την κυβέρνηση της Αριστεράς.

“O Tempora, O Mores (Ω Καιροί, Ω Ήθη)”  που αναφώνησε και ο Κικέρωνας στην ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα.

Ο ακραίος Φαρισαϊσμός του Θόδωρου Παπαθεοδώρου, το (πολιτικό) παιδί του σωλήνα της Φώφης και του ΓΑΠ-  (υφυπουργού παιδείας της κυβέρνησης Σαμαρά), έγκειται στο γεγονός ότι χαρακτήρισε ως «τυχοδιωκτικούς» τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα των Τούρκων αξιωματικών!!!

Κατηγορεί για «τυχοδιωκτισμό» μια κυβέρνηση που λειτουργεί και νόμιμα και θεσμικά, αρνούμενη την έκδοση των Τούρκων καθώς δεν υπάρχουν οι διασφαλίσεις για μία δίκαιη δίκη στην πατρίδα τους, αλλά συνάμα ζητά την μη χορήγηση πολιτικού ασύλου εφ’ όσον εμπλέκονται στην απόπειρα πραξικοπήματος, της μη αρεστής αλλά δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στην Τουρκία.

Βέβαια «γελάνε και οι πέτρες» με τον «ψευτοθόδωρο» που «βρυχάται» σαν ποντίκι για την πολιτική ασύλου της κυβέρνησης, όταν η δική του κυβέρνηση παρέδωσε σιδηροδέσμιο τον Τούρκο υπήκοο Οτσαλάν (που ζήτησε πολιτικό άσυλο) και σαπίζει τα –τελευταία- 18 χρόνια στις φυλακές του Βοσπόρου.

“O Tempora, O Mores (Ω Καιροί, Ω Ήθη)”  που αναφώνησε και ο Κικέρωνας στην ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα.

Ο ακραίος Φαρισαϊσμός  του Ευάγγελου Βενιζέλου (του πλέον τοξικού πολιτικού, μεταξύ αρκετών άλλων, από το 1990 και μέχρι σήμερα) έγκειται στον χαρακτηρισμό της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛΛ, ως «θεσμικός ανορθολογισμός» (τι είπε ο «Συνταγματολόγος»!!!).

Ομιλεί ο «θεσμικός ορθολογιστής» Μπένι που διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά τον οποίο θεωρούσε “άχρηστο άνθρωπο”, ενώ ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της κυβέρνησης (Σαμαράς) θεωρούσε τον αντιπρόεδρο (Μπένι) “επικίνδυνο και ύπουλο”.

Επίσης  «θεσμικώς ορθολογικό» είναι ότι Σαμαράς και Βενιζέλος στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου για να ψηφίσει το 2^Ο μνημόνιο και στην συνέχεια τον ανέτρεψαν για να κυβερνήσουν αυτοί.

“O Tempora, O Mores (Ω Καιροί, Ω Ήθη)”  που αναφώνησε και ο Κικέρωνας στην ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα.

Ή όπως λένε στα μέρη μας:

“Άλλο Συριζαίοι κι άλλο Φαρισαίοι.”