Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Ο «επουλώνω» και ο «πολώνω»

Ένα από τα μεγαλύτερα «εγκλήματα» που καταλογίζουν συλλήβδην στον ΣΥΡΙΖΑ (οι αντίπαλοι του) είναι τα συνθήματα που –κεντρικά- προέβαλε στις προηγούμενες εθνικές εκλογές: “Ή αυτοί ή εμείς”, “Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν”.

“Πόλωση”, “Πολεμική”, “Διχασμός”, “Εμφύλιος”, είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται, συνάμα με διαπιστώσεις όπως: “Αμετροεπείς”, “Αμετανόητοι”,“Επικίνδυνοι” και προτροπές του τύπου: “Μηδενίστε τους”, “Συντρίψτε τους”, “Αφανίστε τους ”.

Βλέπεις, πολύ θα ήθελαν ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι (και δεν είναι) αυτό που η παροιμία περιγράφει:

“Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται”.

Έτσι, η εθνική συνεννόηση προβάλλεται (απολύτως φυσιολογικά) ως  «εθνική ανάγκη», ως «πατριωτικό πρόταγμα», ως «συλλογική απαίτηση», ως «επιταγή των καιρών» και ως «νομοτελειακή προοπτική» που θα γίνει με ή (κυρίως) χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα δε κάποιοι το πάνε ακόμα παραπέρα και (μέρες που είναι) μιλάνε για την «ανάγκη της Χριστιανικής ομονόησης του (περιούσιου) Ελληνικού έθνους».

Τα κυρίαρχα όμως ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα καθώς ουδείς μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει: 

“Ποιο είναι και πως περιγράφεται το εθνικό, πατριωτικό, συλλογικό και νομοτελειακό πρόταγμα;”

“Η επιστροφή στο παρελθόν αποτελεί βάση για εθνική ομονόηση;”

“Η παλιννόστηση των πολιτικών που μας οδήγησαν στην μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση και στην πιο βαθειά κοινωνική αποσάθρωση, είναι ο οδικός χάρτης για την χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής; ”

“Όσοι δεν διαθέτουν κοντή μνήμη στην αποτυχία, λήθη στην συμφορά και αρνούνται να παρέχουν ατιμωρησία στους ενόχους, γιατί κατηγορούνται ως πολωτικοί και εθνικά επιζήμιοι;”

Επιτέλους εξηγήστε μας, σεις οι «εθνικά» ομονοούντες, ποιός «πολώνει» και ποιος «επουλώνει»:

Πολώνει αυτός που αναλαμβάνει μια οικονομία σε βαθειά ύφεση και την οδηγεί στην ανάπτυξη, την μεγαλύτερη από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης;

Πολώνει αυτός που παραλαμβάνει μια οικονομία εκτός αγορών και την οδηγεί εκτός μνημονίων και δανειζόμενη ξανά από τις αγορές, με το χαμηλότερο επιτόκιο (δεκαετούς ομολόγου) της διατραπεζικής αγοράς στην τελευταία εικοσαετία;

Πολώνει αυτός που παραλαμβάνει ένα ασφαλιστικό σύστημα σε πλήρη κατάρρευση, σε μια περίοδο που είχαν εξαϋλωθεί οι συντάξεις από τις συνεχείς μειώσεις,  που δανειζόταν το κράτος κάθε μήνα για να τις καταβάλλει στους δικαιούχους, και που κατόρθωσε να αντιστρέψει την κατάσταση, δημιουργώντας ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα με τον ΕΦΚΑ (για πρώτη φορά) πλεονασματικό;

Πολώνει αυτός που παρέλαβε την ανεργία στο 27,5% και σε τέσσερα χρόνια την μείωσε στο 18%;

Πολώνει αυτός που στην περίοδο απώλειας του ¼ του ΑΕΠ από την τσέπη μας, επιτρέπει σε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και στην χορήγηση φαρμάκων και υγειονομικού υλικού;

Πολώνει αυτός που χτυπάει την διαφθορά, την διαπλοκή, τους νταβατζήδες, που αποκαλύπτει τα σκάνδαλα SIEMENS, NOVARTIS, κλπ;

Πολώνει αυτός που επιλύει με τον καλύτερο τρόπο (και στα πλαίσια της χαραγμένης Εθνικής γραμμής από την δεκαετία του ’90) το «Μακεδονικό» ζήτημα;

Ζητάει να κυβερνήσει για να «επουλώσει» τις πληγές αυτός που τις δημιούργησε;

Αυτός που ζητάει ελαστικές σχέσεις εργασίας, που υπόσχεται την εφαρμογή ασφαλιστικού τύπου «Πινοσέτ», που δηλώνει ότι το Δώρο Χριστουγέννων θα καταργηθεί γιατί είναι επιδοματική πολιτική (φιλοδώρημα), που απαιτεί και απειλεί για την αμνήστευση όλων των ενεχομένων σε σκάνδαλα, που υιοθετεί τον αλυτρωτισμό του VMRO μιλώντας για «Μακεδονική» μειονότητα;

Προτιμώ να χαρακτηρίζομαι πολωτικός και διχαστικός,  παρά αμνήμων και να καταντήσω σαν τον Italo Svevo που ομολογούσε:

“Υπάρχουν τρία πράγματα που πάντα ξεχνώ. Ονόματα, πρόσωπα……και το τρίτο δεν το θυμάμαι.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Σκευωριάδα

Στιγμές στιγμές, με την ευκαιρία κάποιου γεγονότος της επικαιρότητας –όπως καληώρα η δημόσια συζήτηση για το σκάνδαλο της Novartis- έχω την βαθειά πεποίθηση ότι η επιχειρηματολογία της πλευράς που ενέχεται, λειτουργεί στην κατεύθυνση της επίρρωσης του συγγραφέα Elbert Hubbard όταν έλεγε: “Η ευφυΐα έχει τα όρια της, αλλά η βλακεία δεν έχει αυτό το μειονέκτημα. ”

Το multiple choice στις ακόλουθες ερωτήσεις είναι απολύτως διαφωτιστικό:

Υπάρχει σκάνδαλο Novartis ή ισχύει η δήλωση του Κούλη στην Έλλη Στάη: “Είναι σκευωρία. Είναι ένα κατασκεύασμα” αλλά στην συνέχεια “Αυτό δεν σημαίνει, προς Θεού, ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Novartis(!!!) ή δεν σημαίνει a priori, να το τονίσω αυτό (σ. φαντάσου και να μην το τόνιζε), ότι όλοι είναι εξ ορισμού αθώοι.”

“Σκευωρία” από την μια και “όχι όλοι εξ ορισμού αθώοι” (άρα ένοχοι) από την άλλη,  ισοδυναμεί με το “ο άντρας μου είναι κερατάς και εγώ καλή γυναίκα”.

Ή όχι;

Επειδή οι τιμές όλων των φαρμάκων έπεφταν και μόνο οι τιμές των σκευασμάτων της Novartis ανέβαιναν, οι γιατροί που τα συνταγογραφούσαν ενέχονται για μίζες και «μαύρο» χρήμα (σωστά;) αλλά οι υπουργοί που τα τιμολογούσαν είναι αθώοι;

Το σκάνδαλο Novartis είναι Ελληνικό φαινόμενο ή Παγκόσμιο;

Οι έρευνες του σκανδάλου εξήχθησαν από την Ελλάδα ή εισήχθησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Η κυβέρνηση έστησε μία παγκόσμια σκευωρία για να εμπλέξει τους πολιτικούς της αντιπάλους;

Το FBI συμμετέχει στην σκευωρία της κυβέρνησης, δουλεύοντας για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα;

Η επικεφαλής της Εισαγγελίας διαφθοράς κα Τουλουπάκη και οι 8 από τους 11 του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου, που αποφάσισαν την επανεκλογή της κας Τουλουπάκη για 2 ακόμα χρόνια (ώστε να ολοκληρώσει τις έρευνες για την Novartis) είναι γραμμένοι σε κάποιες οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;

Η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και πρέπει να την εμπιστευόμαστε ή είναι καθοδηγούμενη από τον Υπουργό κατά της διαφθοράς Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και πρέπει να καταγγελθεί ότι στήνει σκευωρίες με τους «Μαδούρο» του ΣΥΡΙΖΑ για να πλήξει «αθώους» πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης;

Η “ανεξάρτητη δικαιοσύνη επιτελεί το καθήκον της” όταν ασκεί ποινική δίωξη (μεταξύ πολλών άλλων) στην Ρένα Δούρου, αλλά “είναι διεφθαρμένη” όταν ζητάει από την Βουλή να της επιτρέψει να διερευνήσει τυχόν συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε χρηματισμό;

Όταν ο Παύλος Πολάκης καταγγέλλει κωλυσιεργία της δικαιοσύνης, στην διερεύνηση υποθέσεων (που ο ίδιος έχει συλλέξει στοιχεία και τα έχει καταθέσει) είναι “ωμή παρέμβαση στο έργο της” και ως εκ τούτου ζητείται η αποπομπή του, ενώ όταν η δικαιοσύνη ζητάει να διερευνηθούν πολιτικά πρόσωπα της αντιπολίτευσης για τυχόν συμμετοχή τους σε αξιόποινες πράξεις και μηνύουν (οι ύποπτοι) την πρόεδρο του Αρείου πάγου, τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, και απειλούν “θα σας σύρω μέχρι τέλους”, “θα σας πάω αίμα”, είναι Τετάρτη απόγευμα;

Όταν οι φάκελοι της έρευνας (του σκανδάλου Novartis) για κάποια από τα πολιτικά πρόσωπα αρχειοθετούνται τότε “η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και οι μάρτυρες είναι αξιόπιστοι”, ενώ όταν για κάποιο ή κάποια άλλα πολιτικά πρόσωπα συνεχίζεται η έρευνα τότε “η δικαιοσύνη είναι μοχλός της κυβέρνησης και οι μάρτυρες κουκουλοφόροι”;

Γίνεται πιστευτός κάποιος ερευνώμενος όταν αλλάζει την ρητορεία του από «αθωότητα» σε «παραγραφή»;

Εάν οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα κατατείνουν στην θεωρία περί σκευωρίας (Αδώνιδος «Σκευωριάδα»), τότε επιβεβαιώνεται ο Μάρκ Τουαίην:

“Είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους, παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Το μαύρο κουτί

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές ακούω όλο και συχνότερα, σε κουβέντες της πιάτσας, ορισμένους που αναφερόμενοι  στον  Τσίπρα εκφράζονται με φράσεις όπως: “Έχει άστρο το παλικάρι”, “Με παπά θα κοιμήθηκε”, “Έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας”, “Αυτουνού γεννάνε και τα κοκόρια του”, “Κοιμάται κι η τύχη του δουλεύει” και το μνημειώδες “Μα να βρει τον Κούλη απέναντι του! Πόση κωλοφαρδία πια;”

Τελικά αμφιβάλλω εάν είναι τόσο τυχερός ο Τσίπρας ή είναι τόσο αυτοκαταστροφικός ο Κούλης, κάτι δηλαδή σαν τον «Ιδανικό αυτόχειρα» που εξακολουθεί και ζει γιατί απέτυχε και να πεθάνει.

Ή όπως έλεγε η συγγραφέας Dorothy Parker: “Τα ξυράφια πονάνε, τα ποτάμια έχουν λάσπες, το οξύ αφήνει σημάδια, τα δηλητήρια φέρνουν σπασμούς, τα όπλα δεν είναι νόμιμα, οι θηλιές ξεχειλώνουν, το αέριο μυρίζει απαίσια. Καλύτερα, τελικά, να ζήσεις.”

Το τι ακριβώς συμβαίνει με τον πρόεδρο της ΝουΔου, δεν απαιτείται κάποια βαθυστόχαστη και επίπονη ανάλυση για να το καταλάβεις, χρειάζεται μόνο στοιχειώδης (χωρίς τα fake news) ενημέρωση.

Για τους άλλους που συνεχίζουν να ενημερώνονται από τον «έγκυρο ΣΚΑΪ» και το «έγκριτο ΘΕΜΑ», θα καταλάβουν τι ακριβώς  συνέβη αργότερα, όταν –μετά την συντριβή- θα ανασύρουν το «μαύρο κουτί» και θα ακούσουν τις συνομιλίες (του Κούλη) από την αρχή της πτήσης μέχρι την στιγμή που -από την τρομακτική πτώση- ανοίχτηκε ο τεράστιος κρατήρας.

Το «μαύρο κουτί» λοιπόν θα έχει καταγράψει ότι, όταν ο ένας (Τσίπρας) «σκανάριζε» τα δεδομένα μιας ήδη χαραγμένης πορείας προκειμένου να κάνει τους αναγκαίους ελιγμούς για να αποφύγει –και τελικά απέφυγε χωρίς αναταράξεις- το καταστροφικό πέρασμα από το «μάτι του κυκλώνα», ο άλλος (Μητσοτάκης) –δογματικά και φιλελεύθερα- επέμενε στην αντίληψη ότι οι χαραγμένες πορείες (ακόμα κι αν αποδειχθούν λάθος) πρέπει να ακολουθούνται μέχρι τέλους (έστω κι αν οδηγήσουν στην συντριβή του σκάφους).

Το «μαύρο κουτί» λοιπόν θα έχει καταγράψει ότι, όταν ο ένας (Τσίπρας) έκανε συνεννοήσεις, έχτιζε συμμαχίες, ανακτούσε αξιοπιστία για την χώρα μέσα στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., ακόμα και με τους διαπρύσιους εχθρούς της Ελλάδας, ο άλλος (Μητσοτάκης) περιδιάβαινε την Εσπερία «αλαμπρατσέτα» με το φιλαράκι του (τον –αμετανόητα- χυδαίο ανθέλληνα) Βέμπερ, εκθέτοντας την χώρα μας με τις δηλώσεις του ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι (ακόμα και ο Σόιμπλε) μιλούν θετικά για τον Τσίπρα, επειδή τους έχει παραχωρήσει «γη και ύδωρ» (που ευχαρίστως προσφέρεται να κάνει ο ίδιος, απρόσκοπτα και χωρίς αντιρρήσεις).

Το «μαύρο κουτί» λοιπόν θα έχει καταγράψει ότι, όταν ο ένας (Τσίπρας) ασκούσε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με Η.Π.Α. με Ρωσία, με το Ισραήλ και όλη την μέση Ανατολή, με την Νότια Ευρώπη,  με την Βαλκανική, επιλύοντας (με διεθνή συνθήκη) το πρόβλημα με την Βόρεια Μακεδονία, ο άλλος (Μητσοτάκης) οργάνωσε συλλαλητήρια με ακροδεξιούς «Μακεδονομάχους», κατήγγειλε την κυβέρνηση για συναλλαγή (με τους Ευρωπαίους συμμάχους του) με αντάλλαγμα την μη περικοπή των συντάξεων, ανακάλυπτε αλυτρωτισμούς με (δήθεν) «Μακεδονική μειονότητα» και χρησιμοποιούσε τα επιχειρήματα του Ερντογάν, κάθε που εκείνος έκανε επίθεση στον πρωθυπουργό.

 Το «μαύρο κουτί» λοιπόν θα έχει καταγράψει ότι, όταν ο ένας (Τσίπρας) έβγαζε την χώρα στις αγορές, ανέπτυσσε ΑΟΖ, υπέγραφε εμπορικές  συμφωνίες (ακόμα και με την NASA), ο άλλος (Μητσοτάκης) έπαιζε «κλέφτες κι αστυνόμους» με τα «κακά Εξάρχεια», που ευθύνονται ακόμα και για το «προπατορικό αμάρτημα».

Η (μη) πολιτική πρόταση του Κούλη συνοψίζεται στο ερώτημα του Γούντι Άλεν:

“Έχω μία απάντηση, έχει κάποιος μία ερώτηση;”

 

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Μπαμ  ορ – μπαν

Κάθε που ακούω τον Κούλη και την Φώφη, αβίαστα μου έρχεται στο στόμα η ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου από την ταινία «ο Ατσίδας»:

“Σήμερα δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε”.

Τους ακούς βρε παιδάκι μου και νοιώθεις μια ανακούφιση, μη σου πω ακόμα και μία εσωτερική γαλήνη, ειδικά όταν διδάσκουν «Απλά μαθήματα πολιτικής γεωγραφίας». Ξεκαθαρίζεις στο μυαλό σου μια σειρά πράγματα, από τον Συριζαϊκό αχταρμά που σου σερβίρουν και σε μπουρδουκλώνουν.

Ορισμένα συμπεράσματα που συνάγονται -εκ των μαθημάτων- είναι: 

 
Πρώτον, (λέει ο Κούλης και επαναλαμβάνει η ηχώ του, η Φώφη) στην πατρίδα μας ακροδεξιά είναι ο Πάνος Καμμένος. Αλλά όχι μόνο αυτός. ακροδεξιοί είναι και όσοι από τους ΑΝΕΛΛ διαφώνησαν με τον Καμμένο και αποχώρησαν ή διαγράφτηκαν, επειδή συντάχθηκαν (στην «συμφωνία των Πρεσπών» και στην παροχή «ψήφου εμπιστοσύνης») με τον  Τσίπρα.

Άρα κάποιες Κουντουράδες και κάποιοι Παπαχριστόπουλοι είναι καραμπινάτοι ακροδεξιοί, όπως όμως ΔΕΝ είναι ο Δημήτρης Καμμένος, ο οποίος διέγραψε τον Τάκη Μπαλτάκο επειδή ανακοίνωσε την πρόθεση του να συνεργαστεί στις Ευρωεκλογές με τον («αριστερό») Πάνο Καμμένο.

Καταλάβατε;

Δεύτερον, ο Τσίπρας είναι νεοδεξιός αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νεοδεξιά, που μας έφερε το τρίτο (και χειρότερο) μνημόνιο. Τι «όχι δα», δηλαδή νομίζετε ότι είναι Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα Ριζοσπαστική; 

Αλήθεια;

Για πείτε τους λοιπόν (τόσο στον Κούλη, όσο κυρίως στην Φώφη που της ζητάτε, κι από πάνω, να συνδράμει στην δημιουργία της νέας και μεγάλης «κεντροαριστεράς»)  ποιοι είναι αλήθεια οι Αριστεροί; Η Παπακώστα, ο Παπαγγελόπουλος, η Κουντουρά ή ο Κουίκ;

Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαζέψει όλο το παλιό και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Πως νομίζετε δηλαδή ότι βγήκε κυβέρνηση, με το Αριστερό παρεάκι του 3%, του «μπαίνω δεν μπαίνω στην Βουλή»;

Όλο το πελατειακό, υπόδικο, αχάριστο, ανήθικο και «δεξιό» ΠΑΣΟΚ -σου λέει (η Φώφη, ο Χρηστίδης, ο Μαλέλης, α ναι.......και ο Κεγκέρογλου)- μετακόμισε, εν μία νυκτί, στον «νεοδεξιό» ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας τους «καθαρούς», «άσπιλους», κι «αμόλυντους» «αγωνιστές της κεντροαριστεράς» στο ΠΑΣΟΚ ή ΕΛΙΑ ή ΔΗΣΥ ή ΚΙΝΑΛ ή «νέο ΑΦΜ - προοδευτικό κίνημα».

Ωστόσο ορισμένες απορίες που γεννώνται εκ των ανωτέρω μαθημάτων (της πολιτικής γεωγραφίας) παραμένουν -φευ εισέτι- αναπάντητες:

Πρώτον, εάν η ακροδεξιά στην Ελλάδα είναι ο Π. Καμμένος και οι συν αυτώ συμπορευόμενοι, τότε εξηγείστε μας τι είναι ο Καρατζαφέρης, ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Μπαλτάκος, ο Πλεύρης, ο Βελόπουλος; Τι είναι τα «Χρυσαύγουλα» και γιατί οι δολοφονικές επιδρομές του χαρακτηρίζονται (από σας) «ακτιβισμός»;

 Όλοι αυτοί δεν είναι «σπλάχνα από τα σπλάχνα» της ΝουΔου;

Δεύτερον, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «νεοδεξιά», τότε η ΝουΔου είναι ή δεν είναι  η παλαιά και πούρα Δεξιά, η Δεξιά της λιτότητας και των αντεργατικών αναχωμάτων, των επιχειρηματικών συμφερόντων, των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς και κάποτε –σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους- του παρακράτους;

Ο Σαμαράς δηλαδή που ακριβώς τοποθετείται στον πολιτικό χάρτη; Με ποιους συνεργάστηκες Φώφη; Τώρα φωνάζεις “απεταξάμην τον (Τσίπρα) Σατανά”;

Τρίτον, εάν όλο το παλιό και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε –πες μου αν κατάλαβα καλά- ισχυρίζεσαι Φώφη ότι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τον τόπο για περίπου 30 χρόνια, στηριζόμενο σε ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 30% από τυχάρπαστους και διεφθαρμένους;

Όποιος αθωώνει την ακροδεξιά και τον φασισμό για να υπάρξει στην πολιτική, δεν μπορεί να επικαλείται το παρελθόν του, γιατί:

“Ανάθελα ξεκίνησε και θελητά του πήγε.”