Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Κυβέρνηση 3Α (Απαγόρευση Αντίθετης Άποψης)

 Στην αντιμετώπιση της πανδημία του Covid-19 ο στενός πυρήνας του Μαξίμου υιοθέτησε ασμένως την ρήση του «μεγάλου τιμονιέρη» Μάο: “Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση”. Προφανώς αυτό δεν έγινε γιατί η πανδημία ξεκίνησε από την Κίνα, ούτε γιατί μεταλλάχτηκε ο «πρωινός καφές» του πρωθυπουργού σε Μαοϊκή φράξια, αλλά γιατί άδραξε την ευκαιρία για να φιλοτεχνήσει το πορτραίτου του «μεγάλου τιμονιέρη» Κυριάκου, του special one ηγέτη, αυτού που όμοιο του δεν ματαείδε ο κόσμος όλος, συγκρινόμενος (ίσως) με έναν Ελευθέριο Βενιζέλο ή (έστω) με έναν Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Ο απόλυτος έλεγχος των μέσων -που αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη για μια επιτυχή εκστρατεία προπαγάνδας- προϋπήρχε βεβαίως του Covid-19 και είχε δώσει επιτυχείς εξετάσεις.

Προεκλογικά φερειπείν δεν βρέθηκε ένας (δημοσιογράφος) να ρωτήσει έναν (της ΝουΔου) αν είναι αληθής η φράση “τρέλα είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα”, αφού η πολιτική που ευαγγελιζόταν ο Κυριάκος για άμεση ανάπτυξη αύριο στο 4% ήταν η ίδια πολιτική που μας οδήγησε σε ύφεση χθες 3,9%, όταν ήταν ο ίδιος εξέχων υπουργός.

Μετεκλογικά  και τα τελευταία ψήγματα αλήθειας  δεν απειλούνται πια με εξαφάνιση, γιατί ήδη αφανίστηκαν. Κανείς δεν ψέλλισε κάτι, έστω για όσα βγάζουν μάτι:

Την κυβίστηση με την Βόρεια Μακεδονία.

Την Μόρια και τους πρόσφυγες που πενταπλασιάστηκαν.

Τους διορισμούς σε κυβερνητικές θέσεις κάποιων που «εγκλημάτησαν» στη καταστροφική φωτιά στο Μάτι.

Την υποχώρηση της εξωτερικής μας πολιτικής στις διεκδικήσεις Ερντογάν.

Τον υπερδιπλασιασμό των μετακλητών και των μισθών τους.

Τις μπουλντόζες των ιδιωτικών επενδύσεων που σκουριάζουν.

Την μη εκτέλεση κατά 508 εκ. του ΠΔΕ.

Την κατάργηση κάθε ανεξάρτητης αρχής ελέγχου.

Την, εκ των υστέρων, μετατροπή του νόμου για την νομιμοποίηση διορισθέντων (π.χ. ΕΥΠ) χωρίς τυπικά προσόντα.

Την αποδοχή όλων των προτάσεων του ΣΕΒ για τις εργασιακές σχέσεις (εκ περιτροπής εργασία, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι).

Την μη κατοχύρωση του κατώτατου μισθού και την μη καταβολή αυξήσεων.

Την περικοπή κατά 80% του κοινωνικού επιδόματος.

Την, με νόμο, κατάργηση του Δώρου Πάσχα.

Την επιτυχή -από τον Βρούτση- προσφυγή στο ΣτΕ για την μη καταβολή αναδρομικών στους χαμηλοσυνταξιούχους.

Την αύξηση της ανεργίας.

Την αναίρεση των προκηρυγμένων θέσεων γιατρών ΕΣΥ.

Την υποχώρηση στο ήμισυ του ρυθμού ανάπτυξης, μόλις σε ένα εξάμηνο.

Με τέτοια ανεξάρτητη δημοσιογραφία και με 11 εκ. που διατέθηκαν για την προβολή του «μένουμε στο σπίτι» συν άλλα 21 εκ. που απαλλάχτηκαν της καταβολής τους οι καναλάρχες για τις τηλεοπτικές άδειες, το λιγότερο που έχει να κάνει η «ενημέρωση» είναι να ποινικοποιεί ακόμα και την υπόνοια αντίθετης άποψης.

Πώς να πεις ότι τα σωστά μέτρα της πανδημίας ελήφθησαν καθυστερημένα και όχι οριζόντια ή ότι η σύγκριση των επιπτώσεων στην χώρα δεν γίνεται με τον οικονομικά εξωστρεφή Ευρωπαϊκό Βορρά αλλά με τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ και κυρίως αυτές με χαμηλή οικονομική εξωστρέφεια; 

Πώς να πεις ότι το «ηρωικό» ΕΣΥ δεν έχει ενισχυθεί ουσιαστικά και μόνιμα, παρά τις εξαγγελίες;

Ποιος να σε ακούσει όταν παρουσιάζεις ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας για την επόμενη μέρα, όταν προβάλλεται η «κουρά των αμνών»; 

Πώς να καταρρίψεις το επιχείρημα ότι “αν η κυβέρνηση δώσει στο κάθε σπίτι 5.000 ευρώ οι πολίτες θα γίνουν 300 κιλά”;

Πώς να εξηγήσεις τον Niels Bohr: “ Ποτέ μην εκφράζεσαι με μεγαλύτερη σαφήνεια απ’ ό,τι μπορείς να σκεφτείς”;

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά και όλα όσα αποτελούν σήμερα τις Ευαγγελικές αλήθειες του Χριστιανισμού θα είχαν καταπέσει.

Γιατί δεν μπορεί, όλο και κάποια ενημερωτική εκπομπή θα μας αποκάλυπτε την ιστορική «εξαπάτηση» μέσα από τα λόγια κάποιου ή κάποιας  των «Αρίστων» (με σπουδές στην μητρόπολη Ρώμη) που θα αναρωτιόταν:

“Ακούω συνέχεια «ο μοναδικός αληθινός Θεός», «ο μονογενής υιός του Πατρός» και αναρωτιέμαι για ποια ιστορία μιλάμε; Ποιος έγραψε αυτή την ιστορία; Την έγραψαν αυτοί που η απώλεια του αισθήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι αντίστοιχη με την απώλεια ενός ανθρώπου;”

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, τα τσακάλια της τηλεόρασης που ασχολούνται με τα διεθνή θέματα και το διπλωματικό ρεπορτάζ, με συνεχείς αποκαλύψεις, θα μας ενημέρωναν για την μεγάλη συνωμοσία του Σιωνισμού που με το σχέδιο «Ναζωραίος» σκοπό έχει την εξάπλωση και κατάληψη όλου του κόσμου από τους Εβραίους.

Με συνεχείς συνδέσεις (έστω και μέσω Skype) και με συριστική φωνή θα έριχναν φως στην στημένη υπόθεση του «δήθεν» πτωχού και άσημου «προφήτη» που επιλέχτηκε για να εξυπηρετήσει τα τεράστια συμφέροντα εξάπλωσης του  Εβραϊκού λόμπι στα πέρατα της γης.

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, η διακήρυξη του ότι είναι ο αναμενόμενος «Μεσσίας» (στα Εβραϊκά Μασίαχ) που σημαίνει «χρισμένος» από την ελληνική λέξη «χρίσμα» -εξ ου και ο ελληνικός τίτλος «Χριστός»- θα είχε επισύρει σοβαρές ποινικές κατηγορίες από τους Εισαγγελείς των τηλεπαραθύρων.

Και τι δεν θα είχαν καταλογίσει στον «Εβραίο ψευτοπροφήτη»: Ψευδής δήλωση που εγκυμονεί κινδύνους για το δημόσιο συμφέρον, διασπορά ψευδών ειδήσεων και εξαπάτηση κατ’ επάγγελμα, παράσταση εν γνώσει του ψευδών γεγονότων ως αληθινών, διακεκριμένη απάτη με σκοπό τον προσπορισμό κέρδους, αντιποίηση επαγγέλματος, ακόμα και ηθική αυτουργία στην διάπραξη του…. προπατορικού αμαρτήματος.

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, οι θεματοφύλακες της εθνικής καθαρότητας θα έσκουζαν στο γυαλί ότι η μετακίνηση του Ιωσήφ και της Μαρίας από την Ναζαρέτ στην Βηθλεέμ είναι καραμπινάτη περίπτωση «λαθρομετανάστευσης», αφού με το πρόσχημα της απογραφής προσπάθησαν να πάρουν νομιμοποιητικά έγραφα παραμονής σε άλλη επαρχία της Αυτοκρατορίας. Ότι, χωρίς χαρτιά και λεφτά, δεν μπορούσαν να μείνουν στο πανδοχείο και έκαναν κατάληψη στο στάβλο, και ότι ο Χριστός γεννήθηκε εκτός γάμου επειδή η Μαρία αναφέρεται μνηστή και όχι σύζυγος του Ιωσήφ.

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, η ζωή του θα χαρακτηριζόταν  επιεικώς περιθωριακή και αντικοινωνική αφού βρίθει από παρέες με πόρνες και παραβατικούς, η διδασκαλία του θα αποτελούσε υποκίνηση σε εξέγερση απέναντι στην νόμιμη εξουσία και άμεσος κίνδυνος για την δημόσια γαλήνη και τάξη και οι μαθητές του θα αποκαλούνταν «γνωστοί και σεσημασμένοι μπαχαλάκηδες και αναρχοαυτόνομοι».

Αν υπήρχαν κανάλια στα χρόνια του Ιησού, τα δελτία ειδήσεων θα πρόβαλαν την εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό ως «η ανομία καταστρέφει την υγιή επιχειρηματικότητα», η σύλληψη στο όρος των Ελαιών ως «εξάρθρωση γιάφκας πριν το τρομοκρατικό χτύπημα», η απολογία στην δίκη “του Υιού του Ανθρώπου” ως «αυθόρμητη ομολογία ενοχής», η καταδίκη σε Σταύρωση ως «απόδοση δικαιοσύνης» και η απελευθέρωση του Βαραββά ως «εφαρμογή της λαϊκής βούλησης».

Σήμερα που υπάρχουν κανάλια δεν θα ακούσεις πουθενά τα λόγια του Μαχάτμα Γκάντι:

“Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό.”    

 

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Μένουμε σπίτι (αφού δεν βγήκε ακόμα σε πλειστηριασμό)

Μένουμε σπίτι με αξιοθαύμαστο αίσθημα ευθύνης, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης για την δημόσια υγεία και τον κίνδυνο απώλειας ανθρώπινων ζωών.

Μένουμε σπίτι υπακούοντας (πολιτικά κόμματα και πολίτες)  στα μέτρα της κυβέρνησης που έχει την ευθύνη διαχείρισης της κρίσης, γιατί αυτό σήμερα είναι το ύψιστο πατριωτικό και ανθρωπιστικό καθήκον.

Μένουμε σπίτι γιατί έτσι βοηθάμε πρώτα τους υγειονομικούς που δίνουν την άνιση μάχη να κρατήσουν όρθιο –για όλους εμάς- ένα καθημαγμένο και συκοφαντημένο ΕΣΥ, αλλά και για όλους όσοι βρίσκονται έξω εκτιθεμένοι, συνεχίζοντας την εργασία τους για να μένουμε εμείς στο σπίτι, αλλά φωνάζουμε και αντιδρούμε όταν τα μέτρα προστασίας των «ηρώων με (ή χωρίς) μάσκες»  είναι ελλειπή και όταν οι γενναίες και άμεσες αποφάσεις θωράκισης της Δημόσιας Υγείας καθυστερούν ή παλινωδούν.

Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε αδρανείς, αναπτύσσουμε δίκτυα αλληλεγγύης και βοηθάμε όσους είναι μόνοι και ανήμποροι, προσφέρουμε εθελοντικά αίμα τώρα που –περισσότερο παρά ποτέ- έχει ανάγκη η δημόσια υγεία και φροντίζουμε ώστε τα αδέσποτα ζώα να μην ξεμείνουν από τροφή και νερό.

Μένουμε σπίτι και αποκαλύπτουμε τα fake video μιας δήθεν ολέθριας παραβατικότητας (π.χ. παραλία Θεσσαλονίκης) που μας φορτώνουν τα τηλεπιστόλια του προπαγανδιστικού δόγματος: “Τα καλά πιστώνονται στην κυβέρνηση, τα κακά χρεώνονται στον πολίτη”.

Μένουμε σπίτι και ακούμε με θρησκευτική ευλάβεια την ενημέρωση και το μάθημα του επικεφαλής των επιστημόνων, που σηκώνει το βάρος της πανδημίας στην χώρα μας, Καθηγητή Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας κ. Σωτήρη Τσιόδρα (δικαιολογώντας απολύτως τις κατά καιρούς επιστημονικές αντιφάσεις του, όπως συχνά συμβαίνει στην ad hoc αντιμετώπιση –από την ανά τον κόσμο επιστημονική κοινότητα- ενός άγνωστου και επιθετικού εχθρού), αλλά κάνουμε κοπάνα από το μάθημα του κ. Καθηγητή όταν αυτό αφορά την «Αγωγή του (αδιαμαρτύρητου και υπάκουου) πολίτη».

Μένουμε σπίτι και μελαγχολούμε για τις ζωές όλων όσων παλεύουν με τον κορονοϊό και αγανακτούμε για όσους χάνουν άδικα την ζωή τους, επειδή οι ηγέτες τους αποφάσισαν ότι στο χρηματιστήριο αξιών η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία και βγαίνει εκτός διαπραγμάτευσης, αλλά αρνούμαστε πεισματικά να αποδεχτούμε την τρομολαγνική στατιστική των θανάτων, που «αποδεικνύει» την υπεροχή της φυλής μας και του ημετέρου ηγέτη.

Μένουμε σπίτι και παλεύουμε να επιβιώσουμε, οι περισσότεροι σε μικρούς και ακατάλληλους χώρους στοιβαγμένοι, με ελλιπή έσοδα ή και με καθόλου εισόδημα αλλά με δυσβάσταχτα χρέη (γιατί και η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει ταξικά χαρακτηριστικά), συμβάλλοντας στο πρόταγμα των ημερών που είναι να αντέξει το λαβωμένο ΕΣΥ γιατί αυτό αποτελεί τώρα εθνική υπόθεση, αλλά δεν ανεχόμαστε τις γραφίδες -με τα λαδωμένα χέρια- να διχάζουν τον λαό που βάζει συνεχώς πλάτη, φτύνοντας μας την ιογενή χολή τους “φανταστείτε να κυβερνούσε ο Τσίπρας”.

Μένουμε σπίτι γιατί πρέπει μετά την πανδημία να είμαστε όλοι παρόντες αλλά και όρθιοι, γιατί αν δεν ληφθούν μέτρα στήριξης της εργασίας, η οικονομική πανδημία που θα ακολουθήσει θα αφανίσει πολλές επόμενες γενιές.

Μένουμε σπίτι και απαιτούμε ενημέρωση από όσους –από τα πολιτικά κόμματα- καταθέτουν προτάσεις που αφορούν τις ζωές μας, ζητάμε να μην εξαφανίζεται από τις οθόνες μας η παρουσίαση του προγράμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «μένουμε όρθιοι», χάριν του ρεπορτάζ «όταν κουρεύτηκε ο Πέτσας».

Μένουμε σπίτι και ζητάμε να συνεχίσουμε να μένουμε σπίτι, χωρίς να βγει στον πλειστηριασμό όταν περάσει η κρίση πανδημίας.

“Εγώ σας τα είπα και νίπτω τας χείρας μου… πολύ σχολαστικά.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Η εποποιία ενός (αντι)ήρωα  

Όσοι επιλέξαμε να ανήκουμε στην πολιτική -εξ αίματος- οικογένεια του Μανώλη Γλέζου, όσοι στρατευτήκαμε στα ίδια προτάγματα που αμετακίνητα υπηρέτησε από την πρώτη μέχρι την ύστατη εφηβεία του, όσοι ευλογηθήκαμε να διασταυρωθούμε μαζί του συζητώντας (γιατί άλλο;) για πολιτική, αλλά και για τις ιστορικές παρακαταθήκες, για τα επιστημονικά επιτεύγματα, για τις τεχνολογικές εξελίξεις, για ποίηση, για τραγούδι, για το χωριό του την Απείρανθο (που οι κάτοικοι του καθώς μιλάνε «στιχουργούν») δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ο Μανώλης Γλέζος να καταταγεί στο πάνθεον μιας  βολικής επετηρίδας κάποιων άνευρων ηρώων.

Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να του χορηγηθεί το χρίσμα του πανεθνικού ήρωα αφού προηγουμένως αποφλοιωθεί από την διακριτή πολιτική του ένταξη και αφού ακολούθως αποστεγνωθεί από την ενοχλητική αγωνιστική του δράση.

Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να μετατραπεί σε ένα προσκυνηματικό τοτέμ της φυλής και να γίνει ένα ιστορικό απολίθωμα. «Ένας ήρωας με παντούφλες».

Ο Μανώλης Γλέζος κατόρθωσε κάτι μοναδικό, κατόρθωσε να διεμβολίσει όλα τα αδιαπέραστα κομματικά όστρακα του δημοκρατικού φάσματος, κατόρθωσε να κερδίσει την οικουμενική αναγνώριση και την κατάθεση σεβασμού και από τους παγκόσμιους εκείνους ηγέτες που αποστρέφονται μετά βδελυγμίας τις αρχές που υπηρέτησε αταλάντευτα και που τον καθόρισαν καταλυτικά, κατόρθωσε να κερδίσει καθολικά αλλά με κόπους, κινδύνους και θυσίες, το προσωνύμιο του «τελευταίου παρτιζάνου».

Και τα κατόρθωσε όλα αυτά χωρίς να κρύψει τίποτα από την αιώνια επαναστατική του ματιά, χωρίς να στρογγυλέψει καθόλου τον αιρετικό του λόγο και χωρίς να διανοηθεί -ούτε για ένα λεπτό- να καθίσει επάνω στις δάφνες που η ιστορία του απέδωσε.

Γιατί ο Μανώλης Γλέζος είναι ένας από τους ευαγγελιστές της σύγχρονης ιστορίας.

Η διαρκής ασυμβίβαστη και επαναστατική εποποιία ενός (αντι)ήρωα δεν αποστρατεύεται και ούτε φυλακίζεται  σε κάποια σελίδα ενός σχολικού βιβλίου που θα τιτλοφορείται: «Εγχειρίδιο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας».

Γιατί τα ιστορικά εγχειρίδια δεν συμπεριλαμβάνουν (ακόμα) στην διδακτέα ύλη όλα τα ηρωικά κατορθώματα του Μανώλη Γλέζου, όπως (για να μαθαίνουμε ή να μην ξεχνάμε):

Το 1939 δημιούργησε μια αντιφασιστική ομάδα νέων ενάντια στην Ιταλική κατοχή της Δωδεκανήσου και τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.

Το 1941 συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ του ΕΑΜ  και της ΕΠΟΝ.

Το 1942 συλλαμβάνεται από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής (καταδικασμένος σε θάνατο για την αφαίρεση της γερμανικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης) φυλακίζεται και υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια.

Το 1944 συλλαμβάνεται από έλληνες συνεργάτες των γερμανών «για αντεθνική δράση».

Το 1948 καταδικάστηκε σε θάνατο για «αδικήματα τύπου», επειδή ήταν συντάκτης του «Ριζοσπάστη».

Το 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέχτηκε βουλευτής με την      ΕΔΑ.

Το 1958 καταδικάστηκε από το τακτικό στρατοδικείο σε ισόβια δεσμά για κατασκοπεία, καθώς «έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας».

Το 1963 συμμετείχε μαζί με το Γρηγόρη Λαμπράκη και το Λεωνίδα Κύρκο στην πορεία Ειρήνης του Ολντερμάστον.

Το 1967 (αμέσως μετά το πραξικόπημα) συνελήφθη και κρατήθηκε επί τέσσερα διαδοχικά έτη στο Γουδί, το Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, τη Γυάρο, το Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό απ΄όπου και απελευθερώθηκε το 1971 μετά από γενική αμνηστία.

Το 2010 τα ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών εναντίον του, επειδή συμμετείχε (πρώτος αυτός) σε πορεία διαμαρτυρίας κατά των μνημονιακών μέτρων.

“Η λατρεία των ηρώων είναι πιο ισχυρή όταν η σημασία που έχει η ελευθερία του ανθρώπου είναι στο ελάχιστο.”

Herbert Spencer