Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Τι  Ψυχ(άρ)η  θα  παραδώσεις  μωρή;

Για πάνω από 2,5  δεκαετίες, ήταν τέτοιας έκτασης και τόσης έντασης η ανομία, η  ασυδοσία και η διαφθορά του τηλεοπτικού  τοπίου,  ώστε ο Εμμανουήλ Ροίδης όταν έλεγε «Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή» να φαντάζει σήμερα σχεδόν  επαινετικός  μπροστά στις, όλο  αποφορά, μεθόδους που μετέρχονταν  οι καναλάρχες  μαζί  με το υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό τους.

Οι τηλεοπτικές  συγχότητες  αποτελούν διαχρονικά δημόσια δίκτυα και συνεπώς είναι περιουσία του Ελληνικού λαού. Όπως περιουσία των Ελλήνων είναι οι αυτοκινητόδρομοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, ο ορυκτός και ο υποθαλάσσιος πλούτος.

Ο απόλυτος «χρυσός» κανόνας»   -που εφαρμόζεται απαρέγκλιτα  σε όλες τις εποχές, σε όλα τα κοινωνικά συστήματα  και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου-  είναι ότι ο χρήστης δημόσιας περιουσίας  ή υπηρεσιών του δημοσίου καταβάλλει το αναλογούν αντίτιμο και ο εκμεταλλευτής δημόσιας περιουσίας  ή υπηρεσιών του δημοσίου καταβάλλει το ορισθέν μίσθωμα.  

Απαρέγκλιτα είπα;  Φυσικά όχι, τουλάχιστον για την ιδιωτική τηλεόραση  στην Ελλάδα και σίγουρα όχι για την περίοδο από το 1989 έως και το 2015.

Πώς δούλευε η «φάμπρικα»; Απλά και Ελληνικά: «Δεν παίρνεις λογαριασμό  δεν δίνεις λογαριασμό»,  τουτέστιν το 1993 ο Βενιζέλος βαφτίζει την  παράνομη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης «προσωρινή νομιμότητα».

Γιατί; Σου λέει ο κ. καθηγητής:  «Κερδίζω χρόνο για να μπορέσω να διευθετήσω το χάος, δηλαδή να θεσπίσω κανόνες αδειοδότησης».

Πράγματι τους θέσπισε με τον νόμο 2398/1995.  Φρόντισε φυσικά να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος ώστε να διεξαχθεί ο διαγωνισμός και να πάψει η λειτουργία των σταθμών να είναι  προσωρινή  και να πάψει η «νομιμότητα» να λέγεται ειρωνικά και να γράφεται με εισαγωγικά.

Έτσι σε νεότερο  νόμο  (2644/98)  έβαλε  μία  μεταβατική  διάταξη  (άρθρο 17, παράγραφος 1) που λέει ότι «παρατείνεται  η  προσωρινή  νομομότητα  μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας για την χορήγηση των αδειών λειτουργίας».

Ο….Φουτουρισμός  της διαπλοκής είναι ότι η μεταβατική διάταξη ακύρωνε την εφαρμογή του νόμου,  καθώς  στο τέλος κάθε έτους, σε άσχετα νομοσχέδια, έμπαινε σαν τροπολογία η φράση «το άρθρο 17 παρ. 1 του ν. 2644/1998 συνεχίζει να ισχύει μέχρι τις 31/12» του κάθε επόμενου έτους.

Και έτσι η εκάστοτε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. συνέχιζε να «χαρίζει» την απρόσκοπτη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών, μέχρι το 2015.

Εύκολα γίνεται κατανοητό πως (μέσω του ελέγχου της ενημέρωσης) «εκλέγανε» τους αρεστούς τους στην κυβέρνηση, που με την σειρά τους (οι κυβερνώντες) ανταπέδιδαν με «δωρεάν» τραπεζικό χρήμα (που ανακεφαλαιώνουν οι Έλληνες) και με αναθέσεις  υπερκοστολογημένων (έως και 30 φορές) δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών.

Εύκολα γίνεται λοιπόν κατανοητή η λυσσαλέα αντίδραση προς την κυβέρνηση (εκτός των καναλαρχών) και  του παλαιού πολιτικού προσωπικού, όπως όταν ο Λοβέρδος χαρακτηρίζει τον Ν. Παππά «υπουργό προπαγάνδας» και τον προσομοιάζει «με αξιωματούχο της Βόρειας Κορέας».

Εύκολα γίνεται επίσης  κατανοητή  η αντίδραση (έμεση παραδοχή και ομολογία) της Ντόρας (για τις τηλεοπτικές άδειες), όταν κάνει λόγο για «αυταρχικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ» και «φασιστοειδή αντίληψη της κυβέρνησης», καθώς  -η πρωτότοκη κόρη της «Αγίας  Οικογένειας»-  πήρε την πρωτοβουλία (μαζί με τον Νίκο Δένδια) να δηλώσουν ότι αν έρθει η ΝΔ στην κυβέρνηση θα καταργήσει το νόμο και θα ακυρώσει τη διαδικασία!!!

«Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»  έγραφε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ  στον «Άμλετ», και  αιώνες  μετά  ο Αλέξανδρος Ρήγας έγραφε για το Mega:

«Τι Ψυχ(άρ)η  θα παραδώσεις μωρή;»