Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

«Το  τίναγμα  της  ψόφιας  γάτας»

Το πιο σύνηθες και επικίνδυνο αυτοάνοσο νόσημα για τις πολύ μακρόβιες, πολύ διεφθαρμένες και πολύ δοτές εξουσίες είναι το λεγόμενο «θεϊκό σύνδρομο».

Το σύνδρομο  -προϊόντος του χρόνου-   αναπτύσσεται με καταιγιστικό ρυθμό, ιδίως όταν τα άνομα μέσα που μετέρχεται η κάθε εξουσία όχι μόνο δεν την θέτουν εν αμφιβόλω αλλά την  ισχυροποιούν και από πάνω.

Έτσι όταν μια εξουσία επιβάλλεται με διαχρονικό νεποτισμό, με απροκάλυπτη διαφθορά και με βάναυση κατακρεούργηση κάθε έννοιας ισονομίας και συνεχίζει να μακροημερεύει, τα αμυντικά αντανακλαστικά της αδρανοποιούνται.

Είναι τότε που η καταπάτηση ακόμα και της νομιμοφάνειας θεωρείται κανονικότητα, ενώ η νομιμότητα θεωρείται εκτροπή.

Είναι τότε που ο τρίφυλλος βίος ακινητοποιεί το σύστημα, συγκεντρώνοντας σημαντικές ποσότητες λίπους στα σημεία ανάδρασης.

Είναι τότε που η πολιτική χυδαιότητα αποκαλείται «ενάρετος κύκλος», ακριβώς όπως κάποιοι ονομάζουν το στρίνγκ «εσώρουχο για την απόκρυψη της γύμνιας».

Γι’ αυτό και ο, αμετάκλητα, καταδικασθείς για τις εξοπλιστικές μίζες Άκης Τσοχατσόπουλος στο ερώτημα του Αντώνη Σρόιτερ “αν πέρνατε τη ζωή σας από την αρχή, τι θα αλλάζατε; ” απάντησε με αληθινή έκπληξη “εννοείται για τις κατηγορίες περί δήθεν χρηματισμού; Μα εγώ δεν έβαλα το δάχτυλο στο μέλι. ”

Βεβαίως η ιστορία διδάσκει (όσους είναι ευεπίφοροι στην μελέτη της) το ακριβές: 

«Όπου Ναπολέων και το Βατερλό του».

Ακριβώς γι’ αυτό το παλαιό και διεφθαρμένο σύμπλεγμα εξουσίας (πολιτικό, τραπεζικό, μιντιακό και με την «ευγενική χορηγία» κάποιων «ανεξάρτητων» δικαστών) αντιδρά όπως οι καταρρέουσες μετοχές στο χρηματιστήριο. Παρουσιάζουν μικρή, υποκινούμενη και πρόσκαιρη άνοδο λίγο πριν το οριστικό collapsus. Δηλαδή αντιδρούν (όπως ονομάζεται στις χρηματαγορές) με «το τίναγμα της ψόφιας γάτας».

Γιατί τι διαφορετικό, από  «το τίναγμα της ψόφιας γάτας», καταγράφουν «τα ΝΕΑ» (καθ’ υπόδειξη της Μητσοτάκιας αντιπολίτευσης) που χυδαιολογούν εμετικά κατά της κυβέρνησης, όταν ο Βαρουφάκης παρουσιάζεται ψεύτης όποτε καταφέρεται κατά του Σόιμπλε και αξιόπιστος όποτε καταφέρεται κατά του Τσίπρα, όταν στην διαμάχη του Σόιμπλε με τον  Τσίπρα συντάσσονται με τον Σόιμπλε, στην διαμάχη των φοροκλεφτών με τον Τσακαλώτο στοιχίζονται με τους φοροκλέφτες, στην διαμάχη της «μαύρης» εργασίας με την Αχτσιόγλου ακολουθούν τον ΣΕΒ και στην διαμάχη του Ερντογάν με το διεθνές δίκαιο αναπαράγουν τις  κατηγορίες που στρέφονται κατά της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής;

Γιατί τι διαφορετικό, από  «το τίναγμα της ψόφιας γάτας», καταγράφει η συμπεριφορά των καναλαρχών που ενώ έβριζαν τον «σταλινικό» Νίκο Παππά, προσφεύγοντας στο ΣτΕ, γιατί έκανε διαγωνισμό χωρίς το ΕΣΡ και με περιορισμένο αριθμό αδειών που αποφάσισε μόνος του, σήμερα συνεχίζουν να βρίζουν τον «σταλινικό» Νίκο Παππά, προσφεύγοντας πάλι στο ΣτΕ,  γιατί θα γίνει διαγωνισμός από το ΕΣΡ και με περιορισμένο αριθμό αδειών που αποφάσισε το ΕΣΡ, ενώ η οικογένεια «Ίδρυμα Ελπίδα - Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» και ο STAR ζητάει από τον Ελληνικό λαό 32,4 εκ. ως αποζημίωση για την απώλεια του survivor, δηλαδή «πλήρωσε με για να εκπέμπω τζάμπα»;

Γιατί τι διαφορετικό, από «το τίναγμα της ψόφιας γάτας», καταγράφει το μέρος εκείνο του δικαστικού συστήματος που, κόντρα στο «κοινό περί δικαίου αίσθημα»,  ελευθερώνει εγκληματίες (με το αζημίωτο, όπως καταγγέλεται) και κρατά στις φυλακές  -για πολλά έτη- αθώους, ενώ κουνάει απειλητικά το δάχτυλο σε όποιον ασκεί κριτική;

Υ.Γ.  Φυσικά  είναι εντελώς διαφορετικό, από «το τίναγμα της    

        ψόφιας γάτας», όσα καταγράφονται  καθημερινά από την  

        Φώφη  Γεννηματά, τον  Λεωνίδα Γρηγοράκο, τον Χρήστο

        Σταϊκούρα και την Σοφία Βούλτεψη.

        «Μικρά βατράχια σε μεγάλους βάλτους».

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

“Δεν  τρέχει  κάστανο”

Η ιερότητα του Αγρινιώτικου προσκυνηματικού κάστανου είναι προφανής και   εξηγήσιμη, πέραν πάσης αμφιβολίας, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι ο αίτιος του βρασμού του ακούει στο όνομα  γέρων Παΐσιος ή «ο Άγιος» (όπου βέβαια ουδεμία σχέση έχει –και ο Παΐσιος και το κάστανο- με τον πρόσφατα αποβιώσαντα Ρότζερ Μουρ).

Ωστόσο επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι για την βρασμένη ιερότητα, εκτός του Παϊσίου, σημαντικό ρόλο έπαιξε και αυτό καθ’ αυτό το είδος του καρπού, δηλαδή το εύγευστο και πολύ θρεπτικό κάστανο.

Αίφνης φανταστείτε εάν ο Παΐσιος αντί του κάστανου είχε βράσει ρύζι. Πώς θα μπορούσε άραγε το ιερατείο του Αγρινίου να εκθέσει για προσκήνυμα το «ιερό ρύζι», όταν συνειρμικά στο μυαλό του κάθε πιστού θα ερχόταν η (δηλωτική απογοήτευσης) απαξιωτική φράση  “βράσε ρύζι αδελφεεεέ”;

Αντίθετα το κάστανο στην λαϊκή θυμοσοφία έχει συνδεθεί με πιο στιβαρές, σοβαρές και εν γένει θετικού προσανατολισμού εκφράσεις όπως:

“Δεν τρέχει κάστανο” (δηλωτικό μέτρου αδιαφορίας και απαξίωσης),

“Δεν χαρίζει κάστανα” (δηλωτικό μέτρου ευθύτητας και ειλικρίνειας), 

“Βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά” (δηλωτικό μέτρου αλτρουισμού και αυτοθυσίας),

“Μμμμ!  έγινε κάστανο” (δηλωτικό μέτρου γευσιγνωσίας και κοιλιοδουλίας).

Η πλέον συνήθης από τις πιο πάνω είναι η φράση “δεν τρέχει κάστανο”, η οποία δεν ταιριάζει απλώς αλλά συνήθως πηγαίνει γάντι σε μια σειρά από πρόσωπα του δημόσιου βίου μας.

Έχει δε την ίδια ακριβώς σημασία με την φράση του Γεώργιου Παπανδρέου, ο οποίος όταν κάποιος τον καθύβριζε ένω μιλούσε στην βουλή και ρώτησε “ποιός το είπε αυτό;” και όταν ο υβριστής απάντησε θρασύτατα “εγώ” ο Γ. Παπανδρέου του είπε “Α εσείς. Τότε δεν έχει καμία σημασία”.

Όταν μαθαίνεις ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος προλόγισε το βιβλίο του Σάκη Μουμτζή που προσπαθεί να αθωώσει τους καημένους τους…. γερμανοτσολιάδες, υποστηρίζοντας ότι “αυτοί οι άνθρωποι για να ζητήσουν την προστασία των Γερμανών είχαν κάποιο πάρα πολύ σοβαρό κίνητρο. Δεν ήταν φιλοναζί. Δεν είχε αντισυμμαχική διάσταση η δράση τους, αλλά απέβλεπε στην μετά την απελευθέρωση εποχή. Είχαν άλλα βιώματα”, τότε δεν αγανακτείς, ούτε οργίζεσαι, απλώς αναφωνείς:

“Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος το είπε; Τότε δεν έχει καμία σημασία ”.

Όταν μαθαίνεις ότι ο εισαγγελέας Ιωάννης Προβατάρης που είχε ζητήσει την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου απέριψε το αίτημα αποφυλάκισης της Ηριάννας, ότι η δικαιοσύνη αποφυλακίζει τον Άκη, αφήνει εκτός φυλακής τον Γιάννο, δεν έχει ολοκληρώσει 2,5 χρόνια μετά την δίκη των εγκληματικών «χρυσαύγουλων», δεν έχει ξεκινήσει καν την δίκη της Siemens, έχει κρίνει νόμιμες τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την μη καταβολή δεδουλευμένων, κρίνει όμως παράνομες τις περικοπές των δικών τους μισθών, κρίνει ότι το δικό τους «πόθεν έσχες» πρέπει να  υποβάλλεται σε δικαστές (δηλαδή στους ίδιους) και βγάζουν ανακοίνωση για «παρεμβάσεις της κυβέρνησης στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη»,  τότε δεν αγανακτείς, ούτε οργίζεσαι, απλώς αναφωνείς:

“Η  ένωση δικαστών και εισαγγελέων το είπε; Τότε δεν έχει καμία σημασία ”.

Όταν ακούς τους Ευρωπαίους Ρέγκλινγκ, Γιούγκερ, Μοσκοβισί, Ντάισεμπλουμ, Ντράγκι να επαινούν την Ελλάδα, όταν η Κομισιόν μας βγάζει από την επιτήρηση για υπερβολικό έλλειμμα, όταν οι αξιολογικοί οίκοι αναβαθμίζουν τη χώρα και ετοιμαζόμαστε να βγούμε στις  αγορές, όταν το χρηματιστήριο ανεβαίνει και όταν ο πρόεδρος της ΝουΔου βλέπει «καταστροφή» και  χαρακτηρίζει… «παράγκα» το Μαξίμου, τότε δεν αγανακτείς, ούτε οργίζεσαι, απλώς αναφωνείς:

“Ο Κούλης  το είπε; Τότε δεν έχει καμία σημασία ”.

Με άλλα λόγια “δεν τρέχει κάστανο”.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

“Φσστ   Μπόινγκ”

Ο Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και αγωνιστής της Αριστεράς, Αντόνιο Γκράμσι θεωρούσε ότι η σοβαρότητα της άρχουσας τάξης (της Αστικής τάξης) παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και στην ψυχολογία των διευθυνόμενων τάξεων  (της Μεσαίας και της Εργατικής τάξης).

Στην Ελλάδα λοιπόν η Αστική τάξη, αν χαρακτηρίζεται ελλιποβαρής ως προς τα Εθνικά χαρακτηριστικά της, βεβαιωμένα θεωρείται σούργελο ως προς την πλήρη απουσία κάθε βαθμίδας σοβαρότητας.

Σε μια χώρα όπου την  - κατ’ αποκοπή-  καθημερινή έκφραση της άρχουσας τάξης, έχει αναλάβει κάποιος που ακούει στο όνομα Κωνσταντίνος Μπογδάνος και που κατά καιρούς έχει χαρακτηριστεί: Αμοραλιστής, Κυνικός, Στρεψόδικος, Τρομολάγνος, Συκοφάντης, Υβριστής, Μπαγαπόντης, Κατεργάρης, Παραπλανητικός, Παραπειστικός,  Εξαπατητικός, Απατηλός, Χειραγωγός, Μηδενιστής, Κακοήθης, Αχρείος (αναφέρω μόνο όσα κατά καιρούς του έχουν αποδοθεί) και που τον συναγωνίζεται επάξια κάποιος (ανάλογα  χαρακτηριζόμενος) Θάνος Τζήμερος, τότε η άρχουσα τάξη της χώρας αυτής είναι ……. “Φσστ  Μπόινγκ”.

Σε μια χώρα όπου δεν θεωρείται -και δεν προβάλλεται πουθενά- ως είδηση η διαγραφή του συνόλου των χρεών όλων των ανασφάλιστων συμπολιτών μας που νοσηλεύτηκαν στα Δημόσια Νοσοκομεία μέχρι το 2015, και προβάλλεται ως σημαντική είδηση το άρθρο του Θέμου Αναστασιάδη που γράφει στο «ΠΡΩΤΟ ΦΛΕΜΑ» του, πόσο τον διώκει (πολιτικώς) η κυβέρνηση επειδή τον τσάκωσαν (με την προβιά στον ώμο) στα Γαλλο-Ελβετικά σύνορα με 5 εκατομμύρια ευρώ αδήλωτα και που ο αντιπρόεδρος της Νουδου (ο Άδωνις ντε)  προτρέπει το πόπολο να μελετήσει και να διαδώσει παντοιοτρόπως τα πάθη του Θέμου,  τότε η άρχουσα τάξη της χώρας αυτής είναι ……. “Φσστ  Μπόινγκ”.

Σε μια χώρα όπου, ενώ ακόμα μαστίζεται από την μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας της, αναβιώνει η λογική των «Κωστοπουλολυμπέρηδων»  της illustration και glamorous δεκαετίας του 1990, με τους φανταχτερούς γάμους (Τόλμη) του Ρουβά με την Ζυγούλη -παρουσία των τεσσάρων παιδιών τους- αλά Μπραντ Πιτ με Αντζελίνα Τζολί (Γοητεία), με σιλικονούχα κουμπάρα και  φρυδάτο κουμπάρο (Δυναστεία), με καλεσμένους τους Κούλη, Φώφη και  Μπουμπούκο,  τότε η άρχουσα τάξη της χώρας αυτής είναι ……. “Φσστ  Μπόινγκ”.

Σε μια χώρα όπου η Κεντρώα Σοσιαλδημοκρατική παράταξη που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ ή ΕΛΙΑ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ή ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ή ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ («Σαράφης στα Τρίκαλα Σαράφης στο Παρίσι») και που ακόμα υπερασπίζεται τα ορφανά Άκη, Γιάννο, Τσουκάτο, Μαντέλη, και που εκπροσωπείται  από τον Βασίλη Κεγκέρογλου που απευθυνόμενος στον υφυπουργό ναυτιλίας Νεκτάριο Σαντορινιό, είπε μέσα στη Βουλή, εις άπταιστα Γαλλικά “Θρασίμι! Ε, θρασίμι! Θρασίμι! 'Άντε να πας στο βούρκο σου! 'Άντε μπράβο!” συνεπικουρούμενος από τον γίγαντα Ανδρέα Λοβέρδο που προέτρεψε τον υφυπουργό “Κάν’ τη για έξω”,  τότε η άρχουσα τάξη της χώρας αυτής είναι ……. “Φσστ  Μπόινγκ”.

Σε μια χώρα όπου ο ενεργός Αεροπαγίτης Μπάμπης Αθανασίου μεταπηδά το 2012 στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Αντώνη Σαμαρά, όπου ο Παναγιώτης Πικραμένος δικαστικός του ΣτΕ, υπήρξε σύμβουλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1991-1993, ενώ ήταν στο ΣτΕ και στη συνέχεια από το 2009 έως το 2012 υπήρξε Πρόεδρος του ΣτΕ σα να μη συνέβη τίποτα, όπου ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος (πριν αναλάβει Πρόεδρος το 2012) υπήρξε Νομικός Σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη από το 1998 έως το 2001,  ξεσηκώνεται κουρνιαχτός κατά των καταπατητών της "ανεξάρτητης δικαιοσύνης" επειδή η συνταξιούχος, πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου ανέλαβε θέση νομικού συμβούλου του πρωθυπουργού, τότε η άρχουσα τάξη της χώρας αυτής είναι ……. “Φσστ  Μπόινγκ”.

Επειδή πάντα υπάρχει «κάτι να (σας) καίει»……………“Φσστ  Μπόινγκ”. 

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Το  Μέγαρο  των  Ηλιθίων

“Στη θάλασσα θα κατουρήσεις, στο αλάτι θα το βρεις” έλεγε σκωπτικά η γιαγιά μου η οποία συνήθιζε, με περιπαικτικό  ομολογουμένως τρόπο, να αποδίδει έτσι τις πιο πικρές αλήθειες.

Μια άλλη επίσης αλήθεια, καθόλου σκωπτική αυτή, που βεβαιωμένα δεν έλεγε η γιαγιά μου αλλά κάποιοι παλιοί και σώφρονες  πολιτικοί  -μεταξύ των οποίων και πολλοί από τους πρώην συντρόφους  μου- είναι  ότι “τα μεγάλα όχι φτάνουν ίσαμε κει που τελειώνουν οι αντοχές της κοινωνίας”.

Η πρώτη σοφιστεία (που αφορά τα νιτρώδη ούρα και το νιτρικό άλας) παραπέμπει ευθέως στην πολιτική  -αλά Κούλη-  της ΝουΔου,  ενώ η δεύτερη (των όχι και των αντοχών) στοχοποιεί εκτός της ΝουΔου και τους λοιπούς αντιπολιτευόμενους, από κεντρώους μέχρι κάποιους κομμουνιστές, που έδωσαν την μάχη  του ξέχειλου και χωρίς καπάκι σκουπιδοτενεκέ,  σε συνθήκες ακραίου καύσωνα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την δημόσια υγεία.

Εύγε σας και φτου σας να μην σας βασκάνω!!!

Έτσι, αφού η επένδυση στο βαρύ χαρτί (blue chip) της «αξιολόγησης» εξανεμίστηκε, ακριβώς όπως εξαϋλώθηκαν  οι καταθέσεις όλων όσων τοποθετήθηκαν, την περίοδο του χρηματιστηριακού ράλι, σε «Λαναρόχαρτα», αναγκάστηκε η ΝουΔου και «το πήρε αλλιώς» ξεδιπλώνοντας με μιας την πολυσήμαντη και πολυσχιδή αντιπολιτευτική της πολιτική βεντάλια.

Μια πολιτική που θυμίζει το παλιό ανέκδοτο του επιβάτη που σταμάτησε ένα ταξί το οποίο μετέφερε ήδη έναν άλλον επιβάτη και ρώτησε τον ταξιτζή: “Σύνταγμα;” 

“Δεν πάω προς τα κει”. 

“Καλλιθέα;”

“Δεν πάω προς τα κει”. 

“Μπραχάμι;”

“Δεν πάω προς τα κει”. 

Τότε μπαίνει μέσα στο ταξί και λέει του οδηγού:

“Πήγαινε με όπου πας”  

 κι  αυτός  του απαντάει:

“Αφού σου είπα ρε φίλε, δεν πάω προς τα κει ”.

Πρώτα είναι το Noor 1, γιατί αν η διαλεύκανση (λέμε αν) οδηγήσει σε νέες, αναπάντεχες και μη βολικές κατηγορίες μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο το φιλικό μιντιακό status. 

Ύστερα είναι η υποκίνηση απεργίας των συμβασιούχων στην αποκομιδή των σκουπιδιών, γιατί πιστεύει (η ΝουΔου) στην απόλυτη ιδιωτικοποίηση τους (έχουν παρακολουθήσει και ταχύρυθμα μαθήματα στο «ΙΕΚ Μπόμπολα»), αλλά αν η κοινωνία στραφεί απέναντι στην κυβέρνηση και την αποδομήσει, έρχονται μετά και τους απολύουν  με την ησυχία τους. 

Μετά είναι η «Αριστερή τρομοκρατία» που αθωώνει την ΧΑ (λάβανε και τα εύσημα της) και ανοίγει τον δρόμο για  «ψάρεμα στην Μαύρη θάλασσα».

Κατόπιν είναι  η «επανακατάληψη των Εξαρχείων» με ειρηνική συγκέντρωση (και διαλογισμό φαντάζομαι) από αστυνομικούς φέροντες κλάδους ελαίας.

Ακολούθως είναι η έπαρση της σημαίας του ΣΤΕ, με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικοί οι αναδρομικοί φορολογικοί έλεγχοι και έτσι δίνεται το πράσινο φως να ακυρωθούν οι εκκρεμείς υποθέσεις π.χ. για τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς.

Και στην «τούρλα του Σαββάτου» έχουμε επανεμφάνιση (μόνο στο φιλόξενο στασίδι του «Βήμα fm») του Θόδωρου Πάγκαλου ο όποιος δήλωσε  -με το γνωστό μειλίχιο ύφος του- σε  ραδιοφωνατζήδες (μην τους λέτε δημοσιογράφους  γιατί το πιστεύουν) ότι “θα ψηφίσω Ν.Δ. για να φύγουν τα αληταριά και οι βλάκες υπουργοί ”.

Είχε βεβαίως και μια «καλή κουβέντα» να πει για την αρχηγό Φ. Γεννηματά: “H Φώφη δεν είναι για τίποτε ικανή… Αν έχει ανάγκη από δουλειά, να καθαρίζει σκάλες… ή να κάτσει σπίτι της να μαγειρεύει”.

Αν αυτές οι αντιλήψεις, και η συνακόλουθη ρητορεία, κυριαρχήσουν για την κατάληψη της Βαστίλης, διώχνοντας τους  «εγκάθετους» Συριζαίους, τότε το Ελληνικό «Μέγαρο των Ιλισίων» θα αποκαλείται παραφρασμένο ως:

«Το Μέγαρο των Ηλιθίων».