Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

“Carthago  delenda  est”

Η εμμονή, σε οτιδήποτε, είναι κακός σύμβουλος και σίγουρα είναι και επικίνδυνη. Φυσικά εάν η επικινδυνότητα των εμμονών αφορά μόνο τον εμμονικό είναι μικρό το κακό, “ας πάει να κόψει τον σβέρκο του” που λέει κι ο λαός μας. Τι γίνεται όμως όταν με τις εμμονές του κάποιος κυριολεκτικά “παίρνει στο λαιμό του κόσμο και κοσμάκη” ή -ακόμα χειρότερα- έναν ολόκληρο λαό;

Τότε «φασκελοκουκούλωστα».

Ο Κούλης, ως αρχηγός της ΝουΔου, είναι εμμονικός. Η «πετριά» του είναι η κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας με κάθε τρόπο και η ανακήρυξη του σε πρωθυπουργό με όποιο τίμημα. Για τον Κούλη, που θεωρεί εαυτόν εκ γενετής προορισμένο γι’ αυτό, ισχύει το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Γι’ αυτό και –εκτός του ιδίου- όλο το περιβάλλον του είναι αριβίστες και κάποτε, καθώς «δεν ορρωδούν προ ουδενός»  γίνονται αχαλίνωτοι και άκρως επικίνδυνοι.

Το πρόσφατο παρελθόν είναι ενδεικτικό και διδακτικό.

Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μας το “Γερούν γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά”, ή η στάση τους και στις τρεις αξιολογήσεις του 3^ου προγράμματος καθώς εμφανίστηκαν, κυριολεκτικά, ως η «5^η φάλαγγα» των δανειστών υποδεικνύοντας τους εκείνα τα πρόσθετα μέτρα που θα έπρεπε να ζητήσουν και παραπονούμενοι ότι χαϊδεύουν (ακόμα και στους κόλπους του ΕΛΚ) τον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζουν τον Τσίπρα.

Η βαλίτσα με την «φανέλα της Εθνικής Ελλάδος» που θα φόραγαν στο εξωτερικό απωλέσθηκε χωρίς να βρεθεί ποτέ..

Η Εθνική πολιτική της ΝουΔου έγινε κάτι σαν την πτήση ΜΗ370 της Malaysia Aitlines που ακόμα αναζητείται.

Το τελευταίο διάστημα, με αιχμή του δόρατος τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ξεσαλώσει βάλλοντας στα τυφλά και  κατά ριπάς.

Η εφαρμοζόμενη πολιτική(;) της ΝουΔου είναι «τάλε κουάλε» με αυτήν του (ύπατου και τιμητή) Κάτωνα του πρεσβύτερου, που συνοψίζεται στην εμμονική του φράση “Carthago delenda est” (η Καρχηδών πρέπει να καταστραφεί).

Ο αρχηγός Κούλης, μετά την συνάντηση του με τον Αμερικανό πρέσβη, δημοσιοποίησε τις διπλωματικές συνομιλίες που είχαν (ενώ ο Αμερικανός πρέσβης δεν προέβει -ως όφειλε- σε καμία δήλωση επιβεβαίωσης), για να πλήξει την κυβερνητική αξιοπιστία απέναντι στους Αμερικάνους και να διαταράξει τις σχέσεις μας μαζί τους.

Η αντίληψη του Κούλη μας γυρίζει πίσω, στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, όταν ο Αμερικανός  πρέσβης  Πιουριφόι άλλαζε κυβερνήσεις (υπέρ της άκρας Δεξιάς) με μία μόνο δήλωση του . 

Η σύγχρονη αναβίωση του “Carthago delenda est”.

Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης ως ο αναπληρωτής εκπρόσωπος τύπου της ΝουΔου (αναπληρωτής της Μαρίας Σπυράκη δηλαδή) δήλωσε στην ΕΡΤ αυτολεξεί και οργισμένος: “Η Ελλάδα δείχνει προκλητικότητα στο Αιγαίο.” Όταν ο Κώστας Ζαχαριάδης από τον ΣΥΡΙΖΑ τον ρώτησε “εννοείτε ότι η Ελλάδα ευθύνεται για την ένταση στο Αιγαίο;” αυτός συνέχισε να επαναλαμβάνει τα ίδια, τα οποία ανασκεύασε την επομένη στον ΣΚΑΪ όταν δήλωσε ότι “δεν φταίει η Ελλάδα για την προκλητικότητα στο Αιγαίο, αλλά ο Καμένος.”

Ο οποίος Καμένος ως υπουργός Άμυνας της Ελλάδας εκπροσωπεί το Κάμπου Βέρντε;

Άλλη μία αναβίωση του “Carthago delenda est”.

Ο βουλευτής Δημήτρης Σταμάτης (αδελφοποιτός του Σαμαρά) δήλωσε στην εκπομπή του Γ. Αυτιά, επίσης αυτολεξεί και χωρίς ίχνος εθνικής ντροπής: “Εμπιστεύομαι περισσότερο τον κ. Ερντογάν από τον Τσίπρα. ”

Μία συνεχόμενη (από τους ίδιους) αναβίωση του “Carthago delenda est”.

Έλεγε ο Michel Thevoz (ιστορικός τέχνης):

“Αριβίστας: Κάποιος που, από υπέρμετρη φιλοδοξία, δεν θα δίσταζε να περάσει πάνω από το ίδιο του το πτώμα.”