Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Παλιό manual για νέο playstation

Το βράδυ της 10^ης Οκτωβρίου ήταν ακριβώς αυτό που ύμνησε με το στίχο του ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός: “Νύχτα γεμάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια”.

Και τα θάματα και τα μάγια έγιναν από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (με την παλιά πετυχημένη συνταγή και το χρηστικό manual που εφάρμοσε ως αντιπολίτευση και που τον οδήγησε να αποκτήσει το νέο κυβερνητικό playstation) στις εργασίες του Athens Democracy Forum και σε συζήτηση που είχε με τον δημοσιογράφο των «New York Times» Roger Cohen.

Ο θαυματοποιός πρωθυπουργός, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, έκανε την ακόλουθη μαγική δήλωση στον δημοσιογράφο: “Πριν τις 7 Ιουλίου υπήρχε δημοσιονομικό κενό, τώρα αναμένεται πλεόνασμα για το 2019. Το όποιο πλεόνασμα θα δοθεί τον Δεκέμβριο για τη στήριξη των αδυνάτων πολιτών ”.

Επειδή μάλιστα η ενσάρκωση του μεσσιανισμού στη χώρα μας, δεν κρατάει κρυφό το know how των θαυμάτων, εξήγησε το πώς και το γιατί του υπερβατικού επιτεύγματος: “Ας αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μία γενική αισιοδοξία, υπάρχει η πεποίθηση για μία νέα αρχή, για εφαρμογή πραγματικής αλλαγής. Οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι που εμμένουμε στο σχέδιό μας. Θέτουμε ετήσιους στόχους. Θα χρησιμοποιήσουμε τον μήνα του μέλιτος για να διατηρήσουμε την θετική δυναμική”.

Αυτή δε η προσέγγιση - ανάλυση χαρακτηρίστηκε (από τον μάγο του Οζ) «rational honey moon» δηλαδή «ορθολογικός μήνας του μέλιτος» (της κυβέρνησης με την Ελληνική κοινωνία).

Προσοχή, το αφήγημα του πρωθυπουργού δεν χαρακτηρίζεται ως μύθος αλλά ως ένα πραγματικό θαύμα, γιατί όπως λένε και οι Αμερικάνοι: “Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο μύθο και το θαύμα. Ο μύθος είναι η εξιδανίκευση ενός γεγονότος, ενώ το θαύμα είναι η πλαστογράφηση ενός γεγονότος”.

Είναι τόσο πρόδηλη η πλαστογράφηση όσο κάποιος παραχαράκτης που προσπαθεί να πληρώσει στο super market με πλαστό…… εφτακοσάρικο!!!

Η Δημοσιονομική πολιτική δεν είναι επικοινωνία και τα ερωτήματα που προκύπτουν από τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη είναι αμείλικτα:

Δεχόμαστε ή όχι ότι ο προϋπολογισμός του 2019 έχει συνταχθεί, ψηφιστεί και  εφαρμοστεί (μέχρι τον Ιούλιο) από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Δεχόμαστε ή όχι ότι η ΝουΔου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον καταψήφισαν ως αντιαναπτυξιακό και προέβλεπαν δημοσιονομικό κενό;

Δεχόμαστε ή όχι ότι εάν υπάρχει δημοσιονομικό κενό απαιτείται η λήψη συγκεκριμένων μέτρων στην κατεύθυνση αύξησης των εσόδων και περιορισμού των δαπανών;

Δεχόμαστε ή όχι ότι δεν υπάρχει μαγικός τρόπος (χαρά, αισιοδοξία και «rational honey moon») για να καλυφθεί ένα δημοσιονομικό κενό και για να μετατραπεί σε υπερπλεόνασμα, μάλιστα μέσα σε τρεις μήνες;

Δεχόμαστε ή όχι ότι η ΝουΔου εδώ και δύο χρόνια χαρακτήριζε την απόδοση, τον Δεκέμβριο (από τον ΣΥΡΙΖΑ), του επιπλέον πλεονάσματος στους ασθενέστερους ως «επιδοματικό μέτρο», το οποίο  δεν θα απέδιδε η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη;

Δεχόμαστε ή όχι ότι η απόδοση το Πάσχα του κοινωνικού μερίσματος που ονομάστηκε «13^η σύνταξη» χαρακτηρίστηκε (από τον Στ. Πέτσα) ως “προεκλογικό δώρο” και ότι “το ποσό αυτό θα υπάρχει στον προϋπολογισμό του 2020 και θα δοθεί στο τέλος του επόμενου χρόνου”;

Δεχόμαστε ή όχι ότι εξήγγειλε για το 2020 “διπλή περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων” για να κλείσει το «δημοσιονομικό κενό» (από το οποίο θα δώσει μέρισμα το 2019);

Τον θαυμαστό κόσμο των θαυματοποιών διαψεύδει η πεζή καθημερινότητα (ιδίως όταν έχεις να εξυπηρετήσεις μεγαλοσυμφέροντα) και ο συγγραφέας Στήβεν Κινγκ, όταν έλεγε:

“Ο ιατρικός όρος για το θαύμα είναι «λανθασμένη διάγνωση»”.