Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Οι εκλογές και η εκλογίκευση τους

Οι φράσεις «πρόωρες εκλογές», «εκλογικός αιφνιδιασμός», «σχέδιο για fast track εκλογές» και «αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις επιδιώκει η κυβέρνηση» που ακούγονται (ανελλιπώς τα τελευταία σαρανταπέντε χρόνια) καταγράφουν το κυρίαρχο έλλειμμα δημοκρατικής κουλτούρας της χώρα μας συγκριτικά με τις λοιπές Ευρωπαϊκές αστικές δημοκρατίες.

Μία -στοιχειωδώς λειτουργούσα- δημοκρατία επιβάλλεται να έχει δύο βασικές σταθερές: τον τακτό χρόνο διεξαγωγής των εκλογών (που Συνταγματικά είναι ορισμένος) και το εκλογικό σύστημα διεξαγωγής τους. Το κυβερνητικό καμποϊλίκι διεξάγω αιφνιδιαστικά εκλογές όταν με βολεύει και με το σύστημα που με εξυπηρετεί αποτελούν καραμπινάτη εκτροπή.

Οι εξαιρέσεις στον κανόνα για σπουδαίο λόγο: απώλεια της δεδηλωμένης, αιφνίδια κρίση σε εθνικό θέμα, καταφανής και καταγεγραμμένη δυσαρμονία της κυβέρνησης με τον λαϊκό αίσθημα, επιβάλλουν την πρόωρη διεξαγωγή εκλογών που καταγράφεται ως υψηλής ευθύνης δημοκρατική στάση, ενώ η εφαρμογή της εξαίρεσης ως καθολικού κανόνα αποτελεί κυβερνητικό ριφιφί για τα λάφυρα της εξουσίας ή και την αμνήστευση των αυτουργών για τις προηγούμενες ληστείες τους.

Ωστόσο καμία εξαίρεση στην εφαρμογή της απλής αναλογικής (για τον οποιοδήποτε λόγο) δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού ουδείς «σπουδαίος» λόγος είναι σημαντικότερος από την αναλογική εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο, της εκφρασμένης θέλησης (με την κάθε ψήφο) του λαού στην κάλπη.

Η ΝουΔου από την επομένη της αυτοδύναμης εκλογής της -και πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στο προεδρικό μέγαρο από την ορκωμοσία των υπουργών της- που της επιτρέπει ανεμπόδιστα και χωρίς συμμαχικούς  (με προσθήκες κυβερνητικών εταίρων) συμβιβασμούς να εφαρμόσει κατά γράμμα όσα έταξε, ξεκίνησε να παίζει «το παίγνιον του πάστορος» ρίχνοντας τα φύλλα “εδώ η απλή αναλογική”, “εκεί τους ισοπεδώνουμε με αλλεπάλληλες κάλπες”, “που είναι ο παπάς (της Κεραμέως)  να μας αποκαλύψει πότε θα έρθει η δευτέρα (και τρίτη) παρουσία μας στην κυβέρνηση;”

Γιατί όπως καταλάβατε δεν φτάνει μόνο μία πρόωρη κάλπη για να κάψουν την απλή αναλογική, με την οποία υποχρεωτικά θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν, ακόμα και αν η παρούσα βουλή ψηφίσει (που θα την ψηφίσει) την επαναφορά της ενισχυμένης.

 Άντε και την στήνουνε άμεσα την κάλπη με την αναλογική, άντε (λέω εγώ) και βγαίνουνε πάλι πρώτοι τώρα που είναι καβάλα στο κύμα (όπου κύμα: ακόμα δεν τους πήρανε χαμπάρι μιας και τα μέτρα (υπέρ των λίγων) θα πληρωθούν (από τους πολλούς) από τον επόμενο χρόνο, τρώνε από τα έτοιμα που παρέδωσε ο Τσίπρας και η προπαγάνδα γουργουρίζει ευχαριστημένη από την μασαμπούκα.

Φτάνει αυτό; Θα έφτανε αν, εκτός από την πρωτιά, είχαν και την δεδηλωμένη της βουλής για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Πως όμως; Αυτοδύναμοι ή με τα αδιάθετα από την «μαύρη Παρασκευή»-ΚΙΝΑΛ;

Αυτό το σενάριο δεν το ψελλίζει ούτε η Βούλτεψη που καταγγέλλει τους Financial Times ως κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ!

Εδώ σε θέλω μάστορα Θεοδωρικάκο!

Πόσες εκλογικές αναμετρήσεις απαιτούνται λόγω της «τρισκατάρατης» απλής αναλογικής το ξέρουν και τα δέντρα έξω από το Μαξίμου, το πότε και πως θα κερδίσετε τις εκλογές δεν βρήκατε ακόμα.

Δηλαδή «κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο».

Γι’ αυτά τα σχέδια ο Τσίπρας σχολίασε ξεκάθαρα: “Αυτή η φούσκα «πουσάρεται» από τα MME που τους στηρίζουν και όπως όλες οι φούσκες κάποια στιγμή σκάνε…..τελικά θα είναι αυτοί οι ίδιοι που θα υλοποιήσουν όχι την αριστερή, αλλά τη δεξιά παρένθεση.”

Άλλωστε για την ΝουΔου “οι εκλογές γίνονται για να δουν αν είναι σωστές οι δημοσκοπήσεις.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Το κράτος είμαι εγώ

Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις πολιτικού γενιτσαρισμού που έχουν καταγραφεί στην πολιτική μας ιστορία. Μακρύς ο κατάλογος των πολιτικών ανδρών και γυναικών που, με περίσσια ευκολία και εν μία νυκτί, μετοίκησαν σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα.

Ορισμένοι(ες) μάλιστα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ενταχθούν σε κάποιον άλλο πολιτικό σχηματισμό καθώς (παραμένοντας στον κομματικό τους κλωβό) δημιουργούν με σχέδιο και επιβάλουν με υπομονή μια νέα φυσιογνωμία πολιτικού εξαμβλώματος,  αλλάζοντας πλήρως το DNA του κόμματος τους, με μεθόδους και υλικά που δανείζονται απευθείας από το πιο απεχθές οπλοστάσιο του ακραίου αντιπάλου τους, τον οποίο μέχρι κάποια στιγμή πολεμούσαν.

Βέβαια το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουν και καμώνονται τους πιστούς στρατιώτες της ιδεολογικής μήτρας που τους γέννησε.

Οι μετοικούντες απευθείας και με «ελευθέρας» στον μέχρι πρότινος αντίπαλο χαρακτηρίζονται από γενιτσαρισμό.

Οι παραμένοντες και εργαζόμενοι σκληρά για τον αντίπαλο χαρακτηρίζονται από πεμπτοφαλαγγιτισμό.

Ωστόσο και οι πρώτοι και οι δεύτεροι διακατέχονται από φανατισμό, μισαλλοδοξία και βαθύ αίσθημα αντεκδίκησης για ότι υπηρέτησαν στα άγουρα πολιτικά τους νιάτα.

Ο “αχ, που σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος” - Λοβέρδος αποτελεί μια εξέχουσα περίπτωση της δεύτερης κατηγορίας με ισχυρές πιθανότητες να προαχθεί στην πρώτη, υπό την προϋπόθεση ότι θα  κατορθώσει να βγει αλώβητος από την δικαστική εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis.

Άλλωστε χαρακτηριστικό της αλματώδους προόδου του ανδρός είναι ότι μαζί με τον Άδωνη Γεωργιάδη αποτελούν κυριολεκτικά τους Διόσκουρους της Βουλής, χωρίς φυσικά να διαθέτουν καμία από τις αποδιδόμενες στους μυθικούς αδελφούς αρετές όπως της γενναιοψυχίας και της ευγένειας. Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα.

Τι κι αν ο Ανδρέας υπήρξε στέλεχος της σπουδάζουσας του ΚΚΕ και μάλιστα «σκληροπυρηνικός» (κατά δήλωση του το 2003) ενώ ο Άδωνης είχε για πνευματικό του πατέρα τον θεωρητικό του φασισμού Κώστα Πλεύρη και θαύμαζε και συναγελαζόταν με τον -καταδικασθέντα για εσχάτη προδοσία- ισοβίτη πραξικοπηματία Στυλιανό Παττακό.

Από τότε βέβαια για τον Ανδρέα Λοβέρδο κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Μπήκε το 2000 στο κοινοβούλιο και δεν βγήκε ποτέ ενώ διετέλεσε πολλές φορές κορυφαίος υπουργός με πρωθυπουργούς τους Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά. Σε όλη αυτή την διαδρομή του φρόντισε να σκουραίνει τις πολιτικές του αποχρώσεις και από το ανοιχτό πράσινο να περνάει στο φαιό για να καταλήξει στο κατάμαυρο.

Ένα τσιγάρο δρόμος η πορεία από την υπεράσπιση του δικαιώματος της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, μέχρι την αισχρή, απάνθρωπη και παράνομη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, την κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης, την αμέριστη συμβολή του στην χρεοκοπία του δημόσιου συστήματος υγείας, την ευθεία ρατσιστική επίθεση σε Ρομά και Πακιστανούς “που πυκνώνουν τις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ”.

Φυσιολογική κατάληξη αποτελεί η ποινική δίωξη του για το αδίκημα της δωροληψίας κατ' εξακολούθηση για την υπόθεση της Novartis που παρήγγειλε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών η, Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη.

Όταν το θράσος ντύνεται με απελπισία τότε ο Λοβέρδος ζητάει από το Δικαστικό Συμβούλιο την εξαίρεση της Ε. Τουλουπάκη, όταν το αίτημα παμψηφεί απορρίπτεται χυδαιολογεί κατά των μαρτύρων, των δικαστών, των πολιτικών του αντιπάλων, ενώ απειλεί και υπόσχεται ότι “θα τους συντρίψω”, πιστός στο Λουδοβίκειο δόγμα «το κράτος είμαι εγώ».

Μόνο που εμείς οι άλλοι είμαστε οπαδοί διαφορετικού δόγματος,  αυτού που διατυπώθηκε  από τον συγγραφέα Nicolás Gómez Dávila:

“Όποιος μας πρόδωσε, δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή.” 

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Κωφεύουν στον Κωφίδη γιατί έπαθαν Αλεξανδρή

Ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους της εποχής μας, ο ακτιβιστής καθηγητής γλωσσολογίας της Μασαχουσέτης Νόαμ Τσόμσκι λέει: “ Όσο πιο πολύ μεγαλώνεις το φόβο για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, τους μετανάστες και τους εξωγήινους, τόσο περισσότερο ελέγχεις τους ανθρώπους.”

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον φόβο απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ας μιλήσουμε δηλαδή για την μακραίωνη και αέναη περιπλάνηση του ανθρώπου, για την επιβίωση του, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι μια παλιά ιστορία, τόσο παλιά όσο και η ιστοριογραφημένη παρουσία του ανθρώπου πάνω στη γη.

Οι πόλεμοι κατακτήσεων για (κυρίως) οικονομικούς αλλά και εθνολογικούς, γλωσσικούς και θρησκευτικούς λόγους δημιουργούσαν (από την αρχαιότητα) τεράστια κύματα προσφυγικών μετακινήσεων, από αμάχους που πάλευαν να σωθούν αυτοί και οι οικογένειες τους.

Τα αποτελέσματα των πολέμων, η επικυριαρχία δηλαδή των νικητών κατακτητών, επίσης δημιουργούσαν με την σειρά τους αντίστοιχα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα, είτε από ομοεθνείς και ομόθρησκους (των νικητών) εποίκους που μετακινούνταν στις κατακτημένες περιοχές και αποικούσαν τα νέα εδάφη, είτε ακόμα μαζικότερες (παράλληλες) μετακινήσεις γηγενών που μετανάστευαν για την επιβίωση τους προς νέους προορισμούς, αφού δεν μπορούσαν να ζήσουν στον τόπο τους.

Αλήθεια γνωρίζουν οι “πατριώτες” ότι μεταναστευτικές ροές από την Αφρικανική ήπειρο και ειδικότερα από την Μέση Ανατολή (γενετικός δείκτης Μ170) αποίκησαν για πρώτη φορά τον Ελλαδικό χώρο;

Έχουν ακούσει από ποιους δημιουργήθηκε ο «Μινωικός πολιτισμός», ο «Κυκλαδικός πολιτισμός», ο «Ελλαδικός πολιτισμός» και ότι ο «Πελασγικός πολιτισμός» δημιουργήθηκε από την κάθοδο των Ινδοευρωπαϊκών φύλων (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Δωριείς);

Γνωρίζουν οι “Ελληναράδες” ότι το Βυζαντινό κράτος, ως μέτρο πρόληψης και καταστολής στις αντιδράσεις των κατακτημένων, δηλαδή ως γενικότερο μέτρο που εξυπηρετεί την κρατική ασφάλεια, εξανάγκαζαν γηγενείς να μεταναστεύουν (εξόριστοι) αφήνοντας τον τόπο τους π.χ. οι μετακινήσεις Εβραίων στην Βαβυλώνα;

Μήπως έχουν ακούσει ότι ο Ιουστινιανός μετέφερε Βάνδαλους στην Μικρά Ασία και Βουλγάρους  στην Θράκη, ότι μικρός πληθυσμός Αρμενίων  και Γότθοι κατέληξαν στην Βιθυνία, ότι ο Τιβέριος μετέφερε 10.000 Αρμένιους στην Κύπρο ενώ ο διάδοχος του Μαυρίκιος πρότεινε στον Πέρση βασιλέα να διαιρέσουν την Αρμενία και να μετακινήσουν τους πληθυσμούς της, έτσι ώστε να πάψουν να αποτελούν εστία προβλημάτων με την αντιδραστική συμπεριφορά τους;

Γνωρίζουν οι “ούγκανοι” τι έκανε ο Ισπανός βασιλιάς Φερδινάνδος (με συμμάχους τους Μαυριτανούς) στους Εβραίους, τι έγινε με τους Ουγενότους στην Αγγλία, με τους προσκυνητές στις ΗΠΑ, με τους πρόσφυγες στους δρόμους του μεταξιού;

Γνωρίζουν -κατ’ ελάχιστο- έστω κάτι ή ρεύονται με μπύρες τα χοιρινά σουβλάκια της εθνικοφροσύνης τους, ξερνώντας τον μισανθρωπισμό τους παρέα με τον (καταδικασθέντα με φυλακή από τον Άρειο Πάγο και έκπτωτο Νομάρχη) καρναβαλιστή Ψωμιάδη;

Γνωρίζουν τα λόγια του Σάββα Κωφίδη: “…H διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι έγκλημα. Έγκλημα είναι ο μισανθρωπισμός που παριστάνει τον ιδιοκτήτη της πατρίδας μας...…οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, όσους η ανάγκη οδήγησε εδώ κι εκεί, από όπου κι αν έρχονται, όπου κι αν πηγαίνουν, είναι το ίδιο αδέρφια μας, όπως τα αδέρφια μας οι Έλληνες μετανάστες….”;

Δεν γνωρίζουν γιατί έπαθαν…..Αλεξανδρή!

Όπως δεν γνωρίζουν ότι η  μετανάστευση είναι η οδυνηρή απόδειξη της ήττας και ότι οι μετανάστες όπου στέριωσαν έφεραν ευεργετικά αποτελέσματα στον τόπο και δημιούργησαν πολιτισμούς.

Ούτε γνωρίζουν ούτε θα μάθουν, γιατί όπως έλεγε και ο θεατρικός συγγραφέας Zarko Petan: 

“Ένα άδειο κεφάλι κουνιέται καταφατικά πιο εύκολα.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Φίδι που τους έφαγε

Το τελευταίο Μαρινάκειο απόκτημα, η ταινιοθήκη και το σήμα του Mega, θυμίζει εν πολλοίς την ιστορία της κυρίας η οποία είχε ως κατοικίδιο έναν πύθωνα. Τόσο πολύ δε αγαπούσε το φίδι ώστε συνήθιζε να κοιμάται αγκαλιά του και αυτό απλωνόταν σφιχτά πάνω της από το κεφάλι μέχρι τα νύχια.

Όταν η κυρία παρατήρησε ότι ο πύθωνας είχε πάψει να τρέφεται για πολλές μέρες, επισκέφθηκε τον κτηνίατρο ο οποίος της αποκάλυψε την σκληρή αλήθεια. Το φίδι προετοίμαζε το στομάχι του  για ένα μεγάλο γεύμα. Και το γεύμα επρόκειτο να είναι η ίδια η γυναίκα!

Είναι γνωστό ότι, στην Ελλάδα, η επένδυση στα media –και κυρίως στην τηλεόραση- είναι μια μπίζνα ζημιογόνα ή υψηλού επιχειρηματικού ρίσκου. Ακόμα και στις εποχές που πρυτάνευε η νταβατζιλίδικη αρχή «δεν παίρνω λογαριασμό, αλλά στέλνω τον λογαριασμό (να πληρωθεί με κρατικό χρήμα)», η ενασχόληση με τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ήταν πάρεργο.

Ωστόσο είναι μία δραστηριότητα που χωρίς αυτήν, δεν μπορούν να ελεγχθούν οι κρατικοί ταμίες και ο δημόσιος κορβανάς, για να γεμίζει αδιάλειπτα με φρέσκο χρήμα (και με εγγυοδοσίες του «αέρα») το πορτοφόλι του «επενδυτή» για την ευόδωση των «επιχειρηματικών» του σχεδίων.

Τα τηλεοπτικά κανάλια είναι μέσα πλουτισμού και «βαφεία χρήματος». Το χρήμα ακόμα κι αν εισαχθεί λερό και μαύρο, θα βγει καθαρό και πάλλευκο!

Αν μάλιστα κάποιος «επενδυτής» έχει εκκρεμείς δοσοληψίες και απλωμένο τραχανά με την δικαιοσύνη, τότε είναι που (όπως ο βαλές κόβει στην ξερή) η απόκτηση τηλεοπτικού καναλιού, εκτός του ότι γίνεται ισχυρό «τεκμήριο αθωότητας», μαζεύει και τα φύλα από το κατηγορητήριο.

Είναι γνωστή η ρήση περί “νταβατζήδων” του «Βούδα» της Ραφήνας, το Βατερλό του νόμου περί «βασικού μετόχου» (που έδειξε ποιος κάνει κουμάντο και στο κόμμα της ΝουΔου) και το ξεσάλωμα που επακολούθησε.

Είναι γνωστό το ραντεβού του Γιώργου Παπανδρέου με τον πατριάρχη Γιώργο Μπόμπολα στο «Πεντελικόν» και η (μετά τις «νουθεσίες» που έλαβε) απόσυρση των απειλών περί “πτώσης της κυβέρνησης του αν δεν κέρδιζε την πλειοψηφία των δήμων και περιφερειών“.

Είναι γνωστά τα σούρτα φέρτα του Σταύρου Ψυχάρη (ΔΟΛ και MEGA) στο Μαξίμου όταν ένοικος ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και βουλευτής της πλειοψηφίας ο υιός του Ανδρέας.

Είναι γνωστή η «γάτα των Ιμαλάϊων» όπως την «αποκάλυψε»  ο κ. Σταύρος στο ραντεβού του με τον Τσίπρα.

Το τι αποδείχτηκε από την εκδοχή Ψυχάρη είναι επίσης γνωστό, γιατί αποτελεί πλέον ιστορία.

Ο «νόμος Παππά» αναδείχτηκε σε μείζονος σημασίας εθνικό ζήτημα (με την συστράτευση ΝουΔου και ΠΑΣΟΚ), σχεδόν σύσσωμη η ενημέρωση από το 2015 έλαβε χαρακτηριστικά που θα καθιστούσε τον Γκαίμπελς «ζηλωτή», το MEGA εγκαταλείφθηκε από τους μετόχους του για ένα «πιάτο φακή» και οι Μαρινάκης και Σαββίδης ως νέοι μέτοχοι και ο Βαρδινογιάννης ως παλιός το εγκατέλειψαν στέλνοντας στην ανεργία 500 οικογένειες.

Σήμερα ο Μαρινάκης με τον αμύθητο πλούτο, με τον έλεγχο του Δήμου Πειραιά, με την παντοκρατορία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, με την εμφανή χρηματοδότηση της ΝουΔου αλλά και με τις κακουργηματικές κατηγορίες που τον ακολουθούν από την δικαιοσύνη, σαρώνει μονοπωλιακά την ενημέρωση και τους βγάζει και γλώσσα προσφέροντας (για την ταινιοθήκη του MEGA) το ποσό 33.999.999€ (εσωτερική πληροφόρηση;)

Στην ΝουΔου επιχαίρουν για τον κουμπάρο. Είναι γιατί δεν γνωρίζουν τα λόγια του Γκαίτε:

“Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου.”