Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Η πινακοθήκη των μασκοφόρων

Για την Δεξιά τα καλυμμένα πρόσωπα των διαμαρτυρομένων πολιτών ήταν πάντα σοβαρό θέμα, διαχρονική εμμονή και υπόθεση ταμπού. Η αποκάλυψη των «κουκουλοφόρων» (ακόμα και όταν δεν είχαν παραβατική συμπεριφορά π.χ. χρήση μολότοφ) αποτελούσε ποινικά κολάσιμη πράξη φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να γίνει ιδιώνυμο αδίκημα.

Όπως είναι γνωστό το δικαίωμα στην ανώνυμη διαμαρτυρία (προσωπικά τάσσομαι με την επώνυμη) δεν διευκολύνει την στοχοποίηση, τον έλεγχο και την καθυπόταξη των μαζικών αντιδράσεων.

Την ίδια ακριβώς αντίληψη προέταξε η Δεξιά πλειοψηφία και στο σκάνδαλο της Novartis, αποκαλώντας τους (κατά νόμο) μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ως «κουκουλοφόρους» που -κατά Σαμαρά- “θα τους αφαιρέσω τις κουκούλες”, αφού με την αποκάλυψη της ταυτότητας τους χάνουν την προστασία που ο νόμος τους παρέχει και εκτίθενται σε απειλές και κινδύνους με αποτέλεσμα να υποτάσσουν την μαρτυρία τους στα μέτρα της ελεγχόμενης -από την δικαιοσύνη- εξουσίας.

Όταν ο Νίκος Παρασκευόπουλος, ως υπουργός Δικαιοσύνης, κατάργησε τον σχετικό νόμο με εξαίρεση μόνο την περίπτωση του εγκλήματος της ληστείας, η ΝουΔου ξεσήκωσε πολύ μεγάλο κουρνιαχτό και απεύθυνε με ευκολία χυδαίες κατηγορίες για “κυβέρνηση των μπαχαλάκηδων”, για “νομιμοποίηση της κουκούλας”, και για “συγκάλυψη της παραβατικότητας και της τρομοκρατίας ”.

Οσάκις βέβαια οι «κουκουλοφόροι» -εφορμώντας (αποδεδειγμένα) με την καθοδήγηση της αστυνομίας- πλευροκοπούσαν και διέλυαν μαζικές  και ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες, το αστυνομικό κράτος της Δεξιάς συλλάμβανε (μετά ξυλοδαρμού) τους ειρηνικούς διαδηλωτές και άφηνε στην ησυχία τους τα δικά της παιδιά με τα καλυμμένα πρόσωπα.

Τότε η κουκούλα μετατρέπονταν σε χρήσιμο και αναγκαίο αξεσουάρ στην στολή εργασίας των άοκνων φρουρών της δημόσιας τάξης.

Μία παραλλαγή της κουκούλας είναι και η υγειονομική μάσκα στο καιρό της πανδημίας. Φαίνεται ότι και για την υγειονομική μάσκα ισχύει η κατά περίπτωση χρήση της, όπως με την κουκούλα.

Εάν φοράς μάσκα και συναθροίζεσαι με άλλους εκατό ανθρώπους, φερειπείν στην Πλατεία της Αγίας Παρασκευής, είναι βέβαιο ότι θα εισπνεύσεις χημικά, θα ξυλοκοπηθείς από τα ΜΑΤ, θα συλληφθείς και θα πληρώσεις πρόστιμο.

Αντίθετα αν δεν φοράς μάσκα και συναθροίζεσαι με άλλους πεντακόσιους ή και χίλιους ανθρώπους, φερειπείν στην Πλατεία Ομονοίας (στα εγκαίνια της), όχι μόνο δεν διατρέχεις κανέναν κίνδυνο αλλά έχεις και σοβαρές πιθανότητες να βγεις ζωντανά στην τηλεόραση δίπλα στον ξανά-αναμορφωτή της πλατείας (που είχε προ-αναμορφώσει η μητέρα του) Δήμαρχο ανιψιό.

Αίφνης, η χρήση μάσκας της συστημικής πολιτικής έχει ακριβώς την ανάλογη αντιστοίχηση της τόσο με την κουκούλα όσο και την υγειονομική μάσκα.

Αν για παράδειγμα έχεις την ατυχία να είσαι μια οροθετική γυναίκα σε περίοδο που τον θώκο του υπουργού υγείας κατέχει ο Α. Λοβέρδος, τότε σίγουρα συλλαμβάνεσαι, φυλακίζεται και διαπομπεύεσαι δημόσια –με το ονοματεπώνυμο και την φωτογραφία σου- ως ιερόδουλη. Η δικαστική δικαίωση σου θα γίνει μετά εορτής και πιθανά μετά θάνατον.

Αν όμως είσαι βιαστής και στυγνός εγκληματίας αίτιος αποτρόπαιης δολοφονίας μίας αθώας νεαρής φοιτήτριας, αλλά γόνος πλούσιας οικογένειας από την Ρόδο και συγγενής αξιωματούχου του κυβερνώντος κόμματος, τότε η πολύμηνη και πολύκροτη δίκη σου αποκαλείται «η δίκη Τοπαλούδη» (με το όνομα του άγρια δολοφονηθέντος θύματος σου), ενώ εσύ είσαι απλά ο Ροδίτης και ο συνεργός σου ο Αλβανός.

Μάλιστα μέχρι και ο υπουργός Άκης Σκέρτσος χαρακτηρίζει την αγόρευση της Εισαγγελέως “λαϊκή απογευματινή” παράσταση.

Βλέπεις, οι μάσκες κάποτε πέφτουν αλλά όπως έλεγε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι:

“Το πρόβλημα με μια μάσκα είναι ότι ποτέ δεν αλλάζει.”