Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Η πανδημική κοσμοθεωρία της Χιονάτης 

Αν υπάρχει ένας κοινός τόπος ανάμεσα στην Αριστερά και στην Δεξιά είναι η κοινή αποδοχή ότι δεν έχουν τίποτα κοινό και διαφέρουν στα πάντα, εφόσον εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους με απολύτως διακριτά και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.

Αν στα χιλιάδες διαφορετικά και ευδιάκριτα γνωρίσματα τους θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε μόνο ένα, αυτό θα ήταν από την Δεξιά η παντελής απουσία ανάληψης κάθε ευθύνης και κάθε αυτοκριτικής διάθεσης και από την Αριστερά η αυτοκριτική ανάλυση και ανάληψη ευθύνης, όχι μόνο για όσα έγιναν λάθος αλλά και για όσα έγιναν σωστά χωρίς ωστόσο να ολοκληρωθούν με την απόλυτη επάρκεια στον συντομότερο δυνατό χρόνο.

Έτσι, ενώ η Δεξιά διακατέχεται από το «σύνδρομο της Χιονάτης» που το έχει αναγάγει στην «κοσμοθεωρία της Αγνής του λιμανιού», η Αριστερά διακατέχεται από το  «σύνδρομο της αυτοκριτικής» που το έχει αναγάγει σε «εσωστρεφές πολιτικό χαρακίρι».

Η κοσμοθεωρία της Χιονάτης ξεδιπλώνει τις πτυχές της με απενοχοποιημένες φράσεις κλειδιά όπως: “δεν είμαι εγώ υπεύθυνος των αποφάσεων μου”, “η ζωή είναι σκληρή και οι επικρατούσες συνθήκες ακόμα σκληρότερες”, “οι άλλοι δεν βοηθάνε”, “οι άλλοι δεν κατανοούν την πραγματικότητα”, “όλα όσα μου καταλογίζονται είναι ψεύδη και συκοφαντίες”, “είμαι θύμα των περιστάσεων”, “χάρη σας κάνω και ποινή εκτίω”, “έχω να κυβερνήσω μια χώρα και δεν έχω χρόνο να δίνω εξηγήσεις”, “μαζί τα φάγαμε”.

Το σύνδρομο της πολιτικής εσωστρέφειας αναδεικνύει τους ιδανικούς αυτόχειρες της αυτοκριτικής με αφελείς φράσεις κλισέ όπως: “πρώτα να κάνουμε την αυτοκριτική μας αφού αναλύσουμε τα λάθη μας και μετά να απευθυνθούμε στην κοινωνία”, “δεν είναι η κατάλληλη ώρα –λίγο μετά τις εκλογές που χάσαμε-  να ξεσκεπάσουμε τα σχέδια που εξυφαίνονται κατά του λαού”, “πρέπει να αποφύγουμε την κατηγορία ότι λειτουργούμε διχαστικά”, “επιβάλλεται να σωπάσουμε συνδράμοντας όπου μπορούμε θετικά ”, “αν πέσουν οι τόνοι οι πολίτες θα καταλάβουν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι”. 

Στην βολική (για την Δεξιά) πανδημία του κορονοϊού, η μεν κυβέρνηση κάνει πάρτι εφαρμόζοντας τις πιο ακραίες πολιτικές της βουλήσεις επικαλούμενη την κοσμοθεωρία της Χιονάτης, η δε Αριστερά (με φωτεινές εξαιρέσεις τον πρόεδρο Τσίπρα, τον ανυπότακτο κρητικό Πολάκη και δυο ή τρεις ακόμα) αλείφει την μερέντα στο διπλοφουρνιστό παντεσπάνι της διαπλοκής που αναστήθηκε με τον Κυριάκο και εξαπλώνεται (χωρίς εμβόλιο αντισωμάτων) προσβάλλοντας –με μακροχρόνιες συνέπειες- την κοινότητα των πολιτών που παρουσιάζει σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, από την προηγούμενη 10ετη κρίση.

Την δημοκρατική λειτουργία έχει υποκαταστήσει η φάμπρικα των ΠΝΠ, οι αναθέσεις προμηθειών σε συγγενείς και φίλους κατ’ αποκλειστικότητα σε τιμές πολλαπλάσιες είναι ο κανόνας, τα κανάλια επιδοτούνται με δεκάδες εκατομμύρια για την προβολή κοινωνικών μηνυμάτων της πανδημίας ενώ υποχρεούνται να παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν, τα μυστικά κονδύλια (που έκανε φανερά ο ΣΥΡΙΖΑ) ξανάγιναν θεοσκότεινα και διαχέονται πλέον και στην μεταναστευτική πολιτική, ο ΣΕΒ έχει εγκατασταθεί στο υπουργείο εργασίας ενώ εκατομμύρια εργαζόμενοι εξαφανίστηκαν από τις λίστες επιδότησης, οι καλλιτέχνες θα επιβιώσουν με πνευματική τροφή, οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό θα λάβουν μόνο την χάρη του Θεοχάρη, αλλά οι παχυλόμισθοι μαθητές του «Μεσσία» διαδίδουν τα «θαύματα» που καθημερινά συντελούνται.

Όταν αύριο θα μας αναλύουν (με την Κοσμοθεωρία της Χιονάτης) γιατί φταίμε πάλι εμείς, τότε κάποιοι της Αριστεράς θα σπάσουν την σιωπή της περισυλλογής που ως γνωστόν συνοδεύει τις μεγάλες ώρες των αγίων.

Απαγορεύεται στους Αριστερούς να ακολουθούν τα λόγια του Μπέρναρντ Σω:

“Η σιωπή δεν κάνει λάθη.”