Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Απλή  κι  ανόθευτη  λογική

«Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο» έλεγε, παλιά, η Ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ.

Η εγχώρια άρχουσα τάξη μας σέρνει 170 χρόνια (από το Σύνταγμα του 1844) μέσα στο άνυδρο πολιτικό τοπίο, χρησιμοποιώντας  όλα τα μέσα (αντιδημοκρατικές εκτροπές, βασιλικά πραξικοπήματα, εμφυλίους πολέμους, στρατιωτικές δικτατορίες) και όλα τα εκλογικά συστήματα (πλειοψηφικό και  -πλείστες όσες- παραλλαγές της ενισχυμένης αναλογικής) για να μας οδηγήσει στο μοναδικό σημείο που ο λαός δεν έχει καμία ισχύ.

Στην μακρά πορεία αυτών τωνετών εφαρμόστηκαν 14 διαφορετικά εκλογικά συστήματα, μεταξύ των οποίων και  η απλή αναλογική που εισήγαγε για πρώτη φορά, τον Αύγουστο του 1926, ο προσωρινός πρωθυπουργός Γεώργιος Κονδύλης με το επιχείρημα ότι «εξασφαλίζεται η πολιτική ομαλότης και η γνησία εκδήλωσις του λαϊκού φρονήματος». Την εφαρμογή της υποστήριξε  ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και το ΚΚΕ.

Έγραφε χαρακτηριστικά εκείνες τις μέρες  ο Ριζοσπάστης: «Η αναλογική δεν δίνει ιδιαίτερα προνόμια στους κομμουνιστές. Απλώς τους δίνει το δικαίωμα να πάρουν τόσες έδρες στη Βουλή όσο είναι το μέρος εκείνου του πληθυσμού που τους εμπιστεύεται. Ούτε καλπονοθεύσεις τους επιτρέπει, ούτε εκβιασμούς συνειδήσεων…».

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 1928, παρά τις έντονες αντιδράσεις των άλλων κομμάτων, έπεισε τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη να εγκρίνει την ψηφισθείσα από την πλειοψηφία των βουλευτών παραλλαγή του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος.

Το βασικό επιχείρημα του Βενιζέλου ήταν η «ανάγκη ισχυράς κυβερνήσεως».Μετά περίπου εννέα δεκαετίες  είναι ιστορικά καταγραμμένα –και διαχρονικά επιβεβαιωμένα- τα οδυνηρά αποτελέσματα που επέφεραν οι ασύδοτες μειοψηφίες, όταν ο μετασχηματιστής του εκλογικού νόμου τις μετέτρεψε σε «πλειοψηφικάς και ισχυράς κυβερνήσεις».

Μειοψηφικές στον λαό, πλειοψηφικές στην βουλή («απολύτως ισχυραί») ήταν οι κυβερνήσεις:

Α. Παπανδρέου που μας οδήγησε  στο απόλυτο κομματικό κράτος και στο σκάνδαλο Κοσκωτά.

Κ. Σημίτη που μας οδήγησε στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και στα χαλκευμένα στοιχεία με την «δημιουργική  λογιστική» της Goldman Sachs, για την ένταξη στην Ευρωζώνη.

Κ. Καραμανλή που μας οδήγησε στο όργιο των παράνομων προσλήψεων στο δημόσιο, στους κουμπάρους με τα δομημένα ομόλογα, στο Βατοπέδι, στο σκάνδαλο της Siemensκαι που  εκτροχίασε το δημόσιο χρέος από τα 185 δις το 2004 στα 298 δις το 2009.

Γ. Παπανδρέου που μας οδήγησε, με υπόγειες διεργασίες και «πειραγμένα» στοιχεία, στην υποδούλωση στο ΔΝΤ και στην επίσημη πολυεθνική τοκογλυφία.

Α. Σαμαρά – Ε. Βενιζέλου που μας οδήγησε σε μαζικές απολύσεις, στον πλήρη αφανισμό των ασφαλιστικών ταμείων, των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών και συντάξεων και κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους.

Ισχυρότατες κυβερνήσεις διέπραξαν τα, πάσης φύσεως, εγκλήματα κατά του λαού. Ή μήπως όχι;

Η λυσσώδης επίθεση που εξαπολύθηκε με πατριδοκάπηλο περιεχόμενο και  με, κάποτε, χυδαίες εκφράσεις, είναι μόνο η ηχώ των πραιτοριανών του συστήματος στο βουνό της ιστορίας.

«Είναι καταστροφικό σύστημα η απλή αναλογική που προτείνει η κυβέρνηση, καθώς επιδιώκει να αφήσει την χώρα ακυβέρνητη» είπε ο Μ. Βορίδης.

«Οδηγούν την χώρα στο χάος αλλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί θέλουν να γλιτώσουν το ειδικό δικαστήριο» είπε ο Α. Γεωργιάδης.

«Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή, όπως στην Βενεζουέλα» είπε η Σ. Βούλτεψη.

«Η απλή αναλογική είναι και αντισυνταγματική» είπε ο Δ. Σταμάτης.

«Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν» είπε ο Νικολό Μακιαβέλι.