Αντίγνωμος

Κεραυνός εν (αν)Αι(ρυ)θρία

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Τρομώδες παραλήρημα

Το “τρομώδες παραλήρημα” είναι μία πολύ σοβαρή για την υγεία (απειλητική για την ζωή) κατάσταση, που προκαλείται μετά από διακοπή της βαριάς χρήσης αλκοόλ σε ασθενείς με ιστορικό μακροχρόνιας εξάρτησης.

Στην Ν.Δ. (με εξάρτηση από την εξουσία) το “τρομώδες παραλήρημα” εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή που ο Σαμαράς έχασε τις εκλογές με την μικροπρέπεια της μη παράδοσης στον Τσίπρα, συνεχίστηκε με την πολιτική της “Αριστερής παρένθεσης” που ανήγαγε την Αξιωματική αντιπολίτευση σε “Κόμμα των Δανειστών” και έφτασε στον κολοφώνα της δόξας (του Σόιπλε) με την μη ψήφιση της 13^ης σύνταξης.

Η απόφαση τους να ψηφίζουν παρόν “μετά από συννενόηση με τους δανειστές” (τάδε έφα Άδωνις) συνοδεύτηκε από μία σκληρή ανακοίνωση που χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό “επικίνδυνο και αριβίστα”.

Μάλιστα η Μισέλ Ασημακοπούλου το τερμάτισε: “Ο κ. Τσίπρας και ο συνέταιρός του, ο κατά δημόσια δήλωσή του “πρώην μπούλης” Καμμένος, είναι και οι δύο πολιτικοί τυχοδιώκτες, πολιτικοί απατεώνες και αυτή τη στιγμή κοροϊδεύουν τους συνταξιούχους και καταστρέφουν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Πρέπει να φύγουν”.

Δηλαδή “εκεί που μας χρωστάγανε”. Θα μου πεις “αυτή είναι η δουλειά τους”.

Σωστά, μόνο που “καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, αρκεί η ντροπή να μην γίνεται δουλειά”.

Πολλοί ωστόσο, αφελώς, εκφράζουν την απορία τους μιλώντας για πολιτική αυτοκτονία του Κούλη με την επιλογή του να ψηφίσει παρόν. Κάποιος μάλιστα είπε ότι “η Ν.Δ. μετάτρεψε μια πολιτική νίκη σε μια στρατηγική ήττα”, ενώ κάποιος άλλος αναρρωτήθηκε “μήπως οι πάσχοντες Έλληνες από την ανάλγητη «Συμφωνία αλήθειας» τελικά θα προτιμήσουν τον λαϊκισμό του Τσίπρα;”

Διαπιστώσεις και απορίες, επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό, λογικοφανείς και όχι λογικές γιατί η στάση της Ν.Δ. είναι διαχρονικά σταθερή και όχι ευμετάβλητη, φωνασκούσα και όχι ψελίζουσα, καταγεγραμμένη και όχι “έπεα πτερόεντα” και αυτό πρέπει να της αναγνωριστεί.

Η πολιτική της Ν.Δ. δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκή ρότα ούτε καν με σημαία ευκαιρίας. Είναι ζήτημα πολιτικού DNA, χαραγμένο στον σκληρό της δίσκο. Γι’ αυτό και είναι αφελές να περιμένει κανείς ότι το κόμμα αυτό μπορεί να γίνει η λύση, σε προβλήματα που το ίδιο δημιούργησε.

Άλλωστε ο Αϊνστάιν, πολλά χρόνια πριν, είχε πει: “Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν στο ίδιο επίπεδο σκέψης που βρισκόμασταν όταν τα δημιουργήσαμε”.

Για αναρωτηθείτε:

Ποιος έκοψε την 13^η και 14^η σύνταξη;

Ποιος μείωσε 12 φορές τις συντάξεις;

Ποιος απέλυσε 11.000 δημοσίους υπαλλήλους;

Ποιος μιλάει για νέες απολύσεις, ώστε να έχουμε ακόμα μικρότερο δημόσιο;

Ποιος είχε υπογράψει 3,5% πλεόνασμα το 2015 και 4,5% τα επόμενα 20 χρόνια;

Ποιος κατάργησε τις ΣΣΕ και δεν θέλει την επαναφορά τους;

Ποιος αποδέχεται τις ομαδικές απολύσεις;

Ποιος αποδέχεται το lockout;

Ποιος δεν θέλει τον έλεγχο των λιστών Λαγκάρντ και Μπόργιανς;

Ποιος αποχωρεί από την Βουλή στην ψήφιση νόμου για την μη συμμετοχή πολιτικών σε offshore;

Ποιος πολέμησε λυσσαλέα για να μην πληρώσουν οι καναλάρχες;

Ποιος ζητάει την αντιμετώπιση του προσφυγικού με τον τρόπο που πολιτεύονται οι ρατσιστικές της Ευρώπης και η ΧΑ;

Ποιος ζητάει το κούρεμα του τραπεζικού δανεισμού του κόμματος του , αλλά όχι της Ελλάδος γιατί είναι βιώσιμο;

Είπε ο “επίτιμος” για τον Γιώργο Παπανδρέου: “Το παιδί δεν τραβάει”.

Δεν διάβασα να έχει πει κάτι ανάλογο για τον γιό του.

Διάβασα όμως τον Καζαντζάκη που είπε:

“Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός τον μισοδιάολο από τον αρχιδιάολο”.