Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Βιασμός  μετά  φόνου

Ο Νίκος Νικολαΐδης υπήρξε μια εμβληματική μορφή της εγχώριας φιλμογραφίας. Ένας σεναριογράφος και σκηνοθέτης που επαινέθηκε και λοιδορήθηκε όσο λίγοι. Όλοι ωστόσο συνηγορούν ότι υπήρξε χαρισματικός, συνάμα δε και κυνικός.

Οι ήρωες του κουβαλάνε τις αναμνήσεις τους γεμάτες με απογοητεύσεις, διαψεύσεις και ματαιώσεις. Κουβαλάνε τις πληγές τους, τις προσωπικές πικρίες και αποτυχίες τους, τις ελπίδες και τα όνειρα τους, που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Ελπίδες που τους ακολουθούν και τους βασανίζουν. Όνειρα-πτώματα στοιβαγμένα σ’ ένα λάκκο που συνέχεια  μπάζει νερά.

Κάποιος κριτικός έγραψε, εύστοχα, για το έργο του Νικολαΐδη: “Οι χαρακτήρες του είναι συνήθως άνθρωποι στα όρια τους, σε παράλογες ή ακραίες καταστάσεις, που παίζουν το τελευταίο τους  -συνήθως καμένο-  χαρτί”.

Ο πολιτικός αυτοεξευτελισμός και η ηθική κατρακύλα της Ν.Δ. -που επιλέχτηκε ως τακτική, με αφορμή την (μη) αξιολόγηση-  δεν κρύβονται πίσω από την αξιοθρήνητη επικοινωνιακή εκστρατεία που έχει εξαπολύσει η “ομάδα αλήθειας” του Κούλη,  γιατί θυμίζει -όλο και περισσότερο- σενάριο από ταινία του Νίκου Νικολαΐδη.

Το ταξίδι του αρχηγού Κούλη στο Βερολίνο αποτελεί κατανυκτικό προσκύνημα ενός πιστού αρχιερέα με  κατάθεση ψυχής στο “Θεό” του, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Μέκκα.

Συναντήθηκε λοιπόν ο Κούλης με την Μέρκελ (στο πόδι), με τον Σόιμπλε (για 70 λεπτά) και με Γερμανούς επιχειρηματίες (επί μακρόν).

Το “δια ταύτα” της επίσκεψης -όπως βγήκε μέσω σποραδικών αναφορών, καθώς δεν υπήρξαν επίσημες ανακοινώσεις-  ήταν:

“Η αξιολόγηση καθυστερεί με ευθύνη της κυβέρνησης”(φυσικά λέξη δεν ειπώθηκε για τις εξωφρενικές απαιτήσεις του Σόιμπλε και του Δ.Ν.Τ.),  “παρατηρείται αναντιστοιχία μεταξύ της κυβέρνησης και της λαϊκής βούλησης” (προφανώς από τις δημοσκοπήσεις τους), “καθυστερεί η επένδυση στα περιφερειακά αεροδρόμια εξαιτίας της κυβέρνησης”, “o πρόεδρος της Ν.Δ. εγγυάται ότι είναι απόλυτα δεσμευμένος στο πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και προτείνει ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα ”.

Με λίγα λόγια ο Κούλης έδωσε “γη και ύδωρ” προκειμένου να λάβει το χρίσμα και την υπόσχεση ότι ο “βάστα Σόιμπλε” θα ρίξει τον Τσίπρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος  με τον πρόεδρο Κούλη, και τον –ξεσαλωμένο-  αντιπρόεδρο Άδωνι,  κινήθηκαν οι Ευρωβουλευτές της Ν.Δ., που συντάχθηκαν απροκάλυπτα με τις μειοψηφικές και ακραίες απόψεις των δανειστών.

Η Μαρία Σπυράκη επιτέθηκε κατά του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Βάλντις Ντομπρόβσκις, που επιβεβαίωσε τα θετικά στοιχεία και την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας.  “Η καθυστέρηση βαρύνει πρωτίστως την ελληνική κυβέρνηση. Η λύση είναι ένα άλλο μείγμα πολιτικής που θα εφαρμοστεί μετά τις εκλογές”, ενώ διαβεβαίωσε ότι “οι εκλογές θα δώσουν σταθερότητα στη χώρα” ασπαζόμενη την άποψη ότι... δεν πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση.

Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης είπε ότι “οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν” κατηγορώντας το Μαξίμου για “αλλεργία σε θέματα ιδιωτικοποιήσεων” και σε “δάκρυα υπουργών για οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται για επενδύσεις”.

Ο Γιώργος Κύρτσος ανέφερε ότι “η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τη βασική ευθύνη για την καθυστέρηση και δεν μπορεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα” και ζήτησε εκλογές…. μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο!

Αλλά και εντός συνόρων το αφήγημα είναι ίδιο.

Η Φωτεινή  Αραμπατζή βουλευτής Σερρών της Ν.Δ. υποστήριξε, στην ΕΡΤ, ότι “το πρόβλημα είναι η αναξιοπιστία της χώρας, καθώς οι δανειστές δεν είναι παράλογοι αλλά οι αξιώσεις τους είναι απόρροια της πολιτικής που ασκήθηκε”.

Η χαρακτηριστικότερη ταινία του Νικολαΐδη είναι “Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα”.  Μια βαθιά σκοτεινή ταινία, με ήρωες που έχασαν για πάντα τις ψυχές τους.

Σκοτεινές χαμένες ψυχές, λες κι έχουν υποστεί “βιασμό μετά φόνου”.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Ο  μοναχικός  λύκος  και  η  αγέλη

Μία πρωτότυπη έρευνα πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από τις κτηνιατρικές σχολές των πανεπιστημίων της Ζυρίχης και της Βιέννης, αναφορικά με τις αιτίες που προκαλούν το ουρλιαχτό των λύκων.

Οι ερευνητές μελέτησαν δύο κοπάδια, αποτελούμενα από 9 ζώα, τα οποία ζουν σε καθεστώς αιχμαλωσίας στο Κέντρο Επιστήμης και Μελέτης των Λύκων στην Αυστρία. Κάθε φορά απομάκρυναν ένα λύκο από τον περιφραγμένο χώρο, προκειμένου να μελετήσουν το ουρλιαχτό των ζώων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν εντυπωσιακά. “Οι λύκοι φαίνεται πως ουρλιάζουν περισσότερο όταν απομακρύνονται τα υψηλόβαθμα μέλη, γιατί τα μέλη αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ζωή των λύκων”, εξήγησε μιλώντας στο BBC ο Σάιμον Τάουνσεντ από το πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.

Η έρευνα λοιπόν απέδειξε ότι “οι λύκοι ουρλιάζουν λόγω……μοναξιάς”.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε όλη του τη ζωή υπήρξε λύκος, ένας μοναχικός λύκος που φρόντιζε να κρατάει  διακριτή απόσταση από την αγέλη (που ο ίδιος συγκρότησε), προκαλώντας έτσι το συνεχές και αδιάλειπτο ουρλιαχτό της. 

Μόνο που το ουρλιαχτό της αγέλης -του Βόλφγκανγκ - δεν προκαλούσε η μοναξιά από την απόμακρη στάση του επικεφαλής μοναχικού λύκου (άλλωστε ήταν πάντα δίπλα στην αγέλη του όταν απαιτήθηκε), αλλά η επιτακτική ανάγκη να τρομοκρατηθούν τα πρόβατα και να συγκλίνουν, όλο και περισσότερο, “στο στόμα του λύκου.”

Με άλλα λόγια ο μοναχικός κύριος Σόιμπλε “έβαλε τους λύκους (του) να φυλάνε τα πρόβατα”.

Έλα όμως που αλλάζουν οι καιροί και ανατέθηκε το κουμάντο, για το κοπάδι των προβάτων,  στο ένα και μοναδικό μαύρο πρόβατο της συνομοταξίας .

Από την πρώτη στιγμή λοιπόν άρχισε να ουρλιάζει το μαύρο πρόβατο για να πείσει τους ομοίους του ότι “όταν τα πρόβατα ουρλιάζουν σαν λύκοι, τότε οι λύκοι βελάζουν σαν πρόβατα”.

Πήρε καιρό -και κάμποσες επώδυνες δαγκωματιές από την αγέλη των λύκων-  για πειστούν  τα πρόβατα, ως προς την ορθότητα των λεγομένων του.

Από τότε η αγέλη των λύκων βλέποντας τα πρόβατα περισσότερο από πριν ενωμένα –και επικαλούμενη, δήθεν, την αναγνώριση των προσπαθειών για την επούλωση των πληγών από το μαύρο πρόβατο-  άρχισε να βελάζει, ενώ ο μοναχικός  λύκος Βόλφανγκ, στο ρόλο του ψεύτη βοσκού, άρχισε να ουρλιάζει:

“Πρόβατο στους λύκους, πρόβατο στους λύκους”, χωρίς να τον ακούει κανείς, και ας μην βιαστεί κάποιος να μιλήσει για τον πορφυρογέννητο Κούλη, γιατί είναι ο κανένας, ως πολιτική οντότητα.

Κάποτε υπήρχε η άποψη που έλεγε ότι “ένας αγώνας παίζεται 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί ”. Ήταν η πεποίθηση της ακλόνητης πίστης στην γερμανική υπεροχή (“Deutschland über alles”- “Πάνω από όλα η Γερμανία”), αλλά αφορούσε μόνο στο ποδόσφαιρο και ίσχυσε για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο καθώς οι Γερμανοί, διαχρονικά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως οι “μυθικοί loosers” της ιστορίας.

Προκάλεσαν δύο παγκόσμιους πολέμους διαθέτοντας “ανίκητο” θεωρητικά στρατό και ηττήθηκαν και στους δύο.

Οι εμμονές τους, ή η λεγόμενη Γερμανική “κώφωση”, υπήρξε η αιτία της καταστροφή τους.

Ένας άλλος (αληθινά μεγάλος) Γερμανός, ο Μπέρτολτ Μπρέχτ έλεγε:

“Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις”.

Η τακτική που με πείσμα ακολουθεί στον “οικονομικό πόλεμο” ο γερόλυκος Βόλφγκανγκ θα τον οδηγήσει στην καταστροφή,  με βαρύ ωστόσο τίμημα για ολόκληρη την Ευρώπη, γιατί όπως λέει μια γνωστή παροιμία:

“Ο λύκος κι αν εγέρασε….”.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Στάχτη  και  μπούρμπερη

Από τα πρώιμα χρόνια μας  -στο μάθημα της αρχαίας ιστορίας-   μάθαμε για τον Κυναίγειρο, τον γιό του Ευφορίωνα από την Ελευσίνα και αδελφό του τραγικού ποιητή Αισχύλου, που υπήρξε επιφανής Μαραθωνομάχος και ονομάστηκε ήρωας από τους Αθηναίους όταν, στην προσπάθεια του να εμποδίσει ένα Περσικό πλοίο να αποπλεύσει, το έπιασε με το ένα του χέρι, που ωστόσο ακρωτηρίασε κάποιος Πέρσης πολεμιστής. Τότε ο Κυναίγειρος έπιασε το πλοίο με το άλλο του χέρι, που επίσης ακρωτηριάστηκε, για να ξεψυχήσει τελικά όταν γράπωσε το πλοίο με τα δόντια και αποκεφαλίστηκε.

Στις μέρες μας, ο σύγχρονος “ήρωας” των συστημικών συμφερόντων Κούλης, γιός του “Κωνσταντίνου των Ιουλιανών” από τα Χανιά και αδελφός της “κυνικής φιλόσοφου” Ντόρας, επιφανής διαπλοκο-πρωτονοτάριος, προσπαθεί ως νέος Κυναίγειρος (αλί του και τρισαλί μας) να συγκρατήσει, με χέρια και με δόντια, το πλοίο της κυβερνητικής εξουσίας που όλο και ξανοίγεται και όλο και μακραίνει.

Μόνο που δεν είναι καθόλου εύκολο να ακρωτηριαστεί και, εντέλει, να αποκεφαλιστεί το ριζωμένο διαπλεκόμενο σύστημα, καθώς τα μακριά πλοκάμια του είναι αμέτρητα, ενώ οι πάμπολλες κεφαλές του φυτρώνουν ξανά και ξανά σαν της λερναίας ύδρας.

Η επωδός του συστήματος εκφωνείται καθημερινά δια στόματος Κούλη, που ως άλλη Μαντάμ ντε Μποβαρύ (ερωμένη του Γάλλου μονάρχη Λουδοβίκου XV) καταλήγει μονότονα “Apres nous, le deluge (μετά από εμάς, η καταστροφή) ”, αφού προηγουμένως -με στόμφο- έχει αναπτύξει το νηπιακής εμπνεύσεως και αβαθές πολιτικό του σχέδιο, έχει ασκήσει κριτική της ολισθαίνουσας  -στο γκρεμό-  ευτέλειας και έχει οραματιστεί την επάνοδο της ασημαντότητας του τίποτα για την διαιώνιση του πουθενά. 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Δείγμα (δωρεάν) μόνο για προσωπική χρήση και μετά από συμβουλή του γιατρού σας. (Καλέστε αμέσως το κέντρο δηλητηριάσεων εάν πιστεύετε ότι κάποιος εισέπνευσε μεγαλύτερη, του επιτρεπόμενου, δόση):

“Mε τις καθυστερήσεις, την ανικανότητα, την αναξιοπιστία, τις συνεχείς αντιφάσεις, οδήγησε όλους μαζί τους εταίρους της χώρας σε υπερβολικές απαιτήσεις. Έφερε απέναντί μας ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικογένεια. Αφήνει τη χώρα εκτεθειμένη σε μεγάλους κινδύνους, καθώς επανέρχεται η απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη”. 

Άρα για τις καθυστερήσεις δεν φταίνε οι υπερβολικές απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ. και του Σόιμπλε, αλλά η ανικανότητα, η αναξιοπιστία και οι αντιφάσεις της κυβέρνησης.

Και οι Ευρωπαίοι που λένε ότι η Ελλάδα έγινε αξιόπιστη και υπερκαλύπτει τους στόχους;

Και ποιος άλλος, πλην Σόιμπλε, επαναφέρει την απειλή εξόδου από την ευρωζώνη;

Καταστροφή λοιπόν, κατ’ αυτούς, είναι η μη αποδοχή εξοντωτικών και πρόσθετων “προληπτικών” μέτρων, που ζητάει το Δ.Ν.Τ. και ο Σόιμπλε από όλους τους Ευρωπαίους, ενώ σωτήρια πολιτική είναι η αποδοχή τους  άνευ αντιρρήσεων.

Από την μια φωνάζουν “κλείστε την αξιολόγηση  γιατί καταστρεφόμαστε ή προκηρύξτε εκλογές να σώσουμε τον τόπο” και από την άλλη, ασμένως,  συμπληρώνουν “ο Αύγουστος του 2015 δεν επαναλαμβάνεται,  μην περιμένετε να ψηφίσουμε τα σκληρά και επώδυνα μέτρα ”.

Όταν η κυβέρνηση, με έκδηλη την έκπληξη, τους ενημερώνει “μα ποιος ζήτησε να ψηφίσετε μέτρα που δεν περιλαμβάνονται στην δανειακή σύμβαση; Εμείς θα τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα χωρίς τίποτα λιγότερο, αλλά και τίποτα περισσότερο ”, φωνάζει ο Άδωνις από τα παράθυρα “να ναυαγήσει η αξιλόγηση, να παραιτηθεί η κυβέρνηση, να γίνουν εκλογές”.

Όταν η κυβερνητική τους πολιτική, για δεκαετίες, περιγράφεται από την φράση “Στάχτη και Μπούρμπερη”, τότε η αντιπολιτευτική τους τακτική περιγράφεται από τον Paul Valery:

“Αν κάποια μεγάλη καταστροφή δεν αναγγέλλεται κάθε πρωί, αισθανόμαστε ένα κενό”.