Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Τρεις  γάμοι  και  μια  κηδεία

“Πνεύμα και ηθική…. ρεμπεσκέδες” ήταν το σλόγκαν του Αυλωνίτη όταν προσπαθούσε  -στην παλιά Ελληνική ταινία-  φωνάζοντας να σκεπάσει τις δικές του πονηρές βλέψεις.

“Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει να στήσει την νέα διαπλοκή στα ΜΜΕ”  είναι το σλόγκαν του «μεγάλου τιμονιέρη» Κόυλη και της (“μια αψηλή τσιριμπίμ τσιριμπόμ”) αδελφής του, για να σκεπάσει την διαπλοκή του με τον μιντιακό εσμό, που όριζε κατά το δοκούν τις κυβερνήσεις και επέλεγε τον εκάστοτε βολικό πρωθυπουργό.

Προσπάθεια λοιπόν να στηθεί νέα διαπλοκή. Άρα υπάρχει η παλιά διαπλοκή (αυτή που προσπαθούν να ανατρέψουν οι Συριζαίοι ντε!). Που εξυπηρετεί ποιούς;

Αυτούς που σκούζουν κατά της διαφάνειας και των αλλαγών στο τηλεοπτικό τοπίο, και εμποδίζουν κάθε δημόσια διαγωνιστική διαδικασία.

Αυτούς που παλεύουν ώστε τα μιντιακά αφεντικά τους να μην πληρώσουν ούτε σέντς, για την κατοχή των συχνοτήτων.

Αυτούς που δεν θέλουν ψηφιακό έλεγχο στις κυκλοφορίες των εφημερίδων, για να μοιράζονται μεταξύ τους την διαφημιστική πίτα.

Αυτούς που παραγγέλνουν στημένες δημοσκοπήσεις και που προβάλλονται, δις εβδομαδιαίως, από όλα τα συστημικά και ελεγχόμενα μέσα.

Αυτοί λοιπόν οι ρεμπεσκέδες ξελαρυγγιάστηκαν να φωνάζουν “πνεύμα και ηθική”, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο, στον «κομμουνιστή» Καλογρίτσα και στον «μπολσεβίκο» Σαββίδη.

Άλλωστε το «πνεύμα» επιβάλλει το επάγγελμα του καναλάρχη να παραμείνει κλειστό και η «ηθική» επιτάσσει η διοίκηση του χοιροστασίου να μην αλλάζει χέρια (και ξεβρωμίσει ο τόπος).

Πολύ πριν από τον πρώτο γάμο μεγάλη έχθρα («φουρτουνάκηδες και βροντάκηδες») υπήρξε ανάμεσα στους Αλαφουζαίους και στους Μητσοτάκηδες.

“Κατηγορώ την οικογένεια Αλαφούζου ότι βρίσκεται πίσω από τη συνωμοσία της ανατροπής της κυβέρνησης” έλεγε ο πατήρ Μητσοτάκης στις 6/10/1993. Την επομένη ο Γιάννης Αλαφούζος απαντούσε: “ Ο κ. Μητσοτάκης έστειλε στον Κορυδαλλό εκδότες και διευθυντές εφημερίδων, απείλησε με δημεύσεις περιουσιών, έστειλε δημοσιογράφους στα δικαστήρια και έφθασε στο σημείο να διαπράξει δημοσίως σωρεία ποινικών αδικημάτων”.

Ο δε πατήρ Αριστείδης Αλαφούζος σημείωνε με νόημα: “Οι σχέσεις άρχισαν να χαλάνε για τα χρηματοδοτικά. Ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε διαρκώς χρήματα και κάποια στιγμή το σταμάτησα. Κι έτσι επήλθε ψυχρότης”.

Πολύ ύστερα βέβαια ήρθε ο γάμος (από συνοικέσιο, όπως όλοι οι πετυχημένοι) και τα παιδιά: Ο Μπάμπης, ο Άρης, ο Κωνσταντίνος και η Σια.

Ο δεύτερος γάμος ήταν ανεπανάληπτος (γράντ σουξέ), με χορηγούς τις τράπεζες.  Ξαφνικός και άΔΟΛος έρωτας. Κάτι σαν τον γάμο του Ωνάση με την Τζάκι (πρώην Κένεντι). 

Το συγκρότημα -εκφραστής του Κέντρου και του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ-   ξαφνικά ηράσθη τους «φιλελέ» και συνήψεν μαζί τους γάμο (με το αζημίωτο φυσικά).

Βέβαια τα παιδιά δεν αποδέχτηκαν  ποτέ τον πατριό, γιατί  -ως γνωστόν-  πρώτα επιλέγεις παράταξη και μετά εφημερίδα. Ποτέ το αντίστροφο. Αναπόφευκτα λοιπόν ο γάμος διαλύθηκε.

Ο τρίτος γάμος ήταν λυτρωτικός. Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή αποσοβήθηκε ο κίνδυνος να πέσει η ξεπεσμένη  αρχόντισσα στα χέρια κανενός «τέντι μπόι» Σαββίδη.  Ευτυχώς που βρέθηκε ένα δικό τους παιδί, ο κουμπάρος ο Μαρινάκης, παιδί ξύπνιο, της πιάτσας, άρχοντας και κιμπάρης κι έδωσε στο κορίτσι τ’ όνομα του.

Έτσι εξηγείται γιατί η κηδεία του «εφιάλτη» έμοιαζε με γάμο.

Γιατί από το “Μητσοτάκη κάθαρμα” που φώναζαν 500.000 λαού το 1965, φτάσαμε στο “παράδειγμα πολιτικού”.

Γιατί το πιο ειλικρινές δάκρυ ήταν του Κοκού,  στον ευεργέτη του με τα κοντέινερς.

Γιατί  τόσες δεκάδες ώρες αγιογραφίας που έκαναν τα κανάλια, δεν έκανε η καλύτερη προξενήτρα για την πιο σιτεμένη νύφη που κατόρθωσε ποτέ να παντρέψει.