Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Επικίνδυνος πατερναλισμός 

“Ξέρεις να κλέβεις; Ξέρω. Ξέρεις να κρυφτείς; Όχι! Ε, μην κλέβεις βρε ηλίθιε.” Ο αχαλίνωτος πατερναλισμός τους δεν κρύβεται πλέον θυμίζοντας τις «καλές» προδικτατορικές περιόδους, τότε που χωρίς προσχήματα καταπατούσαν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα και κάθε έννοια νομιμότητας που οι ίδιοι είχαν αναγκαστεί να θεσπίσουν.

Τα φύλλα συκής που χρησιμοποιεί η Δεξιά αποτελούν κάποιο δημοκρατικό προκάλυμμα όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, κυρίως την Άνοιξη, περίοδος που είναι παχιές οι αγελάδες.  Στην βαρυχειμωνιά (των ισχνών αγελάδων) τα φύλλα πέφτουν φανερώνοντας την αποτρόπαια γύμνια τους. Ανέκαθεν η Δεξιά ήταν φυλλοβόλος παράταξη και ουδέποτε δημοκρατικά αειθαλής.

Απροκάλυπτα, βίαια, αντισυνταγματικά, χρησιμοποιώντας ιδιοκτησιακά το κράτος, παραχωρούν με αντιπαροχή τα δημόσια αγαθά σε ιδιώτες.

Μέτρο πολιτισμού και δημοκρατίας για κάθε σύγχρονη κοινωνία είναι η μεγαλύτερη, απρόσκοπτη και ελεύθερη πρόσβαση στα αγαθά της παιδείας και της υγείας. Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη απαντάει σε αυτά με την γλώσσα έξω και με την φράση “καληνύχτα κι έφεξε”.

Μάλιστα έχουν το θράσος, για τα μέτρα που φέρνουν να επικαλούνται την ανάπτυξη μέσω της άνθησης της επιχειρηματικότητας, αλλά –προς θεού- σε διασφαλισμένες συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού.

Σα να λέμε πατριώτη, το αναφαίρετο δικαίωμα σου για δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία θα παραχωρηθεί σε ιδιώτες (αφού, ως γνωστόν, μόνο αυτοί οι κούκοι φέρνουν την Άνοιξη) έναντι βεβαίως κάποιου σοβαρού χρηματικού ποσού, που θα προκύπτει από την «σφαγή» του υγιούς -μεταξύ τους- ανταγωνισμού για να σε πιάσουν πελάτη επειδή θα πάψεις να είσαι πολίτης.

Η Ν. Κεραμέως αφού έλυσε τα ζητήματα της υποχρεωτικής κατήχησης των μαθητών, μηδέ εξαιρουμένης της ημέρας των «τριών ιεραρχών» που μετέτρεψε από αργία σε ημέρα «διαφώτισης» (γιατί κατά τον Αρχιεπίσκοπο “οι αργίες είναι για τους τεμπέληδες”) είπε να ασχοληθεί και με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τραβώντας «προς τη Νίκη» ψήφισε την εξίσωση των πτυχίων από τα δημόσια πανεπιστήμια με τα πτυχία από τα ιδιωτικά κολέγια, που είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την έξοδο μας από τα μνημόνια.

Η υπουργός που προανήγγειλε ως εισαγωγικό βαθμό στις πανελλαδικές εξετάσεις το δέκα, νομοθετεί την εξίσωση των αποτυχόντων με τους επιτυχόντες, εφ’ όσον φυσικά (οι οικογένειες των αποτυχόντων) έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν αδρά κάποιο ιδιωτικό κολέγιο. (“Και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες.”)

Στην δημόσια υγεία η χώρα μας πέτυχε κάτι μοναδικό τα τελευταία 4 χρόνια. Κατόρθωσε κάτω από σκληρή μνημονιακή επιτροπεία να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες υγείας και παράλληλα εξοικονομώντας πόρους -από ένα μεγάλο μέρος της διαφθοράς του συστήματος- να δώσει ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία σε 2,5 εκατομμύρια απόρους  και ενώ οι ανήμποροι να πληρώσουν τις υπηρεσίες της ιδιωτικής ιατρικής φροντίδας στράφηκαν στη δημόσια υγεία, αυξάνοντας  την κίνηση στα επείγοντα κατά 25%.

Σήμερα η κυβέρνηση ναρκοθετεί τον δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων και με ΣΔΙΤ εξαγγέλλει την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των νοσοκομειακών γιατρών και της παροχής υπηρεσιών υγείας από ιδιώτες εντός του ΕΣΥ, μετατρέποντας έτσι τα δημόσια νοσοκομεία σε ΝΠΙΔ. Το αποτέλεσμα θα είναι οι μεγάλες αναμονές, τα ράντζα, η εξουθένωση των νοσηλευτών που οδηγούν απευθείας στην αγκαλιά των κλινικαρχών.

Όταν λειτουργείς πατερναλιστικά, πρέπει να γνωρίζεις ότι πάντα θα υπάρχει ένας μεγαλύτερος πατερναλισμός που θα σου επιβάλλεται και τότε δεν δικαιούσαι να διαμαρτύρεσαι στην Μέρκελ για τον αποκλεισμό της χώρας.

Όπως έλεγε και ο Μιραμπώ:

“Υπάρχει κάποιος χειρότερος από το δήμιο. Είναι ο βοηθός του.”