Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Να δεις τι σου’ χω για μετά

Μπορεί η κυβερνητική πολιτική με την καταιγίδα των προβλημάτων, που η ίδια με τις επιλογές της συσσώρευσε και η πανδημία επέτεινε, να υπακούει στην λογική “βλέποντας και κάνοντας”, όμως ο προπαγανδιστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης δεν είναι –όπως κάποιοι νομίζουν- “της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη”.

Κατ’ αρχάς το “βλέποντας και κάνοντας” δεν σημαίνει απουσία σχεδιασμού,  σημαίνει ότι η κυβέρνηση ξεδιπλώνει τα αντιλαϊκά και υπεσχημένα στην οικονομική ελίτ μέτρα, στον συντομότερο χρόνο αλλά συνυπολογίζοντας παράλληλα και τις ευνοϊκότερες γι’ αυτήν συνθήκες εφαρμογής τους.

Ο δε αστάθμητος παράγοντας «ευνοϊκές συνθήκες» (από την άποψη της αίθριας πολιτικής κλιματολογίας) ουδόλως είναι αστάθμητος και δεν επαφίεται στην τύχη, αφού ο χάρτης της προπαγάνδας είναι επιμελώς σχεδιασμένος και σε πλήρη εξέλιξη στρώνοντας τον δρόμο με πίσσα για να διαβούν τα μέτρα.

Σίγουρα η πανδημία εξελίχθηκε σε Κυριακάτικη γιορτή της προπαγάνδας με το lockdown που επέβαλλε η κυβέρνηση (όπως έκανε το 1/3 του πλανήτη) αλλά και της χαμηλής οικονομικής μας εξωστρέφειας, που περιόρισαν σε χαμηλά επίπεδα την διασπορά και τους θανάτους.

Σίγουρα ο εγκλεισμός αποτέλεσε μάνα εξ ουρανού για την κυβέρνηση που βρήκε στον κορονοϊό τον χωροφύλακα που αναζητούσε.

Σίγουρα ο φόβος φιλοτέχνησε το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ-Κυριάκου.

Έρχεται όμως ο απλός πολίτης και λέει “καλά του πήγε του Κυριάκου μέχρι τώρα, τι θα κάνει όμως από σήμερα και πέρα που έχει να αναμετρηθεί με τα προβλήματα -απόνερα του κορονοϊού- και την παντελή απουσία οικονομικού σχεδιασμού;”

Η απάντηση είναι “να δεις τι σου ‘χω για μετά”.

 Έχουν μοιράσει τις δουλειές και ο καταμερισμός προβλέπει ότι  ο ΣΕΒ και οι Τράπεζες έχουν αναλάβει τα χειρουργεία και η κυβέρνηση τη νάρκωση, που ως γνωστόν προηγείται των επεμβάσεων.

“Να δεις τι σου ‘χω για μετά” με την πλακέτα για τους εργαζόμενους που δολοφονήθηκαν στην Μαρφίν να δίνει τον τόνο του διχασμού.  Δέκα χρόνια μετά οι ίδιοι άνθρωποι –με τον ίδιο υπουργό προστασίας του πολίτη- που διαχειρίστηκαν τότε την κρίση χωρίς να οδηγήσουν κανέναν ένοχο στην δικαιοσύνη (αφού δεν συμφέρει η αποκάλυψη τους) προσπαθούν και πάλι να συνδέσουν τις αποτρόπαιες δολοφονίες με τους αγώνες κατά των μνημονίων και φυσικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ηγήθηκε του μετώπου κατά του ξεπουλήματος της χώρας και της οικονομικής εποίκισης του τόπου.

Δεν χρειάζεται να διαβάζεις το φλιτζάνι για να προβλέπεις τα μελλούμενα και να ξέρεις τι σε περιμένει. Το αύριο της μεταπανδημίας ξεκίνησε από την ίδια (προ 10ετίας) αφετηρία, με τις ίδιες πολιτικές, με τα ίδια αντεργατικά μέτρα και με τους  Κυρανάκηδες να συνδέουν τους αγώνες με μολότοφ, τις μολότοφ με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ με τις δολοφονίες.

Το σχέδιο προβλέπει την επιβολή lockdown στις κοινωνικές αντιδράσεις.

“Να δεις τι σου ‘χω για μετά” στην επιτροπή της βουλής για την διερεύνηση των ευθυνών του Παπαγγελόπουλου που «έστησε» το σκάνδαλο Novartis.

Αφού (και παρά τους παράνομους αποκλεισμούς των ενοχλητικών μελών από την επιτροπή) δεν θεμελιώνεται κατηγορητήριο από τις μαρτυρικές καταθέσεις, τι κάνουν;  Προαναγγέλλουν διεύρυνση του κατηγορητηρίου μέχρι –επιτέλους- να προκύψει κατηγορητήριο και να στηθεί ειδικό δικαστήριο.

Το σχέδιο προβλέπει να τελειώνουν με τα παλιά σκάνδαλα, για να μην τολμήσει κανείς στο μέλλον να διερευνήσει τα νέα.

Γι’ αυτό σου θυμίζω τα λόγια του ποιητή Αλ Μουτανάμπι:

“Όταν βλέπεις τα δόντια του λιονταριού, μην πιστεύεις πως σου χαμογελάει.”