Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Ασύμμετρη  επίθεση

Δεν γνωρίζω εάν ο «Στρατηγός Άνεμος» είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος της ανείπωτης καταστροφής που, για μια ακόμα φορά, βυθίζει στο πένθος τον τόπο μου.

Γνωρίζω καλά ότι οι δυνάμεις του σκότους που μετατρέπουν την πιο λαμπερή ημέρα σε μια σκοτεινή κι ασέληνη νύχτα, βάφοντας το λαμπερό φως με μαύρο καπνό και στάχτη, είναι οι αποκλειστικά και διαχρονικά σύμμαχοι του «Στρατηγού Άνεμου».

Δεν γνωρίζω εάν στην πιο επικίνδυνη ημέρα του φετινού καλοκαιριού (που η «Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας» και το «Υπουργείο Εσωτερικών» είχαν θέσει τον κρατικό μηχανισμό σε ετοιμότητα συναγερμού και μας είχαν προειδοποιήσει για τον υψηλό κίνδυνο πολλές ημέρες πριν) είναι η μοναδική αιτία της συμφοράς, συνάμα με την ακόμα μεγαλύτερη και απρόβλεπτη εκδήλωση του φυσικού φαινομένου, δηλαδή της πνοής θυελλωδών ανέμων μέχρι και τα 11 μποφόρ.

Γνωρίζω καλά ότι κανένας ανθρώπινος μηχανισμός, καμία προετοιμασία και καμία ετοιμότητα δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ταυτόχρονη εκδήλωση εστιών φωτιάς, σε διαφορετικά σημεία, σε κατάφυτο πευκοδάσος και σε απολύτως δυσπρόσιτα σημεία.

Δεν γνωρίζω εάν οι καταστροφικές και φονικές φωτιές, σε πολλά και παράλληλα μέτωπα, που εκδηλώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στην Αττική είναι διαβολικά και «τυχαία» συμβάντα.

Γνωρίζω καλά την άποψη του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι: “Απέναντι στην Ελευθερία ορθώνεται ο Ολοκληρωτισμός με την «θεωρία του τυχαίου». Δεν υπάρχει τύχη. Υπάρχει αλληλουχία πράξεων, καθώς κάθε πράξη εγκυμονεί μιαν άλλη πράξη.”

Δεν γνωρίζω εάν οι φωτιές «επέλεξαν» να εκδηλωθούν με την πιο ακραία σφοδρότητα την ημέρα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βρισκόταν στο Μόσταρ της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, προκειμένου να βραβευτεί –μαζί με τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ και τον πρωθυπουργό του Μαυροβουνίου Ντούσκο Μάρκοβιτς- για τη συνεισφορά τους στη συνεργασία και την ειρήνη της περιοχής.

Γνωρίζω καλά ότι το πρωθυπουργός ενημερωνόταν αρμοδίως και αδιαλείπτως από την πρώτη στιγμή, ότι διέκοψε το ταξίδι του όταν η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου έθεσε την Αττική σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», ότι βρέθηκε το βράδυ στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής, ότι έδωσε κατευθύνσεις σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τους υπουργούς, ότι κράτησε χαμηλούς τόνους στα ερωτήματα περί «δολιοφθοράς» ρίχνοντας το βάρος και δίνοντας προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή πρώτα και στην περιουσία των πολιτών ύστερα.

Δεν γνωρίζω εάν η Εθνική καταστροφή κρύβει πίσω της  οικοπεδοφάγους, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα (π.χ. εξόρυξη βωξίτη στα Γεράνεια όρη), ξένους πράκτορες με εγχώριους νενέκους που «πολιτεύονται» εγκληματώντας λόγω του Μακεδονικού ή λόγω της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής με διαφόρους τρίτους (κοντινούς ή μακρινούς) ή ακόμα ακόμα και λόγω της επικείμενης εξόδου μας από τα μνημόνια την 21^η  Αυγούστου, αφού δεν έχω εμπλακεί ποτέ με τις μυστικές υπηρεσίες και δεν αρέσκομαι στην συνωμοσιολογία.

Γνωρίζω καλά  όμως αυτούς που επιχαίρουν με την συμφορά, αυτούς που επενδύουν πολιτικά σε αυτήν, αυτούς που δίνουν μικρόφωνο σε όσους καταριούνται την κυβέρνηση, την περιφέρεια και τον κρατικό μηχανισμό γιατί δεν έχει ένα πυροσβεστικό όχημα έξω από το σπίτι τους, ενώ κλείνουν βίαια την επικοινωνία  -ακόμα και στους Δημάρχους- που τολμούν να πουν ότι το κράτος ανταποκρίθηκε άμεσα.

Δεν γνωρίζω αν οι δυνάμεις πυρόσβεσης επαρκούν για να αντιμετωπίζουν μια τέτοια ασύμμετρη επίθεση.

Γνωρίζω όμως πολύ καλά τι ψήφισε κάθε κόμμα τον Φεβρουάριο του 2017 στην «Τροπολογία για την μονιμοποίηση 2.160 πυροσβεστών». 

Γι’ αυτό  και ο λόγος του Οδυσσέα Ελύτη είναι τραγικά επίκαιρος:

“Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη.”