Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

“United i-xeftiles.gr”

Η δημοσιογραφία είναι ένα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα και θα έπρεπε, χωρίς αμφιβολία, να συγκαταλέγεται στα «βαρέα και ανθυγιεινά». Ο κάθε εργαζόμενος (του πληκτρολογίου ή του μικροφώνου) ισορροπεί καθημερινά επί «ξυρού ακμής», καθώς πρέπει να του είναι ξεκάθαρο, εν πρώτοις, ποιο ακριβώς είναι το συμφέρον του εργοδότη του, για να το υπηρετεί πιστά και απαρέγκλιτα.

Προσοχή, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο -όπως ίσως νομίζετε- δεδομένου ότι τα συμφέροντα και οι εξ αυτών αναπτυσσόμενες σχέσεις (του αφεντικού με την εξουσία) συγκαταλέγονται στις  «κινητές εορτές», που –ως γνωστόν- έχουν μεταβλητή την ημερομηνία εορτασμού τους.

Συγχρόνως απαιτείται ο πελάτης (αναγνώστης, θεατής, ακροατής) να καταναλώνει αμάσητο το «παρασκεύασμα», χωρίς καμία αμφισβήτηση ως προς τα ποιοτικά συστατικά και την θρεπτική του αξία.

Με άλλα λόγια «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη».

Πρέπει βέβαια, με δίκαιο τρόπο, να ξεχωρίσουμε από την μεγάλη μάζα των «πεκινουά» της συστημικής ενημέρωσης, τους «μοναχικούς λύκους» της μαχητικής δημοσιογραφίας.

Ωστόσο, το πολύ μικρό «δείγμα δωρεάν», δεν σώζει την μεγάλη και κρίσιμη μάζα των “United i-xeftiles.gr”.

Τροφή για τις σκέψεις αυτές έλαβα παρακολουθώντας, σε διάστημα μόλις μίας εβδομάδας, τις συνεντεύξεις των Αρχηγών του νέου δικομματισμού (Αλέξης Τσίπρας, Κυριάκος  Μητσοτάκης).

Μια πρώτη εικόνα δίνεται από τα ψυχρά και προσμετρήσιμα μεγέθη των δύο συνεντεύξεων:

Ο πρωθυπουργός απάντησε σε 63 ερωτήσεις  (από τις οποίες πανομοιότυπες ήσαν οι 5), συνολικής διάρκειας 3 ωρών και 40 λεπτών.

Ο Κούλης απάντησε σε 47 ερωτήσεις (από τις οποίες πανομοιότυπες ήσαν οι 39), συνολικής διάρκειας 2 ωρών και 35 λεπτών.

Προς επίρρωσιν, αναφέρω τον λόγο του Όσκαρ Ουάιλντ: “Η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της επιβίωσης του χυδαιοτέρου.”

Πριν λίγα χρόνια, γνωρίσαμε την δημοσιογραφία των «καλλωπιστικών φυτών» που διακοσμούσαν το γραφείο του συνεντευξιαζόμενου Αρχηγού/Πρωθυπουργού, ο οποίος στο τέλος (του μονολόγου του)  έκανε και την αποφώνηση, αφήνοντας απλώς την εκφώνηση της «Καληνύχτας» για τους «ερωτώντες»  δημοσιογράφους.

Από την περασμένη Κυριακή μάθαμε την δημοσιογραφία της «βοήθειας στο σπίτι», που συνίσταται στο «να σου πω τις απαντήσεις, να μου κάνεις ερωτήσεις;»

Για τον «Άριστο» Κούλη ουδείς διατηρούσε αμφιβολίες, καθότι πλειστάκις «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής». 

Ακόμα και αν τα (προς εξέταση) θέματα τα βάζουν οι φροντιστηριάδες του, ακόμα κι αν έχει ανοιχτό βιβλίο με τους σελιδοδείχτες τοποθετημένους ανά κεφάλαιο ερωτήσεων, ακόμα και αν τα sos θέματα είναι σημειωμένα με φωσφορίζοντα μαρκαδόρο Stabilo, αυτός τις «πατάτες» όχι μόνο τις κάνει με ευκολία, αλλά τις τρώει ωμές και με τα φλούδια.

Έτσι μάθαμε ότι:

Tο κοινωνικό του πρόγραμμα προβλέπει την άμεση κατάργηση όλων των κοινωνικών προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρόκειται να απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος, αλλά δεν θα ανανεωθούν 800.000 θέσεις συμβασιούχων.

Το Δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα Κατρούγκαλου θα αντικατασταθεί από το Ιδιωτικό του Πινοσέτ.

Τα δικά του παιδιά έχουν τις ίδιες αγωνίες και το ίδιο αβέβαιο μέλλον με τα παιδιά των υπολοίπων Ελλήνων.

Ο Τσίπρας ξεπούλησε την Μακεδονία, όχι λόγω της διπλής ονομασίας, αλλά λόγω της γλώσσας, που ωστόσο είχε εκχωρηθεί το 1977 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Κατόπιν ο επικεφαλής όλων των «ανεξάρτητων και μαχόμενων δημοσιογράφων» ArisPortosalte έγραψε on twitter: “Σοβαρός και πραγματιστής! Σε εκπροσωπεί, δεν ντρέπεσαι…”

Αυτά είχε υπ’ όψιν του ο συγγραφέας Καρλ Κράους όταν έγραψε:

“Η δημοσιογραφία έχει την ίδια σχέση με τη ζωή, με αυτή που έχουν οι χαρτορίχτρες με την μεταφυσική. ”