Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου   

Δημοκρατία «κουρελού»

Οι μεμονωμένες, αποσπασματικές και –τις περισσότερες φορές- εξόφθαλμα υποκριτικές και ακραία ψεύτικες πολιτικές τοποθετήσεις, δεν υπακούουν σε κανένα κώδικα αρχών δημοκρατικής λειτουργίας (ακόμα κι αν το αυτοτελές τους αφήγημα είναι ορθό) και δεν συνθέτουν, σε καμία περίπτωση, την  ηθική Βίβλο της κυβερνησιμότητας.

Το αντίθετο συμβαίνει.

Έτσι, στην καλύτερη εκδοχή, συνθέτουν μια Δημοκρατία «κουρελού», με πολύχρωμα υπολείμματα από διαφορετικής υφής, ποιότητας και προέλευσης υλικά, και με πολλά, μα πάρα πολλά, ξέφτια. 

Γιατί δεν είναι μόνο εξοργιστικό και προσβλητικό να ακούς την Ντόρα (ναι την γνωστή Ντόρα Μπακογιάννη) να λέει: “Οι πολιτικοί δεν πρέπει να βολεύουν τα παιδιά τους και τους συγγενείς τους και πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στους πολίτες”, κυρίως είναι φτηνό, πρόστυχο και χυδαίο από αισθητικής άποψης και δημιουργεί ένα ομαδικό μούδιασμα παραίτησης και μία κοινωνική ακινησία κατάθλιψης.  

Γιατί -κυρία Τασία μου- το ηθικό πλεονέκτημα της κοκκινοσκουφίτσας ήταν ότι παρέμεινε αθώα μέχρι τέλους, χωρίς να υιοθετήσει στο ελάχιστο τις μεθόδους του λύκου, χωρίς να κρατήσει για λογαριασμό της ούτε ένα κρεμμύδι από το φαγητό που μετέφερε στην γιαγιά, ενώ εσύ «έβαλες χέρι» στο καλαθάκι με τα τρόφιμα, για να μην τα φάει όλα ο λύκος.

Νόμιμο απέναντι στον λύκο, ανήθικο έναντι της γιαγιάς.

Γι’ αυτό και ο κακός ο λύκος (μεταμφιεσμένος σε γιαγιά Ντόρα) στο τέλος έφαγε και σένα -κυρία Τασία μου- και αφού σε ρέφτηκε σε ξέρασε κανονικά.

«Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες» και επιτέθηκαν στα σώματα των εκατομμυρίων Αριστερών, μετά από εκείνη την, ομολογουμένως, άθλια  δήλωση (για την μετάταξη της θυγατέρας σου –κυρία Τασία μου- από τα ΕΛΤΑ στην Βουλή): “Ναι μεν έχει όλα τα προσόντα, αλλά δεν βγήκε ξαφνικά η Βουλή να φωνάζει για να την προσλάβει. Προφανώς αξιοποιήθηκαν κάποιες διασυνδέσεις.”

Αυτά πριν την άλλη δήλωση, την δήλωση «συγγνώμης» απέναντι στο κόσμο της Αριστεράς και για “την μη συμμετοχή (σου) στις επόμενες εκλογές”.

Κι έτσι η κυρία Τασία της Αριστεράς, η κυρία Τασία που στεκόταν πολύ ψηλά (ακόμα και όταν δεν προήδρευε της Βουλής), η κυρία Τασία που αντιμετώπισε όρθια σωρεία προσωπικών επιθέσεων από άθλιους ρατσιστές, σεξιστές, φασίστες και ναζιστές, η κυρία Τασία που δίδαξε σθένος, ήθος και γενναιότητα, ξαφνικά έγινε  το άλλοθι των «ληστών», «βιαστών» και «κατά συρροή δολοφόνων».

Η κυρία Τασία έδωσε άλλοθι στην Ντόρα (την κορυφαία του χορού της οικογενειοκρατίας) να μας δίνει μαθήματα αξιοκρατικής επιλογής και να μας κουνάει το δάχτυλο, όπως ο βιαστής ανηλίκων που με απύθμενο θράσος μέμφεται τα θύματα του γιατί κυκλοφορούν μόνα, απροστάτευτα και σε σκοτεινά μέρη μέχρι αργά το βράδυ.

Όταν -κυρία Τασία μου- οι «κληρονομικώ δικαιώματι ιδιοκτήτες του κράτους» και πολιτικοί μας αντίπαλοι,  μας πυροβολούν καθημερινά και εξ επαφής, επειδή ο λαϊκός μας κώλος (που δεν φοράει μεταξωτό βρακί) ζεσταίνει τις υπουργικές πολυθρόνες, δεν δικαιούσαι –με κανέναν Θεό- να αξιοποιείς νόμιμες μεν «διασυνδέσεις» δε, για το καλό του σπλάχνου σου.

Όταν -κυρία Τασία μου- ο Παύλος Πολάκης έχει υποστεί τα μύρια όσα, γιατί κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε ευκαιρία, τους αποδεικνύει με στοιχεία, με αριθμούς, με αποδείξεις, ότι όχι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, εσύ δεν δικαιούσαι να

«λιάζεσαι με τις διασυνδέσεις» σου.

Γιατί στην Αριστερά –κυρία Τασία μου- δεν ταιριάζει η φράση του Αμερικανού κωμικού Groucho Marx:

“Αυτές είναι οι αρχές μου. Και αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες.”