Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου   

ΝουΔου = ΔουΝουΤου

Ταμάμ ταιριάζει η παροιμία “Θέλει η π@υτ@ν@ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει” στην τελευταία δήλωση του υποψηφίου βουλευτή της ΝουΔου (προερχομένου από το «Ποτάμι») Χάρη Θεοχάρη: “Το ΔΝΤ είναι φυσικός σύμμαχος”.

Φυσικός σύμμαχος ναι, αλλά τίνος;

Μήπως της οικονομίας των πολλών, την οποία κυριολεκτικά διέλυσε για την οικονομική μεγέθυνση και συγκέντρωση του πλούτου στους εξαιρετικά λίγους;

Μήπως του Ελληνικού λαού, στον οποίο επέβαλε ένα πρόγραμμα οικονομικής καταστροφής καταδικάζοντας τον σε εξουθενωτική λιτότητα;

Μήπως στο ιδεώδες της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, μέσω της εξισορρόπησης των ανισοτήτων και των διαφορών ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και στον φτωχό Νότο;

Όχι, όχι, όχι. Χίλιες φορές όχι.

Το ΔουΝουΤου είναι φυσικός σύμμαχος της….ΝουΔου!

Ο άνθρωπος (ο Χάρης ντε) ήταν ξεκάθαρος: “Είναι φυσικός σύμμαχος στην λογική  η ανάπτυξη πρώτα και τα δημοσιονομικά μετά”.

Καταλάβατε; Αν όχι, έχει κι άλλο: “Κάποιοι κυνικοί από την Ευρώπη το κατηγορούν (το ΔουΝουΤου) ότι επειδή δεν είναι τα χρήματα δικά του, έχει την πολυτέλεια να το λέει με τα χρήματα των Ευρωπαίων. Σε κάθε περίπτωση πάντως η τεχνοκρατική του θέση είναι υπέρ της ανάπτυξης”.

Μάλιστα! Ποιος άλλος είναι υπέρ της ανάπτυξης, όπως ακριβώς“η τεχνοκρατική θέση (του ΔουΝουΤου) είναι υπέρ της ανάπτυξης”; Μα φυσικά η ΝουΔου.

Προσέξτε:

Τα «Δημοσιονομικά» που (τόσο για την ΝουΔου όσο και για το ΔουΝουΤου) “έρχονται μετά”, είναι η προσπάθεια της ορθολογικής, χρηστής και αποτελεσματικής διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών, που δημιουργούν συνθήκες αυτόνομης, ανεξάρτητης και δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος, χωρίς εξαρτήσεις και υποτέλειες -της χώρας- από δανειστές, χρηματοοικονομικά κέντρα και οργανισμούς που (με τον μανδύα του γκουρού) ανακατανέμουν με βίαιο τρόπο τον παγκόσμιο πλούτο, υπέρ των λίγων.

Η «Ανάπτυξη» που (τόσο για την ΝουΔου όσο και για το ΔουΝουΤου) “έρχεται πρώτα”, είναι η προσπάθεια της,  με κάθε τρόπο (με φοροαπαλλαγές, με φοροκλοπή, με μείωση του εργασιακού κόστους  κατόπιν απολύσεων και μισθών «γαλέρας», με συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, με κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, με αυθαιρεσίες και παραβατικότητα για την  επιβολή εργασιακής ζούγκλας) προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων, σ’ ένα περιβάλλον προστασίας και ασφάλειας των ιδιωτικών επενδύσεων, με παράλληλη διασφάλιση φτηνού χρήματος  ή (το πιο σύνηθες) παραχώρησης τζάμπα κρατικού χρήματος σε ιδιωτικά χέρια.

Αυτή την «Ανάπτυξη» εφάρμοσε κατά γράμμα (τα έτη 2012-2015) η διακυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου (με το “success story”) του ΔουΝουΤου και της εμονικής του στάσης σε εφαρμογή προγραμμάτων που, κατά την ομολογία του ίδιου του Ταμείου, απέτυχαν παταγωδώς καθώς κατέστρεψαν τον παραγωγικό ιστό της οικονομίας, υπέρ του παρασιτισμού και της οικονομίας της διαμεσολάβησης.

Αυτή την ίδια κι απαράλλαχτη «Ανάπτυξη» (του ΔουΝουΤου) θέλει να εφαρμόσει (αν γίνει κυβέρνηση) και η σημερινή ΝουΔου, τέσσερα χρόνια μετά, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το πρόγραμμα της «στα προσεχώς», δεν είναι άλλο παρά το ίδιο έργο, που κατέβηκε απότομα ως αποτυχημένο και αφού προηγουμένως είχαν «τσεπώσει» τα χρήματα των θεατών.

Γι’ αυτό και ο Κούλης μιλάει για φοροαπαλλαγές, για «ανεμπόδιστη επιχειρηματικότητα» και για «οδοστρωτήρες» στους ελέγχους για την «μαύρη εργασία», γι’ αυτό και δεν μιλάει για τον βασικό μισθό, τις συντάξεις τα εργασιακά δικαιώματα, το αφορολόγητο, τις 120 δόσεις, την 13^η σύνταξη και τα κοινωνικά επιδόματα.

Όπως έλεγε και ο Τζον Ροκφέλερ (χωρίς να έχει κατά νου την ΝουΔου και το ΔουΝουΤου):

“Η φιλία που στηρίζεται στην επιχειρηματική δραστηριότητα είναι καλύτερη από την επιχειρηματική δραστηριότητα που στηρίζεται στη φιλία.”