Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Πού βαδίζουμε κύριοι;

Τα ‘φτιαξε ο Νότης με τον Κούλη που τα ‘χε με τον μάγκα Σαμαρά/ έφυγε ο Χιώτης από τον Βρούτση/ μα δεν ησύχασε μετά.

Πήγε ο λεβέντης στο νησί του να λύσει το μεταναστευτικό/ τον πήραν με τις πέτρες οι δικοί του/ και έφυγε με το στανιό.

Πήρε ο Μηταράκης αποφάσεις για επιτάξεις, θέλει να φτιάξει νέου τύπου φυλακές/ γέμισαν οι δρόμοι, τα καντούνια κι οι διαβάσεις/ και του άναψαν φωτιές.

Θέλει ο Μπογδάνος ξερονήσια για να στείλουν τα μιάσματα εκεί/είναι δολοφόνοι  κλέβουνε ξωκλήσια/ οι άπιστοι αγαρηνοί.

Γυάλιζε ο Άδωνις μπουλντόζες για να σκάψουν το Ελληνικό/ και με κινήσεις άμεσες σπιρτόζες/ να φτιάξει νέο Μονακό.

Κόλλησαν στη λάσπη οι επενδύσεις, η «λάμδα» ψάχνει χορηγό/ έκαναν οι αντίπαλοι κινήσεις/ πάλι από την αρχή διαγωνισμό.

Έμεινε η Ριβιέρα στα χαρτιά και όλη μέρα, σαν την καβουρίνα στο γιαλό/ κλαίνε στη ΝουΔου τα καβουράκια και αλιά τους/ τι θα πούνε στο λαό.

Φταίγανε οι Συριζομαδούροι που μισούν την Αγορά/ τώρα που γινήκαν εξουσία/ χάσαν τα καλάθια και τ’ αυγά.

Βγήκε η Κεραμέως στο μεϊντάνι και η Αριστεία στα κλαριά/ της Νίκης το σεργιάνι/ οδηγεί στα ιδιωτικά.

Είναι οι Νομικοί μιλιούνια, που έχουμε στον τόπο αυτό/ κατάργησε στην Πάτρα την σχολή τους/ πτυχία μόνο με οβολό.

Όλοι θα πηγαίνουν εκκλησία και θα κάνουν  ασταμάτητα Σταυρό/ και τα Ευαγγέλια θα λεν παπαγαλία/ τις αργίες  στο κατηχητικό.

Πήγε ο Σαββίδης στο Μαξίμου, κόντρα στον αντίζηλο Βαγγέλη/ “σε θέλω” είπε ο Άριστος “μαζί μου/ και εσένα μη σε μέλλει.”

Όμως η καψούρα του Αυγενάκη  ήταν πάντα ο ευτραφής/ και η κανονικότητα φενάκη/ με τα μέλη της επιτροπής.

Διώξανε τον Ζαγοράκη που δικαίωσαν μετά/ στο δικό τους το γιατάκι/ δεν σηκώνουν τσαμπουκά.

Χάνει ο ΠΑΟΚ έτσι τα πρωτεία, χαρμόσυνες καμπάνες χτυπάνε στο λιμάνι/ πέφτει αμέσως μια κατηγορία/ και τους Μακεδόνες ποιος τους πιάνει.

Ανέλαβε η Μενδώνη να πλύνει την μπουγάδα, που δεν γνωρίζει τι είναι σουτ/ ψήφισαν μονάχοι τη νύχτα ένα σκουπίδι/ και ο Κρητικός μας έγινε καπούτ.

Στράφηκαν με μιας όλοι απέναντι τους και οι βόριοι και οι λιμανίσιοι/ κι ο Γεραπετρίτης πήγε στην ΟΥΕΦΑ/ όμως ποιόν να πιάσει ποιόν ν’ αφήσει.

Τα ‘σπασε ο Μιχάλης με την Φώφη και τα ‘φτιαξε με την  ΝουΔου/ και η Βούλτεψη η Σόφη/ τάξη ζήτησε και ντου.

Στα Εξάρχεια μπουκάρουν, στο Κουκάκι από παντού/πάνοπλοι που σε σοκάρουν/ έρημος του Κατμαντού.

Σβάρνα πήραν την νύχτα μαχαλάδες, αφθωρεί και παραχρεί/ σκόρπισαν τους μπαχαλάδες/ και το πόπολο χειροκροτεί.

Τέτοια ασφάλεια και τάξη δεν ξανάγινε παιδιά/ των νοικοκυραίων η φτιάξη/του φασίστα η χαρά.

“Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;”/ “Χημικά μέντα και δυόσμος/ μοσχοβόλησε ο αέρας.”

Ο Ταγίπ και η Αγγέλα ερωτεύθηκαν σφοδρά/ κι ο Κυριάκος σαν κοπέλα/που την προδώσαν πονά.

Ο Σουλτάνος τον χαβά του, κόβει βόλτες στην ΑΟΖ/βρήκε ο Κούλης τον μπελά του/ κι απαντάει με τα τρολ.

Τα ‘φτιαξε ο Ερντογάν με την Λιβύη, συνοικέσιο του Τραμπ / και ο Πούτιν του μηνύει/ “πάρε όπλα για ένα μπαμ.”

Θέλει το μισό Αιγαίο και κάθε τόσο απειλεί/και μας λέει “αν είστε φρόνιμοι / τίποτα δεν θα συμβεί.”

Με τα τούτα και τα κείνα, το κράτος το επιτελικό/ τρύπια σωβρακοφανέλα/με καβάλο δεξιό.

Όσοι πίστεψαν πως θα ‘χουν βίο ηδονιστικό/ “να οργανωθούμε” φωνάζουν/ “ρίχνουν οι άλλοι κι όχι εγώ.”