Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

 

«Λόλα να ένα μήλο»

Η ΝουΔου, στην «υπόθεση Καψώχα», αντέγραψε τον χειρότερο εαυτό της, που βρίσκεται στις πιο μαύρες σελίδες του βιβλίου «Βασικά μαθήματα αδιάλλακτης συμπεριφοράς», κάτω από το κεφάλαιο «Πυροβολώ επί τόπου αυτόν που θα εκφράσει άποψη αμφισβήτησης».

Ότι έκανε δηλαδή ο Κλιντ Ίστγουντ στον κινηματογραφικό επιθεωρητή Κάλαχαν, ως «Ο βρώμικος Χάρι», που με ένα μάγκνουμ πυροβολούσε όποιον εξέφραζε αντίρρηση, φτύνοντας βραχνά την φράση:

“Οι απόψεις είναι σαν τις κ@λ@τρυπίδες. Όλοι έχουν από μία.”   

Σας παρακαλώ μη με ρωτήσετε αν συμφωνώ με την άποψη του Καψώχα, γιατί πριν απ’ αυτό πρέπει όλοι, χωρίς προαπαιτούμενα, να συμφωνήσουμε ότι είχε το αυτονόητο δικαίωμα να την εκφράσει. 

Σ’ έναν κόσμο που η ανταλλαγή ιδεών, γνωμών και απόψεων επιτρέπεται μόνο όταν αυτές μας είναι αρεστές, διαφορετικά ενεργοποιούνται οι απαγορεύσεις, οι διώξεις και οι ποινές, είναι ένας κόσμος στον προθάλαμο της «Αυτοκρατορικής Νύχτας των Κρυστάλλων» (Reichskristallnacht).

Ναι, υπάρχουν απόψεις καλές και σοφές, όπως άλλες κακές και άθλιες, αλλά δεν μπορούν να υπάρχουν απαγορευμένες απόψεις, με το κριτήριο της Καφκικής ρήσης: “Καθένας έχει το δικαίωμα της δικής του άποψης, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου.”

Αυτά αποτελούν το Αλφαβητάρι από το Αναγνωστικό της πρώτης Δημοτικού σε μια Δημοκρατία, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε διαβάζοντας και καταλαβαίνοντας όλοι το ίδιο περιεχόμενο στην φράση:

“Λόλα να ένα μήλο”.

Το «επίμαχο» απόσπασμα από την τοποθέτηση Καψώχα στην ΕΡΤ, που έγινε casus belli, είναι:

“Ακούγοντας το σύνολο της ομιλίας του (του Κυριάκου) το Σάββατο, νόμιζα ότι άκουγα τον θεωρητικό του φασισμού τον Σέρτζιο Πανούτσιο, ο οποίος εισήγαγε στοιχεία εθνικισμού στην Ιταλία του Μουσολίνι.”

Μπορεί πράγματι αυτή η δημόσια άποψη να είναι λεκτικά πομπώδης, ιστορικά ανακριβής και πολιτικά ψευδής, αλλά καλό είναι να θυμηθούμε τις δηλώσεις των πρωτοκλασάτων στελεχών της ΝουΔου για το Ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής» στην πατρίδα μας:

“Η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην υπάρχει. Η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια.” 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ.

“Εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το «σεις και με το σας.»” 

ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

“Καλύτερα να γίνει ο γιός μου Χρυσαυγίτης, παρά Συριζαίος και Κομμουνιστής.”

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

“Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την Χρυσή Αυγή. Απ’ όσο ξέρω, πάντως, δεν αρνούνται τον Φυλετισμό στην ιδεολογία τους. Τώρα, αν είναι ρατσιστές, δεν ξέρω.”

ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ

“Ναι, αλλά και εσείς πρέπει να βρείτε έναν τρόπο, να μην σας πιάνουν στο στόμα τους.”

ΑΡΗΣ ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ (απευθυνόμενος με ανάρτηση του στις 8 το πρωί, αμέσως μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στον…Κασιδιάρη).

Επίσης ο γνωστός ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ (χωρίς άλλες συστάσεις) σε κείμενο του στο meaculpa.gr, αξιώνει το κλείσιμο της ΕΡΤ (πάλι;) γιατί η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση είναι “φασίζον κηφηναριό ” και οι εργαζόμενοι είναι “κομματικός στρατός γυρολόγων-προπαγανδιστών”.

Από την άλλη η άποψη Καψώχα ήταν αμιγώς πολιτική, όπως δεν είναι οι επιθέσεις  -που ούτε καν αποδοκιμάστηκαν από τον Δεξιό φαρισαϊσμό- γιατί τους ήταν βολικές:

“Το γνωστό σύνθημα από σήμερα αλλάζει:«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα Τσακαλώτε.”

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

“Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η Χούντα, ο Μουσολίνι, ο Φράνκο…τα Σκατά! Όλοι είναι άγιοι μπροστά σ’ αυτά τα ρεμάλια τους σταλινοφασίστες.”  

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ

 Μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς την ποιοτική διαφορά στην φράση του Τσώρτσιλ:

“Οι άλλοι αλλάζουν απόψεις για χάρη του κόμματός τους, εγώ αλλάζω κόμμα για χάρη των απόψεών μου.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

“United i-xeftiles.gr”

Η δημοσιογραφία είναι ένα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα και θα έπρεπε, χωρίς αμφιβολία, να συγκαταλέγεται στα «βαρέα και ανθυγιεινά». Ο κάθε εργαζόμενος (του πληκτρολογίου ή του μικροφώνου) ισορροπεί καθημερινά επί «ξυρού ακμής», καθώς πρέπει να του είναι ξεκάθαρο, εν πρώτοις, ποιο ακριβώς είναι το συμφέρον του εργοδότη του, για να το υπηρετεί πιστά και απαρέγκλιτα.

Προσοχή, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο -όπως ίσως νομίζετε- δεδομένου ότι τα συμφέροντα και οι εξ αυτών αναπτυσσόμενες σχέσεις (του αφεντικού με την εξουσία) συγκαταλέγονται στις  «κινητές εορτές», που –ως γνωστόν- έχουν μεταβλητή την ημερομηνία εορτασμού τους.

Συγχρόνως απαιτείται ο πελάτης (αναγνώστης, θεατής, ακροατής) να καταναλώνει αμάσητο το «παρασκεύασμα», χωρίς καμία αμφισβήτηση ως προς τα ποιοτικά συστατικά και την θρεπτική του αξία.

Με άλλα λόγια «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη».

Πρέπει βέβαια, με δίκαιο τρόπο, να ξεχωρίσουμε από την μεγάλη μάζα των «πεκινουά» της συστημικής ενημέρωσης, τους «μοναχικούς λύκους» της μαχητικής δημοσιογραφίας.

Ωστόσο, το πολύ μικρό «δείγμα δωρεάν», δεν σώζει την μεγάλη και κρίσιμη μάζα των “United i-xeftiles.gr”.

Τροφή για τις σκέψεις αυτές έλαβα παρακολουθώντας, σε διάστημα μόλις μίας εβδομάδας, τις συνεντεύξεις των Αρχηγών του νέου δικομματισμού (Αλέξης Τσίπρας, Κυριάκος  Μητσοτάκης).

Μια πρώτη εικόνα δίνεται από τα ψυχρά και προσμετρήσιμα μεγέθη των δύο συνεντεύξεων:

Ο πρωθυπουργός απάντησε σε 63 ερωτήσεις  (από τις οποίες πανομοιότυπες ήσαν οι 5), συνολικής διάρκειας 3 ωρών και 40 λεπτών.

Ο Κούλης απάντησε σε 47 ερωτήσεις (από τις οποίες πανομοιότυπες ήσαν οι 39), συνολικής διάρκειας 2 ωρών και 35 λεπτών.

Προς επίρρωσιν, αναφέρω τον λόγο του Όσκαρ Ουάιλντ: “Η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της επιβίωσης του χυδαιοτέρου.”

Πριν λίγα χρόνια, γνωρίσαμε την δημοσιογραφία των «καλλωπιστικών φυτών» που διακοσμούσαν το γραφείο του συνεντευξιαζόμενου Αρχηγού/Πρωθυπουργού, ο οποίος στο τέλος (του μονολόγου του)  έκανε και την αποφώνηση, αφήνοντας απλώς την εκφώνηση της «Καληνύχτας» για τους «ερωτώντες»  δημοσιογράφους.

Από την περασμένη Κυριακή μάθαμε την δημοσιογραφία της «βοήθειας στο σπίτι», που συνίσταται στο «να σου πω τις απαντήσεις, να μου κάνεις ερωτήσεις;»

Για τον «Άριστο» Κούλη ουδείς διατηρούσε αμφιβολίες, καθότι πλειστάκις «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής». 

Ακόμα και αν τα (προς εξέταση) θέματα τα βάζουν οι φροντιστηριάδες του, ακόμα κι αν έχει ανοιχτό βιβλίο με τους σελιδοδείχτες τοποθετημένους ανά κεφάλαιο ερωτήσεων, ακόμα και αν τα sos θέματα είναι σημειωμένα με φωσφορίζοντα μαρκαδόρο Stabilo, αυτός τις «πατάτες» όχι μόνο τις κάνει με ευκολία, αλλά τις τρώει ωμές και με τα φλούδια.

Έτσι μάθαμε ότι:

Tο κοινωνικό του πρόγραμμα προβλέπει την άμεση κατάργηση όλων των κοινωνικών προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρόκειται να απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος, αλλά δεν θα ανανεωθούν 800.000 θέσεις συμβασιούχων.

Το Δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα Κατρούγκαλου θα αντικατασταθεί από το Ιδιωτικό του Πινοσέτ.

Τα δικά του παιδιά έχουν τις ίδιες αγωνίες και το ίδιο αβέβαιο μέλλον με τα παιδιά των υπολοίπων Ελλήνων.

Ο Τσίπρας ξεπούλησε την Μακεδονία, όχι λόγω της διπλής ονομασίας, αλλά λόγω της γλώσσας, που ωστόσο είχε εκχωρηθεί το 1977 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Κατόπιν ο επικεφαλής όλων των «ανεξάρτητων και μαχόμενων δημοσιογράφων» ArisPortosalte έγραψε on twitter: “Σοβαρός και πραγματιστής! Σε εκπροσωπεί, δεν ντρέπεσαι…”

Αυτά είχε υπ’ όψιν του ο συγγραφέας Καρλ Κράους όταν έγραψε:

“Η δημοσιογραφία έχει την ίδια σχέση με τη ζωή, με αυτή που έχουν οι χαρτορίχτρες με την μεταφυσική. ”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου   

Ο υποκατώτατος

Η σύγχρονη Δεξιά (των ετών μετά την ανάδειξη του Σαμαρά στην ηγεσία της) αναβιώνει επιτυχώς τις πιο μαύρες σελίδες  της παράταξης, ανάλογες του τέλους του εμφυλίου πολέμου και μέχρι την χουντική εκτροπή, που προετοίμασαν και πραγματοποίησαν τα φασιστικά ανδρείκελα που εξέθρεψε στους κόλπους της.

Οι -μετά την μεταπολίτευση- κυβερνητικοί περίοδοι των Καραμανλήδων (θείου και ανιψιού) αποτέλεσαν, δυστυχώς, τα φωτεινά διαλείμματα μιας κατά τα άλλα φαιάς, ιώδους έως και θεοσκότεινης, εμφυλιοπολεμικής ολικής επαναφοράς.

Ιδιαίτερα η ΝουΔου του Κούλη το «τερμάτισε» στις αποχρώσεις του μαύρου, καθώς πορεύτηκε αταλάντευτα με το τρίπτυχο: Ακραίος νεοφιλελευθερισμός, fake news λάσπης, φασισμός με χυδαία πατριδοκαπηλία.

Λέγεται ότι “η αλήθεια κατά κανόνα είναι μειοψηφική”, ειδικότερα όταν επιβεβαιώνεται από τις αργυρώνητες δημοσκοπικές ομοβροντίες (που όταν ο Τσίπρας εξαγγέλλει κάτι θετικό ή ακούγονται καλά λόγια από την Εσπερία, ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει με επιπλέον 10 μονάδες) και ακόμα πιο ειδικότερα όταν το επιβεβαιώνουν οι βορβορώδεις «αποκαλύψεις» μιας τσογλανίστικης αντίληψης για την δημοσιογραφία.

Ωστόσο πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έχει μεγάλη αξία αυτό που έγραψε ο Μιγκέλ Θερβάντες:

“Τα γεγονότα, καλέ μου Σάντζο, είναι οι εχθροί της αλήθειας. ”

Δεν ρωτάω λοιπόν το επιτελείο «του σκότους», που περιβάλλει (με τις ευλογίες του φυσικά) τον «ισνογκούτ» της Δεξιάς, αλλά τους πιστούς (που όμως δεν προσδοκούν σε προσωπικά οφέλη και δεν έχουν μπει σε συναλλαγές,  όπως μερικοί λόγω εμπλοκής με την δικαιοσύνη) οπαδούς του Κούλη:

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι:

Κατά τα κορυφαία στελέχη της ΝουΔου “τα μνημόνια ακόμα κι αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να τα έχουμε εφεύρει”, καθότι αποτελούν θεμελιώδη εργαλείο της οικονομικής πολιτικής τους;

Κατά τον Α. Γεωργιάδη “τις απολύσεις γιατρών του ΕΟΠΥΥ δεν θέλω να τις χρεωθεί η τρόικα και να μου πάρει τη δόξα ο Τόμσεν”;

Το παγκόσμιο εφεύρημα της ντροπής, ο «υποκατώτατος» μισθός (των 586 μικτά ή 400 καθαρά) για τους νέους μέχρι 25 ετών, νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου;

Οι κύριες συντάξεις από το 2010-2015 μειώθηκαν 12 φορές, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ ούτε μία;

Δεν έπιανε τους στόχους (ο Σαμαράς) και αποδεχόταν όλο και σκληρότερα μέτρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε επιτυχώς όλες τις αξιολογήσεις και μας έβγαλε από τα μνημόνια;

Σπεκουλάρει η επικοινωνιακή ομάδα, πάνω στην εθνική καταστροφή στο Μάτι, επειδή η συμφορά συμφέρει;

Ζήταγε ο Κούλης από το Ε.Λ.Κ. να ρίξει τον Τσίπρα με κάθε τίμημα προσφέροντας «γη και ύδωρ», και τώρα παρακαλάει να μην επιτρέψουν την ακύρωση της περικοπής των συντάξεων από την 1/1/2019;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι:

Χρωστάει η ΝουΔου 200 εκ. στις Τράπεζες, δεν πληρώνει ούτε τους τόκους και ο Άδωνις ζητάει το κούρεμα τους;

Εμπλέκεται η οικογένεια Μητσοτάκη, κάποιοι στενοί του συνεργάτες,  κάποιοι άλλοι πολιτικοί του φίλοι, σε όποιο σκάνδαλο βλέπει το φως της δημοσιότητας, όπως Siemens, Panama papers, Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ, Offshore, Πόθεν έσχες, Energa, παράνομες δανειοδοτήσεις, κουμπαριές με υπόδικους, ταξιδάκια με Learjet επιχειρηματιών, κλοπή δημόσιου χρήματος, ξέπλυμα μαύρου χρήματος;

Ενισχύει  τα ακραία και επικίνδυνα φασιστοειδή στοιχεία που κηρύσσουν εμφύλιο πόλεμο, γιατί συμφώνησε η κυβέρνηση με την γείτονα χώρα να ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», όταν με ευθύνη τους ονομάζεται σήμερα «Μακεδονία»;

Η ΝουΔου και ο αρχηγός της πολιτεύονται ως αντιπολίτευση, με την λογική που νομοθετούσαν ως κυβέρνηση, του «υποκατώτατου».

Όμως το χάπι δεν χρυσώνεται, όσο κι αν χρησιμοποιούν την αντίληψη των Γάλλων:

“Ένα γεγονός, όταν αναγγέλλεται με μουσική, προξενεί πάντοτε συγκίνηση.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Όλοι αυτοί (και είναι πάρα πολλοί)  από τα φιλικά media της διαπλοκής (και είναι πάρα πολλά) που προσπαθούν νυχθημερόν να φιλοτεχνήσουν την αγιογραφία του Κούλη (με εκτυφλωτικό χρυσαφί φωτοστέφανο), θυμίζουν τον αείμνηστο Χρήστο Ευθυμίου στην παλιά ελληνική ταινία «Ένας βλάκας και μισός» όταν κατέθετε στο δικαστήριο λέγοντας περίπου (ελαφρώς τροποποιημένο το κείμενο) τα εξής:

“Κύριε πρόεδρε! Κύριε εισαγγελεύ! Πρόκειται περί εξαιρετικού κυρίου, αδαμάντινου χαρακτήρος, επιλέκτου μέλους της ανωτέρας κοινωνικής τάξεως,   γόνου  του  Κωνσταντίνου  και της Μαρίκας  Μητσοτάκη λέγω,  αδελφού –και το τονίζω!- της εξαισίας κυρίας Θεοδώρας Ντόρας Μπακογιάννη,  κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.”

Όμως, όπως είναι γνωστό, ποτέ κανείς δεν κέρδισε εκλογές αποκλειστικά και μόνο γιατί είχε στην υπηρεσία του στρατιές ολόκληρες αργυρώνητων «αγιογράφων» που φιλοτεχνούσαν το πορτραίτο του, και άλλες τόσες στρατιές αργυρώνητων λιβελογράφων που αμαύρωναν το πορτραίτο του αντιπάλου του.

Γι’ αυτό μετά το επόμενο καλοκαίρι που θα  γίνουν οι εκλογές (δηλαδή σε περίπου 400 ημέρες από σήμερα) ο Κούλης θα ηττηθεί πανηγυρικά και θα οφείλει επιπλέον και…..χάρη στον Τσίπρα, αφού (χωρίς την προκήρυξη πρόωρων εκλογών) του δίνει την δυνατότητα  να παραμείνει αρχηγός της αντιπολίτευσης για ακόμα 400 ημέρες.

Ωστόσο αυτό δεν το λες και καλό για τους Νεοδημοκράτες, όχι που το κόμμα τους θα ηττηθεί, αλλά που θα έχουν –για έναν χρόνο ακόμα- αρχηγό τον Κούλη.

Αλλά εδώ ισχύει το: “Λαγός την φτέρην έσειε κακό της κεφαλής του!” ή “Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;” ή “Ας πρόσεχες και συ καημένε!”, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Αλλά ας είμαστε σοβαροί, οι εκλογές για την ΝουΔου δεν θα χαθούν τον επόμενο Σεπτέμβρη, έχουν ήδη χαθεί από τον Ιανουάριο του 2016, όταν έκανε την επιλογή να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση την πολιτική της Σαμαρικής (ακροδεξιάς) στροφής.

Μια πολιτική επιλογή που ευθύνεται -αποκλειστικά- για τις απανωτές εκλογικές σφαλιάρες: Μάιος 2014 (ευρωεκλογές), Ιανουάριος 2015 (εθνικές εκλογές), Ιούλιος 2015 (δημοψήφισμα), Σεπτέμβριος 2015 (εθνικές εκλογές).

Η επιλογή του Κούλη σήμανε:

Tην απομόνωση και των εξοβελισμό των συντηρητικών και μετριοπαθών οπαδών και την, παράλληλη, παράδοση του κουμάντου στους φασίστες και στους έξαλλους.

Την εξομοίωση της, πάσης φύσεως, διαφθοράς και διαπλοκής με την ηγεσία της Δεξιάς παράταξης, αφού όποια πέτρα σκανδάλου και να σηκώσεις, την ευρύτερη οικογένεια του αρχηγού θα βρεις από κάτω ή τέλος πάντων να σχετίζεται μ’ αυτά.

Όποιο μέτρο υπέρ των δανειστών ζητήθηκε, αδιαπραγμάτευτα και με τα δύο χέρια υπερψήφισε (κατηγορώντας σκληρά την κυβέρνηση όταν πρόβαλε αντιρρήσεις), ενώ αντίθετα κάθε φιλολαϊκό μέτρο ή κάθε μέτρο ανακούφισης των ασθενέστερων συνανθρώπων μας που εισήχθη για ψήφιση, καθολικά τα καταψήφισε.

Την προσπάθεια ενίσχυσης της πολιτικής που τιμωρεί τους αδύνατους άφταιγους για τις επιλογές των ισχυρών, και συνάμα την υπεράσπιση με κάθε τρόπο των μπαταχτσήδων και υπαίτιων της καταστροφής.

Τον πόλεμο κατά των αλληλέγγυων πολιτικών και του κοινωνικού κράτους και τις μάχες υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων με κρατικές ενισχύσεις.

Την κατάλυση της ενημέρωσης -ως ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος- με την αδιάντροπη δημιουργία ψευδών, συκοφαντικών και εμφυλιοπολεμικών πληροφοριών και γκεμπελικών σεναρίων δολοφονίας χαρακτήρων.

Η επιλογή του Κούλη σήμανε την συμπόρευση με τον εχθρό που εχθρεύεται τον Τσίπρα, τους πανηγυρισμούς από την συμφορά που χρεώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, τον προσπάθεια να κοπούν οι συντάξεις απ’ αυτή την κυβέρνηση, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Το σύμπλεγμα, κατά τον συγγραφέα Joseph Baretti:

“Μισώ την ανθρωπότητα γιατί είμαι ο καλύτερος, αλλά γνωρίζω βαθειά μου πόσο χείριστος είμαι.”