Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Τα μυστικά κονδύλια &  τα φανερά «καντήλια»

Ο «Αντιναύαρχος» Σαμαράς δήλωσε από την Πύλο, όπου βρέθηκε πρόσφατα: “Εμείς εδώ γιορτάζουμε τη νικηφόρα Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Άλλοι βυθίζονται στις Πρέσπες.”

Ο «μάγκας» της Μεσσηνίας, αυτή τη φορά, επιφύλαξε για τον εαυτό του τον ρόλο του Εδουάρδου Κόδριγκτον, αποδίδοντας στον αντίπαλο του τον ρόλο του Λάμπρου Κατσώνη, βεβαίως όχι στην καταστροφή στον πορθμό του Καφηρέα, αλλά στην βύθιση στα στενά των Πρεσπών.

Μόνο που παρέλειψε να μας πει ο “εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα” «εντελαμαγκέν» ποιος γέννησε το πρόβλημα με την γείτονα χώρα, ποιος έριξε την κυβέρνηση του για να μην λυθεί το πρόβλημα, ποιος είναι ο κύριος αίτιος της διατήρησης του προβλήματος (στην αλυτρωτική «σαλαμούρα») 25 ολόκληρα χρόνια, ποιος σηκώνει πάλι τα λάβαρα του «Μακεδονικού αγώνα» και ποιος βρίσκεται πίσω από την «ανακρούω πρύμναν» στάση της «Κούλειας» ΝουΔου.

Ο Ευάγγελος Αντώναρος, ξεσπαθώνοντας για ακόμα μία φορά, έγραψε:

“Μπουρδολόγος βερμπαλιστής όπως πάντα. Μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα και την Κεντροδεξιά, που ξέρει μόνο να μισεί όσους προσπάθησαν να τον ξανακάνουν άνθρωπο…Ο νοών νοείτω!”

Το -κατά Σαμαρά- «Μπουρδολόγιον» αφήγημα, σκοπό έχει να εξαφανίσει τις επιτυχίες του Τσίπρα, μόνο που η έκβαση του εγχειρήματος θυμίζει την Βασίλισσα Ελισάβετ, που απευθυνόμενη στους Beatles  -την εποχή που μεσουρανούσαν-  ρώτησε:

“Και με τι ακριβώς ασχολείστε; ”

Το εκάστοτε αφήγημα της ΝουΔου πρέπει να εξεταστεί κάτω από το δίπτυχο:

Πρώτον, τι ακριβώς λένε και τι προβλέπουν -πάντα μετά βεβαιότητος-  ότι θα συμβεί.

Δεύτερον, και αυτό που κυριολεκτικά σοκάρει πιο πολύ το μη κομματικό ακροατήριο, είναι ποιοι τα λένε.

Θυμηθείτε μόνο την τελευταία εκδοχή του αφηγήματος (όχι τις παλαιότερες,  περί των αναμενομένων…..ακρίδων που θα έπιπταν  λεφούσι επί της κεφαλής μας) αλλά της συζήτησης για την περικοπή των συντάξεων.

Όλα τα σφυριά βαράγανε στην ίδια μεριά: Οι συντάξεις θα κοπούν, η περικοπή είναι μέτρο δημοσιονομικού χαρακτήρα, οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται πρέπει να τηρούνται.

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μαλώνουν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, όταν συντάσσονταν με την Ελληνική κυβέρνηση για την μη περικοπή.

Όταν όμως και αυτό το αφήγημα κατέρρευσε με πάταγο, τότε μας είπαν ότι:

“H Λαγκάρντ αποδέχτηκε την αναβολή του μέτρου με αντάλλαγμα την…. μειοδοσία στο Μακεδονικό”.

Αφού γελάσαμε όλοι (μαζί κι οι πέτρες) με την καρδιά μας, ενώ οι Αυτιάδες και οι Χατζήδες είχαν πέσει σε βαθειά απόγνωση και ενώ ο Γκίκας Χαρδούβελης (ναι αυτός που ακόμα και ως υπουργός των οικονομικών, έβγαζε τα λεφτά του έξω) δήλωνε στο «έγκυρο» Capital.gr: “Φοβάμαι μια κρίση και 4^ο μνημόνιο” (πόσα 4^α μνημόνια υπάρχουν;) εφηύραν άλλο επιχείρημα, που σερβίρισε ο «έγκριτος»  Κώνστας, ο οποίος ευρισκόμενος σε παραλήρημα μίλησε για…ενεργοποίηση του κόφτη!

Αλήθεια τι πίνουν;

Στη συνέχεια ήρθε η ξεγυρισμένη σφαλιάρα της ψήφισης από την Βουλή της πΓΔΜ της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Και τότε είναι που σήκωσαν το θέμα «μυστικά κονδύλια» για να ξεσηκωθούν έτσι τα «φανερά καντήλια», αφού κυβέρνηση και Κοτζιάς καθιέρωσαν τον έλεγχο από την Βουλή όλων των, άνω των 25.000€, δαπανών του ΥΠΕΞ.

Προσέξτε, φωνάζει η Μπακογιάννη που, ως ΥΠΕΞ, το 2008 είχε επιχορηγήσει με 2,5 εκατ. δολάρια το «Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής Καραϊβικής»(!!!), και ακολουθεί πιστά η πρόεδρος….βλεφαρίδα!

Όλα αυτά θυμίζουν τον Γάλλο πρόεδρο Mac-Mahon όταν έλεγε:

“Ο τυφοειδής πυρετός είναι τρομερή αρρώστια. Είτε πεθαίνεις, είτε σ' αφήνει ηλίθιο. Και ξέρω τι λέω, τον έχω περάσει.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

 

Ένας «ήσυχος» άνθρωπος

Μας θλίβει ο θάνατος. Μας πονάει ο ξαφνικός  θάνατος. Μας θυμώνει ο απρόσμενος θάνατος, ειδικά των νέων ανθρώπων.

Όμως ο θάνατος του Κυριάκου Παπαδόπουλου –προσωπικά- εκτός από τα ανάμικτα συναισθήματα  της θλίψης, του πόνου και του θυμού, μου γέννησε και ένα ακόμα, πολύ πιο έντονο ετούτο: Το αυτόκαυστο συναίσθημα της αναβλύζουσας οργής.

Εξοργίστηκα όταν, μετά θάνατον, άκουσα να μιλάνε γι’ αυτόν, αποδίδοντας του τον χαρακτηρισμό «ήσυχος».

“Ήταν ένας «ήσυχος» άνθρωπος” έσπευσαν να πουν κάποιοι, που θέλουν οι άμοιροι να πιστεύουν ότι τον «γνώρισαν», επειδή κάποτε συνυπήρξαν ή συναντήθηκαν μαζί του στον δρόμο, στην γειτονιά, στο σχολείο, στην υπηρεσία ή οπουδήποτε αλλού.

Είναι οι ίδιοι που σπεύδουν να δηλώσουν μπροστά στις κάμερες και στα προτεταμένα μικρόφωνα, για τον γνωστό αμετανόητο δολοφόνο (του 16χρονου Αλέξη  Γρηγορόπουλου)  Επαμεινώνδα Κορκονέα, ή του ψυχρού χρυσαυγίτη φονιά (του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα) Γιώργου Ρουπακιά:

“Πέσαμε από τα σύννεφα, δεν το περίμενε κανείς μας, ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα. Ήταν ένας «ήσυχος» άνθρωπος.”

Λάθος ηλίθιοι, οι αλληλέγγυοι ανθρωπιστές και τα μισάνθρωπα κτήνη δεν έχουν απολύτως τίποτα κοινό. Ούτε καν την «ησυχία» στην έκφραση όπως διατυμπανίζετε.

Η θεμελιώδης διαφορά τους –ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες- λέγεται συνείδηση, την οποία τα μισάνθρωπα κτήνη δεν διαθέτουν, ούτε «εν ησυχία», ούτε «εν υπνώσι», καθώς είναι άτομα χωρίς ίχνος συνείδησης, δηλαδή ανθρωπόμορφα τέρατα με βαριά αναπηρία, την αναπηρία του αμετάκλητου όσο και ηθελημένου εσωτερικού ακρωτηριασμού.

Από την άλλη, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δεν είχε ποτέ «ησυχία», δεν είχε καν αυτό που ονομάζουμε «ήσυχη συνείδηση», γιατί μπορεί στον βραχύ βίο του να έσωσε περισσότερους από 5.000 συνανθρώπους μας, αλλά κουβάλαγε μέχρι τέλους την ανήσυχη εσωτερική φωνή που τον ρωτούσε:

“Είσαι σίγουρος ότι δεν μπόραγες να κάνεις κάτι πιότερο για να σώσεις μιαν ακόμα ζωή;”

Μια θάλασσα ήταν ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, σαν την θάλασσα που διαφέντευε και, ως γνωστόν, την θάλασσα γαλήνια την βρίσκεις, ήσυχη όμως, δηλαδή ακίνητη, δεν θα την δεις ποτέ.

Και αντάμα με τους «ήσυχους» νοικοκυραίους της Μυτιλήνης (της ίδιας πατρίδας που γέννησε τον Κυριάκο) που πετροβολούσαν τους μετανάστες και τα παιδιά μεταναστών  στην πλατεία Σαπφούς, που ανησυχούν μόνο μην διασαλευτεί η «ησυχία» τους και που, αν χρειαστεί, είναι έτοιμοι να την επιβάλλουν με κάθε τίμημα όσο βαρύ (το οποίο πληρώνουν φυσικά οι άλλοι, κάποτε ακόμα και με την ζωή τους), οι «ήσυχοι» πλην «ανησυχούντες» Χιώτες γονείς (περίπου 1.500) από την -άκουσον άκουσον- συνύπαρξη στα ίδια σχολεία, των βλαστών τους με τα παιδιά των άλλων, των ξένων, των αλλόθρησκων, των μεταναστών, των προσφύγων. 

Και «ο χορός (των φιδιών) καλά κρατεί» καθώς μπήκαν σ’ αυτόν (την επομένη της κηδείας του Κυριάκου) οι «ήσυχοι» (απαίδευτοι) εκπαιδευτικοί της ΕΛΜΕ Λέσβου(κατά πλειοψηφία ΔΑΚΕ), «ανησυχούντες» και αυτοί (όπως όλα  τα φασιστοειδή) για την μη ορθή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, η οποία  θα έπρεπε για γραμματολογικούς και ετυμολογικούς λόγους να χρησιμοποιεί την ορθή λέξη «λαθρομετανάστες».

Αλήθεια «δάσκαλοι» γιατί «λαθρομετανάστες» και όχι «μυαροί», «πιθίκια», «αποβράσματα», «σκουλίκια», «σκουπίδια»; Τι λέτε δεν είναι «ετυμολογικώς» ορθότερον;

Άλλωστε συμφωνεί μαζί σας και ο Χρήστος Σκαλούμπακας (γιός του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου) που μίλησε για “«ήρωες» που διασώζουν τους λαθροεισβολείς”  και κατέληξε με την επωδό “Αίσχος!”

«Λαθρόψυχοι» είναι οι «ήσυχοι».

Οι ενσυνείδητοι σαν τον Κυριάκο Παπαδόπουλο είναι με τον λόγο του Μαχάτμα Γκάντι:

“Ο μόνος τύραννος που δέχομαι είναι η σκληρή φωνή μέσα μου.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Παπασταφίδας & Υιός

Όταν κάποιος είναι αδύναμος κι ανίκανος να διαχειριστεί ένα μέγεθος που του ανατέθηκε και δεν διαθέτει την αναγκαία ευθιξία, ώστε να παραιτηθεί, συνήθως αυτοπροσδιορίζεται ως  πρωτοπόρος εκσυγχρονιστής -και δεν ξέρω και γώ τι άλλο- για να φέρει τα πράγματα στα δικά του στενά και διαχειρίσιμα όρια.

Τότε είναι που βλέπουμε -εν μία νυκτί- να μετατρέπεται η Πολυεθνική σε  εγχώριο Franchise, το Super market σε  Μπακαλικάκι, το Υπερωκεάνιο σε Λάντζα, και να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η λαϊκή φράση “Εκεί που κρεμάγαν οι αντάρτες τ’ άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια”. 

Γι’ αυτό σας λέω, το νέο σήμα της ΝουΔου σας μάρανε κι όχι ότι ο Κούλης συνεχίζει και καμώνεται τον αρχηγό της ΝουΔου και τον βέβαιο επόμενο πρωθυπουργό;

Έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναφερόμενος στον άλλο «Σταυραετό» (τον επίγονο του Ανδρέα Παπανδρέου) τον «Γιωργάκη», ότι “δεν τραβάει το παλικάρι”. Μπορεί πράγματι να είχε δίκιο, αλλά όφειλε να προσέχει γιατί, βλέπεις, ανίκανο διάδοχο δεν έκανε αποκλειστικά και μόνο ένας ικανός πρόγονος, όπως ο «Παπασταφίδας» (Λάμπρος Κωνσταντάρας).

Έχει «Παπασταφίδας και Υιός» ο τόπος τούτος, «να φάν κι οι κότες»!

Βέβαια ο υιός του «Παπασταφίδα-Μητσοτάκη» έχει κάτι άκρως επικίνδυνο, που δεν έχουν (σε τέτοια δόση) οι άλλοι, και που είναι η υπέρμετρη ιδέα που κομίζει για τον εαυτό του.

Αμετροεπής, Εγωπαθής, Κομπορρήμονας, Φανφαρόνος, είναι μόνο μερικοί χαρακτηρισμοί που τον περιγράφουν, καθώς και οι σκωπτικές φράσεις του μεγαλοφυούς Όσκαρ Ουάιλντ που έλεγε για παρόμοιες περιπτώσεις:

“Ποτέ δεν ταξιδεύω χωρίς το ημερολόγιό μου. Πάντα πρέπει να έχει κανείς κάτι συναρπαστικό να διαβάζει πάνω στο τρένο.”

Επίσης, απευθυνόμενος στους Τελωνειακούς υπαλλήλους: “Δεν έχω να δηλώσω τίποτα, εκτός από τη μεγαλοφυΐα μου.”

Κάτω από αυτό το πρίσμα ασκείται η πολιτική, εκεί στην ΝουΔου, στα χρόνια της μεγάλης «στροφής», από την εποχή της πρωθυπουργίας Σαμαρά (όταν ο Κούλης ήταν πρωτοκλασσάτος υπουργός) και φυσικά (μετά το διάλλειμα με τον Μεϊμαράκη) από τον Φεβρουάριο του 2016 που ανέλαβε αρχηγός του κόμματος.

Η ακροδεξιά κανοναρχεί στο κόμμα, ενώ ο εναγκαλισμός με τα «χρυσαύγουλα» είναι συνεχής και βλακωδώς ομολογημένος.

Είπε, λόγου χάριν, ο γνωστός Άρης Πορτοσάλτε στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, για να δικαιολογήσει την άποψη του ΣΚΑΪ ότι η δολοφονία έγινε λόγω διαπληκτισμού για το…ποδόσφαιρο,  ότι το ίδιο δημοσίευσε (την επομένη της δολοφονίας) και το “ελεγχόμενο από του Μαξίμου κρατικό πρακτορείο ειδήσεων”, μόνο που ένοικος στο Μαξίμου το 2013 δεν ήταν ο Τσίπρας, αλλά ο Σαμαράς!

Είναι ο υιός «Παπασταφίδα» που σαν υπουργός απέλυσε 11.500 δημοσίους υπαλλήλους, που συμμετείχε στην εκτόξευση της ανεργίας στο 27% και που ως επίδοξος Πρωθυπουργός ζητάει την διατήρηση της αναλογίας των προσλήψεων 5/1 και υπόσχεται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου να μην ανανεώνονται.

Είναι ο υιός «Παπασταφίδα» που στηρίζει κάθε φοροκλέφτη, κάθε εμπλεκόμενο σε σκάνδαλα, κάθε σκληρό μέτρο που χρεώνεται η κυβέρνηση, κάθε καταστροφή που συντελείται επί Τσίπρα, κάθε αρνητικό δημοσίευμα για την Ελλάδα, κάθε εμπόδιο στην επίλυση προβλημάτων εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής.

Είναι ο υιός «Παπασταφίδα» που πολέμησε να μην βγούμε από τα μνημόνια, που φωνάζει να κοπούνε οι συντάξεις, που ασκεί μυστική διπλωματία με την…Σπυράκη για να μην λυθεί το Μακεδονικό και δημοσίως ψεύδεται ασύστολα.

Είναι ο υιός «Παπασταφίδα» που καμώνεται τον σπουδαίο, σαν την μύγα του Αισώπου που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος και φώναζε:

“Πω-πω σκόνη που σήκωσα! ”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

«Αρχηγός; On demand»

Ένα -αλλά εξαιρετικά σημαντικό, το λες και ανυπέρβλητο- πρόβλημα έχει ο Κούλης στην διαδρομή του για την εγκατάσταση στο Μέγαρο Μαξίμου και την επάνοδο της ΝουΔου στην κυβερνητική εξουσία: Τον Αλέξη Τσίπρα.

Είναι αλήθεια ότι εάν ο Κούλης δεν είχε για πολιτικό του αντίπαλο τον Τσίπρα και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε παραμείνει  λίγο πάνω από το 3% (δηλαδή είδος εν ανεπαρκεία, με ορατό τον κίνδυνο της εξαφάνισης) τότε ω ναι, ο δρόμος για την διαπλεκόμενη κυβερνητική Εδέμ θα ήταν αδιάλειπτος,  ανεμπόδιστος και ορθάνοιχτος.

Όμως η υφιστάμενη πολιτική κατάσταση περιγράφεται με την παραξολογία του μεγάλου φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ, όταν έλεγε: 

“Σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, τα πάντα περιπλέκονται από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας. ”

Επειδή όμως το πράγμα του προέκυψε «στιφό, ξινό στουπέτσι και όχι ευωδιαστό, γλυκό γιουβέτσι»,  ο Κούλης αποφάσισε να πολιτευθεί κατά τα γούστα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντα των, ούτως προθύμων, υποστηριχτών του.

-Πετάει ο γάιδαρος;  Αμέ, ανεβαίνει μέχρι και τα 38.000 πόδια!

-Μασάει η κατσίκα ταραμά; Αν μασάει λέει, φτύνει και τα κουκούτσια!

-Κωλώνει το πυροβολικό; Ποτέ, σαν εύρει κατηφόρα!

-Πονούν τα παλικάρια; Όχι στον πόνο τ’ αλλουνού!

Σκέφτηκε λοιπόν -ο «εκ γενετής» προορισμένος για πρωθυπουργός- ότι δεν αρκεί να δηλώνεις μόνο άριστος, αλλά επιβάλλεται να είσαι και αρεστός.

“Κατά το γούστο και το μπούστο” ένα πράμα ή παραφράζοντας μια γνωστή διαφήμιση:

«Αρχηγός; On demand».

Τι είσαι σπόνσορα μου; Καναλάρχης;

Δηλαδή είσαι από εκείνους που ολημερίς σκαλίζουν την προτομή μου, που ολονυχτίς φιλοτεχνούν την αγιογραφία μου, που εβδομαδιαίως εξακοντίζουν τη δημοσκοπική μου διαφορά -από τον Τσίπρα- στο μήκος της απόστασης «Επιφάνεια του Πλούτωνα με τα Τρίσβαθα της Γης», που οι «μυαλοπωλητές» σου βομβαρδίζουν με fake news το πόπολο (μέχρι τον Φλαμπουράρη οδηγό του ταχύπλοου παρουσιάσανε, που σκότωσε τον κόσμο στην Αίγινα), και θέλουν οι γυφτο-Συριζαίοι να πληρώσεις για την χρήση της τηλεοπτικής σου συχνότητας; Άκου να δεις φίλε μου; Τσάμπα κλείσαμε την ΕΡΤ;  Για πάρτη σου κηρύσσω τον «Πόλεμο των Άστρων».

“Βροντάει ο Άδωνις, αστράφτει η Σπυράκη, μουγκρίζουν οι φιλελέδες, σείεται η ακροδεξιά,…..κι ο Μαρινάκης στον Αλαφούζο στέλνει περήφανο χαιρετισμό. Στ΄άρματα, στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα για την χιλιάκριβη την διαφθορά.”

Κούλης, αρχηγός on demand.

Τι είσαι πατριώτη μου; «Μακεδονομάχος»;

Δηλαδή είσαι από εκείνους που σε έπεισαν ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι όλη Ελληνική, ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που το παραχωρούν οι Συριζαίοι στους Βόρειους, ότι υπάρχει (αρχαία) Μακεδονική γλώσσα που την ξεπουλάνε τώρα οι Αριστεροκομμουνιστές στους δήθεν Μακεδόνες;

Ναι, μπορεί αυτοί που σου τα λένε αυτά σήμερα, να γέννησαν το πρόβλημα πριν από 25 χρόνια, με ανυπολόγιστη ζημιά για τον τόπο, αλλά (μην το ξεχνάμε) είναι διαπρύσιοι πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Ναι, μπορεί αυτοί που σου τα λένε αυτά σήμερα, να έριξαν την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προκειμένου να μην δοθεί λύση, και τάχθηκαν κατά της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή (με υπουργό εξωτερικών την Ντόρα) το 2008, για να μην προχωρήσει το ονοματολογικό με σύνθετο γεωγραφικό προσδιορισμό, αλλά (μην το ξεχνάμε) είναι εχθροί του Τσίπρα.

 Κούλης, αρχηγός on demand.

Όμως ο Κούλης (ως αρχηγός on demand) θα ηττηθεί με κρότο, γιατί όπως έλεγε και ο Σουν Τζου:

“Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.”