Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Ακολουθεί  πολιτική  δυσφήμιση

Το κυρίαρχο ερώτημα μετά την ολοκλήρωση ενός Συνέδριου Αριστερού κόμματος είναι αν και πόσο συνέβαλλε στην κατεύθυνση της επίλυσης των κυρίαρχων κοινωνικών προβλημάτων βραχυπρόθεσμα,  και αν και πόσο λεπτομερώς αποτύπωσε τον αναγκαίο οδικό χάρτη του προοδευτικού κοινωνικού μετασχηματισμού, μεσομακροπρόθεσμα.

         

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά το ερώτημα τέθηκε  στο 2^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί -για πρώτη φορά στην ιστορία- το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε  με ένα Αριστερό κόμμα στο τιμόνι της κυβερνητικής ευθύνης.

Η απάντηση θαρρώ ότι μοιάζει με αυτήν που έδοσε ο συγγραφέας Τσαρλς Μπουκόφσκι όταν ερωτήθηκε με το αν τα βιβλία του είναι αυτοβιογραφικά:

«Ενενήντα εννέα στα εκατό είναι αυτοβιογραφικά. Το άλλο ένα είναι μυθοπλασία. Ξέρεις,  δεν ήμουν ποτέ στο Βελγικό Κογκό».

Βεβαίως οι πολιτικές αποφάσεις  αφ’ ενός δεν πρέπει να εξετάζονται «εν κενώ», ανεξάρτητα δηλαδή από την «πολιτική γεωγραφία» της στιγμής, και  αφ’ ετέρου πρέπει να κρίνονται ως προς την καταλυτική τους λειτουργία. («Καταλύτης είναι η ουσία που αυξάνει την ταχύτητα μιας χημικής αντίδρασης χωρίς να μεταβάλλεται η ίδια»).

Φυσικά όλες οι χημικές ουσίες δεν είναι καταλύτες όπως και όλες οι προοδευτικές πολιτικές (σε κάθε συγκυρία) δεν μπορούν να λειτουργούν ως τέτοιες.

Η «πολιτική γεωγραφία» της Ελλάδας σήμερα διαμορφώνεται ως ακολούθως:

Ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ του 2^ου Συνεδρίου συγκριτικά με τον αντιπολιτευόμενο  (και πολυκερματισμένο)  του 1^ου  Συνεδρίου άλλαξε όσο και ο κωμικός ηθοποιός Έμο Φίλιπς όταν δήλωνε:

«Όταν ήμουν παιδί προσευχόμουν κάθε βράδυ για ένα ποδήλατο. Μετά κατάλαβα πως ο Κύριος δεν δουλεύει έτσι, οπότε έκλεψα ένα και του ζήτησα συγχώρεση».

Η τρίπτυχος ΝΔ (διαφθορά, διαπλοκή, μονταζιέρα) του τρις πτυχιούχου (από το Harvard) αρχηγού Κούλη  ασκεί πολιτική με το remake της  ταινίας του 1960 «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».

Παρά την νέα έγχρωμη έκδοση της πολιτικής της, επανέρχεται στις ρίζες της μαύρης Δεξιάς, όπου τα συμφέροντα δεν συσπειρώνονται γύρω από κόμματα αλλά η πολιτική της είναι το μπαλ-μασκέ των διεφθαρμένων συμφερόντων με την χορηγία των διαπλεκομένων μιζαδόρων και των εξωχώριων συναλλαγών.

Γιατί είναι άλλο πράγμα να εμφανίζεσαι ως υπερασπιστής των συμφερόντων της αστικής τάξης και είναι άλλο πράγμα να είσαι πραίτορας της κακοφορμισμένης, αταξικής και άφυλης νομεκλατούρας του χρήματος. 

Το Βενιζελικό ΠΑΣΟΚ  της εκφωνήτριας Φώφης και του μπάτλερ πολλών αφεντικών Love-έρ(ι)δου  ασκεί ολική και ολιστική επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ ιεροεξεταστικής καταφυγής, δίκην δηλώσεων νομιμότητας, συμπόρευσης και υποταγής στο Νεοδημοκρατικό  αφεντικό, σε απόλυτη αντίθεση με όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.

Το (με copyright) κομμουνιστικό (μόνο εγώ), επαναστατικό (κανένα άλλο),  (ασυζητητί) ριζοσπαστικό και  (originale) αριστερό KKE, έχει περάσει στο ανώτερο στάδιο του «σοσιαλισμού» όπου δεν κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο για «εσχάτη προδοσία»,  όπου δεν αποκαλεί τον Τσίπρα απλώς «εγκάθετο του Σόιμπλε», αλλά απευθύνει (δια του Σουσλόφ-Μπογιόπουλου) καίριο πολιτικό ερώτημα στους Συριζαίους:

«Ρε ξεφτίλες υπάρχει όριο στην ξετσιπωσιά σας;».

Η «δραχμολόγος» ΛΑΕ χωρίς ούριο άνεμο για «Πλεύση ελευθερίας», με κάθε ευκαιρία,  επαναφέρει  ιστορίες για αγρίους και νομισματοκοπεία  μαζί με ξεφωνητά, κατάρες και μούντζες. Τελευταία αποκάλυψη ήταν η Ρωσική περιπέτεια του σ. Παναγιώτη.

Μέχρι και «αποκαλυπτική» συνέντευξη («Παρών, παρών») έδωσε ο σ. Πετρά(δα)κος κατηγορώντας τον Πρωθυπουργό ως «φοβισμένο ηγέτη», γιατί δεν έβγαλε την χώρα από την Ε.Ε. και δεν επανέφερε την δραχμή, που ωστόσο δεν αποτέλεσε ποτέ και πουθενά πλειοψηφική  απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάθε φορά που στα δελτία ειδήσεων θα εκφωνούνται δελτία τύπου, προτείνεται να προηγείται η φράση:

«Ακολουθεί πολιτική δυσφήμιση».