Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Η  μπάλα  στην  εξέδρα

Μια πανάρχαια αλήθεια ειπωμένη από τον Επίκουρο είναι ότι “ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία”, η οποία αλήθεια δεν χάνει καθόλου  την ισχύ της εάν αναγνωστεί αντίστροφα, δηλαδή “ουδείς πιο ανελεύθερος του εξαρτώμενου”.

Το περιεχόμενο της ρήσης αφορά τόσο τα μεμονωμένα άτομα όσο και τις οργανωμένες συλλογικότητες, με διαφορετικό βέβαια ειδικό βάρος που προσαυξάνεται -με γεωμετρική πρόοδο- όσο πολλαπλασιάζεται το εύρος εφαρμογής της.

Έτσι παράγονται επικίνδυνα, στην δημόσια σφαίρα, αποτελέσματα όταν αίφνης ένα κόμμα λαθροχειρεί συνεχώς πολιτευόμενο δια της μεθόδου «δύο μέτρα και δύο σταθμά» ή αρνείται να συμμετάσχει στο παιχνίδι (επειδή ο αντίπαλος πλεονεκτεί) και  διαστρέφοντας τους κανόνες του «πετάει την μπάλα στην εξέδρα».

Αυτή, ως γνωστόν,  είναι η «υψηλή τεχνική» των ομάδων που προσπαθούν να αποφύγουν τον υποβιβασμό, όπως επίσης και των κομμάτων (που από το λυκόφως)  προσπαθούν να αποφύγουν τις αποκαλύψεις των εξαρτήσεων τους.

Η Ν.Δ. από τις παραμονές των εκλογών του 2015  και μέχρι σήμερα, κάθε φορά που νοιώθει στριμωγμένη από δυσάρεστες αποκαλύψεις, «πετάει την μπάλα στην εξέδρα» δια της παλαιάς μεθόδου που φέρει την κωδική ονομασία «Βενεζουέλα».

Για την 5^η αξιολόγηση, το μέιλ Χαρδούβελη και τα καταστροφικά μέτρα της κυβέρνησης Σαμαρά–Βενιζέλου έγινε η συζήτηση στην προεκλογική περίοδο, εκεί στις αρχές του 2015, για “τα αγαθά πρώτης ανάγκης (και κυρίως για τα κωλόχαρτα) που θα λείπουν από τα ράφια των super markets αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ” μας μίλαγε η Σ. Βούλτεψη “μιας και ο Τσίπρας θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα, αφού έχει ο ίδιος  ως πρότυπο τον Τσάβες”.

«Άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα».

Για την διάσκεψη των προέδρων και την προσπάθεια συγκρότησης του ΕΣΡ ήταν η συζήτηση τον περασμένο Οκτώβριο (που η Ν.Δ. προσπαθούσε να αποτρέψει τον διαγωνισμό για να μην πληρώσουν οι καναλάρχες) όπως επίσης, την ίδια περίοδο, γινόταν η συζήτηση στην Βουλή για την απαγόρευση συμμετοχής πολιτικών προσώπων σε offshore εταιρείες (που αποχώρησε η αξιωματική αντιπολίτευση για να μην ψηφίσει), εξηγήσεις από τον Ν. Παππά ζήταγε η Ν.Δ. για το ταξίδι του το 2013 (που δεν ήταν καν βουλευτής) στην Βενεζουέλα.

«Γειά σου Γιάννη. Κουκιά σπέρνω».

Για τα εξοπλιστικά του Γ. Παπαντωνίου και για τα σκάνδαλα στην υγεία (ΚΕΕΛΠΝΟ, Novartis, «Ερρίκος Ντυνάν») ήταν η συζήτηση στην δημόσια σφαίρα, τις προάλλες  αρχές του Απρίλη, πάλι το ίδιο ταξίδι του Ν. Παππά το 2013 στην Βενεζουέλα επανέφερε στην δημόσια συζήτηση, για αντιπερισπασμό, η Ν.Δ. (αυτή την φορά με την ευγενική χορηγία του Ευάγγελου Βενιζέλου).

«Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».

Εκεί όμως που η Ν.Δ.  ξεπέρασε τον χειρότερο εαυτό της, ακόμα και  στις πιο μαύρες αποχρώσεις της αβυσσαλέας πλευράς της, ήταν στην πρόσφατη μαύρη επέτειο των 50 χρόνων  από την Απριλιανή χούντα του 67.

Ενώ όλα τα δημοκρατικά κόμματα από όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα έβγαλαν ανακοινώσεις, ώστε η ιστορική μνήμη με τους αγώνες του λαού μας να παραμείνει άσβεστη,  αλλά και τα λάθη που οδήγησαν στην κατάλυση της δημοκρατίας να μην επαναληφθούν, η Ν.Δ.  –ω ναι!!!-  αποσιώπησε το γεγονός (ως άνευ σημασίας φαντάζομαι) και έγραψε (την ίδια εκείνη μέρα) έκθεση ιδεών με θέμα (το προσφιλές της) «η Βενεζουέλα» και ηθικό δίδαγμα «η πλειοψηφία του λαού θέλει ανατροπή του Μαδούρο».

Ή όπως έγραψε στο ποιήμα του «Αλλόφρονας Ιούλιος» ο Νίκος Καρούζος:

“Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας”.