Αντίγνωμος

 

Κεραυνός εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

 

Covi(d) και ράβει

 

Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι Αμερικανικές προεδρικές εκλογές -που διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια την πρώτη Τρίτη του μηνός Νοεμβρίου- έχουν εξελιχθεί σε διαγωνισμό για την απονομή του «Χρυσού Βατόμουρου» της πολιτικής. Ο χειρότερος κερδίζει.

Το τρομακτικό της προεδρικής εκλογής στις ΗΠΑ δεν είναι το γεγονός ότι (συνήθως) επιλέγεται ο χείριστος, αλλά ότι αυτός που κερδίζει έχει την μεγαλύτερη ισχύ που μπορεί να συγκεντρώσει στα χέρια του ένας και μόνο άνθρωπος.

 Όσο και αν ο πρόεδρος είναι -κατά το μάλλον ή ήττον- ένας αχυράνθρωπος, ένας εκπρόσωπος τεράστιων συμφερόντων που αριθμούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, εξακολουθεί να επηρεάζει με τις αποφάσεις του τα ¾ του πληθυσμού της γης, με την ιμπεριαλιστική παγκόσμια επικυριαρχία της μητρόπολης του καπιταλισμού.

Εξακολουθεί να ευθύνεται για αιματηρούς και καταστροφικούς πολυετείς πολέμους και επεμβάσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Εξακολουθεί να ευθύνεται για την  ραγδαία επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής που σε λίγο θα μετατρέψει σε ακατοίκητο το πλανητικό μας σπίτι.

Εξακολουθεί να ευθύνεται για εκατομμύρια καθημερινούς θανάτους ανθρώπων που θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να μακροημερεύσουν αν δαπανούσαμε λιγότερα από 1$ την ημέρα για τον καθένα.

Εξακολουθεί τέλος να κατέχει τους κωδικούς ενεργοποίησης του μεγαλύτερου πυρηνικού οπλοστάσιου που μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτικό αφανισμό τον πλανήτη μέσα σε λίγα λεπτά.

Κυριολεκτικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξακολουθεί και σήμερα να «κόβει και να ράβει» κατά το δοκούν.

Ο Ντόναλντ Τραμπ -με βάση τα παραπάνω- εξελέγη πριν τέσσερα χρόνια πανάξια 45^ος πρόεδρος των ΗΠΑ (ως ο γελοιωδέστερος των γελοίων) αλλά σχεδόν σε όλη του την θητεία παρέμεινε μια καλτ φιγούρα, ο επικυρίαρχος των διεθνών εξελίξεων και φυσικά το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την επανεκλογή του.

Τι κι αν παρενέβη ή στήριξε πολεμικές παρεμβάσεις με εκατοντάδες χιλιάδες αθώους νεκρούς (και Αμερικανούς στρατιώτες), τι κι αν τορπίλισε κάθε προσπάθεια ειρηνευτικής διευθέτησης διαφορών, τι κι αν έκλεισε τα σύνορα αφήνοντας στο έλεος τους ακόμα και μωρά παιδιά που αποκόπηκαν από τους γονείς τους, τι κι αν κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας και παρεμπόδιση ερευνών του κογκρέσου στην υπόθεση ανάμειξης της Ουκρανίας στις Αμερικανικές εκλογές, τι κι αν διέπραξε πραξικόπημα με τον διορισμό δικαστικού στο ανώτατο δικαστήριο, τι κι αν οι αναίτιοι θάνατοι -από αστυνομικούς- έγχρωμων πολιτών αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο, τι κι αν αυτός -ένας μεγιστάνας του παγκόσμιου πλούτου- πλήρωσε φόρο 750$ τα οποία στην συνέχεια έλαβε επιστροφή, τι κι αν είναι βιαστής και μισογύνης, δεν άνοιξε …..προεδρικό ρουθούνι.

Οι προσεχείς προεδρικές εκλογές θα είχαν εξελιχθεί σε ένα δημοψήφισμα (ΝΑΙ ή ΟΧΙ στον Τραμπ), το οποίο με πολλές πιθανότητες θα κέρδιζε, αν δεν είχε ενσκήψει η πανδημία και η καταστροφική διαχείριση της από τον Τραμπ.

Αν δεν άφηνε ανεξέλεγκτη την μετάδοση του ιού χάριν του οικονομικού κέρδους, χωρίς ελέγχους και χωρίς καμία κοινωνική μέριμνα.

Αν δεν είχαν πεθάνει περισσότεροι από 215.000 άνθρωποι και δεν είχαν ασθενήσει 7,7 εκατομμύρια.

Αν δεν είχε κατηγορήσει τους Δημοκρατικούς ότι κατασκεύασαν τον ιό.

Αν δεν υποστήριζε την έγχυση απολυμαντικού στο σώμα ως θεραπεία της ασθένειας.

Αν δεν επέμενε ότι το υπεριώδες φως θα μπορούσε να θεραπεύσει τον Covid-19.

Αν δεν ασθενούσε και ο ίδιος και δεν κατέρρεε ο μύθος «κακό σκυλί ψόφο δεν έχει».

Και όχι γιατί είχε δηλώσει: “Αν η Ιβάνκα δεν ήταν κόρη μου, ίσως θα έβγαινα ραντεβού μαζί της”.