Αντίγνωμος

Κεραυνός εν (αν)Αι(ρυ)θρία

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Ο πυρομανής με τα σπίρτα

Όσοι εξ ημών πιστέψαμε ότι αρκεί η έλευση του νέου χρόνου για να ξεφύγουμε, επιτέλους, από τον “Εθνικό ντουβρουτζά” που μας καταδυναστεύει πολλά-πολλά χρόνια, δίδοντας βάση σε Πρωτοχρονιάτικα μηνύματα περί “Εθνικής συνεννόησης που έχει ανάγκη ο τόπος”, διαψευστήκαμε οικτρά ήδη από το λυκαυγές του 2017, γιατί όπως έλεγε και ο Αμερικανός καλλιτέχνης Άντι Γουόρχολ: “Λένε ότι πάντα ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα άλλάξεις εσύ, μόνος σου”.

Είναι αλήθεια ότι η πραγματικότητα έχει εξαιρετικά αποκρουστική όψη για να την αντέξει κανείς.

Είναι γνωστό ότι η ακολουθούμενη θεραπεία όχι μόνο δεν βελτίωσε την κατάσταση αλλά κακοφόρμισε τις πληγές.

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι μέσα στο συνεχιζόμενο ασφυκτικό πλαίσιο και μέχρι την οριστική μας έξοδο από την επιτροπεία (το 2018) ελάχιστα πράγματα μπορούν να γίνουν που φαντάζουν μάλιστα ως επαναστατική μικροχειρουργική.

Είναι πλειστάκις ομολογημένο -από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό- ότι εξαναγκάστηκε σε επώδυνο συμβιβασμό, πέρα και έξω από προεκλογικές υποσχέσεις και γι΄αυτό οδηγηθήκαμε εκ νέου στις κάλπες του Σεπτεμβρίου.

Αλλά είναι γνωστό και στα προνήπια ποιοι ευθύνονται που φτάσαμε ίσαμε δω, ποιοι εξακολουθούν και είναι ένθερμοι οπαδοί των μνημονιακών πολιτικών, ποιοι υπαγόρευαν πολιτικές στους δανειστές, ποιοι συνεχίζουν και εγκαλούν την κυβέρνηση για “μονομερείς ενέργειες”, ποιοι σε κάθε ευκαιρία κραυγάζουν “Βάστα Σόιμπλε”.

Ε λοιπόν το τελευταίο που, προσωπικά τουλάχιστον, περίμενα να ακούσω αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά από τον Βασιλάκη Κικίλια ήταν να κατηγορεί τον Τσακαλώτο ότι είναι “οπαδός της διαρκούς λιτότητας και ο καλύτερος μαθητής του Σόιμπλε”!!!

Ειλικρινά όλο αυτό θα το εκλάμβανα ως Αμερικάνικο Black Humor, αν δεν γνώριζα ότι αυτοί οι τραγικοί άνθρωποι που με τις βιτριολικές πολιτικές τους παραμόρφωσαν την χώρα και την οδήγησαν στο τσίρκο των δανειστών να μαζεύει τάληρα προβάλλοντας το αποκρουστικό της πρόσωπο, σήμερα βρίζουν την δική τους παράσταση γιατί άλλαξε ο ταμίας.

Επειδή όμως η φαιδρότητα τους έσπασε και αυτό το “φράγμα του ήχου” (ανεβάζοντας τον πήχυ της προσπάθειας στα επίπεδα της “ταχύτητας του φωτός”) ακούσαμε για την τρομερή “φοροκαταιγίδα” των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που επιβλήθηκε στον καφέ, στα τσιγάρα και στα καύσιμα, από την 1^η του νέου έτους.

Είδαμε μάλιστα (στο twitter) τον Πρόεδρο Κούλη (με δολοφονικό χαμόγελο) να πίνει τον espresso του στο Da Capo (που αλλού;) και να μας πληροφορεί για το πόσο προβληματισμένος είναι που αυξήθηκε η τιμή του καφέ 10 λεπτά το φλιτζάνι. Ακολούθως για να πνίξει τον πόνο του πήρε τα βουνά, για σκί.

Αλήθεια, εκεί στην Ν.Δ. δεν βρέθηκε κανείς από την επικοινωνιακή ομάδα, έστω πρώην Αριστερός όπως ο κύριος Τάκης (Θεοδωρικάκος), να τους πει ότι η “φοροκαταιγίδα” δεν ανήκει μόνο στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2015 με ευρεία πλειοψηφία και μάλιστα από το σύνολο της κοινοβουλευτικής τους ομάδας;

Δεν τους είπε κανείς ότι τα μέτρα που ψήφισαν έχουν αποκλειστικά το δικό τους ιδεολογικό copyright και όχι του “λαϊκιστή και κωλοτούμπα” Τσίπρα;

Δεν τους είπε κανείς ότι δήλωναν υπερήφανοι που με την ψήφο τους “κράτησαν την χώρα όρθια και εντός Ευρωζώνης”;

Τι μας λένε τώρα, να μην τιμήσουμε την υπογραφή μας και την ψήφο του κοινοβουλίου που κύρωσε με νόμο την συμφωνία διάσωσης;

Είναι επικίνδυνη η σχέση ενός πυρομανούς με τα σπίρτα.

Είναι ακόμα πιο επικίνδυνη η άσκηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν έχει για αρχηγό τον Κούλη.