Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Συμβατό  μόσχευμα

Έγραψε ο ποιητής Πάμπλο Νερούντα “μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει”, γι’ αυτό και ο φασισμός όταν αποκάμνει από την προσπάθεια του ολοκληρωτικού αποκεφαλισμού των ρόδων, οικειοποιείται (εμφανιζόμενος ως επιμελής κηπουρός) ότι απόμεινε από τους κουρσεμένους κήπους.

Χαρακτηριστική εφαρμογή  αυτού του αξιώματος είναι το πρόσφατο φαινόμενο της Antetokoumpo-mania.

Ένα φαινόμενο που μας προέκυψε ξαφνικά και μας έκανε υπερήφανους γιατί έχουμε:

Τον πρώτο Έλληνα NBAer που συμμετέχει σε All Star game.

Έναν Έλληνα που θεωρείται ο πιο εξελισσόμενος παίκτης του NBA.

Τον νεαρότερο αθλητή που συμμετέχει σε  All Star game και είναι Έλληνας, και πολλά ακόμα “γιατί”  –καθένα και μια διάκριση-  για τον Έλληνα Γιάννη Αντετοκούμπο.

Μόνο που ο Γιάννης Αντετοκούμπο έγινε ο “δικός μας Γιάννης”, ο “Έλληνας Γιάννης”, ο “Greek Freak”, αφού πρώτα έγινε ο πρώτος  από την Ελλάδα που συμμετέχει σε  All Star game.

Άλλωστε έλαβε την Ελληνική υπηκοότητα όταν επιλέχθηκε στο ντράφτ από τους Μιλγουόκι Μπάκς.

Σεπόλια - Μιλγουόκι και Φιλαθλητικός – Μπακς, δύο δεκαετίες δρόμος.

Αν ο Γιάννης δεν είχε γίνει ότι έγινε, θα ήταν Έλληνας ή “κάποιος αράπης που τρώει το ψωμί μας”;

Θα νοιώθαμε υπερήφανοι που είναι δικός μας  ή θα διατρανώναμε “οι ξένοι να γυρίσουν στις πατρίδες τους”; 

Θα ριγούσαμε όταν τον βλέπαμε με την σημαία ή θα ουρλιάζαμε “κάτω τα χέρια σου από τα σύμβολα και μην τα μαγαρίζεις”;

Αλήθεια αναρωτηθήκατε πόσοι, από αυτούς που ψηφίσαν  για την συμμετοχή του “δικού μας” Γιάννη στο All Star game, την ίδια ώρα, συντάσσονταν:

Με τα γκρουμπούσκουλα της Χ.Α. που σε σχολείο του Περάματος επιτίθονταν σε μικρά παιδιά μεταναστών;

Με την ρατσιστική απαίτηση να ελέγχουν οι σύλλογοι γονέων τους ιατρικούς φακέλλους των μικρών μεταναστών που, εκτός των άλλων, αποτελεί ιατρικό απόρρητο;

Με την κατηγορία ότι τα παιδιά των μεταναστών είναι φορείς μολυσματικών ασθενιών, όταν δεν γνωρίζουν ότι τα εμβόλια θωρακίζουν όσους εμβολιάζονται και όχι τους δίπλα;

Με την διασπορά πανικού ότι δήθεν καταγράφηκαν κρούσματα φυματίωσης που οφείλονται σε μικρούς μετανάστες, όταν δεν γνωρίζουν ότι τα παιδιά δεν μεταδίδουν τον βάκιλο της φυματίωσης  διότι έχουν κλειστές πνευμονικές βλάβες;

Με την φασιστική αντίληψη κάποιων γονιών που φωνάζουν ότι “δεν θέλουμε ξένους στα σχολεία, δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μοιράζονται ούτε τον ίδιο αέρα με τα παιδιά των ξένων ”;

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι αναμφιβόλως Έλληνας και μάλιστα πολύ περισσότερο από πολλούς αυτόχθονες, καθώς η Ελληνικότητα δεν του χαρίστηκε αλλά την κατάκτησε μαζί με την οικογένεια του και  με την βοήθεια κάποιων ολίγων γηγενών.

Κάποιων που δεν είδαν την οικογένεια του ως “άλλους”, αλλά ως διαφορετικούς.

Κάποιων που μοιράστηκαν το ένα πιάτο φαγητό, κι ας το είχαν εξίσου ανάγκη.

Κάποιων που, χωρίς να είναι managers, πήραν τον Γιάννη από το χέρι και τον πήγαν στον “Φιλαθλητικό” να παίξει μπάσκετ.

Κάποιων άγνωστων προπονητών και συμπαικτών που τον βοήθησαν να εκτοξευθεί στην κορυφή του κόσμου, χωρίς να προσδοκούν σε κάποια υλική ανταμοιβή.

Κάποιων που νοιώθουν υπερήφανοι για τον Γιάννη τους, χωρίς να το διαλαλούν από τις τηλεοράσεις.

Κάποιων που δεν χρειάστηκε να ψηφίσουν για να νοιώσουν εθνική ανάταση, επειδή θα συμμετάσχει σε All Star game.

Τέλος, κάποιων αφανών που καταλυτικά λειτούργησαν ώστε ο Γιάννης Αντετοκούμπο να γίνει ένα “συμβατό μόσχευμα” στο κορμί της Ελλάδας.

Συμβατό και απολύτως υγιές μόσχευμα.