Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Με την πατρίδα. Χωρίς εισαγωγικά

Ο ακραίος και άκρατος «πατριωτισμός» ουδέποτε εξέλιπε από τον τόπο μας. Μάλιστα δε σε πρόσφορες περιπτώσεις -όπως ο άδικος θάνατος του Σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου την ώρα του καθήκοντος- αυξάνει επικίνδυνα τα ντεσιμπέλ των μαθημάτων της «φτηνής πατριδογνωσίας».

Οι «κορώνες» του εύκολου «πατριωτισμού» είναι φασίζων, διχαστικός και επικίνδυνος λόγος, πρώτα απ’ όλα γιατί είναι ανέξοδος για όσους τον εκφέρουν.

Αυτοί που στο όνομα της «πατρίδας»  μιλάνε για το “αίμα που πρέπει να χυθεί” αναφέρονται, σχεδόν πάντα, στο αίμα των άλλων.

Για παρόμοιες περιπτώσεις ο Ιταλός σκιτσογράφος Altan έλεγε σκωπτικά: “Θα έδινα και τη ζωή μου γι’ αυτήν τη χώρα, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα ‘ρθει κανένας στην κηδεία μου.” 

Επειδή η πτώση του αεροσκάφους του Σμηναγού έγινε ενώ επέστρεφε στη βάση του έπειτα από αναχαίτιση τουρκικών μαχητικών, κάποιοι επικίνδυνοι «ελληναράδες» πολεμοκάπηλοι, βρήκαν την ευκαιρία να γράψουν ότι “το ρίξανε οι Τούρκοι”, σε μία περίοδο που το κλίμα στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι εξαιρετικά τεταμένο, με αποκλειστική ευθύνη φυσικά του διεθνή «ταραξία» Ερντογάν.

Είναι χρήσιμοι ηλίθιοι ή επικίνδυνοι βλάκες, όσοι άκριτα αναμεταδίδουν τις επικίνδυνες «πατριωτικές πομφόλυγες»;

Είναι σίγουρα και τα δύο, μα κυρίως είναι τα «βαποράκια» όσων θεωρούν ότι ο «πατριωτισμός» είναι μια έξυπνη ιδέα που πουλάει πάντα, με καλό κέρδος.

Μια καλή μπίζνα.

Είναι τα «βαποράκια» αυτών που στην κατοχή (όσοι δεν έφυγαν για άλλες «ουδέτερες» και ήσυχες «πατρίδες») πλούτισαν συνεργαζόμενοι με τους κατακτητές ναζί, εξαργυρώνοντας αδρά τις υπηρεσίες του «δοσιλογισμού» και της «κουκουλοφορίας» τους, απέναντι στους «ταραξίες» και «σφαγείς» του Καπετάνιου Άρη.

Τόοοοσο «πατριώτες»!

Είναι τα «βαποράκια» αυτών που ευθύνονται για την διχοτόμηση της Κύπρου, αυτών που έγιναν η αιτία να «γκριζάρουν» τα Ίμια, αυτών που οσάκις μύριζε μπαρούτι, εμπλοκή με τους  απέναντι ή επιστράτευση, νοιώθανε πολύ κουρασμένοι –σχεδόν εξουθενωμένοι-  από την πολύ δουλειά και έφευγαν εσπευσμένα για διακοπές σε κάποιο νησί της Καραϊβικής.

Τόοοοσο «πατριώτες»!

Είναι τα «βαποράκια» αυτών που μιλάνε για την Ελληνικότητα της «Μακεδονίας», για την Ελληνική  «Βόρεια Ήπειρο» ή για την  αλύτρωτη «Ανατολική Θράκη», αλλά στην κάθε Αλβανική ή Τουρκική έκφραση αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ζητούν την κήρυξη πολέμου και την παραδειγματική τιμωρία όσων επιβουλεύονται έστω και μια σπιθαμή Ελληνικής γης.

Βεβαίως οι ίδιοι έλαβαν «απαλλαγή στρατεύσεως» λόγω σπουδών στα διάσημα πανεπιστήμια της εσπερίας, όπως επίσης την ίδια απαλλαγή φρόντισαν να λάβουν και τα τέκνα τους, ή στην χειρότερη, να υπηρετήσουν στο πεντάγωνο ή στον Αϊ Γιώργη στο Λυκαβηττό  ως «μπουρλοτιέρηδες».

Τόοοοσο «πατριώτες»!

Είναι τα «βαποράκια» αυτών που δίνουν μάχη σε κάθε εθνική επέτειο ώστε «Ελληνικά» μόνο χέρια να κρατάνε την σημαία, μπας και την μαγαρίσει κανένας «λαθρομετανάστης».

 Είναι οι ίδιοι που έφτυναν τον Αντετοκούμπο ως  Αράπη αναγκάζοντας τον να τρώει από τα σκουπίδια, αλλά σήμερα δακρύζουν για τον Έλληνα του ΝΒΑ.  Είναι αυτοί που φωνάζουν ότι οι Αλβανοί, κυρίως, αλλά και οι άλλοι ξενόφερτοι «αλήτες» φταίνε για την εγκληματικότητα, ακόμα και όταν οι επικεφαλείς «νονοί» είναι Έλληνες.

Τόοοοσο «πατριώτες»!

Οι «ελληναράδες» πολεμοκάπηλοι και  πατριδοκάπηλοι είναι  συνεχώς με την απέναντι πλευρά.

Με την πατρίδα είναι πάντα η κλεφτουριά και το αρματολίκι,  το έπος του 40 και το αντάρτικο, ο αντιδικτατορικός αγώνας και το «πολυτεχνείο», οι τρεις στρατιωτικοί μας στα Ίμια, τα τρία στρατευμένα παιδιά μας στην Κίναρο, ο Κωνσταντίνος  Ηλιάκης και –πρόσφατα-  ο Γιώργος Μπαλταδώρος.

Με την πατρίδα. Χωρίς εισαγωγικά.