Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Συμβατό  μόσχευμα

Έγραψε ο ποιητής Πάμπλο Νερούντα “μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει”, γι’ αυτό και ο φασισμός όταν αποκάμνει από την προσπάθεια του ολοκληρωτικού αποκεφαλισμού των ρόδων, οικειοποιείται (εμφανιζόμενος ως επιμελής κηπουρός) ότι απόμεινε από τους κουρσεμένους κήπους.

Χαρακτηριστική εφαρμογή  αυτού του αξιώματος είναι το πρόσφατο φαινόμενο της Antetokoumpo-mania.

Ένα φαινόμενο που μας προέκυψε ξαφνικά και μας έκανε υπερήφανους γιατί έχουμε:

Τον πρώτο Έλληνα NBAer που συμμετέχει σε All Star game.

Έναν Έλληνα που θεωρείται ο πιο εξελισσόμενος παίκτης του NBA.

Τον νεαρότερο αθλητή που συμμετέχει σε  All Star game και είναι Έλληνας, και πολλά ακόμα “γιατί”  –καθένα και μια διάκριση-  για τον Έλληνα Γιάννη Αντετοκούμπο.

Μόνο που ο Γιάννης Αντετοκούμπο έγινε ο “δικός μας Γιάννης”, ο “Έλληνας Γιάννης”, ο “Greek Freak”, αφού πρώτα έγινε ο πρώτος  από την Ελλάδα που συμμετέχει σε  All Star game.

Άλλωστε έλαβε την Ελληνική υπηκοότητα όταν επιλέχθηκε στο ντράφτ από τους Μιλγουόκι Μπάκς.

Σεπόλια - Μιλγουόκι και Φιλαθλητικός – Μπακς, δύο δεκαετίες δρόμος.

Αν ο Γιάννης δεν είχε γίνει ότι έγινε, θα ήταν Έλληνας ή “κάποιος αράπης που τρώει το ψωμί μας”;

Θα νοιώθαμε υπερήφανοι που είναι δικός μας  ή θα διατρανώναμε “οι ξένοι να γυρίσουν στις πατρίδες τους”; 

Θα ριγούσαμε όταν τον βλέπαμε με την σημαία ή θα ουρλιάζαμε “κάτω τα χέρια σου από τα σύμβολα και μην τα μαγαρίζεις”;

Αλήθεια αναρωτηθήκατε πόσοι, από αυτούς που ψηφίσαν  για την συμμετοχή του “δικού μας” Γιάννη στο All Star game, την ίδια ώρα, συντάσσονταν:

Με τα γκρουμπούσκουλα της Χ.Α. που σε σχολείο του Περάματος επιτίθονταν σε μικρά παιδιά μεταναστών;

Με την ρατσιστική απαίτηση να ελέγχουν οι σύλλογοι γονέων τους ιατρικούς φακέλλους των μικρών μεταναστών που, εκτός των άλλων, αποτελεί ιατρικό απόρρητο;

Με την κατηγορία ότι τα παιδιά των μεταναστών είναι φορείς μολυσματικών ασθενιών, όταν δεν γνωρίζουν ότι τα εμβόλια θωρακίζουν όσους εμβολιάζονται και όχι τους δίπλα;

Με την διασπορά πανικού ότι δήθεν καταγράφηκαν κρούσματα φυματίωσης που οφείλονται σε μικρούς μετανάστες, όταν δεν γνωρίζουν ότι τα παιδιά δεν μεταδίδουν τον βάκιλο της φυματίωσης  διότι έχουν κλειστές πνευμονικές βλάβες;

Με την φασιστική αντίληψη κάποιων γονιών που φωνάζουν ότι “δεν θέλουμε ξένους στα σχολεία, δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μοιράζονται ούτε τον ίδιο αέρα με τα παιδιά των ξένων ”;

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι αναμφιβόλως Έλληνας και μάλιστα πολύ περισσότερο από πολλούς αυτόχθονες, καθώς η Ελληνικότητα δεν του χαρίστηκε αλλά την κατάκτησε μαζί με την οικογένεια του και  με την βοήθεια κάποιων ολίγων γηγενών.

Κάποιων που δεν είδαν την οικογένεια του ως “άλλους”, αλλά ως διαφορετικούς.

Κάποιων που μοιράστηκαν το ένα πιάτο φαγητό, κι ας το είχαν εξίσου ανάγκη.

Κάποιων που, χωρίς να είναι managers, πήραν τον Γιάννη από το χέρι και τον πήγαν στον “Φιλαθλητικό” να παίξει μπάσκετ.

Κάποιων άγνωστων προπονητών και συμπαικτών που τον βοήθησαν να εκτοξευθεί στην κορυφή του κόσμου, χωρίς να προσδοκούν σε κάποια υλική ανταμοιβή.

Κάποιων που νοιώθουν υπερήφανοι για τον Γιάννη τους, χωρίς να το διαλαλούν από τις τηλεοράσεις.

Κάποιων που δεν χρειάστηκε να ψηφίσουν για να νοιώσουν εθνική ανάταση, επειδή θα συμμετάσχει σε All Star game.

Τέλος, κάποιων αφανών που καταλυτικά λειτούργησαν ώστε ο Γιάννης Αντετοκούμπο να γίνει ένα “συμβατό μόσχευμα” στο κορμί της Ελλάδας.

Συμβατό και απολύτως υγιές μόσχευμα.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Καμπάνα   φάλτσα

Γίνεται να μιλάς για άμεση ολοκλήρωση  της αξιολόγησης και ταυτόχρονα να ζητάς εδώ και τώρα εκλογές;

Γίνεται να απαιτείς την απομείωση του χρέους ενώ θεωρείς (όπως ο Σόιμπλε) ότι η λύση βρίσκεται στην συνεχή και σκληρή λιτότητα, που –κατ’ ευφημισμό-  αποκαλούν “δημοσιονομική προσαρμογή”;

Γίνεται να πιστεύεις στο μέτρο της “ποσοτικής χαλάρωσης” ενώ φωνάζεις ότι η χώρα σου δεν έχει κάνει τις “μεταρρυθμίσεις” και κοροϊδεύει τους θεσμούς;

Γίνεται να σηκώνεις κουρνιαχτό για την “κόκκινη διαπλοκή και διαφθορά” ενώ στελέχη σου εμπλέκονται σε όλες τις λίστες, σε υποθέσεις καραμπινάτης φοροδιασφυγής, στο σκάνδαλο SIEMENS, στα PANAMA PAPERS, στις κλήσεις για το σκάνδαλο NOVARTIS, στο φαγοπότι του ΚΕΕΛΠΝΟ, και ενώ  έχεις πρωτοστατήσει στην μη αδειοδότηση των καναλαρχών, και ενώ το κόμμα σου έχει δανειοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια αφού κατάθεσε ως εγγύηση  -5 φορές-  την ίδια κρατική επιχορήγηση;

Γίνεται να μιλάς για “ολική καταστροφή” στην υγεία με ευθύνη της κυβέρνησης, όταν εσύ (ως κυβέρνηση) έκλεινες νοσοκομεία, συγχώνευες μονάδες, απομείωνες υγειονομικό προσωπικό  με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, καταργούσες προγράμματα απασχόλησης ορισμένου χρόνου, και ενώ σκούζεις σήμερα για τις χιλιάδες προσλήψεις μονίμου προσωπικού (που έχουν να γίνουν από το 2008) γιατί θα θεωρηθεί “μονομερής ενέργεια” από τους δανειτές;

Γίνεται να “διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου” διαμαρτυρόμενος για την περαιτέρω πτωχοποίηση των πιο ευάλωτων στρωμάτων του πληθυσμού, ενώ αντιτίθεσαι στην δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, στην κάρτα αλληλεγγύης, στην επιδότηση ενοικίου, στην δωρεάν χρήση των μέσων μεταφοράς,  στην πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη (2,5 εκατομμυρίων) ανασφάλιστων, και ενώ καταψηφίζεις την καταβολή 13^ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους;

Γίνεται να υψώνεις φωνή στεντόρεια κατά της ανεργίας, όταν την παρέδωσες στο 27,5% ενώ σήμερα κατέβηκε στο 23% και ενώ εξακολουθείς να μιλάς για την ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης μείωσης του Δημόσιου τομέα που αποδεκάτισες;

Φαίνεται πως για την Ν.Δ. γίνεται, παρότι δεν της προκύπτει, παρότι η πολιτική της είναι καιροσκοπική και ως εκ τούτου ανερμάτιστη, παρότι ο λόγος της βαδίζει στην αντίπερα όχθη των έργων της, παρότι δεν ακουμπάει ούτε στην στοιχειώδη λογική -που εμφανώς προβάλλει το παλιό ρητό της Marilyn Monroe: “Οι γυναίκες διαθέτουν δύο φοβερα όπλα: Το μακιγιάζ και τα δάκρυα. Ευτυχώς για τους άνδρες δεν μπορούν να τα χρησιμοποιούν ταυτόχρονα ”.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι μεγάλοι σύλλογοι στο ποδόσφαιρο πραγματοποιούν πανάκριβες μεταγραφές για να βελτιώσουν τα αδύνατα σημεία στο παιχνίδι τους, ιδιαίτερα όταν ο βασικός τους αντίπαλος έχει πλεονέκτημα και επικρατεί στα μεταξύ τους ντέρμπι.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η επιτυχία κάποιων τέτοιων μεταγραφών είναι ακόμα σημαντικότερη (κοινώς κάνουν “πάταγο”) όταν ο νεοαποκτηθείς (παίκτης ή προπονητής) προέρχεται από τα “σπλάχνα” του αντιπάλου και άρα θα μεταφέρει την τεχνογνωσία των απέναντι, καθώς γνωρίζει το παιχνίδι τους και τα συστήματα τους.

Κανείς δεν γνωρίζει περίπτωση σπουδαίας μεταγγραφής από το στρατόπεδο του αντιπάλου, που -και μόνο- προσαρμόστηκε στο νέο του περιβάλλον χωρίς να προσθέσει κάποια νέα ποιότητα (που γι’ αυτό άλλωστε αποκτήθηκε)  και που συνεχίζει απλώς να αναπαράγει τον παλιό λάθος τρόπο παιχνιδιού της νέας του ομάδας.

Ε λοιπόν η Ν.Δ. με την απόκτηση του “αριστερού” Τάκη Θεοδωρικάκου ως υπευθύνου επικοινωνίας του κόμματος ακριβώς αυτό έπραξε: Καμία νέα ιδέα, καμία νέα πρόταση, καμία αλλαγή πλεύσης, καμία συγγνώμη για το παρελθόν, μόνο αναπαραγωγή του DNA της Μητσοτακικής Ν.Δ.

Όπως έλεγε κι ένας ιερομόναχος: “Την παλιά σπασμένη καμπάνα δεν την αντικαθιστάς με μια κακοχυμένη καινούργια. Θα ακούγεται το ίδιο φάλτσα”.

Κεραυνός εν (αν)Αι(ρυ)θρία

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Χιόνι ανάλατο

Ξαφνικά ένας προφητευμένος, προαναγγελμένος και αναμενόμενος (με απόκλιση ολίγων εικοσιτετραώρων) “θάνατος”, αυτός του επι δεκαετίες πανδαμάτωρος -όλων των εξουσιών- Δ.Ο.Λ. (“ΤΑ ΝΕΑ”,”ΤΟ ΒΗΜΑ”) έγινε casus belli, κυρίως, μεταξύ της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και της Κυβέρνησης.

Η Ν.Δ. –με αφορμή τον Δ.Ο.Λ.- αναφέρεται στην κρίση των μέσων ενημέρωσης με όρους ενός εξελισσόμενου σχεδίου συνωμοσίας “των λαϊκιστών που έχουν καταλάβει το Μέγαρο Μαξίμου και θέλουν να ελέγξουν απολύτως την ενημέρωση”.

Μάλιστα δε για να υποβαθμίσουν τον “πόλεμο των άστρων” που κήρυξαν στην κυβέρνηση τα μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα, και σοβεί εντεινόμενος από τις Ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, χρησιμοποιούν τα λόγια του Βρεττανού πολιτικού Dave Barry: “Οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα Μέσα Ενημέρωσης είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα”.

Η κυβέρνηση, σε κάθε ευκαιρία, διαμηνύει τον σκοτεινό ρόλο που διαχρονικά διαδραμάτησαν τα Συστημικά Μέσα στην κατεύθυνση της επιλογής κυβερνήσεων αρεστών, βολικών και εύκολα εκβιαζόμενων.

Αρμόδιοι κυβερνητικοί ομιλούν αδιαλείπτως για το τρίγωνο της διαπλοκής (ΜΜΕ–Τράπεζες-Πολιτική εξουσία) που αποτελεί τον οδικό χάρτη της πορείας του “μαύρου χρήματος” και των “θαλασσοδανείων” με εγγύηση “αέρα”.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εξηγούν ότι η κρίση στον τύπο δεν οφείλεται σε “ακραίο καιρικό φαινόμενο” αλλά είναι αποτέλεσμα της απαξίωσης του Τύπου και του περιεχομένου του λόγω των στημένων ρεπορτάζ, της αποσιώπησης ειδήσεων, της κατασυκοφάντησης κοινωνικών αγώνων, του στιγματισμού των πιο ευάλωτων ομάδων, των “πράσινων” και “γαλάζιων” πρωτοσέλιδων που πούλαγαν εκδούλευση με “αντιπαροχή”.

Γι’ αυτού του είδους την δημοσιογραφία χρησιμοποιούν τα λόγια του πρώην Αμερικανού Προέδρου Bill Clinton: “Ποτέ μην αρχίσεις καυγά με ανθρώπους που αγοράζουν μελάνι χύμα ”.

Πέρυσι τον Φεβρουάριο ο, νεοεκλεγείς τότε, στην Αρχηγία της Ν.Δ. Κούλης επισκέφτηκε, συνοδευόμενος από κομματικά στελέχη του τομέα της επικοινωνίας, τα γραφεία του ΔΟΛ στην Μιχαλακοπούλου και αφού συζήτησε -επί μακρόν- με τον Σταύρο Ψυχάρη και στελέχη του Οργανισμού, συνέφαγαν στην αίθουσα δεξιώσεων. Ουδέν μεμπτόν. Η συνάντηση ήταν στα πλαίσια της “γνωριμίας ” του νέου Αρχηγού με σημαντικούς εκδότες και συνάμα μεγάλους οικονομικούς παράγοντες.

Την δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς ο Βασίλης Μουλόπουλος (Πρόεδρος σήμερα στην “ΑΥΓΗ”) επισκέφτηκε τα γραφεία του ΔΟΛ (όπου εργάστηκε για 35 χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε) προκειμένου να ανταλλάξει ευχές με τους παλαιούς (και δοκιμαζόμενους σήμερα) συναδέλφους του. Κουρνιαχτό σήκωσαν τα συστημικά μέσα, πλημμύρα έπνιξε την Ν.Δ.

Ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν δάχτυλο της κυβέρνησης που έβαλε τις Τράπεζες (του Ντράγκι και του Στουρνάρα) να “πνίξουν” τον ΔΟΛ για να πέσει σαν “ώριμο φρούτο” στην “ποδιά” του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα κάποιοι δημοσιογράφοι (π.χ. Παύλος Τσίμας) καλούσαν την κυβέρνηση να παρέμβει (όπως στην περίπτωση Μαρινόπουλος) για να διασωθεί ο ΔΟΛ.

Αυτή η “δημοσιογραφία” του “πλουραλισμού και αντικειμενικότητας”:

Προβάλλει ως κορυφαίο σκάνδαλο την αποκάλυψη του Χιώτη ότι η Γεροβασίλη, ως Γιατρός και Υπουργός, συνεβλήθει με το Ελληνικό Δημόσιο (για εργαστηριακές εξετάσεις) από προνομιακή θέση, ενώ δεν βρίσκει ούτε λέξη να πει για το σκάνδαλο μεγατόνων της NOVARTIS και των πολιτικών προσώπων που καλεί ο εισαγγελέας.

Προβάλλει ως υπ’ αριθμ. ένα κίνδυνο τον Σώρα και όχι την 5^η φάλαγγα του Σόιμπλε.

Προβάλλει την φιλοξενία 180 μεταναστών, από τον Κωστάκη Μπακογιάννη, σε ξενοδοχείο του ΤΑΙΠΕΔ στις Θερμοπύλες και όχι την φιλοξενία 4.500 σε δομές της Περιφέρειας Αττικής από την Ρένα Δούρου.

Ίσως μάλιστα μάθουμε ακόμα ότι το χιόνι στην Αττική ήταν σχετικά ανάλατο, ενώ στην Στερεά ο Κωστάκης το έκανε….λύσσα!

Κεραυνός εν (αν)Αι(ρυ)θρία

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Ο πυρομανής με τα σπίρτα

Όσοι εξ ημών πιστέψαμε ότι αρκεί η έλευση του νέου χρόνου για να ξεφύγουμε, επιτέλους, από τον “Εθνικό ντουβρουτζά” που μας καταδυναστεύει πολλά-πολλά χρόνια, δίδοντας βάση σε Πρωτοχρονιάτικα μηνύματα περί “Εθνικής συνεννόησης που έχει ανάγκη ο τόπος”, διαψευστήκαμε οικτρά ήδη από το λυκαυγές του 2017, γιατί όπως έλεγε και ο Αμερικανός καλλιτέχνης Άντι Γουόρχολ: “Λένε ότι πάντα ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα άλλάξεις εσύ, μόνος σου”.

Είναι αλήθεια ότι η πραγματικότητα έχει εξαιρετικά αποκρουστική όψη για να την αντέξει κανείς.

Είναι γνωστό ότι η ακολουθούμενη θεραπεία όχι μόνο δεν βελτίωσε την κατάσταση αλλά κακοφόρμισε τις πληγές.

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι μέσα στο συνεχιζόμενο ασφυκτικό πλαίσιο και μέχρι την οριστική μας έξοδο από την επιτροπεία (το 2018) ελάχιστα πράγματα μπορούν να γίνουν που φαντάζουν μάλιστα ως επαναστατική μικροχειρουργική.

Είναι πλειστάκις ομολογημένο -από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό- ότι εξαναγκάστηκε σε επώδυνο συμβιβασμό, πέρα και έξω από προεκλογικές υποσχέσεις και γι΄αυτό οδηγηθήκαμε εκ νέου στις κάλπες του Σεπτεμβρίου.

Αλλά είναι γνωστό και στα προνήπια ποιοι ευθύνονται που φτάσαμε ίσαμε δω, ποιοι εξακολουθούν και είναι ένθερμοι οπαδοί των μνημονιακών πολιτικών, ποιοι υπαγόρευαν πολιτικές στους δανειστές, ποιοι συνεχίζουν και εγκαλούν την κυβέρνηση για “μονομερείς ενέργειες”, ποιοι σε κάθε ευκαιρία κραυγάζουν “Βάστα Σόιμπλε”.

Ε λοιπόν το τελευταίο που, προσωπικά τουλάχιστον, περίμενα να ακούσω αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά από τον Βασιλάκη Κικίλια ήταν να κατηγορεί τον Τσακαλώτο ότι είναι “οπαδός της διαρκούς λιτότητας και ο καλύτερος μαθητής του Σόιμπλε”!!!

Ειλικρινά όλο αυτό θα το εκλάμβανα ως Αμερικάνικο Black Humor, αν δεν γνώριζα ότι αυτοί οι τραγικοί άνθρωποι που με τις βιτριολικές πολιτικές τους παραμόρφωσαν την χώρα και την οδήγησαν στο τσίρκο των δανειστών να μαζεύει τάληρα προβάλλοντας το αποκρουστικό της πρόσωπο, σήμερα βρίζουν την δική τους παράσταση γιατί άλλαξε ο ταμίας.

Επειδή όμως η φαιδρότητα τους έσπασε και αυτό το “φράγμα του ήχου” (ανεβάζοντας τον πήχυ της προσπάθειας στα επίπεδα της “ταχύτητας του φωτός”) ακούσαμε για την τρομερή “φοροκαταιγίδα” των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που επιβλήθηκε στον καφέ, στα τσιγάρα και στα καύσιμα, από την 1^η του νέου έτους.

Είδαμε μάλιστα (στο twitter) τον Πρόεδρο Κούλη (με δολοφονικό χαμόγελο) να πίνει τον espresso του στο Da Capo (που αλλού;) και να μας πληροφορεί για το πόσο προβληματισμένος είναι που αυξήθηκε η τιμή του καφέ 10 λεπτά το φλιτζάνι. Ακολούθως για να πνίξει τον πόνο του πήρε τα βουνά, για σκί.

Αλήθεια, εκεί στην Ν.Δ. δεν βρέθηκε κανείς από την επικοινωνιακή ομάδα, έστω πρώην Αριστερός όπως ο κύριος Τάκης (Θεοδωρικάκος), να τους πει ότι η “φοροκαταιγίδα” δεν ανήκει μόνο στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2015 με ευρεία πλειοψηφία και μάλιστα από το σύνολο της κοινοβουλευτικής τους ομάδας;

Δεν τους είπε κανείς ότι τα μέτρα που ψήφισαν έχουν αποκλειστικά το δικό τους ιδεολογικό copyright και όχι του “λαϊκιστή και κωλοτούμπα” Τσίπρα;

Δεν τους είπε κανείς ότι δήλωναν υπερήφανοι που με την ψήφο τους “κράτησαν την χώρα όρθια και εντός Ευρωζώνης”;

Τι μας λένε τώρα, να μην τιμήσουμε την υπογραφή μας και την ψήφο του κοινοβουλίου που κύρωσε με νόμο την συμφωνία διάσωσης;

Είναι επικίνδυνη η σχέση ενός πυρομανούς με τα σπίρτα.

Είναι ακόμα πιο επικίνδυνη η άσκηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν έχει για αρχηγό τον Κούλη.