Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Λάδωνε η  Novartis τον Μαδούρο;

“Πριν πουλήσεις το φάρμακο, πρέπει να πουλήσεις την αρρώστια” έλεγε ένας Ρώσος γνωμικογράφος και η άποψη του βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στους φαρμακευτικούς κολοσσούς (όπως η Novartis) όταν ασκούν εμπορική πολιτική.

Ακριβώς το ίδιο πράττουν και τα συνεργαζόμενα με τις εταιρείες πολιτικά πρόσωπα, τα οποία επίσης πρώτα μας πουλάνε την αρρώστια τους και μετά μας υποδεικνύουν το φάρμακο -που πρέπει να  πληρώσουμε εμείς-  για να την γλυτώσουν χωρίς συνέπειες αυτοί.

Την αρρώστια τους μας πουλάνε όλοι οι εμπλεκόμενοι: Διεφθαρμένοι  πολιτικοί, μισθοφόροι δημοσιογράφοι, πλούσιοι «επιχειρηματίες» πτωχευμένων  εταιρειών, βαποράκια των υπερτιμολογημένων φαρμάκων και λοιπά «μπουμπούκια» του εθνικού μας κήπου που τον κατάντησαν ζούγκλα.

Η «φάμπρικα» παρότι απλή ήταν δοκιμασμένη, αλάθητη και καλοκουρδισμένη σαν Ελβετικό ρολόι.

Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί το Lucentis (το «καμάρι» της Novartis) που παρουσιαζόταν ως η «λύση» στην επερχόμενη τύφλωση όσων έπασχαν από «εκφύλιση της ωχράς κηλίδας».

Ο ασθενής  στην Ελλάδα είχε δύο επιλογές: Lucentis ή τύφλωση.

Τα ντεσού της «φάμπρικας» ήταν πολλά και αποκαλυπτικά.

Προσέξτε:

Πριν η Novartis λανσάρει το Lucentis, υπήρχαν περίπου 20.000 ασθενείς (μεγάλης ηλικίας) πάσχοντες από «ωχρά κηλίδα» στην Ελλάδα, ενώ τα επόμενα (της κυκλοφορίας του φαρμάκου) χρόνια καταγράφηκαν 50.000 πάσχοντες και άλλες 200.000 με συναφείς βλάβες, που επίσης θεραπεύει το «καμάρι» της Novartis.

Η θεραπεία ήταν πολύμηνη ή πολυετής, ο ασθενής χρειαζόταν το ενέσιμο από 1 έως 2 φορές τον μήνα και το κόστος της δόσης ήταν -κρατηθείτε- 1.900€.

Την ώρα που, οι υπουργάρες μας πάσχιζαν να ρίξουν το ύψος της φαρμακευτικής δαπάνης,  το Lucentis κρατούσε σταθερή τιμή, ο ασθενής πλήρωνε τα 1.900€ και μόνο για τους άνω των 67 ετών ο ΕΟΦ κάλυπτε το ποσό των 700€. Η δημόσια δαπάνη ήταν μειωμένη γιατί άλλος «πλήρωνε τον βαρκάρη».

Την ίδια περίοδο κυκλοφορούσε στο εξωτερικό το Avastin της Roche, με τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες και με το κόστος αγοράς του κάθε φιαλιδίου στα 25€!

Ωστόσο το Avastin εισαγόταν παράνομα γιατί δεν είχε λάβει έγκριση από τον ΕΟΦ.

Περίπου 4.500 γιατροί, όλων των ειδικοτήτων, είχαν υπαχθεί στο payroll της Novartis (όπως διαπίστωσε το FBI) με μισθούς που ξεκίναγαν από τις 10.000€.

Φαίνεται (δηλαδή τι φαίνεται, κρα κάνει από μακριά) ότι στο σκάνδαλο δεν εμπλέκονται αποκλειστικά και μόνο  γιατροί, αλλά και υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα, παρά τις αντιρρήσεις του «έγκριτου» Άρη Προτοσάλτε που δήλωσε ότι “σκάνδαλο Novartis ως προς τις πρακτικές χρηματισμού γιατρών, είναι υπαρκτό. Αλλά, μέχρι εκεί”.

Όμως από το “δεν υπάρχει σκάνδαλο Novartis” ή “ουδεμία εμπλοκή έχω με το σκάνδαλο” μέχρι την μήνυση που κατέθεσε ο «παντελονάτος» Αντώνης Σαμαράς κατά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, της εισαγγελέως διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη και των επίκουρων εισαγγελέων Χρήστου Ντζούρα και Στυλιανού Μανώλη, η απόσταση είναι όση η Γη από τον Πλούτωνα aller retour.

Η γελοιότητα δεν είναι ότι μήνυσε τον Τσίπρα για τον μισό ποινικό κώδικα, αλλά ότι τον κατηγορεί για «σύσταση συμμορίας» μαζί με τον υπουργό και τους εισαγγελείς (της ανεξάρτητης δικαιοσύνης;) με σκοπό τον πολιτικό αφανισμό του. Από ποιον πολιτικό ρόλο;

Η απάντηση βρίσκεται στις 55 σελίδες της ακροδεξιάς «χολής» που εμπεριέχει η μήνυση, με αναφορές για “συμμοριτοπόλεμο”, “σταλινική σκευωρία”, “δεν θα επιτρέψω να ανατραπεί η αστική Δημοκρατία” και “δεν θα αφήσω τον κ. Τσίπρα να επιβάλλει καθεστώς Μαδούρο στην Ελλάδα”.

Αλήθεια, λάδωνε η Novartis τον Μαδούρο;

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Το  Αμερικάνικο  ιππικό 

Λέγεται ότι “ο πιο δίκαιος πόλεμος είναι αυτός που διεξάγεται ανάμεσα σε κτήνη” και λέγεται επίσης ότι “ο δεύτερος πιο δίκαιος πόλεμος είναι αυτός που διεξάγεται ανάμεσα σε ανθρώπους που πολεμούν σαν κτήνη”, ενώ αντίθετα σωστά πιστεύουν (αυτοί που το λένε) ότι  “όσο πιο κοντά στον πολιτισμό είναι οι πόλεμοι που γίνονται, τόσο πιο άδικοι είναι.”

Οι Αμερικάνοι έχουν διεξάγει (με το δόγμα του Imperial) τους πιο πολλούς, προληπτικούς, βρώμικους, αλλά μακρινούς από αυτούς και διάσπαρτους –σε κάθε γωνιά της γης- πολέμους.

Στο εσωτερικό τους όμως δεν επιτρέπουν παρά οι «εμφύλιοι» πόλεμοι να γίνονται με το δίκαιο τρόπο που πολεμάνε τα κτήνη. Αυτό ακριβώς το είδος πολέμου ονομάζουν ανταγωνισμό (αιματηρό αλλά «υγιή» και ανόθευτο) και τον φυλάνε σαν ιερό δισκοπότηρο.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο Αμερικανικός εμφύλιος, μεταξύ Βορείων και Νοτίων, έγινε από τον Λίνκολν υποτίθεται για να τερματίσει την νόμιμη δουλεία ανθρώπων.

Το δε Αμερικανικό ιππικό έπαιζε τον ρόλο (στα μάτια των αφελών) της δύναμης εκείνης που απελευθέρωνε είτε ανθρώπους από την δουλεία, είτε εδάφη από τους ιθαγενείς ινδιάνους, δηλαδή τους γηγενείς Αμερικάνους.

Ο Αμερικάνικος καπιταλισμός, ως σύγχρονος Ποσειδώνας, κραδαίνει μία τρίαινα (τρίαιχμο δόρυ) ως το έμβλημα της παγκόσμιας  οικονομικής επικυριαρχίας, που για την προάσπιση των Αμερικανικών συμφερόντων προκαλεί θεομηνίες, τρικυμίες, σεισμούς και ηφαιστιακές εκρήξεις στις παγκόσμιες αγορές και όχι μόνο.

Η Ametican Trident (Αμερικανική τρίαινα) συμβολίζει το εμπορικό τρίπτυχο: Εταιρείες οπλικών συστημάτων, Πετρελαϊκές εταιρείες, Φαρμακευτικοί κολοσσοί.

Καθέ μέσο που χρησιμοποιείται για την επιβολή των Αμερικάνικων συμφερόντων, έναντι συμφερόντων τρίτων, είναι επιτρεπτό και νόμιμο.

Κάθε τρόπος όμως που νοθεύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ εταιρειών που ανήκουν στην ίδια αιχμή του δόρατος, θεωρείται το απόλυτο έγκλημα καθοσιώσεως.

Τότε είναι που, με ιδιαίτερη σκληρότητα και χωρίς έλεος, επεμβαίνει για την αποκατάσταση της τάξης το σύγχρονο Αμερικάνικο ιππικό που κατά την περίσταση είναι η CIA ή το FBI.

Το τσουνάμι του σκανδάλου της Novartis δημιουργήθηκε στην, πέραν του Ατλαντικού, υπερδύναμη και αλυσιδωτά έσκασε και στους δικούς μας αιγιαλούς  -ομολογουμένως με πολύ μεγάλη σφοδρότητα για το παλιό πολιτικό σύστημα-  σαρώνοντας, μεταξύ άλλων, οκτάκις κάποιους υπουργούς Υγείας και δις ακόμα και το μέγαρο Μαξίμου.

Τα περί συνωμοσίας του Τσίπρα είναι απλώς ληγμένες οδοντόκρεμες της Σπυράκη, του Λοβέρδου, του Βενιζέλου και φυσικά του Αδώνιδος.

Το έγκλημα της Novartis είναι ακριβώς αυτό που ρητώς  α-πα-γο-ρε-ύε-ται  στην μητρόπολη του καπιταλισμού και ισοδυναμεί με ΤΟ έγκλημα: Καταστρατήγηση του ανταγωνισμού με δόλιο τρόπο, έναντι ομοεθνών εταιρειών ιδίων συμφερόντων (π.χ. Johnson & Johnson και Pfizer).

Το Αμερικάνικο ιππικό (FBI) ανέλαβε, όπως έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν, να αποκαταστήσει την «έννομο» τάξη, γιατί σωστά θεωρούν οι Αμερικανικές αρχές ότι η υπόθεση τους ανήκει αν και το έγκλημα συνετελέσθη στην Ελλάδα.

Άλλωστε η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας αναφορικά με άλλες χώρες που παίχτηκε ανάλογο, αλλά όχι τόσο «χοντρό» παιχνίδι (μίζες μεταφερόμενες με τροχήλατα τρέιλερς), έγκειται στο γεγονός ότι η χώρα μας ήταν η χώρα αναφοράς στην διαμόρφωση της τιμής του φαρμάκου.

Αυτό  σημαίνει απλά ότι η τιμή ενός φαρμάκου που αποδεχόταν η Ελλάδα  ήταν αναγκαστικά επιβαλλόμενη και σε άλλες 29 χώρες.

Γκέγκε γιατί το σκάνδαλο της Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής Ελληνικού κράτους;

Γκέγκε γιατί “όλο κλαίνε (και απειλούν) τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια;”

Για τη διαφθορά ισχύει ότι “το πράμα που γεννάει εκείνο και ψοφάει.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Γαλάζιοι  φραμπαλάδες  σε μαύρο φόντο

Όταν οι λέξεις χάνουν το ειδικό τους βάρος, τότε οι έννοιες τους συσκοτίζονται από την αχλή της βλακείας.

Είναι τότε που ο συμβολισμός υποκαθιστά την ιδέα, η κραυγή αντικαθιστά την γνώση και η παράτα αποκαθιστά τον φασισμό.

Είναι τότε που η περικεφαλαία, η σάριζα, η στολή «μακεδονομάχου», η χλαμύδα, ο ήλιος της Βεργίνας, τα Χριστιανοορθόδοξα σύμβολα  (Σταυροί, Αϊ Δημήτρηδες, πετραχήλια), οι λίγοι κρητικοί βρακοφόροι με κατσούνες και «βουκεφάλες», όλα τα ξυρισμένα κεφάλια και τα μπράτσα με τους αγκυλωτούς σταυρούς των χρυσαύγουλων, διαλαλούν με μυριόστομες και ουρανομήκεις κραυγές ότι “η Μακεδονία είναι μία και είναι μόνο Ελληνική”.

Είναι τότε που το κιτς ξαναγράφει την ιστορία, ο εθνικισμός εξοβελίζει τον εθνοτισμό, το «Εμείς» και το «Εκείνοι» από τον «Επιτάφιο» του Περικλή (χωρίς να αναφέρεται από τους αρχαιολάγνους) αποκαλείται «ανθελληνισμός και εθνοπροδοσία» και ο πατριωτισμός γίνεται συνώνυμο του «ενός και μόνου περιούσιου λαού της Ελλάδος».

 Είναι τότε που η μεγάλη αστική παράταξη -της ΝουΔου με αρχηγό τον Κούλη-  διολισθαίνει συνεχώς στις μαύρες σελίδες της μετεμφυλιακής περιόδου των δεκαετιών του 50 και του 60, με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις (ΚΑΡΦΙΤΣΑ κ.α.) και την δαιμονοποίηση, ως προδοτικής, της διαφορετικής άποψης.

Είναι τότε που ο διαγραφείς και αποσχισθείς από την Καραμανλική ΝουΔου Γιώργος Καρατζαφέρης και ιδρυτής του ακροδεξιού μικρού κόμματος  ΛΑΟΣ επανέρχεται επί Σαμαρά καταλαμβάνοντας την ΝουΔου (διά των Γεωργιάδη και Βορίδη) και στην συνέχεια «καταπίνει αμάσητο» τον επόμενο αρχηγό της με την ακροδεξιά ιδεολογική του επικυριαρχία, στο κόμμα που τον έδιωξε, και που δεν χρειάστηκε να επιστρέψει ο ίδιος με την φυσική του παρουσία.

Είναι τότε που ο Κούλης στην απέλπιδα προσπάθεια του να πετύχει την πτώση της κυβέρνησης, μετατρέπει την συγκέντρωση για το «Μακεδονικό» σε αντικυβερνητική διαδήλωση, αφού προηγουμένως παλινωδεί χωρίς πολιτική θέση (σε ένα πρόβλημα που γέννησε η παράταξη του πριν 26 χρόνια) και αφού μια πάει και μια δεν πάει στο Μαξίμου για επίσημη ενημέρωση, τελικά δίνει εμμέσως αλλά σαφέστατα κάλυψη και πολιτικό χώρο στους ναζιστές να βγουν και πάλι στο προσκήνιο.

Είναι τότε που ο Σαμαράς από τα σκαλοπάτια της «Μεγάλης Βρετάνιας» κάνει αρχηγική εμφάνιση επευφημούμενος ως σύγχρονος Νέρων, ενώ ο στενός συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή Βαγγέλης Αντώναρος δέχεται απειλές, για τις αποκλίνουσες  -από την εθνικιστική ρητορία-  απόψεις του.

Είναι τότε που ο καθηγητής του ΠΑΜΑΚ Νίκος Μαρατζίδης, γνωστός από τις δημοσκοπήσεις στον ΣΚΑΪ και την αβάντα που προσφέρει στην ΝουΔου, ανάφερε με δηλώσεις του: “Η ΝΔ νομιμοποίησε μια συγκέντρωση και μετατόπισε τη συζήτηση σε αυτό που σχηματικά ονομάζω εθνικοφροσύνη. Η ΝΔ ξέπλυνε μια ακροδεξιά πρωτοβουλία και  διαμόρφωσε έναν καινούργιο άξονα όπου στις συγκεντρώσεις μπορεί να συνυπάρχουν Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ και ΝΔ.”

Είναι τότε που η Ντόρα Μπακογιάννη («καρατομημένη» από τον αδελφό της -όμηρο του Αδώνιδος-  Κούλη) δήλωνε στο Action 24 για τους συναδέλφους της στην ΝουΔου που δεν δέχονται τον όρο «Μακεδονία»: “Κι εγώ θα επιθυμούσα να ήμουν η Σίντι Κρόφορντ, σας το λέω ειλικρινά” και συνέχισε “σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν φύγει τα αλυτρωτικά. Εντός της σύνθετης ονομασίας, ναι, με τον όρο Μακεδονία.”

Είναι τότε που ο Σαμαράς, για δεύτερη φορά, ανατρέπει έναν Μητσοτάκη.

Είναι τότε που μόνο η Αριστερά μπορεί και δικαιώνει τον λόγο του Αλμπέρ Καμύ:

“Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής.”