Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Η αποκαθήλωση και το ξεβράκωμα

Οι Αμερικάνοι δεν παίζουν με τα σύμβολα και –πρωτίστως- δεν αστειεύονται με τους θεσμούς.

Γνωρίζουν καλά ότι για να λειτουργεί αποδοτικά και αενάως το σύστημα, πρέπει οι ατμομηχανές του να τυγχάνουν της γενικής αποδοχής (παρά τις όποιες σοβαρές αντιρρήσεις, μπορεί να εκφράζονται, ως προς την κατεύθυνση που ακολουθούν) προκαλώντας όχι απλά τον σεβασμό, αλλά το δέος.

Φυσικά ο πρόεδρος των Η.Π.Α. είναι ο υπέρτατος θεσμός.

Ακόμα και μετά την ταινία «Να είσαι εκεί κύριε Τσανς (1980)» (όπου παρουσιάζεται ένας άδολος κηπουρός, ο Πίτερ Σέλερς, να κατακτά την Αμερική με τη βλακεία και να βρίσκεται ένα βήμα πριν την απόκτηση του τίτλου του προέδρου των Η.Π.Α.), αλλά και μετά την εκλογή του Τζόρτζ Μπους (του νεότεροου) το 2000 ή του Ντόναλτ Τραμπ το 2016, εξακολουθεί να προστατεύεται ο θεσμός με «νύχια και με δόντια», διότι γνωρίζουν –οι πέραν του Ατλαντικού «φίλοι» μας- ότι αν επιτρέψουν να ξεβρακωθεί ο θεσμός, θα αποκαθηλωθεί και το σύστημα.

Στην Ελλάδα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Αίφνης ο ΠτΔ  βάλλεται όχι μόνο από την Ζωή Κωνσταντοπούλου (που θεωρείται σχεδόν must), αλλά από το ΚΙΝΑΛ όταν έξι βουλευτές του επισκέφτηκαν την Ξένη Δημητρίου και ζήτησαν έρευνες σχετικά με την υπόθεση του C4I (καταγγέλλοντας τον Καραμανλικό –τότε- υπουργό, και νυν πρόεδρο κ. Παυλόπουλο) και από την σημερινή ΝουΔου που καταγγέλλει το Μαξίμου, επειδή υπερασπίζεται τον ΠτΔ,  και όχι το ΚΙΝΑΛ που του επιτίθεται.

Για τις υβριστικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό ας μην μιλήσουμε καλύτερα.

Να μιλήσουμε για τους πρώην «συντρόφους» Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου που δηλώνουν “ο κ. Τσίπρας εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της χώρας”; 

Να μιλήσουμε για την αμετροεπή Φώφη που χυδαιολογεί -με ακραίες και αγοραίες εκφράσεις- για τον πρωθυπουργό;

Να μιλήσουμε για την Σαμαρική  ΝουΔου (στην οποία –απλώς- προεδρεύει ο Κούλης) με τους Αδώνηδες, τους Αυγενάκηδες, την εκπρόσωπο Σπυράκη και τον «έκθετο» Κυρανάκη. 

“Προδότης”, “Μειοδότης”, “Μπαχαλάκης”, “Ηθικός αυτουργός της τρομοκρατίας”, “Πιο έμπειστος για συνομιλητής ο Ερντογάν παρά ο Τσίπρας”, κ.λ.π., κ.λ.π. «γλαφυρά», «ιβουάρ» κι «εμπριμέ» είναι στην ημερήσια διάταξη.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει και (όπως την περιέγραψε εύστοχα ο μεγάλος παιδαγωγός Παπανούτσος) η «εθελούσια κατάρρευση».

Κορυφαίο παράδειγμα των ημερών αποτελεί ο «πολύς» Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Στουρνάρας.

Ο «κορυφαίος» Τραπεζίτης της χώρας, ως ανεξάρτητη αρχή, απέδειξε (για άλλη μια φορά) πόσο λίγος και πόσο εξαρτημένος είναι, εκτός βέβαια από εκδικητικός.

Όταν οι συστημικές τράπεζες έχουν απορροφήσει σε ανακεφαλαιοποιήσεις (με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου) περισσότερα από 130 δις και έχουν μετατρέψει τον ιδιωτικό δανεισμό σε δημόσιο, όταν αυτό έχει γίνει χωρίς καμία διασύνδεση τους με τα «κόκκινα δάνεια» και –σήμερα- οι τράπεζες κουρεύουν τεράστια ποσά από (μη εξυπηρετούμενα) δάνεια «φίλων» τους, ενώ –την ίδια στιγμή- βγάζουν στο σφυρί «το αρνί του φτωχού» και εσύ κ. Στουρνάρα σφυρίζεις αδιάφορα, τότε έχουμε «εκγύμνωση» του θεσμού.

Όταν τα εκατοντάδες εκατομμύρια μη εξυπηρετούμενων δανείων (φίλων και κομματικών σου φίλων) δεν σε ενοχλούν, ενώ σε ενοχλεί το εγγυημένο και εξυπηρετούμενο δάνειο (των 100.000) του Πολάκη, δικαιούμαι να μιλώ για εκδίκηση (λόγω των αναφορών του Πολάκη για την εμπλοκή σου με την NOVARTIS και της συζύγου σου με το ΚΕΕΛΠΝΟ). 

Δικαιούμαι να μιλώ για ανθρωποφαγία.

Γιατί όπως έλεγε και ο Ζώρζ Φεϋντώ:

“Δεν υπάρχουν πια ανθρωποφάγοι σ’ αυτή τη χώρα, από τότε που φάγαμε τον τελευταίο.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Σκλήρυνση κατά βλάκας

Η πολιτική ζωή του τόπου (μεταξύ των κομμάτων της δικομματικής εξουσίας) στην μεταπολιτευτική περίοδο, χαρακτηρίστηκε –κυρίως- με τις φράσεις «σκληρό ροκ» και «η μπάλα στην εξέδρα».

Η έκφραση «σκληρό ροκ» χαρακτήριζε το κόμμα που είχε το πάνω χέρι, που έθετε την ατζέντα, που είχε τον «μπαλαντέρ» στα φύλλα του και τους  άσσους –εμφανώς- «κρυμμένους» στο μανίκι του.

Από την άλλη η έκφραση «η μπάλα στην εξέδρα» -αυτονόητα- χαρακτήριζε τον αμυνόμενο αντίπαλο, τον στριμωγμένο «στα σκοινιά», αυτόν που αναγκάζεται να «παίξει καθυστερήσεις» για να αποφύγει το πικρό ποτήρι, κάποτε όχι απλά της ήττας, αλλά του διαφαινόμενου διασυρμού.

Ήταν τότε που ο χαμένος από χέρι, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να προσποιηθεί τον «ανώτερο» ή όπως έλεγε σκωπτικά -για την περίσταση- ο Τσώρτσιλ:

“Είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά μετριόφρων. Και έχει κάθε λόγο να είναι.”

Σήμερα ο, πάλαι ποτέ, πολιτικός δικομματισμός έχει μετασχηματιστεί σε πολιτικό διπολισμό, που είναι μία απολύτως «φυσιολογική» εξέλιξη στο ταξικά διαστρωματοποιημένο κοινωνικό status και των ανάλογων (διακριτών) ταξικών συμφερόντων και δικαίων που διακυβεύονται.

Έτσι λοιπόν εξηγείται η αλλαγή των παραδοσιακών εκφράσεων του δικομματισμού (και η αντικατάσταση τους στον διπολισμό) με τις φράσεις «κοινωνικός προοδευτικός μετασχηματισμός» αφ’ ενός και «φασίζουσα σκλήρυνση κατά βλάκας» αφ’ ετέρου.

Διότι, όταν αυτός που συλλαμβάνεται «με την γίδα στον ώμο» και έχει καταδικαστεί –αμετάκλητα- στην συνείδηση του λαού (που πληρώνει ακόμα σκληρά «το μάρμαρο» των επιλογών του) δεν το βουλώνει, δεν «σφυρίζει δήθεν αδιάφορα», δεν προσποιείται ότι “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα”, δεν «πετάει την μπάλα στην κερκίδα», αλλά –αντιθέτως- επιτίθεται, στήνει «σκάνδαλα», χυδαιολογεί, καθυβρίζει, διχάζει ή όπως λέγεται (sic) “η αντιπολίτευση σκληραίνει την στάση της απέναντι στην κυβέρνηση και στον λαϊκισμό”, τότε σίγουρα πιστεύει ότι απευθύνεται σε λοβοτομημένους και ηλίθιους, τότε διχάζει με το ψέμα, φασίζει με την προβοκάτσια και τότε η έκφραση που χαρακτηρίζει την στάση του είναι:

«Σκλήρυνση κατά βλάκας».

Ο κουρνιαχτός από το «σκανδαλώδες» δάνειο Πολάκη, που στην πραγματικότητα είναι η λήψη ενός μικτού (καταναλωτικό και επισκευαστικό) δανείου με υποθήκη ένα ακίνητο τριπλάσιας αξίας (που βρίσκει κανείς εύκολα –με αυτούς τους όρους- στον διαδυκτιακό τόπο της Attica Bank) έχει την εξής περιγραφή:

“Παρακολούθησε ΣΚΑΪ (που χρωστάει 100 εκατομμύρια σε δάνειο χωρίς «καλύμματα»), να σου εξηγήσει η ΝουΔου (που χρωστάει δάνειο 200 εκατομμύρια, χωρίς «καλύμματα», μη εξυπηρετούμενο και ληξιπρόθεσμο), μαζί με το ΠΑΣΟΚ (που χρωστάει δάνειο 190 εκατομμύρια, χωρίς «καλύμματα», μη εξυπηρετούμενο και ληξιπρόθεσμο), πόσο σκανδαλώδες είναι να λαμβάνει ο (αγρίκος, αξύριστος και καπνιστής) Πολάκης δάνειο 100 χιλιάδες (με τριπλάσιας αξίας «καλύμματα» και εξυπηρετούμενο) ”.

Επίσης τώρα που είναι σε εξέλιξη το σκάνδαλο SIEMENS, το σκάνδαλο NOVARTIS, το σκάνδαλο του ΚΕΕΛΠΝΟ, οι ποινικές διώξεις κατά των πρώην διοικητών της Αγροτικής Τράπεζας (2002-2005) που έδιναν στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝουΔου δανεικά και αγύριστα, η ομολογία Τσουκάτου για μίζες στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ 16 δις δραχμές, εσύ πρέπει να διαβάσεις προσεκτικά τις αποκαλύψεις του «ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ» και τις ανακοινώσεις της Σπυράκη  και του Άδωνη για το «σκάνδαλο» Πολάκη.

Μικρές κι «ασήμαντες» υποσημειώσεις:

Το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (με «αέρα) έλαβε δάνεια 44 εκατομμύρια. Η Μαρία Σπυράκη χρωστάει στις τράπεζες 713.318 ευρώ. Ο Άδωνις Γεωργιάδης χρωστάει στην Πειραιώς 623.000 ευρώ.

Κατά τα λοιπά προσποιούνται τους «πιγκουίνους των πάγων» και τσακώνονται για την «μπουγάδα»:

“Ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα, ε;”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Όταν ο Βαπτιστής έγινε Σαλώμη

Οι φράσεις «Το τερμάτισε τελείως», «Το έκαψε ολοσχερώς», «Το σφήνωσε “στο μη παρέκει”», «Το έκανε λύσσα», υπακούουν στο όνομα Κωνσταντίνος  Μπογδάνος. Αναμενόμενο.

Τι τάχα να περιμένει κάποιος από έναν φασίστα; Την κατάθεση της αγωνίας του για τα μέτρα προστασίας του Δημοκρατικού διαλόγου ή για το δικαίωμα των ανθρώπων στην ισότιμη ενημέρωση;

Αντίθετα, τις ονειρώξεις του περιμένει και τις δημόσιες τοποθετήσεις του, όπως για την ισοπέδωση της ΕΡΤ με τανκ (όταν η ΝουΔου θα έρθει ξανά «στα πράγματα») κάτω από την ιαχή “Ηλία (Κασιδιάρη) ρίχτο!”

Από την άλλη, η περίπτωση του  Ιωάννη (Βαπτιστή) Πρετεντέρη, όσο νάναι, δημιουργεί –αν όχι έκπληξη- ένα μικρό ξάφνιασμα όταν τον ακούς να λέει στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο «ΘΕΜΑ»:

“Από το Μάιο, από το Σεπτέμβρη όλα αυτά θα αλλάξουν. Η Αυγή, η ΕΡΤ, η Εφημερίδα των Συντακτών, η Νέα Σελίδα, ο Ντοκουμέντος… να ζήσουμε να τους θυμόμαστε”.

Γιατί ο Ιωάννης (Βαπτιστής) Πρετεντέρης -την περίοδο που οι εργαζόμενοι του MEGA βολόδερναν εγκαταλειμμένοι από τ’ αφεντικά του (γιατί ο Βαπτιστής υπήρξε ανέκαθεν πρόθυμος υπηρέτης αφεντάδων)- έσκουζε ολοφυρόμενος (το γνωρίζω από πρώτο χέρι, γιατί ήμουν παρών στις συνελεύσεις του προσωπικού) ότι “η κακιά Αριστερή κυβέρνηση επιζητά το κλείσιμο του MEGA και τον αποκεφαλισμό της ενημέρωσης, επειδή δεν είναι της αρεσκείας της”.

Τώρα πως ο Βαπτιστής έγινε Σαλώμη, μόνο ο «δάσκαλος» του ο Ψυχάρης το ξέρει και ο «πολυχρονεμένος» του νέος αφέντης -ο Μαρινάκης- το γνωρίζει.

Θα μου πείτε τώρα, ο διμούτσουνος (Βαπτιστής – Σαλώμη) σε μάρανε;

Εδώ κοτζάμ Κούλης που είναι πρόεδρος, αρχηγός, «άριστος», οσονούπω πρωθυπουργός (όπως λέει ο «αντικειμενικός» σύμβουλος και δημοσκόπος Θεοδωρικάκος), με κληρονομικό χάρισμα «στην υψηλή πολιτική τέχνη» και αποκαλεί τον Τσίπρα “ανάξιο πρωθυπουργό”, “υπαίτιο εθνικής μειοδοσίας”, “εκχωρητή του ονόματος, της εθνικότητας και της γλώσσας της Μακεδονίας ΜΑΣ, με αντάλλαγμα μια χούφτα δολάρια από την μη περικοπή των συντάξεων”, και -την ίδια ώρα- στέλνει την Σπυράκη στον Ζάεφ να του πει: “Κάνε λίγο κράτει ρε μεγάλε, να φύγουν οι ακατανόμαστοι και μετά, με την ησυχία μας, υπογράφουμε ότι θέλεις”.

Εδώ κοτζάμ Κούλης που είναι πορφυρογέννητος, μεγαλωμένος με γκουβερνάντες, σπουδαγμένος στα Χάρβαρντ και στα Στάνφορντ, με τα άπταιστα Αγγλικά του, με  θητεία σε τράπεζα ως colden boy, αφ’ ενός στηλιτεύει την κυβέρνηση για την ανοχή της στον Ρουβίκωνα, στο «Εξαρχειστάν» και στα δήθεν δικαιώματα των φυλακισμένων που δίνουν άδεια στον Κουφοντίνα (ακόμα κι όταν η άδεια είναι fake), ενώ αφ’ ετέρου σιωπά επιδεικτικά (κυριολεκτικά «μούγκα στην στρούγκα») στους δολοφόνους χρυσαυγίτες (με κάποιους  βουλευτές του να συναγελάζονται μάλιστα μαζί τους) όταν οι ορδές του Λαγού επιχείρησαν να μπουν στο Κοινοβούλιο, απειλούσαν την ζωή βουλευτών και πυρπολούσαν τα σπίτια τους,  επειδή ψήφιζαν τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Εδώ κοτζάμ Κούλης που υπήρξε πολιτικός εξόριστος (σε ηλικία 6 μηνών) για τις «αντιστασιακές» του ιδέες(!), που είναι «φιλελεύθερος» (με ακροδεξιό και λαϊκιστικό λόγο), που μάχεται για την χωρίς περιορισμούς ενημέρωση (αλλά χωρίς τηλεοπτικές άδειες), που εξαγγέλλει την δημιουργία υπουργείου ψηφιακής μεταρρύθμισης (ενώ ήδη έχει συσταθεί), που κατηγορεί τον Τσίπρα ως «Μαδούρο» (ενώ στηρίζει τον δοτό πράκτορα Γκουαϊδό), που ασκεί «αξιόπιστη» αντιπολίτευση (χυδαιολογώντας μέχρι ότι ο πρωθυπουργός πήγε στις Μαλδίβες για αναψυχή) και δεν κωλώνει να επαναλαμβάνει, συνεχώς, το ίδιο αφήγημα της αυτοδιάψευσης και της αυτογελοιοποίησης.

Τι να πεις;

“Εβατεύονταν η γίδα και ο πισινός του τράγου τσούζει”.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Η ζωή εν τάφ(ρ)ω

Η Δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος μιας οποιασδήποτε χώρας συναρτά την ισχύ της, όχι τόσο από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης αλλά, πρωτίστως και κυρίως, από τις προτεινόμενες λύσεις και τον τεκμηριωμένο λόγο της αντιπολίτευσης.

Όμως ο λόγος που αρθρώνεται από την -μείζονα και ελάσσονα- αντιπολίτευση στην Ελλάδα είναι ευκαιριακός, αβάσιμος και ψηφοθηρικός. Επίσης δεν έχει απεύθυνση στο νου αλλά στα ένστικτα (και δη τα πιο πρωτογενή και τα πλέον χαμηλά), η δε αναλυτική του αξία είναι ισοβαρής του «θέσφατου».

Με άλλα λόγια “όποιος αέρας κι αν φυσά ο μύλος πάντα αλέθει”.

Έτσι το ακροδεξιό «τσεκούρι» της ΝουΔου (Μάκης Βορίδης), ήδη από τον Αύγουστο του 2018 δήλωσε (και έκτοτε το έχει επαναλάβει δις ή τρις) ότι: “Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές”. Μάλιστα!

Όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της μείζονος αντιπολίτευσης χαρακτηρίζει “ελαττωματικές τις ιδέες” της (δύο συνεχόμενες φορές) Δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, τότε αυτός ο «τύπος» είναι επικίνδυνος για την Δημοκρατία.

Όταν προτρέπει τον αρχηγό του “ να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία”, τότε  αυτός ο «τύπος» δεν είναι απλά επικίνδυνος για την Δημοκρατία, είναι στρατευμένος εχθρός της, γιατί ζητάει (άραγε κοινοβουλευτικά πως; Ή μήπως όχι κοινοβουλευτικά;) να τεθεί εκτός νόμου (με “παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς”) το –ιδεολογικά- αντίπαλο Δημοκρατικό κόμμα.

Στα απόνερα του Βορίδη (αλλά όχι ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος) η («μετράω το μπόι μου με την σκιά μου») αυτοανακηρυχθείσα  εκφραστής και εκπρόσωπος της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα αρχηγός Φώφη, επαναλαμβάνει εσχάτως , με αυξανόμενες κραυγές:

“Βασική επιδίωξη του ΚΙΝΑΛ είναι η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ”.

Τώρα γιατί η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα επιδιώκει την στρατηγική ήττα όχι της Δεξιάς, αλλά της Αριστεράς, μόνο η Φώφη (δεν) μπορεί να μας εξηγήσει. Το αβίαστο συμπέρασμα που συνάγεται (από τα λεγόμενα της Φώφης) είναι ότι η ΝουΔου βρίσκεται πιο Αριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και επιδιώκει την στρατηγική ήττα του Τσίπρα και όχι του Κούλη!!!

Στην –θεωρητική- εκδοχή που «αι γνωσταί βουλαί» των ΒοριδοΚΙΝΑΛιστών λάβουν σάρκα και οστά, ας ψάξουμε (οι Έλληνες) λαγούμι να κρυφτούμε.

Κυριολεκτικά θα ζούμε την «Ζωή εν τάφ(ρ)ω».

Γιατί τι ακριβώς σημαίνει “ελλατωματικές ιδέες της Αριστεράς” ή “στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ”;

Σημαίνει ελαστικές μορφές εργασίας και κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, γιατί έτσι αναπτύσσεται η επιχειρηματικότητα.

Σημαίνει μη ανανέωση της εργασίας των συμβασιούχων με το Δημόσιο και επαναφορά της αναλογίας 1/5.

Σημαίνει επιστροφή των ανεξέλεγκτων «νταβατζήδων»-εργολάβων π.χ. στην καθαριότητα, για τους ΟΤΑ και τα νοσοκομεία.

Σημαίνει καμία κοινωνική παροχή από το κράτος και καμία προστασία της περιουσίας από τις τράπεζες.

Σημαίνει αντικατάσταση του «νόμου Κατρούγκαλου» με το «ασφαλιστικό του Πινοσέτ».

Σημαίνει δοσοληψία με Εφοπλιστές και Καναλάρχες που χρηματοδοτούν το κόμμα και την κυβέρνηση τους, έναντι δικαστικής ασυλίας και καθολικών φοροαπαλλαγών.

Σημαίνει ιδιωτική υγεία, κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων και εξοβελισμός των ανασφαλίστων και απόρων από αυτά.

Σημαίνει παραγραφή των σκανδάλων και δημιουργία περιβάλλοντος για ακόμα μεγαλύτερες μίζες.

Σημαίνει μεσαιωνική δουλεία στις αγορές.

Σημαίνει ολική καταβαράθρωση.

Σημαίνει καθολική οπισθοδρόμηση,  γιατί:

“Ένας άνθρωπος που δεν προχωράει, δεν αφήνει ίχνη.”