Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Εφιάλτης στο δρόμο με τα λεφτόδεντρα

Τον Δεκέμβριο του 1990 επτά εκδότες και διευθυντές εφημερίδων (Φυντανίδης [Ελευθεροτυπία], Θεοχαράτος [Έθνος], Μαρούδας [Νίκη], Κοντοπάνος [Αυριανή], Γερονικολός [Δημοκρατικός Λόγος], Καρατζαφέρης [48 Ώρες] και Παπαϊωάννου [Ποντίκι]), μεταφέρθηκαν με κλούβα στις φυλακές Κορυδαλλού από την διεύθυνση μεταγωγών Αθηνών, όπου είχαν περάσει εκεί την προηγούμενη νύχτα. Το «έγκλημα» τους ήταν η δημοσίευση προκήρυξης της «17 Νοέμβρη» που ο «τρομονόμος» του (πατρός) Μητσοτάκη ρητώς απαγόρευε.

Δεν συμφωνούσες με τις συλλήψεις, αλλά δεν μίλησες.

Τον Ιούνιο του 2013 η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έκανε το αδιανόητο για χώρα με κοινοβουλευτική δημοκρατία και με το μαύρο στην ΕΡΤ έκλεισε τις κρατικές τηλεοπτικές συχνότητες -αφήνοντας στο δρόμο 2.656 εργαζόμενους- για να τις αντικαταστήσει με ένα απολύτως ελεγχόμενο τηλεοπτικό μόρφωμα, εκπομπής αποκλειστικά κυβερνητικής προπαγάνδας.

Δεν συμφωνούσες με το μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά δεν μίλησες.

Τον Δεκέμβριο του 2014 ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς έδωσε συνέντευξη στην ΝΕΡΙΤ, σε δύο δημοσιογράφους που χαρακτηρίστηκαν ως «γλάστρες» γιατί άνοιγαν το στόμα τους (διακόπτοντας τον μονόλογο) για να ακουστεί η ηχώ του συνεντευξιαζόμενου ή για να συμπληρώσουν την επιχειρηματολογία που του είχε διαφύγει.

Δεν συμφωνούσες με τους δημοσιογράφους – «γλάστρες», αλλά δεν μίλησες.

Από τον Ιούνιο του 2015 που ο ΣΥΡΙΖΑ ξανάνοιξε την ΕΡΤ βλέπαμε έναν πρωθυπουργό να ελέγχεται όχι για τα πεπραγμένα του αλλά για τις fake πράξεις που του καταλόγιζε η ΝουΔου.

Είδαμε στρογγυλά τραπέζια με θέμα την ανταλλαγή του ονόματος της Μακεδονίας με την μη περικοπή των συντάξεων.

Είδαμε έναν πρωθυπουργό να διακόπτεται άγρια και να προσπαθεί να ολοκληρώσει την απάντηση του στο ερώτημα που του είχαν υποβάλει.

Είδαμε σε κάθε ενημερωτική εκπομπή να συμμετέχει τουλάχιστον ένας δημοσιογράφος - τοποτηρητής της «Πειραιώς».

Είδαμε να φωνασκούν ότι ο Τσίπρας είναι ψεύτης, προδότης, ηθικός αυτουργός εγκλήματος και να δηλώνουν “εμπιστεύομαι τον Ερντογάν και όχι τον Τσίπρα”.

Δεν συμφωνούσες με αυτού του τύπου την αντιπολίτευση, αλλά δεν μίλησες.

Από τον Ιούλιο του 2019 είδαμε στρατιές «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν την βρώμικη δουλειά υπέρ του ΔΝΤ και της Τρόικας στα κυβερνητικά έδρανα της βουλής και στα γραφεία τύπου των υπουργείων.

Είδαμε τον διευθυντή του γραφείου τύπου του Κυριάκου να αναλαμβάνει πρόεδρος της ΕΡΤ.

Είδαμε να εκδιώκονται οι δημοσιογράφοι από την ΕΡΤ που δεν είχαν εμφανώς ταχθεί με την ΝουΔου.

Είδαμε το πρωθυπουργικό γραφείο να απειλεί ανοιχτά την διαφημιστική αγορά για να επιβάλλει εμπάργκο στο “Documento” ώστε να εξαφανιστεί η επικίνδυνη μαχητική και ελεύθερη δημοσιογραφία. 

Δεν συμφωνούσες με την καθολική προπαγάνδα, αλλά δεν μίλησες.

Από τον Μάρτιο του 2020 -με την επιβολή του lockdown- είδαμε να κορυφώνεται με καθολικό τρόπο η κυβερνητική «ενημέρωση» χωρίς παρουσία δημοσιογράφων.

Είδαμε πολύωρες εκπομπές για τον σωτήρα  Μωυσή και τον ήρωα Ηρακλή.

Είδαμε καθημερινές δημοσκοπήσεις που ανέβαζαν την αποδοχή του Κυριάκου στα επίπεδα Τσαουσέσκου.

Είδαμε για το μήνυμα «Μένουμε στο σπίτι» (που έπρεπε να δημοσιεύεται δωρεάν) να καταβάλλονται 20 εκατομμύρια ακόμα και σε ανύπαρκτα blogs, αλλά όχι στον όμιλο του “Documento”.

Είδαμε 77 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ρωτάνε για το που και πως μοιράστηκε ο κρατικός παράς χωρίς να παίρνουνε απάντηση.

Είδαμε το αποκαλυπτικό spot του ΣΥΡΙΖΑ «πόσο κοστίζει ο Μωυσής;».

Δεν συμφωνούσες με τα καταγγελλόμενα, αλλά –για πρώτη φορά- ούρλιαξες!

Συμφώνησες με το καρτούν Homer Simpson:

“Αν κάτι πάει στραβά στη δουλειά, ρίξ’ το στον τύπο που δε μιλάει Αγγλικά.”

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Ο μεγάλος περίπατος στην εικονική πραγματικότητα

Η ανάγνωση της πραγματικότητας δεν είναι μια απλή υπόθεση, δεν είναι ένα ημερολόγιο καταστρώματος όπου μπορεί να δει κανείς τα στοιχεία του πλου όπως η πορεία, τα δελτία καιρού, η κατάσταση της θάλασσας, τα λιμάνια, οι φορτοεκφορτώσεις, οι εργασίες, οι βάρδιες και τα απρόοπτα συμβάντα.

Γιατί η ανάγνωση της πραγματικότητας είναι μια συνδυαστική διαδικασία όπου το ημερολόγιο της υπόκειται σε κριτική ανάλυση και συγκριτική αξιολόγηση.  Για παράδειγμα: γιατί αυτός ο πλους και όχι ο άλλος, γιατί αυτά τα λιμάνια και όχι διαφορετικά, γιατί αυτό το εμπόρευμα και όχι εκείνο, γιατί συνέβησαν αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα όταν θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί και εντέλει να είχαν αποφευχθεί.

Από την άλλη η δυσκολία της αποτίμησης της πραγματικότητας έγκειται και σε άλλους παράγοντες όπως η αληθής ενημέρωση για τις παραμέτρους που την προσδιορίζουν, η γρήγορη αλλαγή αυτών των παραμέτρων σε ένα ρευστό και μεταβαλλόμενο περιβάλλον και τέλος η ψυχολογία της προσδοκίας για ένα καλύτερο αύριο, που υπόσχονται οι κάθε φορά αντιπολιτευόμενοι.

Αυτή άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας.

Για την ΝουΔου ωστόσο –και δη από της ανάδειξης του Κυριάκου ως αρχηγού της- η επικοινωνία αποτελεί ουσία, με ομολογία του ιδίου, δηλαδή από τα πιο επίσημα χείλη.

Επειδή η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση δημιουργεί θηλιά στον λαιμό της κυβέρνησης και φρένο στις επιδιώξεις της, εργάστηκε και κατόρθωσε να έχει τον καθολικό έλεγχο της ενημέρωσης (που έτσι μετατρέπεται σε ανόθευτη προπαγάνδα) για την δημιουργία μιας συνεχούς και εναλλασσόμενης εικονικής πραγματικότητας. Μιας εικονικής πραγματικότητας που ζωγραφίζει άλλοτε τον Μωυσή, άλλοτε τον Ηρακλή, άλλοτε τον Λεοντόκαρδο και διαρκώς πυκνά ροζ συννεφάκια που  μας κρύβουν τον κακό μας τον καιρό.

Έτσι πορεύθηκε ως αντιπολίτευση διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και παρουσιάζοντας μιαν άλλη εικονική όσο και ζοφερή πραγματικότητα, την οποία υποσχέθηκε ότι θα ανατρέψει ως κυβέρνηση αφού υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες. “Και με τον χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ”.

Και πράγματι κάθε μέρα που περνάει -χωρίς να τηρεί καμία από τις επιμέρους υποσχέσεις της- η κυβέρνηση τηρεί και εφαρμόζει την μία κυρίαρχη υπόσχεση της να αποδομήσει ότι (με τις θυσίες των Ελλήνων) πέτυχε η προηγούμενη.

Συνεπαγωγικά η ανατροπή της αλήθειας που διασύρθηκε ως ψέμα είναι η επανενθρόνιση του ψέματος που υμνολογείται ως αλήθεια.  Έρχεται όμως η στιγμή που την εικονική πραγματικότητα αποδομεί η οικτρή καθημερινότητα.

Για δείτε τι έγινε με  το πολυδιαφημιζόμενο εικονικό σχέδιο (του ποδαριού) του Κωστάκη Μπακογιάννη για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων με πεζοδρόμους και ποδηλατοδρόμους, για τον μεγάλο περίπατο της Αθήνας.

Ήταν αρκετές λίγες ώρες από την πρώτη μέρα της νέας κυκλοφοριακής ρύθμισης για να αποδειχτεί ότι για να υπάρξει περίπατος απαιτείται κίνηση και όχι η απόλυτη ακινησία των πάντων (πεζών, ποδηλατών, αυτοκινήτων, ΜΜΜ, ακόμα και ασθενοφόρων).

Κάτι τέτοια βλέπει η Σοφία Βούλτεψη και βεβαίως τα πολύ σημαντικότερα, όπως την οικονομική καταστροφή και επιτίθεται κατά….. του ΣΥΡΙΖΑ:

“Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλο τον κόσμο άρα και για την Ελλάδα. Ε, ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει μία αντιπολίτευση πρέπει κάπως να ανασυγκροτηθεί και να δει να ασχοληθεί με πιο σοβαρά θέματα, λιγότερο ξερωγώ δευτερεύοντα” και αφού “με το ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζεις άκρη” καταλήγει με την πρόταση κεραυνός “να ησυχάσουμε λίγο, να κάνουνε αναστολή αντιπολίτευσης”.

Συμπέρασμα της «Αριστείας»:

“Όταν η κριτική δεν ευνοεί την εικονική πραγματικότητα, αλίμονο στην κριτική”.

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Ο φούρνος του Χότζα   Κυριακούλη

 

 Τι ακριβώς μας διδάσκει ο μύθος με τον φούρνο του Χότζα;

Μα, πως να τα έχουμε καλά με όλους, πως να μην χαλάμε χατίρια, πως να δημιουργούμε πολλές διαφορετικές εικονικές πραγματικότητες.

Πως κάθε ένας χωριστά θα βλέπει την πραγματοποίηση της δικής του αντίληψης για τα πράγματα, της δικής του εκδοχής για τη ζωή, της δικής του προσωπικής βολής, ακόμα και αν (που ακριβώς αυτό συμβαίνει) οι εκδοχές είναι διαφορετικές και  αντίθετες -όπως τα συμφέροντα που εκπροσωπούν- και ο ωφελιμισμός της μιας τάξης είναι σε ευθεία αντιδιαστολή με αυτόν της άλλης.

Η λύση κατά τον μύθο είναι μία.  

Ένας φούρνος με ρόδες, μετακινούμενος και περιστρεφόμενος κατά την διεύθυνση που επιθυμεί ο πελάτης. Να μην κρατάς ποτέ σταθερή θέση και να αλληθωρίζεις προς κάθε κατεύθυνση.

Άλλωστε η πολιτική εξαπάτηση αποτελεί διαχρονικά το δυνατό σημείο της άρχουσες τάξης αλλά και η μοναδική μέθοδος που γνωρίζει να πολιτεύεται, με την αμέριστη και «ευγενική» χορηγία της «βαριάς βιομηχανίας» του τόπου. Της προπαγάνδας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους –λιγότερο από χρόνο- μήνες που κυβερνάει έχει καταφέρει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να ανυψώσει την εξαπάτηση σε πολιτική επιστήμη, περιστρέφοντας τον κυβερνητικό του φούρνο με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που περιστρεφόταν ο μηχανόβιος ακροβάτης στο βαρέλι (στον «γύρο του θανάτου»).

Το ακόμα μεγαλύτερο κατόρθωμα είναι η σταθερή απόδοση της ευθύνης για τις δικές του πτώσεις -από τις συνεχείς περιστροφές- σε μία και μόνη αιτία με ονοματεπώνυμο. Αλέξης Τσίπρας.

Οι Τούρκοι βολτάρουν στο Αιγαίο, παραβιάζουν τα σύνορα στον Έβρο, εξαγγέλλουν γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και στα νότια της Κρήτης, αλλά η πόρτα του φούρνου σήμερα είναι στραμμένη στα καιρικά φαινόμενα που επικινδύνως παρασύρουν τα Τουρκικά πλοία στα εθνικά μας νερά και δημιουργούν αλλαγή στην κοίτη του ποταμού.

Εντωμεταξύ οι «μακεδονομάχοι» που έδιωξαν τους προδότες των «Πρεσπών» σήμερα αναγνωρίζουν ως επωφελείς συμμάχους τους Βορειομακεδόνες (ο Τσίπρας ωστόσο παραμένει σταθερά προδότης) αλλά δεν αποστρατεύθηκαν, καθότι φυλάνε τα σύνορα -όχι από τους Τούρκους- από τα γυναικόπαιδα των προσφύγων.

Για δεκατέσσερα συνεχόμενα τρίμηνα (12 επί ΣΥΡΙΖΑ, 2 επί ΝΔ) μέχρι το τέλος του 2019  η χώρα κατέγραφε αναπτυξιακή πορεία ώσπου μπήκαμε (το 1^ο τρίμηνο του 2020) σε ύφεση.

Ενώ στο παρελθόν (επί ΣΥΡΙΖΑ) η ΝουΔου μίλαγε για ανεμική ανάπτυξη της οικονομίας και για την ανάγκη νέου προγράμματος σταθερότητας (μνημόνιο), τώρα το κάρο του φούρνου περιστράφηκε και…. πανηγυρίζουν γιατί έχουμε μικρότερη ύφεση από την αντίστοιχη των ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης και δεν χρειάζεται (για την ώρα) να πάρουμε χρήματα με μνημονιακές δεσμεύσεις.

Το γεγονός ότι η ύφεση στην Ελλάδα δεν καταγράφηκε την περίοδο του lockdown σε αντίθεση με την βόρεια Ευρώπη που μαστιζόταν από την πανδημία, δεν φαίνεται να περιορίζει την περιστροφή του φούρνου ώστε να δείχνει λεβάντε αντί για τραμουντάνα.  

Την περίοδο της προηγούμενης διακυβέρνησης οι «φουρνάρηδες» της ΝουΔου έσκουζαν ότι οι Μαδούροι κρατιστές του ΣΥΡΙΖΑ –παρά τους δημόσιους διαγωνισμούς και την σημαντική εξοικονόμηση δημοσίων πόρων- κατασπαταλούσαν τα χρήματα των Ελλήνων.

Σήμερα που η κατασπατάληση υπέρογκων πόρων γίνεται αδιαφανώς και με απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους και κολλητούς ο φούρνος του Χότζα δείχνει το «Επιτελικό κράτος» που χτυπάει την γραφειοκρατία.

Που πας ρε Καραμήτρο της Αριστεράς με το Ευαγγέλιο στο χέρι;

Ματθ. 5,37: “έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού έστιν."

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

 

Για να πούμε και την μαύρη αλήθεια

Ο καπιταλισμός είναι αυταρχισμός. Σκληρό τοπίο, από της σύστασης του. Ο ιμπεριαλισμός πάλι  αποτελεί το ακραίο στάδιο του αυταρχισμού που είναι η απολυταρχία. Απάνθρωπο τοπίο, από της επικράτησης του.

Γι’ αυτό και εκείνο που αποτελεί την δύναμη της Αμερικάνικης καπιταλιστικής ελίτ, αποτελεί ταυτόχρονα και την θνησιγενή αδυναμία της, που είναι η διαρκής και βίαιη -μέχρι θανάτου- επιβολή της κυριαρχίας της.

 Η ασκούμενη βία αποκαλύπτει και φωτίζει τα δομικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας της Αμερικανικής κοινωνικής μηχανικής, ενώ ταυτόχρονα φανερώνεται ότι η επίκληση της ελευθερίας ως η μήτρα γέννησης του έθνους και η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ως η συνταγματική αρχή της δημοκρατικής νομιμότητας έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα όση είχε η αναίμακτη, ειρηνική και αρμονική συνύπαρξη των πιστολέρο καουμπόηδων φονιάδων με τους ιθαγενείς ινδιάνους.      

 Οι πολυεπίπεδες διακρίσεις σε χρώμα, φύλο, εθνικότητα, δοξασίες, κοινωνικό και οικονομικό status είναι θεσμός, άτυπος και ισχυρός, ισχυρότερος και από αυτόν του προέδρου, αφού η εκλογή του εξαρτάται ευθέως από την διασφάλιση των συμφερόντων της λευκής κυρίαρχης ελίτ που έχει ως βάση την άγρια εκμετάλλευση μέσω της διατήρησης των διακρίσεων.

Οσάκις δε πρόεδρος ή άλλος έδωσε ουσιαστικό αγώνα κατά των διακρίσεων έφαγε το κεφάλι του.

Ο Αβραάμ Λίνκολν είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ μία άλλη.

 Ο ρατσισμός είναι ο πρωτότοκος γιός της εκμετάλλευσης και η εκμετάλλευση η μητέρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Αναπόσπαστες ουσίες της βιολογικής ανάπτυξης  του ίδιου κυττάρου.

Όσο όμως ο αγώνας περιορίζεται στην εξάλειψη και μόνο των φυλετικών διακρίσεων και της συνακόλουθης άδικης βίας που αυτές προκαλούν (και χωρίς την ανταπόδοση της βίας) ο συστημικός μηχανισμός προβάλλει, εξάρει, και ηρωοποιεί τον εκάστοτε επικεφαλής του αγώνα, καθώς συμβάλλει στην εκτόνωση των κοινωνικών αντιδράσεων με ανώδυνο τρόπο.

 Όσο ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ περιέγραφε –μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου- “έχω ένα όνειρο”, οι μηχανισμοί γέννησης των ρατσιστικών διακρίσεων τον χειροκροτούσαν. Πρώτα τον χειροκροτούσαν και μετά υπόσχονταν μεταρρυθμίσεις και αυστηρές ποινές για κάθε ρατσιστικό φαινόμενο στο μέλλον.

Όταν ο  Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πήγε ένα βήμα πιο μπροστά και συνέδεσε την Αμερική του ρατσισμού και της άγριας εκμετάλλευσης με τον πόλεμο του Βιετνάμ -στον επόμενο περίφημο λόγο του “πέρα από το Βιετνάμ”-  υπέγραφε το συμβόλαιο θανάτου του, γιατί τότε έγινε απολύτως επικίνδυνος.

Και εκτελέστηκε, όταν σχεδίαζε μία ακόμα πορεία προς την Ουάσιγκτον, την (τι ειρωνεία) “πορεία των φτωχών”.

 

Όσες ειλικρινείς προσπάθειες κι αν έγιναν, ακόμα και από την ηγεμονική λευκή ελίτ, για μεταρρύθμιση της Αμερικανικής κοινωνίας (μέχρι μαύρο Πρόεδρο εξέλεξαν) απέτυχαν παταγωδώς.

Δεν μεταρρυθμίζεται το DNA ενός οργανισμού και δεν θεραπεύεται ο καρκίνος με ασπιρίνες.

Έτσι, για να πούμε και την μαύρη αλήθεια, η δολοφονία του George Floyd δεν είναι ούτε τυχαία πράξη ούτε αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της ίσης μεταχείρισης χωρίς διακρίσεις.

 Η εικόνα της Αμερικής -που τυχαία αυτή τη φορά κατέγραψε η κάμερα κινητού κάποιας περαστικής- είναι η εικόνα τεσσάρων αστυνομικών που συλλαμβάνουν έναν άοπλο μαύρο και ο ένας εξ αυτών τον ακινητοποιεί στο έδαφος εφαρμόζοντας το γόνατο του στο λαιμό του και με τα χέρια στις τσέπες, μέχρι που εξέπνευσε.

 Η εικόνα της Αμερικής είναι τα λόγια που επαναλάμβανε πριν δολοφονηθεί:

“Δεν μπορώ ν’ αναπνεύσω”.

 Η εικόνα της Αμερικής κοσμεί κάποιον Αθηναϊκό τοίχο:

“Ρατσισμός είναι να μισείς κάτι…. που τυχαία δεν είσαι.”