Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Ο φούρνος του Χότζα   Κυριακούλη

 

 Τι ακριβώς μας διδάσκει ο μύθος με τον φούρνο του Χότζα;

Μα, πως να τα έχουμε καλά με όλους, πως να μην χαλάμε χατίρια, πως να δημιουργούμε πολλές διαφορετικές εικονικές πραγματικότητες.

Πως κάθε ένας χωριστά θα βλέπει την πραγματοποίηση της δικής του αντίληψης για τα πράγματα, της δικής του εκδοχής για τη ζωή, της δικής του προσωπικής βολής, ακόμα και αν (που ακριβώς αυτό συμβαίνει) οι εκδοχές είναι διαφορετικές και  αντίθετες -όπως τα συμφέροντα που εκπροσωπούν- και ο ωφελιμισμός της μιας τάξης είναι σε ευθεία αντιδιαστολή με αυτόν της άλλης.

Η λύση κατά τον μύθο είναι μία.  

Ένας φούρνος με ρόδες, μετακινούμενος και περιστρεφόμενος κατά την διεύθυνση που επιθυμεί ο πελάτης. Να μην κρατάς ποτέ σταθερή θέση και να αλληθωρίζεις προς κάθε κατεύθυνση.

Άλλωστε η πολιτική εξαπάτηση αποτελεί διαχρονικά το δυνατό σημείο της άρχουσες τάξης αλλά και η μοναδική μέθοδος που γνωρίζει να πολιτεύεται, με την αμέριστη και «ευγενική» χορηγία της «βαριάς βιομηχανίας» του τόπου. Της προπαγάνδας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους –λιγότερο από χρόνο- μήνες που κυβερνάει έχει καταφέρει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να ανυψώσει την εξαπάτηση σε πολιτική επιστήμη, περιστρέφοντας τον κυβερνητικό του φούρνο με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που περιστρεφόταν ο μηχανόβιος ακροβάτης στο βαρέλι (στον «γύρο του θανάτου»).

Το ακόμα μεγαλύτερο κατόρθωμα είναι η σταθερή απόδοση της ευθύνης για τις δικές του πτώσεις -από τις συνεχείς περιστροφές- σε μία και μόνη αιτία με ονοματεπώνυμο. Αλέξης Τσίπρας.

Οι Τούρκοι βολτάρουν στο Αιγαίο, παραβιάζουν τα σύνορα στον Έβρο, εξαγγέλλουν γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και στα νότια της Κρήτης, αλλά η πόρτα του φούρνου σήμερα είναι στραμμένη στα καιρικά φαινόμενα που επικινδύνως παρασύρουν τα Τουρκικά πλοία στα εθνικά μας νερά και δημιουργούν αλλαγή στην κοίτη του ποταμού.

Εντωμεταξύ οι «μακεδονομάχοι» που έδιωξαν τους προδότες των «Πρεσπών» σήμερα αναγνωρίζουν ως επωφελείς συμμάχους τους Βορειομακεδόνες (ο Τσίπρας ωστόσο παραμένει σταθερά προδότης) αλλά δεν αποστρατεύθηκαν, καθότι φυλάνε τα σύνορα -όχι από τους Τούρκους- από τα γυναικόπαιδα των προσφύγων.

Για δεκατέσσερα συνεχόμενα τρίμηνα (12 επί ΣΥΡΙΖΑ, 2 επί ΝΔ) μέχρι το τέλος του 2019  η χώρα κατέγραφε αναπτυξιακή πορεία ώσπου μπήκαμε (το 1^ο τρίμηνο του 2020) σε ύφεση.

Ενώ στο παρελθόν (επί ΣΥΡΙΖΑ) η ΝουΔου μίλαγε για ανεμική ανάπτυξη της οικονομίας και για την ανάγκη νέου προγράμματος σταθερότητας (μνημόνιο), τώρα το κάρο του φούρνου περιστράφηκε και…. πανηγυρίζουν γιατί έχουμε μικρότερη ύφεση από την αντίστοιχη των ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης και δεν χρειάζεται (για την ώρα) να πάρουμε χρήματα με μνημονιακές δεσμεύσεις.

Το γεγονός ότι η ύφεση στην Ελλάδα δεν καταγράφηκε την περίοδο του lockdown σε αντίθεση με την βόρεια Ευρώπη που μαστιζόταν από την πανδημία, δεν φαίνεται να περιορίζει την περιστροφή του φούρνου ώστε να δείχνει λεβάντε αντί για τραμουντάνα.  

Την περίοδο της προηγούμενης διακυβέρνησης οι «φουρνάρηδες» της ΝουΔου έσκουζαν ότι οι Μαδούροι κρατιστές του ΣΥΡΙΖΑ –παρά τους δημόσιους διαγωνισμούς και την σημαντική εξοικονόμηση δημοσίων πόρων- κατασπαταλούσαν τα χρήματα των Ελλήνων.

Σήμερα που η κατασπατάληση υπέρογκων πόρων γίνεται αδιαφανώς και με απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους και κολλητούς ο φούρνος του Χότζα δείχνει το «Επιτελικό κράτος» που χτυπάει την γραφειοκρατία.

Που πας ρε Καραμήτρο της Αριστεράς με το Ευαγγέλιο στο χέρι;

Ματθ. 5,37: “έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού έστιν."