Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Κιγκαλερίας  ή   Καγκελαρίας

Ένας ανώνυμος λαϊκός φιλόσοφος, είχε πολύ εύστοχα παρατηρήσει:  “Η φιλοσοφία είναι ερωτήσεις που, πιθανότατα, δεν θα απαντηθούν ποτέ. Η θρησκεία είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις που, πιθανότατα, δεν θα τεθούν ποτέ.”

Τα «γιατί» που ακολουθούν ουδόλως φιλοδοξούν να αναδείξουν σύνθετα φιλοσοφικά ή ουσίας υπαρξιακά ζητήματα, παρά μόνο μικρά και τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας θέματα, των οποίων οι αυτονόητες απαντήσεις καταγράφουν, με πολύ απλό τρόπο, την ρηχή σκέψη κάποιων αυτοαποκαλούμενων  -ο θεός να μας φυλάει από δαύτους-  «αρίστων».

Γιατί καταστρεφόταν η χώρα όταν δεν είχαμε συμφωνία, ενώ συνεχίζει να καταστρέφεται και τώρα που έχουμε;

Γιατί τα μέτρα –που αποδέχτηκε η κυβέρνηση- είναι κόλαφος, αλλά εσείς ζητάγατε να αποδεχτεί τα διπλάσια;

Γιατί τα πλεονάσματα που προβλέπει η συμφωνία είναι τεράστια και μη επιτεύξιμα, αλλά είχατε αποδεχτεί (όταν ήσασταν στην κυβέρνηση) πολύ υψηλότερα;

Γιατί αποκαλείται την αναδιάρθρωση του χρέους «ασπιρίνη για τον καρκίνο», αλλά επί της δικής σας κυβερνητικής θητείας μιλάγατε για την βιωσιμότητα του χρέους χωρίς ανάγκη αναδιάρθρωσης του;

Γιατί η 5^η αξιολόγηση του 2^ου μνημονίου της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ήταν απλώς η 5^η αξιολόγηση, ενώ η 2^η αξιολόγηση του 3^ου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι 4^ο μνημόνιο;

Γιατί η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, ενώ το ξεπούλημα κοψοχρονιά των κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου (ΟΠΑΠ) είναι επιτυχής εφαρμογή ενός προγράμματος «προσέλκυσης επενδύσεων»;

Γιατί όταν ο ελεύθερος επαγγελματίας με εισοδήματα 12.000 € πλήρωνε το 2014 για ασφαλιστικές εισφορές 3.779 € και φόρο 3.313 € ήταν «success story», ενώ όταν ο ίδιος  επαγγελματίας με εισοδήματα πάλι 12.000 € θα πληρώσει το 2020 για ασφαλιστικές εισφορές 500 ευρώ λιγότερα και για φόρο 2.042 ευρώ λιγότερα είναι «λεηλασία»;

 Γιατί τα γεύματα στα κολέγια (της αριστείας) είναι γεύματα, ενώ τα γεύματα σε 450.000 μαθητές στα δημόσια σχολεία είναι συσσίτια;

Γιατί ο αριθμός των δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών το 2014 ήταν επαρκής για τις ανάγκες του πληθυσμού, ενώ τώρα που προσαυξάνονται κατά 1.800 δεν επαρκούν;

Γιατί δεν ψηφίσατε την διανομή (στους ασθενέστερους)  του πλεονάσματος  τον Δεκέμβριο του 2016, ενώ ζητάτε να διανεμηθεί το πλεόνασμα του 2017 (που προφανώς δεν έχει πιστοποιηθεί ακόμα) τον Μάιο του 2017;

Γιατί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων είναι δημοκρατικό μέτρο, ενώ η προσπάθεια παραμονής των καναλαρχών σε καθεστώς «κλειστού club» προστατεύει τον  πλουραλισμό και πολυφωνία;

Γιατί αφού ο «νόμος Παππά» κρίθηκε ως αντισυνταγματικός, ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες από το ΕΣΡ θα γίνει με αυτόν τον νόμο;

Γιατί ο εξοστρακισμός εκατομμυρίων απόρων συνανθρώπων μας από το ακριβότερο και πιο διεφθαρμένο δημόσιο σύστημα υγείας ονομάζεται «εξορθολογισμός», ενώ η ένταξη σε αυτό όλων όσων έχουν ανάγκη παροχών υγείας, με ταυτόχρονη εξοικονόμηση της κατασπατάλησης, χτυπήματος της διαφθοράς και αναβάθμισης της ποιότητας των υπηρεσιών ονομάζεται «κατάρρευση του συστήματος»;

Γιατί οι ενδοεπιχειρησιακές συμβάσεις, η «μαύρη» και αδήλωτη  εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων και το εργοδοτικό lock out βοηθούν τους εργαζόμενους, ενώ η αντίσταση σε τέτοια μέτρα καταστρέφει την εργασία;

Γιατί αφού καταψηφίζετε τα προληπτικά μέτρα της κυβέρνησης ως ακραία και επιβαρυντικά για τα πτωχότερα στρώματα του πληθυσμού,  δεν ψηφίζετε υπέρ των αντιμέτρων που προσφέρουν ελαφρύνσεις στους πλέον αδύνατους από αυτούς;

Επειδή δεν γίνεται και με τον «χωροφύλαξ» και με τον «αστυφύλαξ».

Επειδή «αλλά τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας».

Επειδή άλλο τα «είδη της κιγκαλερίας» κι άλλο το «γίδι της καγκελαρίας».

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Δημοκρατία   Ε.Π.Ε.  =  Φασισμός  Α.Ε.   

 “Η Δημοκρατία δεν είναι ένα πολίτευμα δεδομένο, αλλά ένα πολίτευμα για το οποίο πρέπει να μαχόμαστε καθημερινά” ανάφερε στην πρώτη του τοποθέτηση ο Νίκος Δένδιας στην Βουλή, μετά το επεισόδιο χειροδικίας και καθύβρισης του από τον Κασιδιάρη, επειδή «τόλμησε» να περάσει μπροστά του ενώ αυτός μίλαγε.

Σωστά. Αφού λοιπόν συμφωνούμε ότι η Δημοκρατία απαιτεί συνεχή και καθημερινό αγώνα, πρέπει επίσης να συμφωνήσουμε ότι κάθε τι άλλο την  αποδυναμώνει επικίνδυνα, ιδίως όταν  απέχουμε της μάχης για λόγους κομματικού συμφέροντος.

Να συμφωνήσουμε πάραυτα ότι όταν τα χτυπήματα κάτω από την μέση χρησιμοποιούνται για να αποδυναμώνουν τον αντίπαλο μας, όταν οι «μονταζιέρες» επιλέγονται γιατί η συκοφαντία μας  βολεύει, όταν κλείνουμε κρυφά το μάτι στα γκρουμπούσκουλα του φασισμού γιατί εποφθαλμιούμε τους ψηφοφόρους τους,  όταν έχουμε σε πρωτοκλασσάτες κομματικές θέσεις  -εκ μεταγραφής-  πρώην στελέχη τους γιατί απευθύνονται καλύτερα στο ακροατήριο του φασισμού, τότε η Δημοκρατία γίνεται  περιορισμένης ευθύνης και ο φασισμός ανεξέλεγκτης εφαρμογής.

Όταν ο Νίκος Δένδιας πριν λίγο καιρό έλεγε στην Βουλή “ο κ. Υπουργός φαντάζομαι θέλησε ως αμοιβή της εξαιρετικής εργασίας την οποία παρέχει διαπραγματευόμενος, αν θυμάμαι καλά, να έχει συνάντηση για κοκτέιλ με τη Σκάρλετ Γιόχανσον. Λοιπόν έτσι που το πάτε και η μακαρίτισσα η Γεωργία Βασιλειάδου πολύ σας πέφτει”, χωρίς να αντιλαμβάνεται(;) πόσο ρατσιστικό, σεξιστικό και εν τέλει φασιστικό ήταν το αστειάκι του και πόσο διευκολύνεται έτσι ο ολοκληρωτισμός σαν στάση ζωής.

Έτσι όμως η Δημοκρατία γίνεται Ε.Π.Ε. και ο Φασισμός Α.Ε.

Όταν μετά το, ακραία, φασιστικό επεισόδιο στο κοινοβούλιο  και την δήλωση του αποπεμφθέντος Κασιδιάρη “γ@μησ@ μια αδελφή και αποχώρησα” το γραφείο τύπου της Ν.Δ. βγάζει ανακοίνωση με περιεχόμενο: “Η προκλητική και τραμπούκικη επίθεση Κασιδιάρη στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας κ. Νίκο Δένδια δείχνει ότι, για μια ακόμη φορά, η Χρυσή Αυγή διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ”, τότε με εμετικό τρόπο διολισθαίνεις στον φασισμό, όπως ακριβώς πράττουν (με ανάλογες δηλώσεις) ο φίλα προσκείμενος (τόσο στην Ν.Δ. όσο και στην Χ.Α.) Άρης Προτοσάλτε, ο εφαπτόμενος της Χ.Α. Άδωνις Γεωργιάδης (προερχόμενος από το ΛΑΟΣ και ο οποίος, ως γνωστόν, δήλωνε ότι έπαιρνε δώρα με αφιερώσεις από τον Στυλιανό Παττακό) και αυτός που πρώτος μίλησε “για το γνήσιο λαϊκό κίνημα της Χ.Α.”  δηλαδή ο γνωστός και καθόλου εξαιρετέος Ανδρέας Λοβέρδος.

Έτσι όμως η Δημοκρατία γίνεται Ε.Π.Ε. και ο Φασισμός Α.Ε.

Όταν ο  δημοσιογράφος της ΕΡΤ Νίκος Αγγελίδης από την εκπομπή του είπε, επί λέξει: “Είναι πολλοί που λένε ότι μεταξύ δυο πολύ κακών υποψηφίων, επικράτησε ο λίγο χειρότερος… Ο εκπρόσωπος των τραπεζών και του συστήματος, απέναντι στην ακροδεξιά και νεοφασίζουσα υποψήφια”, έπεσαν να τον φάνε οι «φιλελέδες» χουλιγκάνοι, διότι – είπαν- εξίσωσε τον Μακρόν με τη Λεπέν.

Έτσι όμως η Δημοκρατία γίνεται Ε.Π.Ε. και ο Φασισμός Α.Ε.

Όταν στην Βουλή  μίλησε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Άντρους Άνσιπ (συντηρητικός φιλελεύθερος), με θετικά λόγια για την Ελληνική Οικονομία, και η τομεάρχης ψηφιακής πολιτικής της ΝΔ Μισέλ Ασημακοπούλου τον μάλωσε λέγοντας: “Μας εξέπληξε λίγο που δώσατε συγχαρητήρια για τις επιδόσεις της Ελληνικής οικονομίας. Ελπίζω όσο είστε εδώ να μπορέσετε να δείτε λίγο την πραγματικότητα από κοντά”, τότε το Εθνικό συμφέρον υπολείπεται του κομματικού.

Έτσι όμως η Δημοκρατία γίνεται Ε.Π.Ε. και ο Φασισμός Α.Ε.

Όταν πολεμάς το διαφορετικό, επικρατεί ο Ναζισμός:

Ein Volk, ein Reich, ein Führer

(ένα λαός, μια χώρα, ένας αρχηγός).

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Τα  «θύματα  της  τράπουλας»  και  η  «αλογόμυγα»

Δηλώσεις και πεπραγμένα από το πολιτικό, δημοσιογραφικό, πνευματικό και επιχειρηματικό φάσμα (ενδεικτικά):

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ

“Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει κι άλλο λόγο να ενδιαφέρεται για τα καταστήματα (σ.σ. τις Κυριακές).  Για να γνωρίζει πότε μπορεί να κάνει τις ακτιβιστικές, εναλλακτικές δράσεις: Ληστείες, κλοπές, απαλλοτριώσεις. Για να ξέρει βρε παιδί μου, θα είναι την Κυριακή, θα είναι ανοικτά ή κλειστά;”

Άξιο αναφοράς ότι ο Μπογδάνος είχε συμμετάσχει σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ στο πρόσφατο παρελθόν, όντας μάλιστα ο συντονιστής της διαδικασίας.

Τότε, ο δημοσιολόγος είχε πει ότι ήταν λάθος του που δεν ασχολήθηκε με την ΟΝΝΕΔ, αφού όπως είχε εξηγήσει:

 “Mια πολιτική νεολαία με ταυτότητα, έχει μόνο να δώσει”.

(Όχι, μέχρι στιγμής το ΕΣΡ δεν έχει παρέμβει).

ΓΡΗΓΟΡΗΣ  ΨΑΡΙΑΝΟΣ

“Επιμένουν κάποιοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με προσβάσεις στις τράπεζες να στρώνουν το έδαφος στους επίδοξους μιντιάρχες της νέας διαπλοκής”.

(Βρε Γρηγόρη μου, στεναχωριέσαι που χάνουν το έδαφος οι μιντιάρχες της παλιάς διαπλοκής έ;)

ΣΤΕΛΙΟΣ  ΡΑΜΦΟΣ

Ο μεγαλύτερος Έλληνας στοχαστής  και φιλόσοφος  -σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη του «iefimerida»-   δεν θα είχε αντίρρηση να γίνει υπουργός για να μας μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες του. 

Το είπε πρόσφατα στον Γιώργο Κουβαρά στο Action 24 και από τότε μία αχτίδα αισιοδοξίας φάνηκε στη χειμαζόμενη Ελλάδα.

Βάζει μία προϋπόθεση ωστόσο ο φιλόσοφος (στοχαστής κτλ):

Να είναι κυβέρνηση της Ν.Δ. (λες και δεν το γνωρίζαμε) και ο φιλόσοφος (στοχαστής κτλ) αρνείται να γίνει υπουργός σε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (λες και δεν το γνωρίζαμε).

(Εκτός και αν ζητήσει συγγνώμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ντε). 

ΜΑΚΗΣ  ΒΟΡΙΔΗΣ

“Φίλο της κυβέρνησης” αποκαλεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο τομεάρχης Εσωτερικών και βουλευτής Αττικής της ΝΔ Μάκης Βορίδης, ο οποίος ταυτόχρονα, μέσω της συνέντευξής του στη «Βραδυνή της Κυριακής», εξαπολύει πρωτοφανή, προσωπική επίθεση κατά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Χαρακτηρίζει, με το γνωστό του ύφος, τον πρωθυπουργό … “χαζογελώντα”, “χαχανίζοντα”, “απόλυτη καταστροφή της Ελλάδας”, ενώ αμφισβητεί και τον πατριωτισμό του, αφού, όπως αναφέρει “θα προσέφευγε (στις κάλπες) αν είχε ίχνος πατριωτισμού καταλαβαίνοντας ότι κάθε μέρα που παραμένει, καταστρέφει την πατρίδα”.

(Αααα όλα κι όλα, τα λέει τσεκουράτα!).

ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΙΜΑΣ

“Σε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει η υποψία ότι όσα κάνει η κυβέρνηση έχουν στόχο τη διατήρηση της στην εξουσία”.

(Σώωωωπα!).

ΠΑΝΟΣ  ΨΥΧΑΡΗΣ

Ο μικρότερος υιός του Σταύρου Ψυχάρη, κάτοχος ενός θηριώδους Grant Cruise αυτοκινήτου, κατέθεσε στο ταμείο του ΔΟΛ (λίγο πριν τον ορισμό σύνδικου πτωχεύσεως) απόδειξη ποσού 2,80€, για αποζημίωση οδοιπορικών στην Αττική οδό.

(Διά την τάξιν!)

Η στήλη τους αφιερώνει (χωρίς ίχνος χυδαίου σαρκασμού  ή εμπαθή  και  άλλα τινά σκοτεινά υπονοούμενα) την «Αλογόμυγα» του Νίκου Καλογερόπουλου:

Μια αλογόμυγα με έβαλε στο μάτι

μια αλογόμυγα ‘μοβόρα και βαρβάτη, 

μέχρι στον ύπνο μου τη βλέπω πάλι, να τη,

μου έχει ανέβει η ρουφιάνα στο κρεβάτι.

Στις αγορές, στα καφενεία και στους δρόμους,

μ΄ακολουθάει και μου κάθεται στους ώμους

Ποια είσ’ εσύ; την αποπαίρνω με γινάτι

Η αλογόμυγα μου λέει, του Σωκράτη.

Κάτσε της λέγω κι άκουσε να σου μιλήσω

Μην μ΄αναγκάζεις να γυρνάω μπρος και πίσω

Αν όπως λες είσαι η μύγα του Σωκράτη

Και όχι όργανο του κάθε τρομοκράτη.

Όχι, μου λέει, ευχαριστώ, δε θα καθίσω

Αλλά και ήσυχον εγώ δεν θα σ΄αφήσω

Αφού σου το΄πα και σου έκλεισα το μάτι

Είμαι η άτακτη η μύγα του Σωκράτη.