Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Πνεύμα  και  Ηθική

Η προηγούμενη εβδομάδα είχε αναγγελθεί, από το σύνολο του μιντιακού συστήματος, ως η αρχή του τέλους της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ εξουσίας  (που για να μην ξεχνιόμαστε είναι Βορειοκορεατικής προέλευσης αλλά Τσιπρικής εφαρμογής), δια της ειρηνικής  ανακατάληψης  της  -μαγαρισμένης από τα Αριστερά μιάσματα-   «Βαστίλης του Μαξίμου».

Όμως επειδή  ο  «αγών  του  κολλαγόν(ου)»   δεν   δικαιώθηκε (εισέτι) καθώς  τα  «σινιέ  καλσόν»  δεν ταιριάζουν με  τα  «επαναστατημένα   ξώφτερνα»,  ψέλλισαν  κάτι  «άρρητα  ρήματα»  όπως «…μου  άρεσε  η συγκέντρωση,  ήταν  ήπια,   χαλαρή,  μαζεύτηκαν  “οι  φίλοι  του Φίλη”!»   (Γ.  Πρετεντέρης)  ή «…ότι  και  να  λέει  η  Κυβέρνηση η  συγκέντρωση ήταν..…αξιοπρεπής!»  (Ν. Χατζηνικολάου)  και από την παραζάλη  το γύρισαν στον «Πεντοζάλη»,  με την έκδοση  και νέου  σκληρόδετου  τόμου της σειράς  που   τιτλοφορείται:   «Ο Πολάκης σε νέες περιπέτειες».

Ομολογώ ότι για την πολιτική επάρκεια του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας αλλά και για την στιβαρότητα του πολιτικού του λόγου δεν είχα άποψη, καθώς οι προσλαμβάνουσες μου ήταν αποσπασματικές μέσω κάποιων συνεντεύξεων του, κυρίως στο ραδιόφωνο «105,5 στο Κόκκινο» και στην εφημερίδα  «Αυγή».  Από  την  άλλη,  τα  «πορτραίτα»  που  του  επιφύλασσε  -συχνά πυκνά-  ο μιντιακός εσμός των βαρέως διαπλεκομένων, επιμελώς τα απέφευγα  επειδή  -παιδιόθεν-  παρουσιάζω  «σύνδρομο στοματικής αλλεργίας» καθώς δεν μπορώ να καταπιώ με τίποτα τα «σκατά», χωρίς οδυνηρές συνέπειες  και σοβαρούς  κινδύνους για  την υγεία μου.

Τον Πολάκη έτυχε να ακούσω, προ ημερών, δια ζώσης στο Περιστέρι και γρήγορα διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα άνθρωπο έτσι όπως πρέπει να είναι ο άνθρωπος: «Φύσει πολιτικόν ζώον».

Μιλάει άμεσα, λαϊκά, πειστικά, εκτός κειμένου και εκτός διαγραμμάτων. Το μόνο του διάγραμμα είναι ο οδικός χάρτης-όραμα του προοδευτικού κοινωνικού μετασχηματισμού, και η συνεχής και άοκνη προσπάθεια εφαρμογής του «χάρτη της Δημόσιας Υγείας» ως υπέρτατου αγαθού.

Καθώς λοιπόν δεν έχει μάθει να μασάει τα λόγια του, αναφέρθηκε και σε  αυτό που όλοι γνωρίζουμε: «Το δικαστικό  σώμα  απαιτεί  νέο αίμα, καθώς ένα μέρος των δικαστών – για να το πω κομψά - έχει δεσμεύσεις  ή - για να το πω λιγότερο κομψά - είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα του παρελθόντος ή του παρόντος». Με άλλα λόγια είπε αυτό που λέει καθημερινά ο λαός: «Ένας εισαγγελέας μωρέ δεν θα βρεθεί; Ένας, να στείλει καμπόσους φυλακή».

Από την επομένη κιόλας οι  ψευτοδεείς ηθικολόγοι και οι φαινομενολόγοι Δημοκράτες (Δικαστές, Δικηγόροι, Κόμματα, Μίντια) ζητούν ακαταπαύστως την διαπόμπευση και καρατόμηση του «βέβηλου» Πολάκη, δηλαδή όπως λέει ο Καβάφης: «Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες» ή όπως λέει η παροιμία: «Βγήκε  η  πομπή  στις  στράτες  και  κοροϊδεύει  τους  διαβάτες».

Κοροϊδεύουν μιλώντας περί δικαιοσύνης όλοι όσοι δεν βρήκαν να πουν μια λέξη για το «πάρτυ» του Χρηματιστηρίου, για τα δομημένα ομόλογα, για το Βατοπέδι, για τους «κουμπάρους», για το τεράστιο σκάνδαλο της SIEMENS, για την φυγάδευση του Χριστοφοράκου, για την «κοπάνα» του Καραβέλα, για τα Ολυμπιακά και τα Δημόσια έργα, για τις κρατικές προμήθειες, για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για τις «λίστες» και τους ληστές, για τις  «παραιτήσεις» των Πεπόνη και Μουζακίτη, για τις «off shore» και τους Παπασταύρου, για τα θαλασσοδάνεια κομμάτων και καναλαρχών, για το σκάνδαλο του Τ.Τ., για τον Βγενόπουλο,  για την Τσατάνη, για τις δηλώσεις μίσους ιεραρχών, για το «πάρτυ του ΚΕΕΛΠΝΟ» (αλήθεια ποιος το σταμάτησε και ποιοι τον πολεμάτε;).

Αθάνατο το ρητό του Σεγκελά:  «Μην πείτε στη μανούλα μου ότι είμαι δημοσιογράφος, νομίζει ότι δουλεύω πιανίστας σε μπουρδέλο»