Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Έχουμε πόλεμο

Έλεγε ο Ουαλός ποιητής George Herbert: “Αν ένας γάιδαρος σου γκαρίζει, δεν έχει νόημα να του γκαρίζεις κι εσύ” και -τρεις αιώνες μετά- συμπλήρωνε ο Αμερικανός επιχειρηματίας Cyrus S Ching: “Μην παλεύεις με τα γουρούνια. Θα γεμίσεις λάσπες και τα γουρούνια θα την καταβρούν.”

Όμως, αδέλφια, έχουμε πόλεμο. Πόλεμο ανελέητο και βρώμικο, χωρίς όρια, χωρίς το παραμικρό ίχνος μπέσας ή κάποιου κώδικα τιμής τέλος πάντων. Έχουμε πόλεμο που υπερχειλίζει η Ύβρις και αναζητάται η Νέμεσις.   

Άλλωστε δεν διαλέγουμε εμείς τους αντιπάλους μας, ούτε τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν εναντίον μας.

Πόσο δηλαδή «ευγενής» (με την έννοια του political correct) μπορεί να στέκεται κάποιος απέναντι στις χυδαιότητες και τους λεκτικούς τραμπουκισμούς του πολιτικογυρολόγου Βασίλη Οικονόμου, που αναφερόμενος στον Αλέξη Τσίπρα και στην Ρένα Δούρου κατέληξε με την διαπίστωση: “Θέλουνε κλωτσιές και δρόμο”;

Έχουμε πόλεμο με την τοξική χυδαιότητα και τον γκεμπελισμό, που, σε  απίστευτες ποσότητες, εκπέμπουν τα συστημικά ΜΜΕ και η Νεοδημοκρατική προπαγάνδα.

Έχουμε πόλεμο με τον Κούλη που δήλωσε ότι μετά από παρέμβαση του, η αρμόδια Επίτροπος της Κομισιόν και ο Πρόεδρος Γιούνκερ αποφάσισαν να ενισχύσουν οικονομικά τα θύματα στην Ελλάδα, ενώ η Επίτροπος ξεκαθάρισε ότι “η Κομισιόν μιλάει μόνο με την κυβέρνηση της χώρας.”

Έχουμε πόλεμο με τον Άδωνη Γεωργιάδη που δήλωσε ότι “ο Κώστας Καραμανλής αναγκάστηκε να προκηρύξει εκλογές το 2007 λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών”, ενώ –όπως είναι παγκοίνως γνωστό- οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί πριν από τις πυρκαγιές.

Έχουμε πόλεμο με τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ που μετέδωσαν ότι η διάσωση στο Μάτι έγινε από ιδιωτικά σκάφη, ενώ το Λιμενικό καθυστέρησε χαρακτηριστικά να μεταβεί στο τόπο της τραγωδίας.

Η είδηση διαψεύστηκε ακόμα και από τους «σκαφάτους» που διευκρίνισαν ότι τα εν λόγω σκάφη (που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις) ήταν επιταγμένα από το Λιμενικό, χωρίς ωστόσο να μεταδοθεί –η «άχρηστη» αυτή διευκρίνηση- από τα «βοθροκάναλα».

Έχουμε πόλεμο με τον «δημοσιογράφο» Μπάμπη Παπαπαναγιώτου (επιτελικός επικοινωνίας του Κούλη) και την –αναλόγου ήθους-  σύζυγο του, η οποία εμφανίστηκε ως φίλη κάποιας οικογενείας θυμάτων (ενώ στην πραγματικότητα απλώς διατελούσε σε διατεταγμένη υπηρεσία) να αναρτά άρθρο με τίτλο: “Άκου να σου πω, Αλέξη, τώρα που έθαψα τους νεκρούς ΜΟΥ.”

Έχουμε πόλεμο με κάποιες ιστοσελίδες που, χρησιμοποιώντας τις πρακτικές του γνωστού υπουργού προπαγάνδας της χούντας Γεωργαλά, ανάρτησαν φωτογραφίες για να δηλώσουν τον ανείπωτο ανθρώπινο πόνο και την τεράστια οικολογική καταστροφή, όπως του ηλικιωμένου κυρίου που απομακρυνόταν κρατώντας τρυφερά ένα γατάκι.

Μόνο που ο ηλικιωμένος είναι Τούρκος, λέγεται Αλί Μεσέ και είχε βάλει κατά λάθος φωτιά στο σπίτι του. Επίσης το γεγονός ότι χιόνιζε (όπως δείχνει και η φωτογραφία) δεν ενόχλησε κανέναν.

Όπως, η φωτογραφία που δείχνει κάποιον πυροσβέστη που προσπάθησε να σώσει μία δίχρονη με τεχνητή αναπνοή, και δεν ήταν από τους «προσελθόντες με καθυστέρηση» στο Μάτι, αλλά από φωτιά στην Καλιφόρνια το 1988. Λεπτομέρεια, η φωτογραφία αυτή κέρδισε το βραβείο Pulitzer.

Έχουμε πόλεμο με τους επικίνδυνους και ανάλγητους, που επιχαίρουν όταν η χώρα έχει σκληρά μνημόνια και άγρια λιτότητα, όταν κόβονται συντάξεις, όταν συντελείται Εθνική καταστροφή, όταν ο Ερντογάν απελευθερώνει τους  δύο Έλληνες στρατιωτικούς, όταν…όταν, γιατί μόνο έτσι ελπίζουν να ξανακυβερνήσουν και να γλυτώσουν ορισμένοι την φυλακή.

Έχουμε έναν πόλεμο να κερδίσουμε, αλλιώς θα λέμε:

“Τα αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι,

οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι μούτσοι καπετάνιοι. ”