Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

Μένουμε σπίτι (αφού δεν βγήκε ακόμα σε πλειστηριασμό)

Μένουμε σπίτι με αξιοθαύμαστο αίσθημα ευθύνης, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης για την δημόσια υγεία και τον κίνδυνο απώλειας ανθρώπινων ζωών.

Μένουμε σπίτι υπακούοντας (πολιτικά κόμματα και πολίτες)  στα μέτρα της κυβέρνησης που έχει την ευθύνη διαχείρισης της κρίσης, γιατί αυτό σήμερα είναι το ύψιστο πατριωτικό και ανθρωπιστικό καθήκον.

Μένουμε σπίτι γιατί έτσι βοηθάμε πρώτα τους υγειονομικούς που δίνουν την άνιση μάχη να κρατήσουν όρθιο –για όλους εμάς- ένα καθημαγμένο και συκοφαντημένο ΕΣΥ, αλλά και για όλους όσοι βρίσκονται έξω εκτιθεμένοι, συνεχίζοντας την εργασία τους για να μένουμε εμείς στο σπίτι, αλλά φωνάζουμε και αντιδρούμε όταν τα μέτρα προστασίας των «ηρώων με (ή χωρίς) μάσκες»  είναι ελλειπή και όταν οι γενναίες και άμεσες αποφάσεις θωράκισης της Δημόσιας Υγείας καθυστερούν ή παλινωδούν.

Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε αδρανείς, αναπτύσσουμε δίκτυα αλληλεγγύης και βοηθάμε όσους είναι μόνοι και ανήμποροι, προσφέρουμε εθελοντικά αίμα τώρα που –περισσότερο παρά ποτέ- έχει ανάγκη η δημόσια υγεία και φροντίζουμε ώστε τα αδέσποτα ζώα να μην ξεμείνουν από τροφή και νερό.

Μένουμε σπίτι και αποκαλύπτουμε τα fake video μιας δήθεν ολέθριας παραβατικότητας (π.χ. παραλία Θεσσαλονίκης) που μας φορτώνουν τα τηλεπιστόλια του προπαγανδιστικού δόγματος: “Τα καλά πιστώνονται στην κυβέρνηση, τα κακά χρεώνονται στον πολίτη”.

Μένουμε σπίτι και ακούμε με θρησκευτική ευλάβεια την ενημέρωση και το μάθημα του επικεφαλής των επιστημόνων, που σηκώνει το βάρος της πανδημίας στην χώρα μας, Καθηγητή Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας κ. Σωτήρη Τσιόδρα (δικαιολογώντας απολύτως τις κατά καιρούς επιστημονικές αντιφάσεις του, όπως συχνά συμβαίνει στην ad hoc αντιμετώπιση –από την ανά τον κόσμο επιστημονική κοινότητα- ενός άγνωστου και επιθετικού εχθρού), αλλά κάνουμε κοπάνα από το μάθημα του κ. Καθηγητή όταν αυτό αφορά την «Αγωγή του (αδιαμαρτύρητου και υπάκουου) πολίτη».

Μένουμε σπίτι και μελαγχολούμε για τις ζωές όλων όσων παλεύουν με τον κορονοϊό και αγανακτούμε για όσους χάνουν άδικα την ζωή τους, επειδή οι ηγέτες τους αποφάσισαν ότι στο χρηματιστήριο αξιών η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία και βγαίνει εκτός διαπραγμάτευσης, αλλά αρνούμαστε πεισματικά να αποδεχτούμε την τρομολαγνική στατιστική των θανάτων, που «αποδεικνύει» την υπεροχή της φυλής μας και του ημετέρου ηγέτη.

Μένουμε σπίτι και παλεύουμε να επιβιώσουμε, οι περισσότεροι σε μικρούς και ακατάλληλους χώρους στοιβαγμένοι, με ελλιπή έσοδα ή και με καθόλου εισόδημα αλλά με δυσβάσταχτα χρέη (γιατί και η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει ταξικά χαρακτηριστικά), συμβάλλοντας στο πρόταγμα των ημερών που είναι να αντέξει το λαβωμένο ΕΣΥ γιατί αυτό αποτελεί τώρα εθνική υπόθεση, αλλά δεν ανεχόμαστε τις γραφίδες -με τα λαδωμένα χέρια- να διχάζουν τον λαό που βάζει συνεχώς πλάτη, φτύνοντας μας την ιογενή χολή τους “φανταστείτε να κυβερνούσε ο Τσίπρας”.

Μένουμε σπίτι γιατί πρέπει μετά την πανδημία να είμαστε όλοι παρόντες αλλά και όρθιοι, γιατί αν δεν ληφθούν μέτρα στήριξης της εργασίας, η οικονομική πανδημία που θα ακολουθήσει θα αφανίσει πολλές επόμενες γενιές.

Μένουμε σπίτι και απαιτούμε ενημέρωση από όσους –από τα πολιτικά κόμματα- καταθέτουν προτάσεις που αφορούν τις ζωές μας, ζητάμε να μην εξαφανίζεται από τις οθόνες μας η παρουσίαση του προγράμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «μένουμε όρθιοι», χάριν του ρεπορτάζ «όταν κουρεύτηκε ο Πέτσας».

Μένουμε σπίτι και ζητάμε να συνεχίσουμε να μένουμε σπίτι, χωρίς να βγει στον πλειστηριασμό όταν περάσει η κρίση πανδημίας.

“Εγώ σας τα είπα και νίπτω τας χείρας μου… πολύ σχολαστικά.”