Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου

Ο νόμος των τρυπών

Όλοι -εφόσον τα οικονομικά τους το επιτρέπουν και έχουν (ακόμα) το προνόμιο του εργάζεσθαι- διακόπτουν την εργασία τους προκειμένου να κάνουν χρήση της κανονικής τους αδείας και να έχουν λίγες ημέρες ξεκούρασης.

Όλοι πλην του Κυριάκου Μητσοτάκη που έχει πετύχει την αντιστροφή των όρων του κλάσματος: Χρόνος διακοπών / Χρόνος εργασίας.

  

Ο πρωθυπουργός έχει εργασία και μάλιστα την πιο υπεύθυνη (χωρίς να είναι βέβαιο ότι το έχει συνειδητοποιήσει) και τα οικονομικά του επιτρέπουν να κάνει διακοπές (με ενίσχυση των εξόδων μετακίνησης από τις δημόσιες δαπάνες). Βέβαια συχνά διακόπτει τις συνεχείς διακοπές του προκειμένου να συντονίσει το «επιτελικό κράτος» όταν ο συντονισμός δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί από την παραλία με μαγιό.

Βλέπεις ο επικεφαλής των «επιτελών» (με τις φιλελέ ιδεοληψίες) τα έχει απολύτως τακτοποιημένα στο μυαλό του. Τα προβλήματα είναι απλά και λύνονται εν σειρά.

Πρώτα, σου λέει, θα σώσω τον λαό μου από την πανδημία και θα αναδειχθώ ο πρώτος ηγέτης στον κόσμο που πέτυχε κάτι τέτοιο, να έχω δηλαδή τα λιγότερα κρούσματα με τους λιγότερους θανάτους ανά 10.000 κατοίκους και διαμένοντες στην χώρα. Πως γίνεται αυτό;

Όχι φυσικά με την καταστροφική συνταγή των «Μαδούρων» που αδειάζει τα δημόσια ταμεία αποστερώντας πόρους από την μεγάλη επιχειρηματικότητα και έτσι φρενάρεται η ανάπτυξη.

Όχι με την ενίσχυση του ΕΣΥ που απαιτεί χιλιάδες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, με την προσθήκη χιλίων τουλάχιστον νέων κλινών ΜΕΘ, με την προμήθεια νέου και πανάκριβου βιοϊατρικού εξοπλισμού και με την πραγματοποίηση μαζικών τεστ στον γενικό πληθυσμό.

Άλλωστε είδαμε και τα χαΐρια αυτών που διέθεταν (από πριν) όλα αυτά και που στην πανδημία τα ανέπτυξαν άμεσα και περαιτέρω.

Αντ’ αυτών των κοστοβόρων και αντιπαραγωγικών μέτρων ο «Μωυσής» εφάρμοσε την -με αυστηρή διοικητική επιβολή- σωτήρια πολιτική, αυτή του κοινωνικού απομονωτισμού.

Κανείς δεν κολλάει κανέναν όταν δεν συγχρωτίζονται (πλην των βολικών συναθροίσεων), η παραβίαση της ατομικής ευθύνης είναι η μήτρα όλων των δεινών, τα ελάχιστα τεστ που γίνονται αναδεικνύουν την «αλήθεια» της στατιστικής,  ενώ οι πόροι που εξοικονομούνται διανέμονται σε αυτούς που μας έπεισαν να είμαστε υπάκουοι για να σωθούμε και σε αυτούς που μας εκπαιδεύουν για να ξαναεργαστούμε.

Στη συνέχεια ήρθε η σειρά για να σώσει και την οικονομία. Όχι βέβαια με τα έγκαιρα και άμεσα μέτρα στήριξης της εργασίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που πρόβαλαν οι «Μαδούροι» με το πρόγραμμα «μένουμε όρθιοι», αφού τέτοιες ανεδαφικές πολιτικές απέδωσαν μόνο την έξοδο μας από τα μνημόνια, μικρή μείωση της ανεργίας 11%, ανεμική ανάπτυξη 2,7% και μόλις 37 δις απόθεμα.  Άλλωστε γι’ αυτό και ένα χρόνο πριν εκλογικά καταδικάστηκαν.

Η λύση είναι στα χέρια της πολύ μεγάλης επιχειρηματικότητας και του ακριβού τουρισμού.

Αφού χωρίς άλλα μέτρα και μόνο  με το lockdown, σου λέει, σώσαμε τις ζωές των πολιτών και πείσαμε ότι είμαστε ο πιο ασφαλής προορισμός στον κόσμο, τώρα εάν ανοίξουμε τα πάντα και καλέσουμε (κάτω από το ειδυλλιακό μούχρωμα του ηλιοβασιλέματος της Σαντορίνης) τους πάντες, θα γεμίσουν οι σουίτες, θα σφυρίζει η κρουαζιέρα και θα αναφωνεί το πόπολο «καλώς ήρθε το δολάριο» κι ύστερα….. αναχώρησε ψωροπερήφανα για διακοπές.

Μπορεί το «δολάριο» να μην ήρθε αλλά ήρθε το Oruc reis και ένα πολύ μεγάλο δεύτερο κύμα πανδημίας, γιατί δεν γνώριζε ο Κυριάκος τον πρώτο νόμο των τρυπών:

“Aν βρεθείς μέσα σε μία, σταμάτα το σκάψιμο.”