Αντίγνωμος

Το παιδί της χαράς

Θανάσης Καρτερός

                                                                    

Δεν δέχομαι ανθρώπους που πουλάνε αριστεροσύνη και ήθος για να διασφαλίζουν υπουργικούς θώκους. Ο Κυριάκος, το είπε. Στον Δρίτσα! Και δεν αναρωτήθηκε ο ελαφρών βαρών αρχηγός της Ν.Δ.: Ποιος σε ρώτησε, ρε φίλε;  Από ποια προσωπική ιστορία, από ποιους προσωπικούς αγώνες, από ποιες προσωπικές θυσίες για το καλό του τόπου αντλείς το δικαίωμα να δίνεις πιστοποιητικά αριστεροσύνης; Σε ποια πολιτική πατούν τα πόδια σου και κλίνει η κεφαλή σου για να μπορείς να αποφαίνεσαι ποιον δέχεσαι ή δεν δέχεσαι ως αριστερό;

ΑΪ σιχτίρ πια. Άντε, καλά να μιλάει για ήθος - αυτό πια το έχει στο εικονοστάσι του, μ’ αυτό κοιμάται και μ’ αυτό ξυπνάει. Αλλά και για αριστεροσύνη; Ο Κυριάκος; Που γεννήθηκε στα πούπουλα, μεγάλωσε στα μετάξια, σιτίστηκε εξ απαλών ονύχων στα ειδικά οικοτροφεία των golden boys, πάτησε στο όνομα του πατέρα του, στηρίχτηκε από μια δυναστεία εξουσίας, στηρίζει ό,τι σάπιο και άθλιο μας έχει κληροδοτήσει το παρελθόν (τους) και βγάζει και γλώσσα ποιος είναι καλός αριστερός και ποιος πουλημένος;

Είσαι δεξιός, πρίγκιπα μου; Ωραία. Ας κρίνουν οι δικοί σου πόσο καλός δεξιός είσαι, πόσο βοηθάς του κόμμα σου, πόσο συνεχίζεις την καραμανλική του παράδοση, πόσο εντάξει είσαι με τον Άδωνι στο πλευρό σου και τον Αυγενάκη στο κεφάλι σου. Άντε να σε κρίνουν και οι δημοσιογράφοι. Αλλά να σου πει ο Τσίπρας, πανελαφρότατε, αν είσαι καλός ή κακός δεξιός; Αν πουλάς δεξιοσύνη για να καβαλήσεις θώκους; Για βάλε κάτω το μυαλό σου με τα τρία πτυχία, μήπως δεις πόσο σοβαρό είναι κάτι τέτοιο.

Ασχολείσαι με τις ανοησίες του Μητσοτάκη, θα πείτε, και με το δίκιο σας. Ώρες-ώρες όμως δεν τρώγεται με τίποτε. Άκου θώκοι έναντι αριστεροσύνης. Προσωπικά το παίρνει ο καθένας που αισθάνεται αριστερός. Δηλαδή ο Δρίτσας πουλάει αριστεροσύνη για τον θώκο, ενώ ο Μητσοτάκης είναι η επιτομή της ανιδιοτέλειας. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός ως υπέρτατη θυσία για τον λαό. Όπως ως υπέρτατη θυσία για το λαό κυνηγούσε χθες δημοσίους υπαλλήλους, προσυπέγραφε την εργασιακή ζούγκλα, έριχνε μαύρο στην ΕΡΤ.

Αυτά όμως όλα τα έκανε με χαρά. Ενώ -κι αυτό το είπε στη Βουλή- ο κάθε Δρίτσας κάνει κάποια πράγματα με βαριά καρδιά. Πράγμα απαράδεκτο για το παιδί της χαράς. Γιατί χαίρεται ο Τσίπρας και χαμογελά πατέρα; Γιατί υποχρεώθηκε μετά τον περσινό συμβιβασμό να παίρνει μέτρα έξω από την πολιτική του. Κάντε του το χατίρι, σύντροφοι: Χαμογελάστε μπας και σας δώσει ISO αριστεροσύνης. Και ύστερα ευχαριστείστε τον με την αριστερή παλάμη ορθάνοιχτη.  Πάρε να ‘χεις, κριτή της αριστεροσύνης μας...

Η  ΑΥΓΗ