Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Βαθιά  σκιώδης  σχεδόν  μαύρος

Έλεγε ο συγγραφέας Στανισλάβ Γέρζυ Λετς: “Για να βασανίσεις έναν άνθρωπο πρέπει να ξέρεις τι είναι αυτό που τον ευχαριστεί”.

Μιλώντας κανείς για τα -χωρίς τέλος-  βάσανα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν χρειάζεται να αποκωδικοποιήσει ποια είναι αυτά που τον ευχαριστούν, μιας και φροντίζει ο ίδιος καθημερινά με έντονο ύφος (γουρλωμένα μάτια, σουφρωμένα χείλη, σταυρωμένα χέρια,  χτύπημα των ποδιών στο πάτωμα) να τα φωνάζει:

“Na μην τελειώσει η 2^η αξιολόγηση”, “Να μην ξεκινήσει η συζήτηση για την απομείωση του χρέους”, “Να εξαναγκαστούμε σε 4^ο μνημόνιο”, “Βάστα Σόιμπλε”, “Είναι Αριστεροί αυτοί που υποδέχονται τους «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών;»”, “Εκλογές, εκλογές, εκλογές”, “Μπαμπά δεν παίζω την Ντόρα γιατί είναι ζαβολιάρα και θέλω να με πας στο πάρκο να κάνω τον Πρωθυπουργό στον Μάκη και στον Άδωνι”.

Κι έχεις και τον Τσίπρα που το έχει βάλει “αμέτι μουχαμέτι” να βασανίζει σαδιστικά τον Κούλη.

Και τι δεν (του) έχει κάνει:

Κατόρθωσε να αλλάξει απολύτως το κλίμα στην Ευρώπη και το 18 προς 1 στα Eurogroup και στις Συνόδους κορυφής να αποτελεί μακρινό παρελθόν (last year).  Πλέον απομονωμένος και γραφικός φαντάζει ο πολύς Σόιμπλε καθώς όχι μόνο ο Ολάντ, ο Ρέντσι, ο Γκάμπριελ, ο Σούλτς, ο Μοσκοβισί, ο super Μάριο (Ντράγκι) μιλάνε για την απομείωση του χρέους και την υπαγωγή των κρατικών μας ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση (QE), αλλά τα ίδια λέει (σε κατάφορη αντίθεση με το γεράκι των Γερμανικών πολυεθνικών) και ο Γιούνκερ με τον Ντάισελμπλουμ.

Κατόρθωσε να μπει εμβόλιμα και να “σπάσει” τα δίπολα “Βορράς-Νότος” “Κέντρο–Περιφέρεια”, με την  “Διάσκεψη των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου” στην Αθήνα, που αποτέλεσε το ισχυρό αντίβαρο στην Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, για επαναφορά της στην τροχιά του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ιδεώδους.

Κατόρθωσε να στρέψει τα φώτα του πλανήτη πάνω στην Ελλάδα, που από “αποδιοπομπαίος τράγος”  έγινε η “ωραία κοιμωμένη”, με τις επισκέψεις των Ολάντ, Πούτιν, Πάπα, Ομπάμα και τα ισχυρά φιλελληνικά μηνύματα που έστειλαν προς πάσα κατεύθυνση.

Κατόρθωσε να αναπτύξει εμπορικές σχέσεις για την προσέλκυση επενδύσεων σε Δύση και Ανατολή, Βορρά και Νότο, με Ρωσσία και Η.Π.Α, με Κίνα και Ιράν, με Ισραήλ και Αραβικές χώρες.

Κατόρθωσε κόντρα στην Ευρώπη των κλειστών συνόρων να διαχειριστεί, την μάστιγα της εποχής, το προσφυγικό, περιορίζοντας τους παραμένοντες στις 60.000 (από τα εκατομμύρια των διερχόμενων), με πλήρη σεβασμό στην “χάρτα του Ο.Η.Ε.” και με την παγκόσμια κοινότητα να εξυμνεί την στάση της Ελλάδας  και να καταθέτει τον σεβασμό της.

Κατόρθωσε (κατά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη) να συμβάλλει καθοριστικά στις  Ελληνοκυπριακές προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού, με συμφωνία επί του εδαφικού που φέρνει την ενοποίηση ακόμα πιο κοντά.

Κάπου διάβασα τα 10 χαρακτηριστικά του κακομαθημένου παιδιού:

Έχει πολύ συχνά ξεσπάσματα.

Δεν είναι ποτέ ικανοποιημένο.

Δεν είναι συνεργάσιμο.

Προσπαθεί να ελέγξει τους ενήλικες.

Συχνά σας ντροπιάζει.

Δεν μοιράζεται τα πράγματά του.

Πρέπει να το παρακαλέσετε για να κάνει κάτι.

Σας αγνοεί.

Δεν μπορεί να παίζει μόνο του.

Πρέπει να το  δωροδοκείτε συνέχεια.

Θυμηθείτε τι είπε ο Κούλης  στον Πρόεδρο Ομπάμα για την κυβέρνηση.

Θυμηθείτε τι ανέφερε διασύροντας την οικονομία από το βήμα του “Ελληνοαραβικού Συνεδρίου”.

Θυμηθείτε τι λέει, κάθε φορά, εκτός  συνόρων.

Ναι είναι κακομαθημένος για την οικογένεια του, όμως για την χώρα του είναι επικίνδυνος.

Κι όπως πάλι ο Στανισλάβ Γέρζυ Λετς έλεγε:

“Υπάρχουν γραμματικά λάθη ακόμα και στην σιωπή του”.