Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Ιδεοληψία  και  Ενάργεια

Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους γεννήθηκε, έζησε και πέθανε, με τον μόνο τρόπο που έμαθε, με τον μόνο δρόμο που ήξερε, με τον μόνο προορισμό που ιεραποστολικά ακολούθησε: Επαναστάτης.

Οι επαναστατικές ιδέες είναι ισχυρές, σχεδόν απρόσβλητες. Τα πρόσωπα, ωστόσο, που ενσαρκώνουν τις επαναστατικές ιδέες  είναι ακόμα ισχυρότερα, γιατί χωρίς αυτά δεν φυτρώνουν, δεν ριζώνουν και δεν καρπίζουν οι ιδέες. Οι ιδέες σχηματοποιούνται από πρόσωπα-σύμβολα και αντέχουν όσο τα σύμβολα παραμένουν όρθια στο βάθρο τους.

Τον Μάη του ’68 συμβόλισε η φωτογραφία της Μαριάν που, ανεβασμένη στους ώμους ενός νέου, ανέμιζε μια Βιετναμέζικη σημαία στην πλατεία της Βαστίλης.  

Για κάμποσα χρόνια η φλογερή Γαλλίδα φοιτήτρια με το αγγελικό πρόσωπο στοίχειωνε τα εφηβικά μας όνειρα.

Αργότερα μάθαμε ότι το όμορφο πρόσωπο της εξέγερσης δεν λεγόταν Μαριάν αλλά Τζόαν, δεν ήταν Γαλλίδα αλλά Αγγλίδα, δεν ήταν φοιτήτρια αλλά μοντέλο, φυσικά καθόλου επαναστάτρια και η φωτογραφία-σύμβολο μιάς ολόκληρης γενιάς ήταν στημένη από τον Γάλλο φωτογράφο Ζαν Πιέρ Ρε, που δούλευε για λογαριασμό ενός μεγάλου Αγγλικού περιοδικού.

Αυτό ίσως εξηγεί γιατί ο Γαλλικός Μάης αποτέλεσε μία σημαντική και αυθόρμητη εξέρερση αλλά δεν εξελίχτηκε σε μία μεγάλη κοινωνική επανάσταση.

Την πρωτοχρονιά του ’59 (που ο Φιντέλ μαζί με τον Τσε έμπαιναν στην Αβάνα ανατρέποντας τον δικτάτορα Μπατίστα) συμβολίζει η φωτογραφία του “Barboudo” (γενειοφόρου)  Κάστρο με την στρατιωτική στολή και το πούρο, όπως επίσης  η φωτογραφία  -αιώνιο σύμβολο-  του  Τσε φορώντας τον μπερέ με το αστέρι της επανάστασης.

Ο Τσε δολοφονήθηκε νέος στα βουνά της Βολιβίας, πολεμώντας σαν αντάρτης, φορώντας πάντα τον μπερέ της επανάστασης.

Ο, μια ζωή, “Barboudo” Φιντέλ πέθανε γέρος, φορώντας πάντα την στρατιωτική στολή (χωρίς το πούρο),  επαναστάτης όπως έζησε.

Γι’ αυτό και ο Φιντέλ θα συμβολίζει το πρόσωπο της πιο απρόσμενης και “παράλογης” επανάστασης του 20^ου αιώνα, της Κουβανικής.

Γι’ αυτό και ο Τσε θα παραμείνει πάντα το αιώνιο και αξεπέραστο πρόσωπο-σύμβολο της διεθνούς επανάστασης.

Αυτούς, οι εχθροί του λαού προσπαθούν (ακόμα κι όταν τους δολοφονούν) να τους αποκαθηλώσουν, μιλώντας για “επικίνδυνη Ιδεοληψία”.

Εκατό μίλια μακρύτερα, στο Μαϊάμι, Κουβανοαμερικάνοι πανηγύριζαν για τον θάνατο του  Φιντέλ, νομίζοντας ότι μαζί του πέθαναν και όσα –με τη ζωή του- συμβόλισε ο φλογερός επαναστάτης.

Είναι οι ίδιοι που αμοίβονται με “προνιακά επιδόματα”  $50.000 από τις Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες για την άσκηση του “ανθυγιεινού” επαγγέλματος  της αντικουβανικής προπαγάνδας.

Είναι οι ίδιοι που έδωσαν σκληρό αγώνα για την επικράτηση Τράμπ, που υποσχέθηκε να εκδιώξει όλους τους μετανάστες (μετανάστες και οι ίδιοι), του σεξιστή και μισογύνη Τράμπ και όχι του Φιντέλ που εξάλειψε την πορνεία και έδωσε πλήρη δικαιώματα στις γυναίκες.

Χιλιάδες  μίλια μακρύτερα, στο Παρίσι, η Δεξιά επέλεγε για υποψήφιο στις προσεχείς Προεδρικές εκλογές τον Φρανσουά Φιγιόν, που αποτελεί το πιο αποκρουστικό πρόσωπο του Γαλλικού συντηρητισμού μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Ο θιασώτης του ακραίου Θατσερισμού θα διεκδικήσει την προεδρία από την οπαδό του φασισμού Μαρίν Λε Πεν.

Αυτούς, οι εχθροί του λαού προσπαθούν (μαζί τους και ο Κούλης) να στήσουν σε βάθρο, μιλώντας για “σώφρονα Ενάργεια”.

Σήμερα που τα σύννεφα του ολοκληρωτισμού πυκνώνουν γύρω μας, τα λόγια του δικού μας Φιντέλ ηχούν προφητικά:

“Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε”.

Ακόμα,  δίνουν κουράγιο τα λόγια που είπε στους δικαστές του:

“Καταδικάστε με. Η ιστορία θα με δικαιώσει”.