Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Ο  βασιλιάς  της  σκόνης

Η «θεωρία του χάους» είναι το απαύγασμα της πολιτικής ανάλυσης που -σε κάθε ευκαιρία- καταλήγει η αξιωματική αντιπολίτευση προφητεύοντας τα μελλούμενα της χώρας, εφ’ όσον δεν γίνουν άμεσα εκλογές.

Ωστόσο αυτή η θεωρία των μαθηματικών (γνωστή ως και «το φαινόμενο της πεταλούδας») μελετά την συμπεριφορά ορισμένων «μη γραμμικών δυναμικών συστημάτων» που είναι πολύ ευαίσθητα στις αρχικές συνθήκες, έτσι που  η παραμικρή αλλαγή των (αρχικών) συνθηκών να καθιστά αυτά τα συστήματα μη προβλέψιμα.

Θα μου πείτε τώρα τι σας λέω χρονιάρες μέρες;

Λέω ότι στα δημόσια πράγματα δεν βρίσκει εφαρμογή  η  «θεωρία του χάους» γιατί το πολιτικό μας σύστημα εκτός από δυναμικό είναι και γραμμικό.

Λέω ακόμα ότι εφ’ όσον αλλάξουν άρδην οι αρχικές συνθήκες -αυτές ντε- που μας οδήγησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια στο κοινωνικό χάος των μνημονίων και της επιτροπείας, τότε οι εξελίξεις εκτός από προβλέψιμες θα είναι και πολύ θετικές για τον λαό μας.

Λέω τέλος ότι η παρεμπόδιση για καθαρή έξοδο της χώρας στις αγορές και η προσπάθεια της μη επιστροφής στην κανονικότητα, με εμμονή στην ανάγκη για πρόσθετο «προστατευτισμό» μέσω ενός ακόμα μνημονίου (δηλαδή για μη αλλαγή των αρχικών συνθηκών) που συμβουλεύει ο Στουρνάρας, είναι η συνταγή της καταστροφής και του χάους, που  επιζητά ο Κούλης μπας και έτσι γίνει πρωθυπουργός.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος συγγραφέας του «Καζαμίας 2018» για να προβλέψει με ασφάλεια τις εξελίξεις, τουλάχιστον, του έτους που μόλις ξεκίνησε.

Δεν χρειάζεται να (μην) ενημερώνεται κάποιος για τις εξελίξεις της Ελληνικής οικονομίας από τον συρφετό των καναλιών της διαπλοκής, παρά μόνο να μαθαίνει τις απόψεις των δανειστών, των Ευρωπαίων ορκισμένων εχθρών της κυβέρνησης (και φίλων του Κούλη) και των διεθνών οίκων αξιολόγησης, για να προβλέψει με ασφάλεια τις εξελίξεις, τουλάχιστον, του έτους που μόλις ξεκίνησε.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος (όπως ο Κούλης) οπαδός της θεωρίας του Αμερικανού συγγραφέα James Baldwin που έλεγε: “Το μέλλον είναι σαν τον παράδεισο. Όλοι τον εξυμνούν, αλλά κανένας δεν θέλει να πάει εκεί τώρα”, για να προβλέψει με ασφάλεια τις εξελίξεις, τουλάχιστον, του έτους που μόλις ξεκίνησε.

Αυτό που άπαντες πλήν «Λακεδαιμονίων», μετά βεβαιότητος προβλέπουν (μωρέ «βουλωμένο γράμμα διαβάζουν») είναι:

Τον Αύγουστο του 2018 η χώρα βγαίνει από την επιτροπεία, χάρις στην πρώτη Αριστερή κυβέρνηση που -κόντρα στο  ιδεολογικό της DNA-  αναγκάστηκε να υπογράψει και να εφαρμόσει μνημόνιο, ως το αποκλειστικό μονοπάτι διαφυγής από το ναρκοθετημένο πεδίο, που άπλωσαν οι δουλοπάροικοι και οι οσφυοκάμπτες των ομοθρήσκων αφεντάδων τους.

Αμέσως μετά τον  Αύγουστο του 2018 η κυβέρνηση θα ψηφίσει μέτρα φιλολαϊκής και Αριστερής κατεύθυνσης:

Αποκατάσταση της εργασιακής νομιμότητας (συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατοχύρωση του κατώτατου μισθού).

Μείωση της φορολογίας στα μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού.

Διασφάλιση χρηματοροών και προσέλκυση επενδύσεων για την ουσιαστική μείωση της ανεργίας.

Αύξηση του πλούτου με ταυτόχρονη δίωξη της διαφθοράς και αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ των ασθενέστερων.

Από  τον  Αύγουστο του 2018 η κυβέρνηση θα διευρύνει τον πολιτικό και δημοσιονομικό χώρο της χώρας, ενώ η αντιπολίτευση θα συνεχίζει να παράγει ανασφάλεια και ανωμαλία.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα έχει κάθε λόγο να εξαντλήσει την τετραετία, πριν πάει σε εκλογές, με πολύ καλές πιθανότητες να τις κερδίσει.

Αυτά θα γίνουν και σύντομα,  μάλιστα δε ερήμην του «βασιλιά της σκόνης», γιατί όπως έλεγε ο Αϊνστάιν:

“Ποτέ δεν σκέφτομαι το μέλλον. Έρχεται αρκετά σύντομα”.