Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Οι  Ηρακλείς  του  στέμματος

Οι Ηρακλείς (και όχι οι Ηρακλειδείς), θυμίζω, ήταν οι ανάγλυφοι ροπαλοφόροι φύλακες -ντυμένοι με λεοντή σαν τον Ηρακλή- που στέκονταν δεξιά και αριστερά του θυρεού με την σημαία και που στο πάνω μέρος του υπήρχε το στέμμα, στα νομίσματα της δραχμής. 

Την γελοιότητα όμως, κατά κύριο λόγο, δεν καθόριζε η cult παράσταση με τους Ηρακλείς του στέμματος αλλά η -στο κάτω μέρος- γραμένη σε πάπυρο φράση:

“Ισχύς μου η αγάπη του λαού”.

Ομολογουμένως μια πολύ ισχυρή «αγάπη» επιβαλλόμενη δια των ροπαλοφόρων.

Οι Ηρακλείς του στέμματος (των εκάστοτε ισχυρών  και «εν τη βασιλεία τους» ενθρονισμένων, με τους θυρεούς τους και με διαφορετική κατά καιρούς  «σημαία ευκαιρίας») δεν έλλειψαν ποτέ από τον δύσμοιρο τούτο τόπο, ακόμα και στις μέρες μας.

Αίφνης οι «δημοσιογράφοι» λάτρεις της Μισέλ Ομπάμα και της Μπριζίτ Μακρόν, που αφιέρωναν ολόκληρα οκτάστηλα και εκτενή ρεπορτάζ για να περιγράψουν τις καίριες πολιτικές παρεμβάσεις των «πρώτων κυριών» στο πλάι των προέδρων συζύγων τους, κυριολεκτικά «ξέσκισαν» την Περιστέρα Μπαζιάνα γιατί τόλμησε να μιλήσει για πολιτική και όχι να παραμείνει «διακοσμητική γλάστρα» στο πλάι του πρωθυπουργού. 

“Οι σύζυγοι των πρωθυπουργών δεν εκλέγονται και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην τρέχουσα πολιτική” αποφάνθηκαν.

Βλέπεις, για τους Ηρακλείς του –Μητσοτακικού- στέμματος, βλάπτουν σοβαρά οι πολιτικές απόψεις της Περιστέρας Μπαζιάνα, ενώ δεν ενοχλούν καθόλου οι offshore εταιρείες της Μαρέβας Γκραμπόφσκι.

Αίφνης ο Ηρακλής (Κούλης-Πουαρώ) του –νεοφιλελεύθερου- στέμματος ανακάλυψε, σε συνέντευξη στους New York Times, ότι “η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που οι λαϊκιστές ήρθαν στην κυβέρνηση”.

Κατά τον Ηρακλή (Κούλη–Πουαρώ)  λαϊκισμός είναι η αμφισβήτηση των μνημονίων και των νεοφιλελέ συνταγών και όχι η δική του εμμονή στην αδιαπραγμάτευτη και πιστή εφαρμογή τους.

Επίσης λαϊκισμός  είναι όταν υποχρεώνεσαι να υπογράψεις μνημόνιο αλλά στην συνέχεια ζητάς την λαϊκή εντολή για την εφαρμογή του, ενώ δεν ήταν λαϊκισμός τα Ζάππεια του Σαμαρά.

Τέλος λαϊκιστής (κατά τον Κούλη) είναι ο Τσίπρας που ενώ αμφισβήτησε τα μνημόνια μέχρι τέλους,  πέτυχε την παραμονή της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και, γι’ αυτό, έτυχε της καθολικής αναγνώρισης των Ευρωπαίων, ενώ λαϊκισμός δεν είναι να μαλώνεις τους Ευρωπαίους φίλους σου επειδή αυτό ακριβώς αναγνωρίζουν στον Τσίπρα και του το πιστώνουν.

Αίφνης είδαμε τους Ηρακλείς του –τηλεοπτικού- στέμματος, μεγαλόσχημους δημοσιογράφους του Mega, που ξέσκιζαν την κυβέρνηση και διαλαλούσαν ότι ο νόμος  Παππά έγινε για να κλείσει το Mega, να έχουν εξαφανιστεί τώρα που τα αφεντικά τους απροκάλυπτα εγκατέλειψαν τις 400 οικογένειες εργαζομένων στην μοίρα τους.

Επίσης είδαμε και ακούσαμε την Ηρακλείδα του –ιδίου- στέμματος  Βούλτεψη-αντιΜαδούρο, να απαξιώνει τον διαγωνισμό του ΕΣΡ λέγοντας πως δεν θα σωθεί η χώρα με τα 30.000.000 που θα πληρώσουν οι επιχειρηματίες για την εξασφάλιση άδειας εκπομπής.

Φυσικά ξέχασε να μας πει ποιοι συντάχθηκαν με το «Βασίλειο των νταβατζήδων» για να ακυρωθεί ο διαγωνισμός, για να μην πληρωθούν τα 260 εκ. του πρώτου διαγωνισμού, για να επαναληφθεί με χαμηλότερο τίμημα, για να πάρει ο κουμπάρος το Mega από τον Ιβάν και να το κλείσει τελικά.

Αίφνης είδαμε τους Ηρακλείς του –κομμουνιστικού- στέμματος να σπάνε το Υπουργείο Εργασίας και να εισβάλλουν στο γραφείο της Αχτσίογλου, ενώ από την εποχή του Λάσκαρη μέχρι την εποχή του Βρούτση λειτουργούσαν ως «θεσμικές κυρίες».

Μ’ αυτά κι αυτά έχω γίνει (κατ’ Ευριπίδη):

«Ηρακλής μαινόμενος».