Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία     

του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

Γόρδιος  χρησμός

Παρακολουθώντας τον Γιάννη Στουρνάρα -από το 3^ο οικονομικό forum των Δελφών (και των χρησμών)- περισσότερο στάθηκα (όπως τα ΜΜΕ) στην απάντηση που έδωσε, ενώπιον διεθνούς ακροατηρίου ο κ. Διοικητής, ερωτηθείς για την διερεύνηση της εμπλοκής(;) του στο σκάνδαλο Novartis:

“Λυπάμαι πραγματικά γι αυτή τη χώρα.”

Αμέσως θυμήθηκα τα λόγια του Ιρλανδού συγγραφέα και Ακαδημαϊκού C.S. Lewis:

“Κανένας δεν μου είχε πει ποτέ πως η θλίψη έμοιαζε τόσο πολύ με φόβο.”

Προσέξτε, ο κ. Διοικητής δεν είπε ότι λυπάται για τους κατηγόρους του, για όσους τον «συκοφαντούν», έστω για τους ιδεολογικούς του αντιπάλους, είπε επι λέξει “λυπάμαι πραγματικά γι αυτή τη χώρα.”

Γιατί «χώρα»  είναι οι άνθρωποι που την κατοικούν και έχουν ελεύθερη και δημοκρατική βούληση, που αποτελεί την λαϊκή κυριαρχία, η οποία επιλέγει τα πρόσωπα και τις πολιτικές που –κάθε φορά- την εκφράζουν και την εκπροσωπούν και που –στην παρούσα φάση- δεν συναινεί με την επιλογή της ο κ. Στουρνάρας.

Γι’ αυτό «λυπάται (και φοβάται) γι αυτή τη χώρα» ο κ. Διοικητής.

Γιατί «χώρα» είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, στην ανεξαρτησία της  οποίας ομνύει ο κ. Στουρνάρας όταν παίρνει τις αποφάσεις που τον συμφέρουν, όπως στην οκτάμηνη καταδίκη (σε πρώτο βαθμό) του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη τον οποίο είχε μηνύσει η επιχειρηματίας (σύζυγος του) Λίνα Νικολοπούλου, για όσα έγραψε στην εφημερίδα του για τις δοσοληψίες της με το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Όταν βέβαια ο Κώστας Βαξεβάνης αθωώθηκε από το Εφετείο -που είχε προσφύγει- η κ. Λίνα Νικολοπούλου δήλωσε αυτολεξεί:

“Η απόφαση είναι προφανώς εσφαλμένη. Αποτελεί πρωτοφανή δικαστική πρωτοτυπία που εμβάλλει σε σκέψεις και προβληματισμό σχετικά με την ορθή και αμερόληπτη δικαστική κρίση.”

Αίφνης προβληματίζεται η κυρία για την ορθότητα αλλά και την αμεροληψία της δικαιοσύνης. Δηλαδή οι αποφάσεις  της  δεν είναι ορθές γιατί η δικαιοσύνη είναι εξαρτημένη (ξαφνικά μόνο σε δεύτερο βαθμό, όχι στον πρώτο;)

Από ποιόν έγινε εξαρτημένη η δικαιοσύνη; Μα από την κυβέρνηση φυσικά.

Γι’ αυτό «λυπάται (και φοβάται) γι αυτή τη χώρα» ο κ. Διοικητής.

Γιατί «χώρα» είναι η λειτουργία των ανεξάρτητων οργανισμών -όπως της Κεντρικής  Τράπεζας  που είναι η Τράπεζα της  Ελλάδος- και η οποία πρέπει να προάγει την αρμονική συνεργασία με την κυβέρνηση για την προάσπιση του Δημοσίου συμφέροντος.

Μπορεί βέβαια ο κ. Στουρνάρας να δηλώνει ότι “η ΤτΕ είναι ανεξάρτητος οργανισμός και δεν θα υπάρξει κανένας συμβιβασμός ως προς αυτό.”

Μπορεί επίσης να τονίζει ότι “η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών αποτελεί τεράστιο κέρδος για τις ευρωπαϊκές οικονομίες επειδή μένουν αμέτοχες από την πολιτική”, αλλά όταν ανεβάζει στο site της Τραπέζης (ως ανάρτηση στον λογαριασμό του στο facebook) την ομιλία του από την Βουλή, όπου «απολογήθηκε» για το σκάνδαλο Novartis, την περίοδο που διετέλεσε υπουργός των Οικονομικών, δεν το λες και ανεξαρτησία.

Ούτε ανεξαρτησία ενός Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας είναι να ασκεί ευθέως αντιπολίτευση στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, ούτε να κάνει παρασυναγωγές με τον πρώην πρωθυπουργό και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε να επιμένει εμμονικά στην «προληπτική πιστωτική γραμμή» σε ευθεία αντίθεση με την κυβέρνηση.

Γι’ αυτό «λυπάται (και φοβάται) γι αυτή τη χώρα» ο κ. Διοικητής.

Όσο λοιπόν φωνάζει για αθωότητα, νομιμότητα και ανεξαρτησία ο κ. Στουρνάρας, και όσο «λυπάται», τόσο θα επιβεβαιώνεται ο λόγος του Μάνου Χατζιδάκι:

“Είστε τόσο πολύ «έντιμος» κύριε, που η περίπτωση σας καταντάει εξαιρετικά ύποπτη.”