Αντίγνωμος

Κεραυνός  εν  (αν)Αι(ρυ)θρία

 του  Θύμιου  Γεωργόπουλου 

 

Η θεωρία της καταγωγής των ειδών

Προφανώς και έχει δίκιο ο Αυγενάκης. Προδήλως και οι δηλώσεις του δεν έγιναν κατανοητές. Ολοφάνερα παρεξηγήθηκε η ουσία του περιεχομένου των λεγομένων του. Πασιφανώς και δεν αναλύθηκε η σκέψη (ουχί του Μάο) του Λευτεράκη.

Για την αντίληψη του Αυγενάκη (ως κυρίαρχης άποψης -γι’ αυτό άλλωστε είναι και ο γραμματέας του κόμματος διάολε) αποτελεί θέσφατο ότι ένα απευκταίο (αναμενόμενο μεν αλλά μη προσδοκώμενο) αποτέλεσμα για την ΝουΔου στην κάλπη (που δεν το φοβάται απλώς αλλά –φευ- το περιμένει), είναι αυταπόδεικτη και καραμπινάτη «νοθεία», γιατί έτσι είναι η δική του οπτική των πραγμάτων.

Βλέπεις στα μυαλά των φιλελέδων επικυρίαρχη είναι η Δαρβινική (βελτιωμένη και συμπληρωμένη) «Θεωρία της καταγωγής (και του προορισμού, παρά την εξέλιξη) των ειδών».

Κατ’ αυτήν λοιπόν την θεώρηση και θέαση των πραγμάτων το ανθρώπινο είδος δεν είναι ένα, αλλά πολλά.

Κάθε είδος ανήκει και σε μια κάστα (κοινωνική και οικονομική τάξη).

Κάθε κάστα έχει συγκεκριμένα γεωγραφικά πλαίσια μέσα στα οποία μπορεί και δικαιούται να κινηθεί.

Κάθε διακριτό γεωγραφικό πλαίσιο, αντίστοιχα, είναι δηλωτικό των προκαθορισμένων και πεπερασμένων επαγγελματικών επιλογών και της  κοινωνικής ανέλιξης που έχουν τα μέλη της κάστας.

Έτσι -δια στόματος αρχηγού- μάθαμε για τον (περιβόητο πλέον) «ψυκτικό από το Περιστέρι», όπως βέβαια (όλως παραδειγματικά) θα μπορούσε να μιλήσει για το «κορίτσι που κάνει πιστολάκι από την Αγία Βαρβάρα», τον «υδραυλικό από τα Λιόσια», τον «νταλικέρη από τον Ασπρόπυργο», τον «καυστηρατζή από τα Ταμπούρια»   και τον «φαναρτζή από το Πέραμα». 

Αντιστρόφως (όλως παραδειγματικά) θα μπορούσε επίσης να αναφερθεί στο «golden boy από το Ψυχικό», στον «αγγειοχειρουργό από το Κολωνάκι», στον «αστροφυσικό από την Πολιτεία» στον «ναυπηγό από την Γλυφάδα» και στον «ερευνητή μοριακής βιολογίας από την Εκάλη».

Για να επανέλθω λοιπόν στο «βουνό το δίκιο» του Λευτεράκη, όταν μίλησε για “διάχυτη πληροφόρηση ότι κάποιοι είναι αποφασισμένοι, εάν τα καταφέρουν και εάν τους το επιτρέψουμε ακόμα και να αλλοιώσουν τα εκλογικά αποτελέσματα”:

Εννοούσε ότι και μόνο η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία αποτελεί εκτροπή.

Εννοούσε ότι και μόνο η μη επιβεβαίωση της «Αριστερής παρένθεσης» και της μη προκήρυξης εκλογών (πριν την λήξη της Συνταγματικής θητείας) είναι πραξικόπημα.

Εννοούσε ότι και μόνο η μη παραίτηση Τσίπρα ισοδυναμεί με χούντα.

Εννοούσε ότι και μόνο η προσπάθεια και η αποφασιστικότητα της Αριστεράς για συνέχιση του έργου που ξεκίνησε, αποτελεί αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Εννοούσε ότι και μόνο ο αγώνας του λαού και η επανασυσπείρωση του γύρω από τον Τσίπρα, αποτελεί εκλογική νοθεία.

Κατά την «λογική» του Αυγενάκη (που ουδόλως συνάδει με την «λογική» Βορίδη ότι οι ιδέες της Αριστεράς είναι ελαττωματικές και πρέπει με νόμο να καταργηθούν) η Αριστερά έχει λόγο ύπαρξης:

Ως χρήσιμη δύναμη διαμαρτυρίας.

Ως γραφική και cult φιγούρα του «απολιθωμένου δάσους» της πολιτικής.

Ως ατραξιόν στις εορταστικές εκδηλώσεις για την «Εργατική Πρωτομαγιά».

Ως «Αριστερός Χωροφύλακας» για την περιφρούρηση της Δημόσιας τάξης από τους «αναρχικούς» και τους «μπαχαλάκηδες».

Ως «Δημοκρατική νομιμοποίηση» της επέλασης του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού.

Όπως θα αποτελούσε «παρά φύση» εξέλιξη εάν ο ψυκτικός δεν ήταν από το Περιστέρι αλλά από την Εκάλη, έτσι (κατά την Δαρβινική αντίληψη για την πολιτική του «φίλου μου του Λευτεράκη») αποτελεί «νοθεία» η προσπάθεια παραμονής στην κυβέρνηση της Αριστεράς, δια του γεννημένου στους Αμπελόκηπους και  κατοικούντα στην Κυψέλη, πρωθυπουργού.

Αλλά βλέπεις ….“το σκατό έφτασε στην κάλτσα”.